Angst is een slechte raadgever

Ja natuurlijk dat is zo maar angst hebben we ook nodig want we moeten wel goed uitkijken als we de straat oversteken. De angst om onder een auto te komen als je niet uitkijkt is niet denkbeeldig. Maar verder kan angst rare dingen met je doen.

Vanmorgen heb ik een coronacheck laten doen. Gister voelde ik me niet goed en ik hoest met regelmaat. Niet heftig, maar toch. Het leek me beter maar eens ff te laten checken. Nou hoorde ik dat mensen het een verschrikkelijke test vinden die je niet makkelijk zou laten doen. Ik maakte me er gelukkig niet druk over en ging opgewekt het teststation in en wie schetst mijn verbazing... Het is een fluitje van een cent. 

Vroeger had ik verschrikkelijke angst voor de tandarts en de behandelingen waren vreselijk. Zo pijnlijk in een woord grote ellende en vooral angst. Na jaren van opmerkzaamheid en leren kijken naar de dingen zoals ze werkelijk zijn moest ik weer naar de tandarts voor 4 implantaten. Met de aangeleerde know how ging ik met een open mind in de stoel zitten en wilde nu weleens exact voelen wat ik voelde. Nou dat haalde dus niet bij mijn herinneringservaring van ellende. Ik was verdoorfd voelde geen pijn en natuurlijk lastig was het wel.

Hoe je dingen ervaart en hoe je ermee omgaat is in mijn ervaring dus maakbaar.  Hoe doe je dat? Het is een jarenlange oefening van opmerkzaamheid. Nou kun je natuurlijk op je kussentje gaan zitten met allerlei mooie ideeën in je hoofd. Opmerkzaamheid, Jezelf trachten leeg te maken van allerlei gedachten waardoor er meer rust ontstaat. Geconcentreerd blijven en iedere keer als je afdwaalt weer terugkeren naar je object van aandacht, wat dat dan ook is. Prima goede oefening Maar....

Als je de drie kwaliteiten van ontspanning, stabiliteit en aandacht die je in brengt voor en tijdens de meditatie niet over weet te brengen in het dagelijks leven, het leven met al zijn dagelijkse beslommeringen en chaotische indrukken in crisistijd dan zal je wereld er  niet door veranderen. Blijft crisistijd een beangstigende invloed op je uitoefenen.

En wat is dat dan, die verandering?

Dat is de manier waarop je naar de wereld kijkt vanuit ontspanning, stabiliteit en aandacht. De dingen zien zoals ze werkelijk zijn zonder er allerlei etiketten op te plakken van fout en goed. Je realiseren dat jij het bent die naar de wereld kijkt en dat is altijd door je eigen bril. Of die nou roze of zwart is. Het is jouw innerlijke bril die kleur geeft aan een wereld. Zonder angst en een gevoel van vriendelijkheid  zal het er heel anders uitzien dan in afkeuring verwerping en boosheid.

Kijk, en daar in het dagelijks leven, daar  is het dat de oefening zoden aan de dijk gaat zetten. Met beide voetjes op de grond zonder alle vooropgestelde ideeën over hoe fout alles is en hoe het zou moeten zijn. Want zo is het niet en zo wordt het niet. Nu nog leren wat je  in de rust en stabiliteit op het kussentje begonnen bent te ervaren in het dagelijks leven. Met een vriendelijk hart. Dat is het echte spirituele  werk. In het hier en nu.

Laten we de wereld veranderen en bij onszelf beginnen.