Wat mij nu steeds duidelijker wordt is dat het heel handig is me er steeds meer bewust van te worden door de dag heen dat alle dingen die mij raken, alle emoties en alle kleinigheden waarin of waarbij ik me betrokken voel zowel positief als negatief te leren herkennen als reactie- en gewoontepatronen.
Gewoontepatronen die zo ingebakken zijn dat ik ze denk te kennen als IK. Maar ze bestaan
alleen op basis van een grote hoeveelheid oorzaken en gevolgen.
Vooral de alertheid door de dag heen. Me steeds beter bewust te worden van het feit dat wat ik als
IK ervaar bestaat uit reactie en gewoontepatroon. Als ik me erger is het dus de reactie en het
gewoontepatroon dat zich in die mentale factoren genesteld heeft die ervoor zorgen dat ik denk
dat IK me erger en ik hoef me daar niet mee in te laten. Ik kan het makkelijker laten gaan. wanneer ik steeds meer de ruimte oftewel de Leegte van die ruimte waar alles in kan, kan zien. Ik kan dan zien dat het door alle gewoonte een opeenstapeling wordt waarmee we vol komen te zitten. Alle factoren worden steeds weer getrickerd. Daardoor denk dat IK dat ben. Maar mijn IK is een werktuig dat kan beslissen of ik me wel of niet met iets in wil laten me ermee wil verbinden of niet en zelfs de mogelijkheid tot beslissen is een onderdeel van de zelfde samengesteldheid.
Vooral de aandacht en de bewustwording spelen een heel grote rol voor mij persoonlijk . Een grotere rol dan de wetenschap van de tibetaanse benamingen van de 52 mentale factoren te leren opsommen en de bijbehorende eigenschappen. Alhoewel die onderbouwing natuurlijk heel praktisch en behulpzaam is.
Zoals alles uit samenstellingen bestaat is dit dus ook binnen mijn persoonlijkheid belangrijk als onderdeel en vergemakkelijkt het om me van het totale plaatje bewust te worden en er aandachtig in te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten