Op deze pagina zet ik af en toe citaten die ik lees in de boeken van Kfishnamurti.
Het probleem met citaten is echter dat ze uit hun context zijn gehaald en daardoor vaak een vertekend beeld geven van dat wat hij in zijn boeken beschrijft die over het algemeen transcripten zijn van zijn lezIngen voordrachten of gesprekken met wetenschappers.
De citaten hier onder staan dus niet op zichzelf maar moeten voor de juiste inzichten binnen de context van het boek worden gelezen.
___________________________
Van duister naar het licht.
van duister naar het licht
Je hebt geleerd waarheid te zoeken in het voorbijgaande. je zult het nooit vinden. Je bent opgevoed en hebt geleerd van dingen die veranderlijk zijn. Daarin is het geluk niet te vinden. Daar is slechts lijden.
Maar de duiker duikt diep in de zee om de parel te vinden. Zo diep kun je gaan in jezelf om de eeuwigheid te ontdekken Als een bergbeklimmer die de berg wil overwinnen om vanaf daar alles in de juiste verhoudingen te overzien. Als een lotus die zich een weg baant door de modder naar het licht. Zo gaat de weg naar het koninkrijk van het geluk.
Zoals de snelstromende rivier zijn oorsprong kent zo kun je je diepste zelf leren kennen. Want in jou liggen de verborgen geheimen van de hele wereld. Zoals aan de andere kant van de berg andere bloemen groeien. Zo zijn er in jou andere dimensies aanwezig van grote schoonheid. Zoals de aarde vol is met verborgen schatten zo zijn in jou geheimen aanwezig die je zelf niet kent.
In jou alleen is alles vertegenwoordigd . God en de goden van alle religies evenals in jou alleen alle vreugde, kracht, alle ervaringen van eeuwigheden aanwezig zijn. In jou alleen js de bron van alle dingen. liefde , haat, angst jaloezie en zachtheid. In jou alleen zit de mogelijkheid tot creëren of vernietigen. In jou alleen is het begin van alle gedachten aanwezig over gevoel en actie van nobelheid en eenzaamheid
___________________________________________________
krisjnamurti over Leegte
Kennis is vernietigend voor ontdekking. Kennis is altijd in de tijd, in het verleden; het kan nooit vrijheid brengen. Maar kennis is nodig om te handelen, te denken en zonder actie is bestaan niet mogelijk. Maar hoe wijs, rechtvaardig en nobel ook, de deur naar de waarheid zal niet worden geopend. Er is geen weg naar waarheid; het kan niet worden gekocht door enige actie of door enige verfijning van het denken. Deugd is slechts orde in een ongeordende wereld en er moet deugd zijn, een beweging van niet-conflict. Maar geen van deze zal de deur openen naar die onmetelijkheid. De totaliteit van het bewustzijn moet zichzelf ontdoen van al haar kennis, actie en deugd; zich niet legen voor een doel, om te winnen, te realiseren, te worden. Het moet leeg blijven, maar functioneert in de alledaagse wereld van denken en doen. Uit deze leegte moeten gedachte en actie komen. Maar deze leegte zal de deur niet openen. Er mag geen deur zijn en ook geen poging om te bereiken. Er mag geen middelpunt zijn in deze leegte, want deze leegte heeft geen maat; het is het centrum dat meet, weegt, berekent. Deze leegte gaat tijd en ruimte te boven; het gaat voorbij denken en voelen.
Het komt zo stil, onopvallend, als liefde; het heeft geen begin en einde. Het is onveranderlijk en onmeetbaar.
Het komt zo stil, onopvallend, als liefde; het heeft geen begin en einde. Het is onveranderlijk en onmeetbaar.
Uit: Krisjnamurti's Notebook. Blz 86
_________________
Wat is meditatie? We moeten het belang van de zintuigen begrijpen. De meesten van ons reageren of handelen volgens de driften, de eisen, de aandrang van onze zintuigen. Die zintuigen handelen nooit als een geheel; al onze zintuigen functioneren nooit als een geheel, nooit holistisch. Wanneer je jezelf observeert en je zintuigen gadeslaat, zul je zien dat het ene of het andere zintuig gaat overheersen, het ene of het andere zintuig neemt een grotere plaats in ons dagelijkse leven in. Onze zintuigen zijn daardoor nooit in balans. Wat we nu zien maakt deel uit van meditatie.
Is het mogelijk voor de zintuigen om als een geheel te werken? Is het mogelijk voor je om naar de beweging van de zee te kijken, de heldere wateren, de oneindig rusteloze wateren, deze wateren volkomen gade te slaan, met al je zintuigen? Of een boom te observeren, ernaar te kijken, of een mens, of een vogel in zijn vlucht, een waterstroom, de ondergaande zon, of de rijzende maan, met al je zintuigen volkomen wakker, open? Als je dat doet, dan ontdek je - jijzelf, niet door middel van mij - dat er geen centrum is waar vandaan de zintuigen bewegen.
Uit: This Light in Oneself
___________________
Van mijn kant wil ik iets heel duidelijk en zeker zeggen. Ik heb vijftig jaar over de hele wereld gesproken, behalve in Rusland en China, en door al die jaren de toestand van de wereld, de toestand van de mens en hun relaties met elkaar te observeren, zie je heel duidelijk dat het probleem niet alleen extern is maar veel dieper naar binnen. En zonder de ingewikkelde, innerlijke problemen op te lossen, heeft het weinig betekenis om alleen maar bezig te zijn met de uiterlijke verschijnselen. Als ik dit alles in acht neem, moet je een totaal andere actie ondernemen, een totaal andere dimensie binnengaan, niet tot een georganiseerde religie behoren, of tot welk land dan ook, tot welke politieke beweging dan ook, totaal niet toegewijd zijn zodat je helder en objectief kunt kijken, gezond over alle verschijnselen die om ons heen en in ons gebeuren.
Je moet dus eerst zelf ontdekken hoe diep je je bewust bent van deze scheiding tussen mensen door nationaliteiten, door religieuze overtuigingen, door tot deze of die sekte te behoren, door deze of die goeroe te volgen, dit of dat systeem - het zijn allemaal divisies . En door verdeeldheid kan er nooit de eenheid van de mensheid zijn. Hoe diep is men zich bewust van dit fenomeen?
Op intellectueel gebied kan men toegeven dat het bestaat, en het verbaal beweren, maar voelt men deze buitengewone scheiding tussen mensen, tussen een vrouw en een echtgenoot, tussen vrienden, de scheiding van kleur, ras, klasse enzovoort? Hoe diep is men zich hiervan bewust? En als iemand zich ervan bewust is in de normale zin van dat woord - dat wil zeggen, alle implicaties van deze scheiding kennen - wat moet men dan doen?
Uit:Facing a world in crisis
Van mijn kant wil ik iets heel duidelijk en zeker zeggen. Ik heb vijftig jaar over de hele wereld gesproken, behalve in Rusland en China, en door al die jaren de toestand van de wereld, de toestand van de mens en hun relaties met elkaar te observeren, zie je heel duidelijk dat het probleem niet alleen extern is maar veel dieper naar binnen. En zonder de ingewikkelde, innerlijke problemen op te lossen, heeft het weinig betekenis om alleen maar bezig te zijn met de uiterlijke verschijnselen. Als ik dit alles in acht neem, moet je een totaal andere actie ondernemen, een totaal andere dimensie binnengaan, niet tot een georganiseerde religie behoren, of tot welk land dan ook, tot welke politieke beweging dan ook, totaal niet toegewijd zijn zodat je helder en objectief kunt kijken, gezond over alle verschijnselen die om ons heen en in ons gebeuren.
Je moet dus eerst zelf ontdekken hoe diep je je bewust bent van deze scheiding tussen mensen door nationaliteiten, door religieuze overtuigingen, door tot deze of die sekte te behoren, door deze of die goeroe te volgen, dit of dat systeem - het zijn allemaal divisies . En door verdeeldheid kan er nooit de eenheid van de mensheid zijn. Hoe diep is men zich bewust van dit fenomeen?
Op intellectueel gebied kan men toegeven dat het bestaat, en het verbaal beweren, maar voelt men deze buitengewone scheiding tussen mensen, tussen een vrouw en een echtgenoot, tussen vrienden, de scheiding van kleur, ras, klasse enzovoort? Hoe diep is men zich hiervan bewust? En als iemand zich ervan bewust is in de normale zin van dat woord - dat wil zeggen, alle implicaties van deze scheiding kennen - wat moet men dan doen?
Uit:Facing a world in crisis
Een blogje met een tekst van Krisjnamuirti over meditatie.
Altijd goed!
BeantwoordenVerwijderen