Het was een mooie morgen. In de biebliotheek komen we iedere week bij elkaar. Soms zijn we met vijf soms met twee of drie ouderen en het uitgangspunt is praten en kijken naar kunst in zijn grote verscheidenheid. Maar de laatste tijd komen we regelmatig bij heel andere onderwerpen uit en nu hield een van ons Ramadan en hoefde geen koffie.
Daaruit ontstond een prachtig gesprek Niet zozeer over al het wel en niet mogen binnen de tradities maar meer over de eigen beleving daarvan. Dan is het heel mooi om te horen van de wetenschapper hoe hij erin staat, van de Islamiet hoe hij erover denkt en de Boeddhist hoe zij ermee omgaat. Ieder met een eigen verhaal. Het is opmerkelijk te ondervinden hoe al die verschillende gedachten, wanneer ze zuiver gebaseerd zijn en verteld worden vanuit de eigen ervaring en motivatie over hoe men in het leven wil staan, zoveel raakvlakken hebben dat er in veel dingen nauwelijks of geen verschil te proefen is. Maar toch hebben we allemaal een heel persoonlijke eigenheid en inbreng. En is er een verschillende basis.
Natuurlijk zijn er verschillen en die mogen er ook zijn. Dat maakt de wereld alleen maar kleurrijker en interessanter. Er komen dan ook allerlei maatschappelijke en zelfs politieke zaken aan de orde die we samen vanuit een menselijk oogpunt van saamhorigheid benaderen en ook daar is het weer bijzonder hoe we elkaar kunnen vinden.
De eindconclusie was dat we veel minder met het vingertje naar buiten naar de ander m,oeten wijzen omdat het daar verkeerd gaat maar veel meer op onszelf refelteren want daar is de enige mogelijkheid tot verandering zodat we zien waar we zelf kunnen veranderen omdat we alle menselijke eigenschappen in ons hebben Zowel de goede als geen goede zaken.
Veel dingen ervaren we vaak niet eens als minder goede zaken. Het gesprek kwam over hebberigheid en ik merkte dat de manier waarop ik over hebberigheid denk niet door anderen ook zo wordt ervaren . Daar wordt dan een scheiding in gemaakt. Maar in mijn optie kun je ook hebberig zijn in niet materiele zaken. Al pratend daarover en luisterend naar elkaar was het toch mogelijk begrip voor elkaar te krijgen en kwam er een nieuwe optie nnaa boven. Dat die hebberigheid ook in de niet materiele dingen wel aanwezig is bijvoorbeeld in de vorm van kennis verzamelen maar alles kan gedeeld worden Zo heeft alles twee kanten. Het ligt er maar net aan wat je ermee doet.
Dus het is het mogelijk alle minder goed zaken zoals die hebberigheid, om te buigen. A ls we het leren zien en herkennen in onszelf kunnen we het op zijn minst met de ander delen.
En met die laatste conclusie in mijn hoofd huppelde ik vrolijk achter de rollator naar huis.
Het was weer een m ooie morgen.
Zo af en toe die hebberigheid maar eens schoon wassen
Toen ik de eerste alinea las dacht ik: ieder op zijn eigen manier naar een (uiteindelijk) gemeenschappelijk eindpunt. Verschillen doen er niet toe, de raakvlakken houden ons in gesprek zolang er maar sprake is van wederzijdse waardering. Die kauwen kijken ook een beetje hebberig trouwens.
BeantwoordenVerwijderenIn klein gezelschap gaat zo'n gesprek beter en harmonieuzer dan op grote schaal.
BeantwoordenVerwijderenVraagje: heb je de kleur van dit blog veranderd of heb ik al die tijd zitten snurken en valt het me nu pas op.
Ik stoel wel vaker m,et de lay out Ferrara. Eerder was hij ook al een beetje rood maar nu helemaal. Je snurkte niet en je hebt zomaar kans dat ik later weer eens iets anders probeer want wit is ook wel goed leesbaar voor mij.
BeantwoordenVerwijderenMijn stukje was niet bedoeld als uitdaging. Ik vond het gewoon leuk om eens te doen.
BeantwoordenVerwijderenHet ging dus niet per se om boeken, maar om de bereidheid een bepaald onderwerp eens van de andere kant te bekijken en op die manier jezelf tegen te spreken. Natuurlijk hoef je er helemaal niets mee.
Zo'n gesprek doet eens mens goed, en is eens wat anders dan onze verschillen te onderstrepen.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi om al die overeenkomsten te ontdekken. Die zullen er veel meer zijn,maar niet opgemerkt worden
BeantwoordenVerwijderen