Waarheid of werkelijkheid

Nu ik met dit blogje ben begonnen kom ik steeds meer mooie dingen tegen en ik merk hoe ik er zelf allerlei dingen van opsteek door er met het schrijven actief mee bezig te zijn. 

Intussen heb ik een soort notitieblog voor mij zelf gemaakt waar ik van alles op kan zetten en waar ik ook weer uit kan putten.

In de laatste blogjes is de christelijke mystiek naar boven gekomen maar ik wil toch ook als het lukt over de mystiek in het Boeddhisme gaan schrijven. Het zijn natuurlij twee heel verschillende stromingen. Ja precies, en wat is dat dan? Dat vraag ik me ook af. Een korte samenvatting van wat mystiek is is al niet te geven en dan ook nog te schrijven over  wat  het verschil dan is?  Eigenlijk kan ik dat beter aan filosofen, theologen en boeddhistische leraren overlaten. Maar dit is gewoon mijn blogje en ik schrijf zodat het een en ander  voor mijzelf  duidelijker wordt als ik probeer woorden te geven aan mijn leven en ervaringen daarmee. 

Het is goed dat er verschillende stromingen zijn, want ieder mens is anders en ieder mens heeft ook weer andere dïngen nodig om voor te kunnen gaan. De verschiedenheid maakt het leven interessanter.

 Er bestaat voor mij niet een absolute  waarheid. Als dat zo was, zou een andere waarheid niet kunnen bestaan. Want iedereen claimt zijn eigen waarheid. Een waarheid impliceert een enorme beperking van vrijheid in denken en heeft de behoefte autoriteit over anderen uit te oefenen. De waarheid staat niet open voor andermans waarheid. 

Er bestaat wel een werkelijkheid en dat is heel wat anders. Een werkelijkheid die alles wat er is omvat. En dan is er nog heel veel open en is er geen absolute waarheid die alles vastzet. Het niet vasthouden aan een eigen waarheid geeft ook een  eigen verantwoordelijkheid. Je kunt niets meer aan de waarheid verantwoorden. En als je dan denkt dat die vrijheid makkelijk is en misschien wel losbandig kan zijn, dan snap je het niet. Eigen verantwoodelijkheid is iets dat heel grote consequenties heeft.

De werkelijkheid is dat ik een Boeddhistich pad bewandel in mijn beoefeningen  maar mijn wortels liggen in het christendom en binnen de Theosofische lessen en in  vergelijkende studies van verschillende stromingen heb ik geleerd alle lessen en verhalen in het potje binnen de traditie te plaatsen waardoor er meer duidelijkheid ontstaat voor mij. Daar heb ik leren zien dat vooral de mystieke stromingen niet zo ver van elkaar verwijderd zijn. Wat ik nog steeds heel belangrijk vind is het juiste woordgebruik in gesprekken of schrijven. Het is essentieel om verwarring te voorkomen om  duidelijke afspraken over het determineren van die woorden te maken. Zoals hier boven over het verschil tussen waarheid en werkelijkheid.

Niet dat met  woorden en begrip het mysterie van het leven zelf wordt opgelost maar dat hoeft ook niet. Dat  is wat het leven mooi maakt.  Evenals de vergankelijkheid, Karma, reïncarnatie  en vele andere dingen die daaruit voortvloeien Het lijkt ongrijpbaar en dat is en blijft het ook.