Lastig

 Ja dat vind ik het .

Toen ik  dit blog begon was ik van plan om er geen oeverloze  ideeën en meningen op te promoten.  Dat was me op mijn vorige blog niet zo goed bevallen. Dat wordt en werd op  dat blog een gebed zonder einde. Zoals ik al boven dit blog heb staan is dit blog heel persoonlijk en is het de weg die ik  ga zoals ik vind dat mijn leven zinvol kan zijn. Daarvoor zet ik mijn persoonlijk leven hier neer en dat is best een delicate onderneming.  Ik heb, toen ik met dit blog begon in eerste instantie ook alle reacties gesloten. Zo is dit blog  bedoeld als informatie met een zeer persoonlijk tintje.  Andere meningen moet iedereen maar op zijn of haar eigen blog verwoorden.  Dan kom ik in het kader van " Ik vind dit maar de ander vindt dat" en dat is zo breed en veel als er mensen op de wereld zijn. En gelukkig vrij te uiten voor iedereen zolang we in een vrij land wonen. 

Ik persoonlijk vind het heel ineressant om te lezen hoe anderen met hun leven en eventuele problemen omgaan. Door schade en schande heb moeten leren in onder  meer  mijn eerdere blog dat het niet altijd handig is  ongewilde adviezen te geven of te denken dat ik anderen iets wijzer zou kunnen maken want dat is onzinnig als je zelf niet wijs bent.  Een filosoof zei ooit 'hoe meer je weet des te meer kom je tot de ontdekking dat je niets weet 😁En soms vergis ik me nog welleens bij deze of gene. Sorry. En ik merk dat me dat in de praktijk van een mondeling gesprek ook  niet altijd lukt maar op zo'n persoonlijk vlak werkt het wel iets anders dan in de korte bewoordingen van een geschreven reactie.In gesprek kan je als je oplettend bent onmiddelijk bijstellen of reageren.  In geschreven teksten vind ik dat niet te doen en wil dat ook helemaal niet  Dan schiet je al guw in de verdediging en daar ben ik wars van. 

Daarom is een blogje fijn. De lezer kan ermee doen wat hij wel of niet wil. Alles staat hem of haar vrij om wel of niet te gebruiken in het eigen leven of misschien wel om zichzelf in te herkennen.  Daarom zet ik mijn persoonlijke ervaringen hier neer. Niet  om er bijvoorbeeld andere levensvisies of trtadities te poneren of wat dan ook. Ik vind het  allemaal prima maar ook liever niet als commentaar of feed back. Net zo min als ik een mening wil geven over hoe een ander zijn of haar leven inricht. Dat is veel te persoonljk En gaat alleen jezelf aan.   Ik stelde het blog later op een gegeven moment  open voor reactie omdat ik kreeg te horen dat dat fijn gevonden werd. 

Even dacht ik erover de reacties weer te sluiten om zulke discussies te voorkomen omdat mijn neiging erop te reageren te groot is en ik niet uitkom bij reageren maar bij mijzelf verdedigen. Onzinnig natuutlijk maar ook een leerproces voor mij om daar op een manier mee om te leren gaan die anders is dan in de  zelfverdediging schieten  of me onbegrepen voelen.  

Dat wi.l nnietzeggen dat ik niet open sta voor discussie of het uitwisselen van meningen of inzichten in tradities en dergelijke, graag zelfs  maar dat doe ik dan liever persoonlijker en daarvoor kun je me altijd een mailtje stueren of het formuliertje in de zijbalk gebruiken dan stuur ik je graag mijn emailadres. , Dat vind ik een veel beter medium om gezamenlijk over onderwerpen te 'praten'. Daar hoor ik graag waar je over wilt uitwisselen of  tegenaanloopt. Dat kan een interessante uitwisseling geven voor beiden en misschien leren we er dan op een open manier samen van. Ook  tijdens het schrijven van dit blogje zie ik weer wat er in mijzelf gebeurd en waar en hoe ik ervan kan leren en probeer saar zo open en eerlijk mogelijk over te zijn. 

Verder zie ik dat ik veel  meer lezers dan reageerders heb en dat is prima. Het is ook nog steeds een blog om mijn eigen ei kwijt te raken en daar ga ik inderdaad gewoon mee door. 

En dit past dan ook nog eens heel goed  in  hoe ik met het dagelijks leven en met   spiritualiteit als een totaal om wil gaan. 

Natuurlijk betekent het niet dat ik je mijn rug toekeer. 😄