dinsdag 19 maart 2024

Het meest belangrijke.

 Wat een knalfuif.


Mijn achterkleindochter werd 6 jaar en het was zo leuk.  Wel heel anders dan ik gewend was van een kinderfeestje maar voor het lieve kind was het prachtig.  Nooit gehoord vn koekhappen en dergelijke maar glitter glamor en feeen. Ik kan het niet allemaal na vertellen maar het was leuk. En... we Wij, de volwassenen werden ook nog eens getrakteerd op een heerlijke Indische catering.. 



Ik raakte met een van de familieleden aan de praat. Ze zat nog vol van het overlijden van haar schoonvader die zeer vitaal op 92 jarige leeftijd plotseling overleed. Ja dat is dan toch altijd schrikken,. Natuurlijk had hij een mooie leeftijd gezond kunnen bereiken maar schrikken en missen blijft het. Het verhaal deed me denken aan een Boeddhistisache vertelling die ik ooit hoorde en ik hier op mijn eigen manier verwoord.

Een Boeddhistische monnik gooide een beetje met de pet naar zijn beoefeningen en stopte er niet al teveel tijd in.  Er waren zoveel andere dingen die hij nog wilde en moest doen.  Hij had al helemaal geen tijd om de beoefeningen die voor een goede overgang naar een volgend leven waren te beoefenen en hij zei tegen een van de meditatie Boeddha's

Als jij me nu waarschuwt als het tijd wordt en ik bijna dood ga dan heb ik nog genoeg rijd om te oefenen. 


Zo leefde hi zijn leven tot hij plotsopmerkte dat hij in een andere sfeer terecht was gekomen en dus overleden was.. Daar was hij niet blij mee. Hij had niets af kunnen ronden of voor kunnen bereiden ook niet in zijn dagelijks leven. Dus zocht hij de meditatie Boeddha op en zei. 

Waarom heb je me niet gewaarschuwd. 

Ik heb he wel gewaarschuwd zei de Boeddha

Rondom je zijn velen om je vrienden ziek geworden en overleden.  Ook jouw eigen lijf werd sseeds slechter maar je wilde het niet weten.  Ik kon je niet bereiken. Je bleedf in je dagelijhkse drukte vastgeroest zitten  en kreeg  geen gelegenheid om dat te doen wat voor jou het meest belangrijk was. 




zaterdag 16 maart 2024

Enthousiaste volharding

 Update. 

Het is toch wat. Zie ik een dag later bij toeval dat er vplharding in de titel staat in plaats van volharding. Zulke kleine verschillen zie ik dus niet. En zo zul je dus wel meer gebreken tegen komen. Helaas



En dan lees ik of hoor ik weer verschillende dingen waaar ik over zou willen schrijven.  Dan moet ik dat ook meteen doen want anders gebeurt er in de tussentijd weer zoveel waardoor ik niet meer onthoud waar ik  over wilde schrijven. Het heeft misschien met de leeftijd te maken maar het kan ook komen omdat er niet genoeg cponcentratie is en een gemis aan andere eigenschappen die ervoor zorgen dat ik bij 'de les' blijf. 

Het vergt namelijk wel inspanning als er resultaten uit oefeningen gehaald willen worden.   Dat is met alles zo of het nu op een amateuristisch niveau is of op het professionele vlak. In de sport, in de kunst in de wetenschap in de huishouding of in de hobby's . Als ik  iets wil leren of ergens interesse in heb en er meer van wil weten dan zal ik er wel iets voor moeten doen.  

Het leuke daarvan is dan hoe meer je je in iets verdiept hoe interessanter het wordt en des te meer komt er iedere keer  om de hoek kijken waardoor je er nog meer van wilt leren of ervan   wilt ervaren. 

De tendens die ik rondom mij zie is dat er maar weinigen zijn die werkelijk energie willen stoppen in datgeen waar ze   iets vanaf willen weten. Het lijkt wel eem modeverschijnsel. Neem nou sporitualiteit. Wat zijn er veel mensen die daar de mond van vol hebben. De korte citaten vliegen je rond om de oren en de bevestigende likejes  zijn overal te vinden.  Boeken vol worden  geschreven over zopwel moderne interpretaties van welke stroming dan ook en uitgebreide verhandelingen over traditionele stromingen. . Allemaal voer voor het brein maar is het ook voer voor de spiritualiteit en de  geest?

Dat hangt namelijk niet van alle informatie af maar spirituele ontwikkeling hangt af van wat je ermee doet. Dat is een heel ander proces. 

 Willen we werkelijk gelukkg willen worden van binnen uit waar het onverwoestbare aanwezig is  (wat niet wil zeggen dat er dan geen verdriet narigheid of pijn meer is) dan  kan dat  van binnenuit worden aangeboord waardoor we met het leven zoals het is op een betere manier  om kunnen gaan. 

  Alle literatuur en onderwijzingen zijn  daar behulpzaam bij maar het is een weg van jaren gestaag en gedisciplineerde opmerkzaamheid oefenen om resultaten te ervaren. Op die manier wordt op een gegeven moment het hele leven één  meditatie  En wie stopt daar nou de energie in? Want als je niet weet wat een plezier je daaruit kunt putten stap je er niet in.  

Het is net zoiets als wat ik met wandelen heb. Ik doe het veel te weinig en als ik het doe denk ik, wat heerlijk dat zou ik veel vaker moeten doen.  En toch doe ik het niet.

We willen liever meteen resultaat en denken met allerlei goede voornemens dat dat genoeg is. Maar meestal ziin ze binnen de kortste keren weer vergeten.   Nou ben ik dus al jaren aan het oefenen met opmerkzaamheid en allerlei andere inzichtelijk makende beoefeningen en denk af en toe het lijkt wel of ik niets geleerd heb.  Nee logisch ik ben ook maar een amateurtje En ga toch niet wandelen al is het nog zo goed.  En misschien is dat oldus ook wel zo Dat ik veel te weinig bewust aanwezig nen.  Maar alles wat er wel is is meegenomen.  Maar hoe zou ik in het leven hebben gestaan als ik helemaal  nietd gedaan had? 

Het m leuke van de ervaringen die ik in de jaren heb opgedaan is  een les die we de afgelopen keer weer bejandeld hebben  Het gaat over het boek  "How the mind wordks"  Een prachtig studieboek. De Boeddhistische benadering  van de werkingen van de geest van wijlen Gelek Rimpoche, mijn leraar  Dit hoofdstuk behandelde  'enthousiaste volharding' .  Aan de hand van de tekst bekijken we onze eigen ervaringen. Ik kwam tot de conclusie dat het onnoemelijk veel vreugde geeft om me werkelijk bezig te blijven houden met mijn ontwikkeling in spiritualiteit en dat  die vreugd niet alleen  gebaseerd is op  mijzelf maar ook op het delen van mijn leven met anderen. De manier van  communiceren en de relaties die daaruit voortkomen.  En dan heb ik het echt niet alleen over spiritualiteit maar over het hele lev en. Want voor mij is het hele leven en spiritualiteit niet van elkaar te scheiden.  Het leven zelf is het enige maar allomvattende object waarop ik mezelf kan afstemmen en zien hoe ik daarop reageer en ermee omga.  Dat noem ik dan aarden of geaard zojn. Op die maniet wordt het leven een bron van vreugde in het delen met mijn medemens en niet alleen mijn medemens maar inclusief alle genietingen van natuur en omstandigheden. 

Het geeft me de basis en de kracht om ook te durven kijken naar alle ellende en daar niet mijn hoofd vanaf te keren in de hoop dat alle bijdrage die ik aan het leven geef  zoals ieder mens zijn eigen bijdrage aan het leven geeft een goede en juiste bijdrage is die licht geeft al is het maar in kleine kring. Het heeft altijd de mogelijheid in zich om  zich te verspreiden. Alle bijdrage die we leveren, laten ze bijdrage aan iets goeds en niet aan agressie of boosheid.

En dan komik weer in mijn zwaan kleef aaanmodus want vanuit liefde mededogen kan er een kracht ontstaan om het kwaad te keren en dat is een niet egocentrische boosheid.  Maar tot nog toe word ik boos als IK geraakt wordt. En die andere boosheid voel ik  wel in de verte want we hebben echt alle mogelijkheden in ons, maarhet laat zich biet zien in mijn daden .  Het valt niet mee daar de juiste vorm voor te vinden en er gebruik van te maken voor het nut van anderen. Het is gevaarlijk onder slechte omstandigheden zoals in Rusland. Zulke helden zijn echt helden in mijn ogen.  De voorbeelden zijn er wel te vinden he. 




woensdag 13 maart 2024

Misschien begrijpelijk

 Ik luister naar het Stabat Mater van Jenkins. En heb zojuist weer gelezen in De Stem Van De Stilte van Blavatsky. 

Het is weer paastijd en dan komt er van alles bovendrijven waar ik eigenlijk altijd wel mee bezig ben. 

Gisteravond een mooie zoomsessie gehad en over de betekenis van een afhankelijk en niet op zichzelfstaand zelf  en  vanmorgen heb ik een zoomsessie beluistrd die voor mij opgenomen werd omdat ik er niet bij kon zijn,.

Misschien begrijp je dat ik daarom  dit citaat wil delen uit de stem van de stilte.


.Wees als de oceaan die alle stromen en rivieren in zich opneemt. De machtige rust van de oceaan wordt er niet door verstoord.

En

Laat uw ziel het oor lenen aan elke kreet van smart, zoals de lotus zijn hart opent om het morgen-licht in te drinken.

Laat niet de felle zon één traan van smart drogen vóór u die zelf van het gezicht van iemand die lijdt heeft afgewist.

Maar laat elke brandende menselijke traan uw hart raken en daar blijven bestaan en wis hem nooit af voor-dat het leed dat hem deed vloeien is weggenomen.


 


maandag 11 maart 2024

Kunstgrepen

 Jaren lang was er eenkunstroute in de wijk Presikhaaf.  Ik woon net aan de andere kant onder de spoorbrug door  maar ik heb er ook jarenlang aan meegedaan en mijn schilderijen tentoongesteld tijdens die route

Toen uiteindelijk de kunstroute door te weinig animo voor de bestuursfuncties werd opgeheven, hield ik er wat lieve vrienden aan over . Mede  doorverschillende innitiatieven die   in eerste instantie werden gesubsidieerd door de gemeente en  begeleid door kunst of wijkycoaches nelandden we met een heel klein geminimaliseerd  groepje in de biebliotheek Rozet  van Presikhaaf.  Ieder dinsdag morgen ontmoeten we elkaar daar en drijven op eigen kracht. We kijken en bespreken   allerlei dingen  die met kunst of cultuur te maken hebben  ons interesseren. We delen op een beeldscherm wat we gezien hebben  of gemaakt hebben   en bespreken het en vertellen wat we erover of ervan  denken.  Ondertussen komen er nu na verschillende jaren  natuurlijk ook  persoonlijke perikelen voorbij. 

Graag wilden we wat meer mensen bij onze activiteit betrtekken en dat wordt  door de medewerkers van de bieb aangemoedigd. Dus is er intussen weer iets nieuws ontstaan en nodigen we, als vrijwilligers, wat we intussen geworden zijn en die  door Rozet begeleid worden,   eens in de vier maanden een gast uit. Daar wordt dan meer bekendheid aan gegeven. Wel heeft een van ons subsidie aan gevraagd bij een  instantie die op bezoek is gekomen en ons innitiatief is door hen gehonoreerd.

We hebben al drie succesvolle ochtenden georganiseerd met met een architect die sprak over de architectuur en opbouw van de wijk en een ochtend met videobeelden over de kunstwerken die er in de wijk te vinden zijn. 

Vorige week was er een ochtend waarin we werden geïnformeerd over de geschiedenis van  de verschillende bioscopen die Arnhem rijk was en  over die er nu zijn.  Heelwas leuk  om door de bioscoopgeschuedenis van Arnhem te wandelen en tot de ontdekking te komen dat we een wan de eerste waren met een complete filmweek en bekende premières van films waar vele vips aanwezig waren.  

Het was een fijne morgen  En ook dat liep gelukkig weer als een trein. 


Onder de oude ailm affiches staat een maquette  van het Rembrant theater dat voor de oorlog in de steenstraat stond naast het jantoor van de Arnhemse Courant. 


Hier een uitgelichte  opname



De tussenliggende dinsdagen vullen we weer met onze  eigen kleine kkunstgrepenen met video beelden aan de gang gaan.  Als het beter weer wordt brengen  we  eens een gezamenlijk bezoek aan een tennoonstelling in een van de kleine kunstwerkplatsen of musea in de oomgeving. En natuurlijk kunnen zich daar  iedere dinsdag om 11 uur  altijd geïnteresseerde bij aansluiten. 

En dan moeten we nu ook weer aan de slag met de volgende grotere activiteit en presentatie.


woensdag 6 maart 2024

Luisteren

  Ik kom tijd te kort of is het iets anders. Doe ik gewoon te weinig. Want er is tegenwoordig veel ongebruikte rijd voor dingen waar ik mee bezig zou willen zijn. En als ik er dan wel mee aan de gang ga dan geeft dat echt weer een nieuwe boost. 


Bijvoorbeeld schrijven.


Er komen zoveel dingen naar boven die ik graag wil doen en op het moment dat ik ermee wil beginnen klap ik soms dicht en weet ik niet wat ik er dan mee wil. Op bepaalde momenten heb ik hele verhalen in mijn noofd. Over de fotootjes die ik maak, ovver dingen die ik zie, gelezen heb of meegemaakt en ervaren heb . Dingen die ik op wil schrijven en als ik er dan voor ga zitten is het verdwenen als sneeuw voor de zon. Want wie zit daar nou op te wachten? . 


En dat laatste gevoel, dat wordt steeds sterker. Dat is nou eenmaal gewoon zo. 


Laatst zat ik te denken waarover gaat het leven voor mij nou eigenlijk. Natuurl;ijk het gaat over de dingen die ik doe , dingen die ik belangrijk vind. Zonder het over familie te hebben want dat lijkt zo vanzelfsprekend wat het natuurlijk niet is en daar geniet ik  altijd van wanneer er contacten zijn. Nee ik heb het over bijvoorbeeld de zoomgroepen die ik volg van Jewel Heart, over de Boeddhistische dharma en van Kees Voorhoeve over de De Geheime Leer vvn Blavatsky . HHet fotograferen n sschileren Maar het meest belangrijke vind ik het communiceren daarover. De contacten en de uitwisseling over de dingen die me zo bezig houden, . En daar zit het lastigste punt. terwijl dat misschien het belangrijkste is want het hele leven bestaat uit communicatie. Contacten en verbindingen met anderen. Wat zouden we zijn als er geen relaties en communicatie bestond. Het uitwisselen met anderen. 


Misschien komt het ook wel doordat ik met het ouder worden meer tijd krijg voor al die dingen en niet meer zoveel tijd meer hoef te besteden aan de dagelijkse dingen dat ik ook meer begoefte heb daarover te communiceren. Daarover zou ik veel willen schrijven maar op dat punt van schrijven klap ik dan dicht en kom er niet toe. Want wie heeft daar nou interesse in. Nee weinigen of niemand. En dank wel voor degene die hier  regelmatig een bezoekje brengen hoor want daar ben ik echt heel blij mee. Maar dat schrijven  moet ik dus puur doen omdat ik dat zelf wil en er plezier in heb. En op dat vlak valt er nog veel te leren en te ontdekken. Want als ik er wel mee aan de gang ga en er mee bezig ben heb ik er ook enorm veel plezier in. 

Dat is net zoiets als wandelingetjes. Ik kom er niet toe en als ik het doe vraag ik me af waarom ik het niet vaker doe want het is zo genieten. 

Naar mate je ouder wordt worden die contacten stees minder maar ook zijn er steeds minder mensen die dan ook nog eens op een lijn met je zitten en dezelfde ideeen delen vaarover je dan kunt communiceren. Ook mijn eigen interesse in de dingen waarover ik zou willen schrijven zijn misschien wat beperkter geworden. Alhoewel de interesse in allerlei andere dingen dan die ik hierbeoven noemde er natuurlijk ook altijd wel zijn en blijven maar daar wordt genoeg over geschreven . Misschien is het wel zo voor iedereen dat de dingen die buiten de eigen interesse vallen minder als interessante communicatie en betrokkenheid ervaren worden,. Maar daar doe ik altijd toch graag aan mee maar\uist de dingen die ik ou willen delen daar is denk ik wat minder interesse voor en dat weerhoud me ervan te schrijven. Daar komt bij dat het lastiger is daarover te schrijven. Erover te praten is makkelijker . Want dan komt er weerwoord waardoor er een wisselwerking ontstaat.En dat kom ik gelukkig wel tegen in de zoomsessies. Daar ben ik dan ook heel blij mee. 


Tja wie zit er nou te wachten op wat ik te vertellen heb? Daaron is het ook veel beter om te luisteren en om te leren luisteren want ook dat is een kkuns nog tmeer dan om te praten want praten is veelal niet meer ddn reageren. Een soort zwaan kleef aan en dan  vallen we  van het een in het ander. . Het is me opgevallen dat we over het algemeen niets anders doen dan reacties geven en dat het luisteren in het algemeen  op een laag pitje staat, Pas vanuit luisteren kan er wekelijke communicatie ontstaan. . Daarom is luisteren veel belangrijker. 


Goed leren luisteren maakt dat je zinvoller reageert. En daardoor kan  er betere communicatie ontstaan. 

En inderdaad we zijn weer heerlijk aan het fotograferen geweest in Wageningen in het Arboretum . Er zijn alweer volop bloesems te fliepsen. 



woensdag 28 februari 2024

Wat nog wel kan.

 De blinde vlek in de focus van mijn oog wordt steeds groter.  Ik zie dat \savonds in het donker als ik mijn ogen dicht doe dan kan ik een grote witte vlek zien in de donkere omgeving en dat is dan het negatief van wat ik zie en die witte vlek wordt steeds groter. 

Overdag heb ik het niet zo in de gaten en merk ik alleen dat ik slecht zie.  Maar als ik focus is de focus precies  dat waar ik op ticht domweg verdwenen . Het lezen wordt steeds lastiger en het duurt voor ik de zin uitgespeldgespeld heb ook al lees ik koeieletters op tablet. Ik  mis  in zinnen woorden die ik zelf in de flow invul of bij het schilderen  kan ik het oog niet vinden dat ik wil schilderen dus details schilderen moet ik met een omweg door ernaast te focussen en dan zie ik vaag wat ik wil zien. .  En dat wordt steeds verder ernaast en heeft pok al schilder ik grof toch grote beperkingen. 

Maar ik kaan het niet laten en ga door zoalsng ik er zin en plezier in heb,. En dat plezier is er nog steeds.  Gelukkig.  Het  is alleen al heerlijk om aan de tafel te zitten . Het penseel vast te houden en met kll;euren te stoeien. 

Ik kocht een japans boekje waar allerlei verschillende kleurconbinaties in staan en die zijn zo inspirerende.


Eigenlijk hadden we vandaag naar het Singer museum in Laren willen gaan maar het schoot Fer in de rug.  De bekende kwaal dus loopt hij nu te hannesn door het huis en een eind autorijden is geen optie.  Zodoende heb ik vanmorgen lekker in mijn boekje zitten uitproberen wat nog wel kan. 

Kijk maar. 








maandag 26 februari 2024

Het verleden veranderen

 Vanuit mijn raam bij de tafel war ik schilder en teken,kijk ik op de grote bloesemboom tussen de flats die op dit moment in volle bloei staat. Twee weken kunnen we ervan genieten en dan is het alweer voorbij. De lente komt er onherroepelijk aan em die stoort zich niet aan positief of negatief.  aan emoties of oorlogen.  Hij doet wat er in ijn aard aanwezig is. 


Het weekend is weer achter de rug  de week is weer begonnen en hoe hard het gaat werd zondag weer eens extra duidelijk. 

Mijn jongste zoon en schoondochter waren 's middags op bezoek en ik kreeg vn hen een document te zien dat in het Gelders archief was gedigitaliseerd uit 1967. 

Het was de aangifte van het overlijden van mijn dochtertje Esther die in de vouveuse lag en maar twee dagen oud heeft mogen worden. Dan komen natuurlijk de verhalen weer even naar boven  omdat ik de persoon die daarvan aangifte had gedaan niet kende. Maar achteraf lijkt dat toch niet zo vreemd te zijn want wat werd er veel weggestopt in die tijd. Ik lag nog in het zikennhuis na de bevalling van het achtmaands  kindje enkon daarna dus zonder dochtertje wel weer naar huis. Er werd verder niet over gesproken en mijn ouders hadden het wiegje al opgeruimd.

Daarna ook nog een echtscheiding waardoor ik mijn leven niet zeker was omndat mijn ex me bedreigde al met al kwamen we samen  tot de waardevolle conclusie dat ik werkelijk heel dankbaar kon zijn dat ik er geen zware trauma's aan overgehouden heb en nu zo'n rustig en vreugdevol bestaan mag leiden. 

In mijn niografgie lees je er alles over

 .https://alsdehemelvalt.blogspot.com/

Toch vind ik het opmerkelijk. Als ik die geschiedenis nu over zou schrijven zou er misschien toch een heel andere toon ontstaan.  Veel van alle ellende is zo naar de achtergrond gedreven dat ik nu een andere kijk op veel gebeurtenissen heb.  Dan denk ik: Het kloopt dat je zelfs je verleden kunt veranderen. 

Anderen kunnen denken dat het niet waar is of niet klopt maar voor mij is het de realiteit.  Het is maar net door welke bril je kijkt en op welk moment. 

Dus vanmorgen sweer met frisse moed naar de KWA gegaan en een heerlijk ochtendje korte standen schetsen gedaan. Om de beurt 10 minuten zitten. of staan. 




zondag 25 februari 2024

Af en toe diep zuchten en goede voornemens zijn vaak niet voldoende

 Oefening baart kunst


Maar goed dan toch nog even over wat Krishnamuyrti zegt:


We zouden het  direct zelf kunnen doorzien maakt hij verder duidelijk een traditie komt uit het verleden. We leven in het hier en nu waar we direct kunnen zien hoe de werkelijkheid in elkaar steekt door niet weg te lopen voor al onze angsten maar ze zien en ermee te werken. 

Helderheid en inzicht is voorhanden maar we verliezen ons maar al te makkelijk in het vastklampen aan religies en tradities die ons verwijzen naareen evolutie proces en dualiteit die niet nodig is omdat het er niet is zoals wij denken dat het is. Op zo n manier vormen ze een opstakel en worden een verduistering voor het helder waarnemen van de de geest. 


Durven kijken naar wat is zonder wegkijken, Naar alles wat er in ons aanwezig is. En vooral noemt hij dan de dingen als geweldadigheid. Pas als je het ziet en weet dat het ook in jezelf aanwezig is kijk je helder. 


Ook daar ben ik het helemaal mee eens. Durf ik zo naar mezelf te kijken? Voor mij is daar toch echt oefening nodig door steeds iets eerde misschien op te nerken hoe mijn conditioneringen en gewoontepatronen werken. Het gaat er niet om ze op te ruimen maar om ze op tijd te herkennen zodat ik ze op tijd zie.


Gelukkig kom ik persoonlijk dezelfde weg en leermomenten tegen in het Boeddhisme. Dan hoef ik niet meer mezelf te vergoelijken met allerlei drogredenen. Dan mag ik er helemaal zijn zoals ik ben. 


Het blijft wijzen naar de maan maar je moet zelf naar de maan kijken en niet naar de vinger die wijst. Natuurlijk is dat beekdspraak.  Niet weglopen en wegkijken naar de dingen die diep in mezelf zitten en naar boven komen op het moment dat ik me aangevallen voel, Dan weet ik:  De boosheid zit ook in mij en ik heb de keus er wel of er niet in mee te gaan,  soms zit ik midden in mijn ergernissen voor ik het weet  en neem me voor eerder opmerkzaam te zijn. Soms ben ik gewoon boos en ook dat mag maar ik houd me er niet aan vast.

En het voordeel dooroefening is dat ik mijn eigen negatieve  dingen leer kennen en leer ze niet te  veroordelen  maar opmerk dat ze er zijn en  daardoor voel ik me minder snel aangevallen want het mag erzijn  en ik kan me sneller  herstellen.Dan wordt de boosheid minder snel  getrickerd en wordt mijn medemens niet zo snel meer veroordeeld.  Ik ben immers zelf ook mens net als  de ander. Al met al  geeft het een rustiger leven.


Ik ben toch wel blij dat ik niet zelf het hele wiel heb uit hoeven vinden. Handvaten vond ik, nu moet ik zelf rijden.



vrijdag 23 februari 2024

Conditioneringen en de psyche

 Ik verdiep me weer in een boek van Krishnamurti en het laat me niet. los. 

Alles wat hij zegt daar sta ik achter. Het komt op hetzelfde neer als dat wat ik in de Boeddhistische traditie leerde. En juist dat is wat hij voortdurend verwerpt. Niets wil hij weten van leraren, gurus en spirituele instituten.Altijd weer tracht hij de mens zelf te laten nadenken en te laten zien wat er gebeurt en hoe de dingen in ruimte en tijd werken. Ook daar kan ik me prima in vinden en dat lijkt me zelfs noodzakelijk. Hij stelt, na onderzoek met zijn gesprekspartners vast dat  de evolutie van de biologie bestaat evenals in de biologische aspecten van de mens maardat evolutie niet functioneert in de de geest of de psyche. Die zijn niet aan evolutie  onderhevig . Ze zijn niet biologisch en   buiten tijd en ruimte dus niet evoluerend. De' eeuwige' constante.   Anders dan het brein dat wel fysiek is.

Nu las iik dus gesprekken die hij had met een Bieddhist uit de Theravada traditie, Rahjula. 

In de traditie die hij praktiseert kennen ze niet, voor zover ik weet, de Vajrayana methode die in het Tibettaans Boeddhisme kan worden beoefend. Waar je volgens een specifieke methode  oefent en je voorstelt dat je alle menselijke  mogelijkheden   volledig ewezenlijkt hebt.  (Voor zover ik kan beoordelen dat wat Kr. Voorstaat.)Onder andere niet kijken  vanuit een dualistisch perspectief enook  dat is wat ik bij Kr. tegenkom . Niet als een oefening en een pad om het te leren realiseren en het te belevendigen in het dag dageljks leven maar als iets dat ook direct gerealiseerd kan zijn. Wat voor iedereen mogelijk is op basis van die geest en psyche, op ieder moment dat je je dat bewust maakt. 

Kr. zegt dan : WAAROM DOE JE DAT NIET. 


De boeddhist Rahula zegt dan dat het niet doen en niet kunnen van de mens blijft hangen in onze conditioneringen want alle mensen zitten middenin allerlei conditioneringen en daarvanuit leven we.  

Ik denk dat hij daar helemaal gelijk in heeft. Het is niet voor iedereen wweggeleg die gewoonten en conditioneringen zomaar te doorbreken.  Vaak weten we niet eens dat ze er zijn. En waarschijnlijk is doorbreken daar niet het juiste woord voor maar ze herkennen en er niet in meegesleurd woreden past denk ik beter.


Het is wel mogelijk zegt Kr. want hij stelt dat die directheid van psyche en geest niets met een weg of tijdsduur te maken hebben en ook dat is zo in mijn beleving.. (Je bent verlicht of je bent het niet). Hij ondezoekt dat uitvoerig met de gesprekspartners en ze komen dus tot de conclusie dat de menselijk boologische aspecten wel evolueren maar de geest/psyche niet. Zoals ik boven al opmerkte. 

Hij zegt dat we  het proces van de evolutie, vorderingen en veranderingen in de tijd hebben doorgetrokken naar de psyche en de geest . Dat  kloptniet - en kan niet, onderzoekt hij.   Dat is waar religies guru s en andere instellingen ons op het verkeerde been zetten en zeggen dat we betere mensen moeten worden en dat is nog nooit gerealiseerddoor de eeuwen heen omdat er geen weg in de psyche is is die ons betere mensen zou kunnen laten worden. De kwaliteiten in de geest en psyche met alle mogelijkheden  zijn er altijd in  aanwezig. 

Hij onderzoekt uitvoerig dat er geen dualiteit is en geen weg van slecht naar beter is. Zowel goed en kwaad is altijd  in de psyche en geest aanwezig. 

Wat ik hier niet verder behandel. Allemaal leesbaar in het boek waarvan ik de tekst zou kunnen delen voor de liefhebber. 

Ik sta ook daar helemaal achter en ervaar in de stroming waar ik beoefen dezelfde structuur als Kr. beschrijft. De  structuren die ik in het Mahayana Boeddhisme  tegenkom.

Maar dan toch wil ik een kanttekening maken 

 De conditionering is iets dat  in de tijd werkt. Het is namelijk in ons brein en misschien wel in de gehele biologische structuur gaan zitten. want er is ook een weg die in de tijd leidt naar conditioneringen en gewoontepatronen. 

Het is als het ware in onze genen gaan zitten . Niet alleen persoonlijk maar ook cultuur gebonden. De gewoontpatronen in ons zijn zo diep als karresporen zei een medestudent van mij.   Dat allemaal doorzien is mijns inziens al een grote stap. 

 Geest en lichaam zijn tijdens ons leven met elkaar verbonden En alleen al om daar inzicht in  te rijgen, dat gaat  met stapjes door middel van   het brein . Zolang daar geen duidelijkheid in wordt gevonden door de mens die oefent lijkt het alsof er een groeiproces is in de geest enen dat is dus niet zo voor psyche en geest. Het denken blijkt vaak een obstructie te zijn om direct te ervaren zonder tussenkomst van het brein die overal onmiddelijk concepten op plakt


Dat Kr.. daar niet of minder mee is opgegroeid althans niet met dezelfde conditioneringen die de westerse cultuur heeft en die in onze genen  zijn  gaan zitten, daar heeft hij misschien voordeel van gehad en dat merkt hij ook op als een dankbaarheid .  Ook was hij al op zeer jeugdige leeftijd betrokken in de spirituele setting van de theosofie waar hij zich later van distantieerde 

 In het oosten spelen de condituoneringen van de verschillende kasten weer een grotere rol maar geconditioneerd aijn we allemaal. Niemand ontkomt daaraan niet alleen in ons fysieke brein hebben zich gewoontepatronen genesteld. Het kost tijd daar bewust van te worden en er niet door meegesleept te worden want door die gewoonten stappen we steeds weer in dezelfde valkuil en zittener middenin voor we er erg in hebben  

Natuurlijk het kan van het ene op het andere momen ervaren worden en dat gebeurt ook wel. Dan wordt er vaak gesproken van een eenheidservaring. Een indrukwekkend moment waarin je ervaart dat alles op zijn plek valt en eigenlijkzijn er  geen woorden voor re vinden voor die ervaring,

De meeste mensen hebben meer tijd nodig om het te doorzien  In een biologisch proces van ... laten we het herkennen en loslaten noemen.  Door een pad van meditatie die de drukte van het brein wat stabiliseert ontdekken en ervaren hoe het functioneert,  Dat was in ieder geval mijn weg.


Laat maar horen als ik steken heb laten vallen. Want ik put slechts uit mijn eigen ervaringen. 


Ik kom er niet omheen beoefening blijft noodzakelijk om de reikwijdte  van de mogelijkheden te ontdekken.

Of je het nou over geestelijke, over spirituele of over persoonlijke ontwikkelingen hebt er is meestal tijd mee gemoeid  

Maar goed dan toch nog even over wat Krishnamuyrti zegt: en ik denk dat ik daar misschien weer een keer een volgend blogje voor gebruik. 

We zullen zien.










woensdag 21 februari 2024

Waar hèb ik het over?

 Af en toe heb ik het gevoel dat ik in een spagaat zit voor wat betreft de blogjes die ik schrijf. Er zijn dingen die me bezig houden en ik merk in gesprekken  dat het daar verschillende redenen voor te vinden zou zijn .  Wat ik schrijf komt niet duidelijk over wat ik zeg idem dito of omdat ik het niet duidelijk genoeg kan uitleggen en ook geen begaaft schrijfster ben of omdat het gewoon niet begrepen wordt omdat men de ervaring  niet kent of omdat de weerstand daartegen te groot is. 

Er staat nu weer zo'n blogje klaar waarvan ik niet  weet of ik het wel zal plaatsen.

 Er zijn zoveel meer mogelijkheden in de mens aanwezig als het inzicht er is dat er geen opzichzelf staand ZELF is,. En precies dat is waar ik het over heb De weerstand daartegenis groot .Waar niet eens over nagedacht wil worden  of wat niet eens onderzocht wil worden.  Geen vragen zoals: lopt dat en hoe zit dat dan?

 Dat is wel waar alle  mij bekende  leraren over spreken en waar je voor alle  problemen  ruimte kunt vinden. Een ruimte waar alles er mag zijn zoals het is. Niet zoals we denken dat het is maar zoals de werkelijkheid is zonder er al onze ideeën  op te plakken.

Alleen al de wetenschap in van een een niet op zichzelf staan zelf maar een afhankelijk zelf van oorzaken en omstandigheden is in de eigen levende ervaring een enorme verruiming.   Daar bewyst mee om leren gaan en ernaar ddurvente  kijken en ermee werken wordt en  is een verademing. 

Daar op die plek van grote ruimte die er dan ontstaat, lossen alle problemen zich als vanzelf op. Is alles wat het is zonder conceptionele bedenksels die de problemen veroorzaken.  Maar dan moet je wel durven springen en alle  ideeen over  jezelf wie wat en hoe je bent  los durven laten. Want daar zit het grootste probleem . Dan verdwijn je niet zoals je misschien zou denken maar krijg he meer ruimte.

Het heeft niets te maken met wakker zij,n verlichting of welke kreet je er oook maar op zou willen plakken. Want dat zijn allemaal  ideeën die in ons hoofd zitten. We maken ze zelf evenals alle problemen. Het is wèl leven in het hier en nu, werkelijk zoals het is zonder er bedenksels en concepten erop te plakken.  

Natuurlijk kan ik dat ook niet altijd zo leven maar ik zie wel wat er gebeurd en dat we of ,iever gezegd IK het doe, dat voortdurend bedenken dat ik het hoor zie en voel maar er intussen alles bij bedenk dat niet aan de orde is..   Ik durf naarmate de jaren voorbijgaan steeds eerlijker  naar mezelf te kijken  naar alle weerstanden en onaangenaamheden die in mezelf aanwezig zijn.  Zonder een vastzittend zelfkan alles stromen  valt het allemaal op zijn plek.  Ook de goede dingen mogen er natuurlijk zijn maar die vormen meestal niet het probleem. Maar eerlijk gezegd laten we die liever niet stromen maar willen ze onnodig vasthouden waardoor we een volgend probleem veroorzaken. 

Het is de kunst alles te doorzien en ook dat hoeft niet eens als je weet en ervan doordrongen bentdat het zelf niet meer en niet minder is dan de oorzaken en omstandigheden die ook even veranderlijk en afhankelijk  zijn als dat niet vaststaande zelf. . En als ik dat zie en ervaar kan ik het laten voor wat het is.en  hoef me er niet meer aan vast te houden van ZO BEN IK het mag er allemaal zijn en ik jhoef niet beter of slechter  te zijn idan wat zich in het moment voordoet.  Geen mitsen  en maren. 

Maar als dat dan in gesprekken naar voren komt merk ik dat de diepte ervan  niet begrepem wordt en voel ik  me soms als een roepende in de woestijn.  Ik weet het niet beter onder woorden te brengen .  Het gaat veel verder dan we in eerste instantie kunnen bedenken.  Het brengt diepgaande ervaringen met zich mee. Soms shokkerende maar ook  vreugdevolle ervaringen.

Wel ben ik blij met mensen om mij heen die ook die zoektocht gaan.  en er in ieder geval voor open  staan.  Het schijnt ontzettend moeilijk te zijn zonder houvvast aan het idee van een vaststaand zelf in de open ruimte van de ervaring te staan.  Bijna ondoenlijk als er nog geen ervaringen mee zijn opgedaan. Maar ook dat bedenken we en is niet wat het lijkt te zijn. En natuurlijk loop ik ook wel tegen dingen aan maar door opmerkzaamheid  is het herkenbaar en lost het zich op als wolkjes in de zon of dingen die voorbij drijven. 

Het zou zo mooi zijn als iedereen vanuit die ruimte die eindeloos open is zou kunnen leven rn we daardoor elkaar open zouden kunnen ontmoeten. Niets of niemand uitluitend.  Het zou niet alleen persoonlijke problemen oplossen.  

De spagaat is dan dat ik ook soms denk:

Ik geloof dat ik maar weer over koetjes en kalfjfes ga bloggen maar vaak lukt ook dat  me niet en toch zou ik zo graag mijn ei kwijt willen  en opschrijven wat ik wil als me dat lukt want ik vind schrijven wel erg leuk en dat  is ook  mijn eigen wijze.  Want zo heet dit blog toch. 


Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is


En nu kijk ik het verder niet meer na want mijn darmen schiten weer in een kramp. Daar was ik lange tijd vrij van. Dus nu even rustig obtspannen misschien zakt het met een parasetamolletje.