Ik heb het helemaal gehad met moeten leren.

 Ik was al vroeg wakker en dan kan ik niet meer slapen. Ik voelde me beter dan dat ik me de afgelopen twee weken voelde. Intussen ben ik wel 2 kg afgevallen maar dat kan ik wel hebben. De vermoeidheid is lastiger maar ook dat spijkert wel weer bij. 

Vanmorgen voelde ik me in ieder geval weer senang en er kwamen allerlei overdenkingen voorbij.

Ik dacht, zal ik opstaan en een blogje schrijven. Goed idee. Maar o jee ik moet eerst de was ophangen. En ja, dan intussen ook nog samen ontbijten  terwijl dan mijn  blog ideeën  totaal verdwijnen. ... wat was het ook alweer oja dat idee van:  ik leer het nooit. Wat zitten er och ontzettend veel ideeën"en tussen de oren . Ideeën die voor waarheid worden versleten. Ik heb weleens gelezen:

Geloof niet alles wat je denkt

En volgens mij is dat een waarheid als een koe. 

Daarom wil ik het niet over denken hebben maar over observeren en inzicht krijgen. 

 Want leren bijvoorbeeld heeft alles met het denken te maken.  In deze naatschappij is het allemaal zo 'n enorm streven geworden leren leren leren. Anders krijg je geen goede baan anders ontwikkel je je niet, Hoe meer kennis hoe beter je je kunt redden in deze wereld . Voor mij heeft het helemaal niets meer met ontwikkeling en levenswijsheid te maken. of ben ik zo' n raar mens dat ik daar zo anders over ben gaan denken?. 

Kinderen moeten van alles leren. Dat hoort erbij. Het hele leven is één  leerproces. Natuurlijk maar veel natuurlijker is de vanzelfsprekendheid van het leren en dat zeker  op jonge leeftijd. In een goede omgeving ontwikkelt een kind heel spontaan en van zelfsprekend en natuurlijk moeten op jeugdige leeftijd vaardigheden worden aangeleerd en discipline is nooit weg.  Maar ern spontane ontwikkeling zou voor het hele leven  tot op hoge leeftijd kunnen gelden als we de dwangmatigheid van de maatschappij voor lief nemen en ons er minder op fixeren en onze eigen neiuwsgierigheid en spontaniteit de ruimte gaven en  gebruikten om alles in aandacht en opmerkzaamheid te beleven. 

Het gaat zelfs zover dat ik merk dat het leren vaak weerstanden oproept terwijl opmerkzaamheid tot inzicht leidt. En dat inzicht is oodzakelijk  om veranderingen in een groeiproces te bewerkstelligen. Met inzicht gaat verandering langzaam maar wel  vanzelfsprekend. 

Als ik problemen heb met bepaalde omstandigheden is het voor mij noodzakelijk om te onderzoeken WAARDOOR  ik in ellende  of in vervelende situaties verzeild raak en als ik eerlijk durf te kijken  vind ik het altijd weer terug in mijn eigen houding. Vervelend om dat op te merken maar precies daar kan ik het ook veranderen.  Dat is het enige waar ik iets mee kan.  Iemand anders veranderen of de omstandigheden, die zijn meestal niet te veranderen . Door te denken dat ik het nooit leer schiet ik niets op  of het idee dat ik zonodig moet leren zet mij vaak in een keurslijf en  in de weerstand . Wel kan ik me voornemen er een volgend keer op te letten en er anders mee om te gaan of misschien mijn eigen grenzen van dat moment te ervaren en te accepteren. Dan kan ik daar mijn conclusies uit trekken en hoef ik niet middenin de weerstand van de emoties te gaan zitten maar kan ik zien  dat het is wat het is. Niet meer en niet minder dan dat. Gaande een bewuste en opmerkzame weg zal ik eerder zien en soms bebaalde dingen kunnen voorkomen.

Dat soort dingen kan niemand me leren dat is de weg zonder paden die ik zelf moet gaan. Dat is waar ook Krishnamurti over spreekt.  Hoe ik dat moet onderzoeken en op welke manier ik daar een weg in vind die voor mij  heilzaam is  is vaak lastig.  Misschien kan  een aangereikte methode  handig zijn maar het zijn allemaal hulpmiddelen  die niet verward moeten worden met waarheden etc, Het zijn methoden en manieren om met het leven op een goede manier om te leren gaan. Niet meer dan dat. Ik moet het zelf doen. Het is de weg die ik ga. Er is  geen leraar die mij vertelt WAT ik moet doen  en er is geen boek dat me dat zelfonderzoek kan geven.  Nee het  kan nooit meer zijn dan een vingerwijzing in een richting die ik zou willen gaan.  Een richting die ik gekozen heb. Het gaat er uiteindelijk om dat ik er zelf achter kom. In mijn eigen ervaringen en onderzoek. En dat onderzoek is niet altijd leukomdat ik mijzelf met mijzelf confronteer. Totdat er meer rtuimte in dat zelf ontstaat en ik mag zijn die ik ben. 

Ja inderdaad zo'n pad lijkt op een herhaling iedere keer weer. Maar zo zit het leven voot mij in elkaar en iedere keer denk ik dat het anders is maar kom ik mezelf onder ander omstandigheden toch weer tegen.  Want het mensellijk leven is eindeloos en altijd anders al lijkt alles soms veel van hetzelde.  Als ik diep graaf in mezelf. Spitten noemde een vriendin het, dan raak ik als het meezit soms de essentie en ook dat kan steeds weer anders lijken te zijn. Tot er naar verloop eindelijk wat meer  inzicht ontstaat en dan loop ik met een boog om bepaalde problemen  heen . Heb ik dan wat geleerd? vraag ik me dan af.  Nee nee want nu komt het. Ik kom het iedere keer weer tegen maar blijf op een gegeven moment niet meer dagen of weken in de dip zitten maar weet hoe het functioneert. Ik leer mezelf minder serieus te nemen, glimlach  en klim er weer uit.  Dat is voor mij een natuurlijk leerproces geworden op een andere manier is verandering niet mogelijk. 

We noemen het allemaal leren. Veel dingen gaan vanzelf door het ouder worden maar ik merk ook veel dingen op die juist door het ouder worden vastgezet worden, Als voorbeeld het gevoel dat de jeugdigheid niet voorbijgaat waardoor het lijf achter lijkt te blijven 🤪

Ik houd  wel van een bepaalde discipline in onderzoek en processen maar bij het ouder worden is het mijns inziens steeds belangrijker dat er inzicht komt in ontwikkelingen en de veranderingen die daarbij horen. Ze groeien  dan als het ware op een natuurlijke wijze omdat ik er tot op zekere hoogte een eigen inbreng in heb  als ikhet opmerk. Het geboel van dat de dingen me overkomen rverdwijnt steeds meer naar de achtergrond en maakt plaats voor nieuwsgierigheid  naar hoe ik op alles reageer.

Nou ben ik geen deskundige maar ik ga af op mijn eigen ervaringen van bijna 80 jaar. En na al die jaren en vooral de laatste helft van mijn leven  zie ik dat ik inderdaad niks leer en toch verandert er veel in mijn leven . Ik kan ondanks alles wat er door ongemakken en leeftijd  op mijn pad komt vreugde ervaren.  Het leven  functioneert voor mij namelijk  niet door een onderhuids gevoel  van denken dat er iets ook maar ooit onder druk of prestatiedrang  anders ontwikkeld kan worden. Maar dat de weg om te gaan vreugde is.  Dat is wat ik de laatste jaren heb ontdekt. Het is hook niet altijd mogelijk  iemand anders iets te leren. Want ik ben zelf degene die de weg moet vinden door te onderzoeken in mijzelf hoe het bij mij werkt. En dat is voor iedereen anders.

Allereerst moeten mijn gedachten geconcentreerd kunnen zijn op dat  waar ik me bewust op wil richten of waar ik  tegenaanloop bijvoorbeeld of  wat ik zou willen dat anders is. Kan ik daar iets aan veranderen? Heel vaak is dat laatste onmogelijk. Zeker een ander kan ik niet veranderen. Ik kan wel door inzicht in de manier waarop ik er op reageer en ermee omga verandering aanbrengen en dat is voor mij geen leren. Dat is opletten, aandachtig zijn en inzicht krijgen. 

Dat inzicht kan heel langaam een verandering in mijzelf teweeg brengen en ik merk dat het omgaan met dat wat er is langzaam aan verandert.

Zo had ik het gevoel dat ik al zoveel had losgelaten (dus geleerd 😉) en kom dan met een schok tot de ontdekking dat het niet waar is waardoor ik uitroep: ik leer het nooit.

Nee dat hoeft ook niet. Het enige wat belangrijk is is er weer opnieuw in te duiken en inzicht te krijgen. Zien dat ik in dezelfde patronen en  valkuil ben gestapt maar onder andere omstandigheden.

En dan mezelf niet zo serieus nemen ook dat vind ik steeds belangrijker. Met humor kijken naar mezelf. Daar ga ik weer. 

Een goed mens worden.

Hoe zou dat er eigenlijk uit moeten zien? 

Jonkies alijd weer leuk. En het groeit vanzelf. Maar er moet wel goed voor gezorgd worden. Net als voor mijn eigen binnenwereld want die blijft jong.