Eerlijk medemenselijkheid

Soms kom ik uitleg tegen over psychologische of spirituele teksten waar ik moeite mee heb. Ik heb het dan uiteindelijk gewoon over een leerweg in medemenselijkheid. Want dat is uiteindelijk toch waar dit leven voor mij in hoofdzaak over gaat. Hoe je het ook wendt of keert , het is heel belangrijk om vredevol en met betrokkenheid in deze wereld te staan. Als ik daaraan mee kan werken, op wat voor manier dan ook dan voldoet dat aan het leiden van een zinvol leven.

In eerste instantie is het dan belangrijk om zelf goed in je vel te zitten en dan komen er kreten voorbij zoals 

Het zit allemaal in jezelf

Naar binnen kijken en daar rust creëren 

Je moet de oplossing niet buiten maar in jezelf zoeken. 

Allemaal heel waar en waardevol en wordt er gezegd dat het niet makkelijk en zelfs erg moeilijk is om daarmee aan de gang te gaan.   

Vervolgens ga ik denken ja en hoe doe ik dat dan in de praktijk. En wat mij dan opvalt is dat er wordt gezegd dat je dan contacten of dingen waar je niet zo goed emotioneel mee om kunt gaan maar moet verbreken. Voor jezelf moet kuezen En dat zou dan de moeilijkheid zijn omdat de anderen dat ook niet begrijpen. En inderdaad dat kan heel moeilijk zijn.

Ik vraag me dan af of dat verbreken van contacten naar binnen kijken is. Zijn er buiten mijzelf niet altijd dingen die o me niet bevallen. Dat is toch niet naar binnen kijken. De objecten die emoties oproepen liggen toch altijd buiten mijzelf. Naar binnen kijken is het werken met die opgeroepen emoties, die zitten van binnen en zijn gebaseerd op iets dat ik zelf zou kunnen veranderen of leren er van binnen uit op een andere manier mee om te gaan. . Dat is idd heel lastig en kost oefening en tijd en soms ook goede begeleiding of overleg met professionals. . Maar daar ligt het echte werk. Niet in het verbreken van de spiegels die mij de emotionele problemen laten zien die altijd en overal weer tevoorschijn zullen komen. . 

Ik geef toe, natuurlijk, tijdelijk kan er op een gegeven moment van iets afstand genomen moeten worden omdat het te schadelijk is. Niks mis mee waarschijnlijk om ermee te stoppen . Maar ik wil vooral niet vergeten dat mijn persoonlijke emoties het zijn die ervoor zorgen dat ik me op een bepaalde manier beperk. En om daarmee aan de slag te gaan is best heftig . Te durven zien dat ik niet zo medemenselijk ben als ik van mezelf wil geloven en die ander die mij niet past zomaar wegwuif. Dat is naar binnen durven kijken en zeggen ja het is even niet anders en het heeft niets met medeenselijkheid te maken. Niet zo aardig van mij maar het moet nu maar even zo zijn. 

Dat is eerlijk.