Een goede leraar.

Eindelijk heb ik het gevonden.

Ik kreeg het maar niet voor elkaar om  in de instellingen de volgorden in de zijbalk te verschuiven op het touchscreen. Ook niet als ik het toetsenbordje dat eraan hangt erbij gebruikte met control of shift erbij ingedrukt. 

Nu per ongeluk voelde ik een klikje op het paneeltje in het toetsenbordje toen ik erop drukte inplaats van dubbeldrukken en huppekee. ik kon met gemak  schuiven aan  de items. 

Heel gemakkelijk en daar heb ik nou uren mee zitten ploeteneren.  Sommige dingen moet je gewoon domweg  weten en als niemand het je vertelt dan moet je zelf het wiel uit zien te vinden. Zonde van de tijd, dat kan makkelijker.

Een goede leraar is bij mij altijd welkom maar die moet je dan wel weten te vinden. 

Als ik zo zit te ploeteren voel ik me weer blij en zeker omdat ik weet dat ik bij vele dingen in het leven  altijd weer  een goede leraat heb weten te vinden.  Mijn hele leven lang. Dat begon al met mijn ouders waar ik altijd op terug kon vallen  Later op school  de leraren die me de lessen leerde die ik in de maatschappij nodig zou hebben  en  levernslessen door begeleiding van familie en vrienden. En nu ook nog spirituele lerarenDde leraren  waar ik ook alle vbertrouwen in kon hebben omdat de ingeslagen weg  mij altijd weer op mijn eigen beentjes weet terug te zetten en ik me nooit afhankelijk hoefde te voelen van een of andere scheppende almacht die ik overal de schuld van  zou willen gevem.  Ik ben zelf verantwoordelijk.

Het staat er zo simpel maar dat is het dus niet

Of... voor mij toch wel. 

Er is zoveel ondersteuning te vinden als het moeilijk is. Maar ik moet het wel zelf willen DOEN.

010 Bewust worden van het bewustzijn

 Toen het misging met het blogje dat   ik kwijtraakte wilde ik het dus  over bewustzijn hebben.  De stelling ' alles is bewustzijn '. Het kleinste atoom tot en met het hele universum is een eeuwigdurend  bewustzijn. 

Bewustzijn is het universum zelf en creëerde dat universum van chaos tot cosmos . Het is een onzichtbare verbindingsfactoor tussen emoties die uitwisselbaar zijn met anderen. Het schept en is werkzaam als oorzaak en gevolg, cultueren en subculturen. Het het creëert ervaringen in samenhang met oorzaken en onstandigheden. Het maakt zichtbaar en obzichtbaar in het waken en in het dromen. Het schept doorlopend vormen op basis van alles wat er al in de tijd is geworden door bewustzijn. Nieuwe vormen en mogelijkheden door aantrekking, afstoting en neutraliteit.

Hett bewustzijn dat  in  ons eigen beperkte  leven ook tot uitdrukking komt via het brein  en in andere objecten via de mogelijkheden expliciet daarin. Zowel binnen beperkingen als  allomvattend is het overal in en om aanwezig.   Sterker nog alles IS bewustzijn.

Bewustzijn zou geen zelfstandignaamwoord moeten zij  maar een werkwoord. Een werkzame kracht in feite  moeilijk of niet benoembaar. Evenals 'ziel' dat ook niet  iets is dat op zichzelf bestaat maar iets dat zorgt  voor  wermzame kwaliteiten in een persoon  door middel van bezieling. Wij mensen hebben dan  de neiging dat vast te zetten (als Ziel)  maar dat is onmogelijk. Alles stroomt Het is niet meetbaar voor wetenschappelijk onderzoek maar wel ervaarbaar in de persoonlijke ervaringswereld die ook doorlopend in beweging is. Het is niet vast en tastbaar.Zo is  ook  bewustzijn als een werkzaamheid  tussen objecten en ontastbare vormen zoals herinnering. . Het bewerkstelligt in de mens opmerkzaamheid door hersenfunvties voor kwaliteiten als gevoel, emoties  gekoppeld aan  oorzaken en omstandigheden.

Overal is bewustzijn in, om en in wisselwerking met alles en allen aanwezig. Dat geeft de mogelijkheid tot samenstelling, opbouw in zichthare en  onzichtbare strcturen   en kwaliteiten.  

Het maakt  dat de appelboom geen peren voort zal brengen. Ddaar zorgen, zoals we nu weten de genenvoor en dat kan door de wetenschap worden gemanipuleerd . Maar voor demens ingreep door middel van het eigen bewustzijn, de vaardigheid en kennis daaruit opgebouwd, was het oorspronkelijke bewustzijn van de appelboom  gewoon goed  werkzaam. 

 Je zou de werkzaamheid van bewustzijn  als scheppings of evolutie proces kunnen benoemen.

Wij hoeven ons daar 'alleen maar' bewust van te worden. Om te beginnen bewust van ons eigen bewustzijn  die een uitdrukking is van het totaal is aan mogelijkheden dat er is.  Alle kwaliteiten zijn er in verweven.

Het bewustzijn in een droom die je als werkelijkheid ervaart.  Een chaotische rommel  in een kamer bijvoorbeeld  die niets van doen heeft met  een de werkelijk keurig opgeruimde  kamer. Maar alles met de dieper liggende bewustzijnslagen. Dromen zijn daar regelmatig uit opgebouwd . Daarvan zouden  we  door opmerkzaamheid over ons eigen leven  meer  kennis  kunnen krijgen

Mens ken uzelf

En als de vormen, verouderen en vergaan.Dan blijft het werkzame beustzijn functioneren op die eigen specifieke manier dat niet meer van doen heeft met de vergane vormen.  

 Zo is bewustzijn een doorgaande beweging zonder begin en zonder einde.

Zo ervaar en zie ik het leven dat ik nu leef  op dit moment in mijn leven. Het geeft me rust, ruimte en stabiliteit.

Heb jij daar ook  wel eens over nagedacht?

En wat denk jij daar dan over. Hoe zie jij dat?

Alles is uniek op de eigen manier

Van alles wat

 Slechte nacht. Wakker worden van de buikpijn die tot ver in de volgende morgen duurde. Maar daarna is het dan ook over. Wat een opluchting.   Ik raak zo door de, intussen tientalle  jaren durende gewoonte   wel aan gewend. Het is de laatste haren toch wat verminderd. Soms vaker soms een tijd geen last.  Ik moet dan altijd denken aan degene die nooit meer van pijn afkomen.  Pfff heftig.

Maar ik was in de middag weer boven jan en we gingen even kijken in Wgeningen. Waar we, als het goed was gegaan, nu gewoond zouden hebben. Even  naar de narkt een kibbeling snoepen.  Het was koud maar genieten.   Een T   shirt gekocht met lange mouwen als troost voor een slechte nacht  

De stad door naar de koffietent en onder het genot van een heerlijk kopje cappuccino de carnavalsoptocht voorbij zien komen.

En als klap op de vuurpeil even kijken  naar "' Ons' appartent dat we wilden kopen. 

Hier gefotografeerd vanuit het ptachtige depot dat de achtertuin is en dat al tekenen van voorjaar vertoont.

Het is nog steeds te koop.  Maar wij blijvenn toch maar zitten waar we zitten al zou  verhuizen wel leuk zijn geweest.  Zo is het ook goed en misschien wel beter. We wandelen  het depot in  waar alweer heel wat te fotograferen is.

Bewustzijn, ruimte, vrijheid en liefde

 Balen.

Een heel blog verdwenen. Onvindbaar gedelete en iets fouts eroverheen geschreven

Ik denk niet dat ik het zomaar even kan reprodtitueren. 

Ggggrrrr

Verbinding

 In een tijd waarin het lijkt dat er overal in de wereld en vooral door gote  machthebbers gedacht wordt:

'Alles draait om mij. Als ik het maar goed heb.'

zgtt de Dalai Lama erover

Ik heb gezien dat de grootste mate van innerlijke rust voortkomt uit de ontwikkeling van liefde en medeleven. Hoe meer we ons zorgen maken over het geluk van anderen, hoe groter ons eigen gevoel van welzijn. Het cultiveren van een warm en nabij gevoel voor anderen maakt je automatisch comfortabel. Het is de ultieme bron van succes in het leven.

Als ik het zo bekijkt begrijp ik dat het welzijn van anderen direct inwerkt op mijn eigen gevoel van welzijn en verbondenheid. Ook een idee over eenzaamheid kan door betrokkenheid sterk  verminderd worden. 

En dan is het zo fijn als je dan opmerkt dat er ook nog heel veel mensen zijn die zich juist op verbinding en medemenselijkheid focussen. En dan niet te vergeten al die mensen die als hulpverlener naar oorlogsg en ramp gebieden gaan. Dat is zo geweldig. 

Laat het goede in de wereld maar de overhand krijgen. 

Zo betrokken te kunnen zijn

 Natuurlijk denk ik er al heel lang over. Na het afgelopen weekend waarin ik oefende met Samantha en Vipassana, wat ik natuurlijk ook niet voor de eerste keer deed, luisterde ik ook nog naar de podcast van Radio Lila over Krishnamurti. Allemaal dingen die prachtig bij elkaar aansloten. 

Er zijn veel overdenkingen waar ik moeilijk woorden voor kan vinden. Dan hoor ik hoe Krishnamurti zo betrokken was bij het lijden van de mens, dat hij zijn hele leven heeft ingezet om duidelijk te maken hoe druk we zijn in ons denken en daarmee van alles creëren wat niet noodzakelijk is waardoor we het belangrijkste over het hoofd zien. 

Eigenlijk net zoals de Boeddha, die gedreven door liefde- mededogen dat ook heeft gedaan, die ons duidelijk maakte dat er verschillende vormen van lijden zijn aan dingen die we zelf creëren. En hij vertelde dat er een weg was uit het lijden een weg naar een beter leven. Wat niet betekent dat er geen pijn of emotie meer is maar dat er inzicht mogelijk is om onze denkpatronen zo te veranderen zodat het ons bevrijd van dat lijden. En vooral dat het ‘Zijn’ heel wat anders is dan dat wat we denken dat het is. We kunnen uit de cirkel van dat geconditioneerde denken stappen op ieder moment en stukje bij beetje steeds een stapje meer maken naar een beter en stabieler vreedzaam leven. Een leven met en in onszelf samen met alles wat er is. Op ieder moment. 

Wat mij vooral van dit weekend bijgebleven is, probeerde ik samen te vatten in een paar woorden die natuurlijk niet de lading dekken want het blijft een levenslange oefening er aandachtig mee om te gaan, maar waarover ik zou kunnen nadenken, erop contempleren en dan loslaten. Steeds weer opnieuw die beweging tot het me eigen wordt. 

Het nu is een ondeelbaar moment dat vanwege de ondeelbaarheid in feite niet bestaat. Wat er is zijn momenten in de eigen belevingswereld die voortkomen uit het nu dat er in feite niet is

Het brein en het denken bestaan in de tijd van die momenten die ikzelf creëer. Door herinneringen op te roepen aan vorige momenten die nooit de werkelijkheid zijn, creëer ik duurzame tijd . Ieder moment is nieuw in zichzelf. 

Herinneren is een verlengstuk maken aan iets dat niet meer bestaat. Daardoor geven we ‘tijd’ een reden van bestaan en bestaansrecht in ons denken. Zo maakt denken de tijd.

 Zo schept een ieder zijn eigen wereld en werkelijkheid op een onbestaanbaar NU. Dus op basis van niet iets. 

Het is de kunst te leven in het moment zonder alle impact van al het denken op de rug mee te blijven slepen  

En een volgende stap is betrokken te blijven in liefde- mededogen met al wat is. En die betrokkenheid kan zich dan steeds meer verdiepen omdat het eigen rugzakje steeds minder zwaar mag worden. Want om volkomen betrokken te kunnen zijn maak ik mijn rugzakje zo licht mogelijk door inzicht op basis van het niet iets in het NU.😉

Maak het dus niet te zwaar.😄

Dan is het dus zaak de hersentjes eens even te observeren en te ontdekken hoe vaak ze me storen als ik bewust op iets gericht wil blijven. En dat doen ze meestal met grote regelmaat als het object van gerichtheid niet interessant genoeg is, want het brein wil altijd wat te doen hebben ook als ik dat niet wil. Juist dan ervaar ik hoe weinig of misschien wel dat ik er totaal geen zeggenschap over heb. Toch kan ik door dat te zien als een berg in de stroom blijven staan en er niet in meegaan. Steeds terug naar het object van mijn gerichtheid. Dat is de oefening.  

Als dat inzicht, het zien van het denken dat iets anders is dan meegaan met het denken, diep is ingedaald, ontstaan er bij mij af en toe openingen van een aandacht waarin ik volkomen vrij ben. In rust en stabiliteit. Later realiseer ik me ook dat denken niet meer en niet minder is dan een functionaliteit om te leven in onze wereld . Een functie die ik nodig heb en daardoor ook dingen kan doen en tot stand kan brengen.  

Datzelfde denken is helaas belastend voor een tijdloos aanwezig zijn in vrijheid en een rechtstreeks observeren zonder alle toeters en bellen die voortdurend afgaan in het denken. De toeters en bellen die ons niet met rust laten en afhouden van een beter leven in vrijheid. Ze laten me alle hoeken van de kamer zien, niet altijd op een positieve manier en daar zit ik niet op te wachten. 

Het is stil in Amsterdam

Gastlessen via zoom

 Vanmiddag ( dat was zaterdag) tot morgenavond heb ik ingeschreven op de lessen die Han de Wit gaat geven bij Jewel Heart. Zo fijn dat het ook mogelijk is dit op Zoom te volgen.

Al jaren geeft hij bij ons gast lessen en ik vind het heel bijzonder wat hij te vertellen heeft. Hij schreef verschillende boeken waarvan ik er enkele las. . O.A  De Lotus en de Roos over het christendom en het Boehddisme en Het open veld van de ervaring.

Deze lessen nu gaan over Vipasana en Samatha meditaties. 

_____________________

En dan is het slweer maandag.

Vanmiddag schilderen en zo vliegen de uren en dagen voorbij.  

Het weekend was trouwens genieten. Veel moois gehoord en ook geoefend en dat was heel verhelderend. Nu nog me eigen maken en blijven doen. 

De wandelaar

Altijd in evenwicht zijn

 Ik las:

Einstein schreef aan  zijn zoon. 

Het leven is als fietsen, om in evenwicht te kunnen zijn moet je blijven gaan. 

Ja, denk ik dan. Maar wat is dat dan, blijven gaan? Wegrennen naar afleiding?

Als iets mij uit evenwicht haalt voel ik dat altijd als iets ervaren wat ik beslist niet leuk vind. Iets wat me raakt, waar ik vanaf wil.

Ik kan wat anders gaan doen, mijn zinnen verzetten. Op stap gaan. Leuke dingen opzoeken en proberen er niet meer aan te denken. 

Ik kan ok opmerkzaam naar dat rot gevoel toe te gaan en weten dat het er gewoon even mag zijn. Ik kan dat gevoel onderzoeken . Wat voel ik nou eigenlijk precies?   Dat duurt even voor ik echt opmerk wat ik voel. Heb ik daar het geduld voor? En is dat gevoel echt zo erg als ik denk?

Komen er tussendoor ook andere gedachten naar boven?. En voel ik me dan nog hetzelfde? Of verandert dat gevoel misschiensteeds  een beetje? Is hetconstant  of zit er verschil in de zwaarte van het gevoel? Hoe Lang duurt het? Kan ik terwijl ik opmerk  ook aan iets anders gaan denken?. of komen er automatisch al andere gedachten naar boven en hoe voelt dat? 

En als dat gevoel dan toch misschien vanzelf langzaam verdwijnt, hoeveel tijd heeft dat dan geduurt?

Ook dat is blijven gaan en ik kwam tot heel andere conclusies dan ik clacht dat ik zou komen .

Probeer maar eens maar ik hoop dat je het niet nodig hebt en altijd blij bent 🤩

Mijn ware gezicht

Niemand wil slecht zijn. Iedereen heeft de intentie om goed te zijn. Dat is een mooi streven. Maar ik ben tot de ontdekking gekomen dat het ook een grote valkuil kan zijn als daar niet een heldere eerlijke motivatie aan ten grondslag ligt. Meestal zijn dingen die misgaan eerder om je heen bij anderen te zien en minder snel heb je het bij jezelf in de gaten.

Mijn werkelijke bewuste zelfreflektie begon nu alweer tientallen jaren geleden en dat herhaalt zich doorlopend

Serieus met spiritualiteit bezig zijn, betekent vooral een goed mens willen zijn. Maar ook zonder het idee spiritueel bezig te willen zijn wordt het In onze westerse maatschappij belangrijk gevonden dat we lief, goed en aardig moeten zijn. Zo zijn we vanuit een historische christelijke cultuur opgevoed. 

Dat idee kom ik de kaatste tijd ook weer veel tegen als we het over spiritualiteit hebben. Geen negativiteiten alles is positief gericht. En door negativiteiten te ‘verstoppen of te negeren’ wordt gedacht dat  het de dualiteit overstijgt. Maar dat blijkt meestal een farce te zijn. En daar kun je doorheen prikken. 

In de christelijke traditie, die hier al eeuwenlang de ronde doet werd een beeld gecreëerd van de mens als onverbeterlijke zondaar. Schuld en boete horen bij de traditionele overdenkingen en dat wilden we in de 20ste eeuw niet meer. 

Dan komen er allemaal nieuwe stromingen tevoorschijn en de kerk met alle dogma's over doem en verderf moest het veld ruimen. 

Duidelijk zichtbaar voor mij wordt dan dat de mens altijd alle regeltjes maakt, ook voor de religies. Om de wereld in te richten naar eigen wensen wordt alles omgebogen in eigen voordeel. Als een groep of een stroming denkt dat het heilzaam zou zijn, wordt er een New age stroming zichtbaar met weer heel eigen werkelijkheden. En het de vraag of dat zo ‘zaligmakend’ is in deze tijd.

Dus de tendens is nu dat we uitgaan van de goedheid, de schoonheid en het promoten van het beste in onszelf. Dat zou betere resultaten geven dan de nadruk op alle negativiteiten te leggen. Er is al genoeg negatiefs in de wereld. Laten we daar niet te veel aandacht aan besteden want daar wordt je somber van en niet beter en zeker ook niet nog eens de negativiteiten in jezelf benadrukken. Daar schiet je niets mee op en daar wordt je niet blij van. Want spiritualiteit gaat ook over het ontwikkelen van blijdschap .

Maar dat bovenstaande creëert een zelfbeeld waarin ik alle kleine schoonheidsfoutjes en mis_handelingen, leugentjes om bestwil, onhebbelijkheden en geïrriteerde uitlatingen, om nog maar te zwijgen over boosheid, verstop in de hoop dat ik niet in een depressie kom te zitten want ik moet goed spiritueel bezig zijn. In de 21ste eeuw willen we als het even kan geen ziekte geen pijn en geen ellende meer dragen.

En toen kwam ik tot de ontdekking dat ik ook flink mijn best deed om aan dat perfecte zelfbeeld te voldoen. Diep van binnen wist ik best wel dat er niet alleen maar goede en mooie dingen in mij zaten maar die stopte ik liever weg. En zolang ik dat overeind kon houden lukte het wel. Maar soms loop je wel keihard tegen muren van jezelf aan en met allerlei kunst en vliegwerk wist ik dan mijn gezicht wel weer te redden. Totdat ik door allerlei omstandigheden in een vreselijk gat viel waar ik met een zware burn-out niet meer uit wist te kruipen. Daar is het dus werkelijk grandioos misgegaan met mijn zelfbeeld. Als ik DAT niet ben, wie ben ik dan nog?

 Ik kon mezelf niet meer eerlijk in de ogen kijken en erkennen dat ik niet goed omga met mijn zelfbeeld en iets had gecreëerd waar ik niet aan kon beantwoorden . Dan is er geen enkele werkelijkheid meer, niet mijn eigen werkelijkheid en niet die van een ander maar slechts een diep gat.

Moet het altijd eerst tot een zwart dieptepunt komen om er dan uit te kruipen en te durven erkennen mens te zijn met alle fouten en gebreken die niet weggestopt hoeven te worden. De wereld en dat zelfje blijft echt wel functioneren.

 Wat een oplossing om te leren, te durven erkennen dat ik niet iets s hoef te zijn. Maar dat ik alles ben en dat ook mag zijn. De eerste keer dat ik ernaast zat en mijn misplaatste trots of onzekerheid of wat het dan ook was, durfde toe te geven ging ik door een diep dal van ellende. Maar je went eraan. De eerste stap was het zwaarste en steeds meer kwam er bovendrijven. Steeds een stapje beter te aanvaarden dat ik niet ben die ik denk te zijn en er toch ben en er mag zijn   met al mijn fouten en gebreken. De put waar ik steeds weer inviel duurde bij iedere stap korter en nu,  ik hoef mijn makke zelfs niet meer te verstoppen omdat ik ze durf te zien (soms nog moeilijk hoor) maar als ik het zie dan kan er ook iets veranderen zonder al te veel moeite. Ik durf te zijn die ik ben op ieder moment ook als het niet zo fraai is, met in mijn hoofd de erkenning en ook wel spijt natuurlijk en de gedachte 

Volgende keer beter.

Daar word je toch blij van als ik die weg nu zo kan overzien.!

Mens ken uzelf!

Geshockeerd

 Wat is de wereld toch veranderd.  Al weet je dat er niets is dat hetzelfdeblijft,  dan nog sta je  versteld van de veranderendewereld.

We zijn geshockeerd door de extremegebeurtenissen in een tijd waarin machthebbers en het grote geld  de dienst uitmaken. Dan heb ik de neiging alle machthebbers de schuld te geven en de verantwoordelijkheid bij hen te laten liggen.  En voor een groot deel is dat zeker waar. Maar er is meer.

WANT dan komt er op de TV een programma over Amsterdam, hoe zich dat door de eeuwen heen  ontwikkeld heeft met allerlei details erbij uit het dagelijks leven.    Over de voorgeschiedenis en de oprichting van de VOC.  En ook naar aanleiding van een tekening van Rembrandt van een jonge vrouw die wegens allerlei nare omstandigheden ter dood werd veroordeeld

Uitgaande van hoe de mens in elkaar steekt met al zijn wilskracht om het altijd maar beter te krijgen en dat van geen kant weet te stoppen, hoe hij het linksom  of rechtsom wil bereiken, dan denk ik: er verandert niet zoveel.

 Meestal kijken we hoofdzakelijk naar de uitwerkingnen die  wel veranderen en zien  de onderliggende grond  patronen die vastgeroest in de mens aanwezig  zijn over het hoofd. Ja inderdaad de omstandigheden veranderen juist mede door die onderliggende wilskracht. Maar de mens als zodanig blijft in hetzelfde kringetje ronddraaien tussen goed en kwaad. Willen bereiken of het onderspit delven.  Die basale patronen zie je nu ook over dehele wereld universeel een rol spelen l in het zelfde machtsspel van overleven, macht en verdrukking. Het is wereldwijd  zichtbaar en niet anders.  De omstandigheden veranderen. Ze gaan mee in het uitvoeren  van die menselijke gedragspatronen. Die weliswaar  zijn vastgeroest maar toch echt  wel losgeweekt kunnen worden.

Als er iets ten goede veranderd zou kunnen worden kan dat alleen maar op basis van ons menselijk doen en laten en niet te vergeten een sterke onderliggende  motivatie om te leven vanuit liefde en mededogen. En daar is veel wilskracht , aandachige oplettendheid  en uithoudingsvermogen  voor nodig die gewoontepatronen kan ombuigen  in een juiste richting zonder  gericht te zijn op eigen gewin.  Bewustwording van een leven dat leefbaarder wordt  door de ander te zien als gelijkwaardig. Niemand uitgesloten met alle goede en minder goede eigenschappen waar we allemaal aan lijden en  mee geconfronteerd worden. 

Ik kan de ander niet veranderen dat is onmogelijk. Maar ik ben wel verantwoordelijk voor mijn eigen doen en laten waarmee ik uiteindelijk de hele wereld beïnvloed ook al ben ik me daar misschien niet bewust van. 

Geweldig die mensen die het opbrengen op de bres te gaan staan om de wereld te verbeteren.  

Voor mij blijft gelden:

"Verbeter de wereld en begin bij jezelf".

Het is ook zo oud als de wereld maar het blijft eeuwig overeind staan.