Er ligt een concept op de plank maar ik kom er niet toe het te publiceren. Iedere keer denk ik. Het is goed zo en als ik het nalees kom ik weer op andere gedachten omdat dat wat ik schrijf niet dat is wat ik wil leven. Veel dingen weet ik wel maar 'weten in het hoofd is nog niet dat wat geleefd wordt ' zei een vriendin tegen mjj.
Tijdens het schrijven en iedere keer aanpassen van dat concept wordt me het steeds duidelijker. Steeds merk ik weer hoe ik terugval op schijnzekerheden die er niet zijn. Ja inderdaad dat weet ik wel in mijn hoofd. Maar door op te schrijven waar ik mee bezig ben en daar een soort onderbouwing aan te geven staat die valkuil plotseling keihard op papier. Steeds meer verscherpt het mijn opmerkzaamheid in het eigen functioneren. Steeds meer kom ik tot de ontdekking wat het betekent dat er geen enkele zekerheid bestaat en dat de enige zekerheid DIT moment is waar ik in leef. Daarvan doordrongen worden lijkt me steeds belangrijker en misschien wel HET belangrijkste voor een liefdevol leven met een mededogende basis
Met die enorm grote onzekerheid te moeten dealen, kan angst oproepen en gelukkig heb ik die ooit wel ervaren maar kan ik daar op dit moment mee uit de voeten. Maar zoals ik al schreef. Niets is zeker en kan zomaar veranderen en hopelijk vind ik ook dan weer de weg naar binnen en put kracht uit alle kwaliteiten in mijzelf en het hele universum. Die kracht heb ik dan geleerd Boehdistisch vorm te geven en ik weet (daar heb je het weer. Weten is iets anders dan het kunnen leven) dat die kracht ook in mijzelf aanwezig is. Dat universun kan voor ieder persoonlijk een andere vorm aan nemen op basis van datgene waar men zich op richt en mee verbindt in het dagelijks leven.
Die kracht oproepen in mijzelf om op een juiste manier te handelen in het leven en met alle problemen Van dien. Want...
Niets is zeker.
Goh, ik realiseer me nu dat het misschien wel een heel mooi blogje is geworden in een andere vorm gegoten als het pinksterverhaal over de uitstorting van de heiliege geest.
Een digitale schildering op tablet
Alweer en prachtig levend schrijfstuk van je....
BeantwoordenVerwijderenMijn hele leven ben ik al een verhalenverteller. Die fantasie maakt soms leven in het nu moeilijker.
BeantwoordenVerwijderenWeer even terug: zelf heb ik nooit iets op de plank! Ik schrijf vanuit waar ik mij in bevind...Gelukkig ben jij er en daar leer ik nog steeds van!
BeantwoordenVerwijderenIk heb je stukje gelezen. Hopelijk vind je de kracht die je zoekt.
BeantwoordenVerwijderenMooi schilderij trouwens.