Het totale plaatje. Lichtjes.

Ik zette een paar niemandalletjes op Facebook. Een roosje dat tegen de muur van onze flat in volle bloei staat nadat ik hem daar plaatste  floreerde hij terwijl hij op mijn balkon stond te verpieteren.

 

een bloemenvaas op tafel allemaal dingen om blij van te worden. Heel fijn om te doen en ik realiseerde me dat ik op dit blogje over het algemeen zware overdenkingen en weinig dagelijkse leuke dingen vermeldt.

Het zijn het voor mij ook wel een heel intensieve dagrn met ziekenhuisbezoek en allerlei overdenkingen die daarbij komen. Want erover nadenken ja dat hoort zo bij me, dat doe ik altijd. Wat ik dan gelukkig niet doe is in doemscenarios op de dingen vooruitlopen maar wel durf ik alle opties open te houden.

Vanmorgen schijnt het zonnetje en het ziet ernaar uit dat het echt warm zomerweer gaat worden. Daar houd ik wel van alhoewel  het voor menigeen een hete onderneming is om door hittegolven heen te komen. Het schijnt dat ik daar wel goed tegen kan, Maar ja ons appartement is ook van alle gemakken voorzien en ik voel me eigenlijk altijd in de watten gelegd. Maar gisteren had ik het er plotseling heel zwaar mee. We gingen een ommetje met het fototoestel en het was veel zwaarder dan dat ik gewend ben. Ik kwam doodvermoeid weer thuis. pfff ik was er bberoerd van maar vndaag gaat het weer hoor. 

Jaren geleden schreef ik van alles op mijn blogjes. Nu is dat inderdaad veel meer beperkt tot mijn overdenkingen  en mijn levensfilosofie. Ik denk dat het totale plaatje van mijn leven en wie ik ben daardoor niet helemaal duidelijk wordt. Niet dat het iets uitmaakt want het is maar de vraag of het totale plaatje van wat en wie dan ook helemaal zichtbaar kan zijn. Ik vermoed van niet. 

Het is denk ik zelfs zo dat het totale plaatje wat iedereen van zichzelf heeft niet eens overeenkomt met wat de ander van hem of haar  denkt.  En ik denk van mijzelf dat ik ook mijzelf niet helemaal ken want soms sta ik verbaasd over wat ik onder bepaalde omstandigheden wel of niet kan of hoe ik erop reageer. Dat merkte ik gister weer tijdens dat wandelingetje.  Dat vind ik dan zo bijzonder om te ervaren dat ik mijzelf een verrassing bezorg. Dat kan een leuke verrassing zijn maar ook een vervelende en dan ben ik bijvoorbeeld meer aangeslagen dan ik van te voren had kunnen bedenken. 

Nee, dat totale plaatje dat bestaat voor mij niet. Alles veranderd onder de verschillende omstandifgheden doorlopend. Ook ik. Fus is verandering gelukkig ook mogelijk. En toch denk ik zo af en toe

Ik leer het nooit!

En meteen daarna

Maar wat zou ik dan moeten leren.? 

En dan mag ik weer zijn van mijzelf  die ik op dat moment ben. Want dat is vaak het lastigste. Zo ook met het omgaan van pijn. Vannacht werd ik weer wakker met een darmverkramping en dan probeer ik heel goed te ontspannen. Dat kan ik gelukkig  wel maar nu vannacht merkte ik een heel subtiel verschil in mijn denken. Normaal hoop ik dat het door ontspanningn verdwijnt en nu ging ik er met mijn aandacht naartoe om te voelen wat ik precis voel en om het er dan in alle rust  te laten zijn. Het mag er zijn het is mijn lijf en het lijf dat altijd zijn best voor me doet en nu wil het aandacht en  is goed. Ik geef het aandacht en rust. Alles mag er zijn ook de pin. Ik wenste niet dat het ajb maar  overging. En.. rustig liggend zakte het met een kwartiertje en heb ik verder heerlijk geslapen. 

Het is donker omdat je te hard je best doet. Licht kind, lichtjes leer alles lichtjes te doen.

 Ja, voel lichtjes ook al voel je je diep. Laat dingen gewoon lichtjes gebeuren en ga er lichtjes mee om. Ik was zo preposterig serieus in die dagen.

Lichtjes het is het beste advies dat ik ooit heb gegeven.

Dus gooi je bagage weg ga vooruit. Er is oveeral drijfzand om je heen dat aan je voeten zuigt en je probeert op te zuigen in angst, zelfmedelijden en wanhoop

Daarom moet je zo licht lopen 

Lichtjes mijn schatje 

Aldous Huxley- Eiland 1962