Een uitgesproken mening

 Soms blijven er ideeën en gedachten in mijn hoofd terug komen . Dan duurt het lang voor ik de woorden vind om het helemaal duidelijk te krijgen.  Maar dan zo plotseling zitten we samen op de bank en op basis van een gebeurtenis rollen de woorden  die uit dat idee voortkomen eruit. . Plotseling is het me duidelijk.

Zo goed is het om te kunnen praten  of je te kunnen spiegelen met iemand.  Ook goed om een weerwoord krijgen op  de hersenspinsels die zich doorlopend in het brein ontwikkelen.  Woorden  leren vinden voor gedachten. Als ideeën geen woorden krijgen, blijven ze ergens zweven en kunnen een heel eigen leven gaan leiden. . Ze krijgen als het ware een eigen vorm en worden door weerwoord gepolijst en bijgesteld. 

Aan de hand van allerlei invloeden en communicatie veranderen ook de opgebouwde ideeën in het hoofd en kan er een heel nieuw inzicht of soms zelfs een heel nieuw levenspatroon ontstaan.

Zo dacht ik vroeger altijd dat ik ‘te slap’ was. Iedereen had altijd een uitgesproken mening over van alles en nog wat. Vereenzelvigde zich daarmee en dan stond dat als een paal boven water.  Zulke ideeen hebben we toch allemaal.  Wat IK denk klopt. Dat lijkt zo vanzelfsprekend. Van nature leek dat pertinente denken mij op bepaalde momenten  te ontbreken. Ik voelde het vaak als een gemis en inderdaad, zo'n mening straalde veel kracht uit wat een prachtige kwaliteit is als je iets wilt bereiken. Maar bereiken of op de barricade staan, is nooit zo mijn ding geweest.

Nu ik oud ben heb ik alleen nog maar meer gezonde twijfels gekregen over dat zogenaamde bereiken en een uitgesproken mening. Tegenover ieder uitgesproken standpunt staat alweer een volgende stelling die evenzovele goede redenen kan hebben. Ja, dat is nu mijn ervaring. Het is maar net vanuit welke hoek je kijkt.

Het enige wat voor mij overeind blijft staan is medemenselijkheid. Ik wil altijd kiezen voor datgene wat een ander niet of zo min mogelijk benadeelt en daar zal ik ook hopelijk altijd voor kiezen. Dat is al moeilijk genoeg in een wereld waarin het welzijn van de een altijd lijkt te gaan over de rug van de ander.

Daarom vind ik het nu prima over het meeste geen uitgesproken mening meer te hebben. En misschien wel nooit te hebben gehad.