Wat is er in mij aanwezig?

 Er is natuurlijk ook zoiets als MIJN bewustzijn. Een bewustzijn dat onlosmakelijk verbonden is met mijn hersenen en  persoonlijkheid.  

Het universele bewustzijn zorgt ervoor dat er in ieder geval overal leven mogelijk  is en zoals ik al  stelde in de vorige blogjes  dat alles in samenhang met elkaar uit  een soort bewuste aansturing bestaat en zo is mijn bewustzijn een vonk van dat universele levenmakende principe dat mijn prrsoomlijke  leven mogelijk maakt.  Dat bewustzijn is altijd en overal aanwezig maar mijn bewustzijn is in dit leven vooral verbonden met mijn persoonlijkheid  en met de inhoudelijkheid van mijn leven.  

Hrt  zal zich na mijn dood losmaken van m miijn persoonlijkheid en dus ook van mijn  hersenen. Voor wat mijn persoonlijkheid betreft kan ik goed uit de voeten met wat Blavatsky schrijft 

Een bewustzijn dat zich niet van zichzelf bewust is is simpel uitdoving.

Daar is  veel meer dan dat over te zeggen.  Misschien later daar meer over.

In mijn persoonlijkheid etekent dit slles dat het bewustzijn uit meerdere lagen bestaat. Ook Jung heeft het daarover en vele andere onderzoekers komen ook tot die conclusie.  Zo is dat ook in de Oosterse filosofieën en oa het Boeddhisme waar veel onderzoek is verricht over de werkingen van het bewustzijn.  Hier in het westen wordt ook vaak over de geest gesproken juist vanwege die diepere lagen. Iedereen, niemand uitgezonderd zou daar zelf  op onderzoek naar kunnen gaan. 

Op basis daarvan wil  ik hierover verder schrijven .  Over de samengesteltheid van brein en bewustzijn. Voor mij persoonlijk is dat dus om te leren verwoorden wat ik er tot nog toe wel en misschien ook helenaal niet van begrijp. . 

Hoe werkt dat? Dus niet dat ik dat weet maar ik wil het onderzoeken en verwoorden  op basis van dat wat ik tot nu toe ondervind nu ik er  langzamerhand meer vertrouwd mee ben geworden en wat ik daardoor in mijn leven heb leren plaatsen en ervaren als zeer behulpzaam.

Om een cliché  te gebruiken 

Een hele uitdaging voor mij.

En ik heb gren idee wat het gaat worden en of ik het vol zal houden om erover te schrijven. 

Om het nog even duidelijk neer te zetten 

Alles wat ik op ga schrijven is aan de hand van mijn persoonlijke ervaringen  met dat wat ik binnen de lessen in het Tibettaans  Boeddhisme en de Theosofische vergelijkende gidsdienststudies heb ontdekt en ervaren aan de hand van mijn persoonlijke overdenkingen en meditaties 

Waarschijnlijk was dat al wel duidelijk geworden door het voorgaande want meer wetenschap dan water in mij aanwezig is heb ik niet.

Verruimend of beangstigend

 Zolang ik blijf hangen met mijn denken over wat leven en bewustzijn  is in mijn leven verval ik in honderdduizend overdenkingen en misschien veel dingen die ik onbegrijpelijk vind maar niet altijd onbelangrijk. Dus nu op dit blog kan ik beter proberen bij het begin te beginnen. Om voor mijzelf meer duidelijkheid te krijgen waar vewustzijn in essentie over gaat.

Zoals ik in een vorig blogje al schreef kom ik tot de conclusie dat alles wat genanifesteert is en ook alles wat geen vorm heeft of ongemanifesteerd is bewustzijn is. Alles is bewustzijn en komt voort uit het grote universele universun dat net zozeer bewustzijn is. Dat is mijn uitgangspunt: alles is bewustzijn. 

Basaal besystzijn. Bewustzijn dat te maken heeft met wording en groei.  Niet het  bewustzijn dat door onze hersenen is en  wordt geprojecteerd en kenbaar gemaakt is..  Maar bewustzijn was er al voordat er hersenen bestonden was voordat er waargenomen werd. Misschien wel van voor de big bang. Pfff kan ik daar wel bijkomen. Want ik laat er weer mijn hersenen op los en die snappen daar niets van. En  toch heb ik die er ook bij nodig om er met mijn eigen kleine maar o zo vol gepropte bewustzijn bij in de buurt te komen.  

In dat oerbewustzijn moet iets aanwezig zijn om als basis voor groei te dienen.  En daarbij moet ik nier vergeten dat dat dus ook in mezelf aanwezig is. Zonder alles wat ik er later in mijn leven  zelf in geproduceerd heb is er in potentie groei mogelijk. Nou kan ik er met mijn  menselijke gevoelens allerlei zintuigelijke gevoelens op gaan plakjen als  liefde  maar dat wil ik persoonlijk liever niet. Dat staat al ver af van het oorspronkelijke omdat we er zelf al een heel verhaal met ons brein van hebben gemaakt.Dus dat woordje of concept  erop plakken maakt het voor mij op dit moment  niet duidelijker. 

Eigenlijk popt bij mij nu het idee van een computer op die in staat is .met basis gegevens van  éénen en nullen hele werelden te scheppen. 

Aantrekken, afstoten en tussen die twee ontstaat een relatie ik noem het omdat het basaal is  neutraliteit.  Daaruit bestaat toch de hele natuurkundige orde. Basaler kan het bolgens mijn simpele verstand niet. 

Zou op al deze fundamentele gegevens het hele leven gebaseerd zijn? .  En is beeustzijn dan  zo leeg in zichzelf voordat er ziets als groei begint te komen? Gewoon gereedschap waarmee we kunnen werken? Maar wat dan ook alle gegevens die het produceert kan laten groeien maar in zichzelf zo goed sls leeg blijft.

Is bewustzijn leeg van alles wat wij denken dat het is? Is het zowel binnen als buiten ons alomvattend en geeft het alle ruimte voor de creatieve geest?

Als dat zo is is alles altijd mogelijk 

Dat gegeven kan verruimend maar ook beangstigend zijn. Want dan kom ik in een enorme ruimtelijkheid te staan. 

Of loop 

ik nu te hard

Blij nieuwsgierig

 Dank jullie wel voor de fijne reacties. En ja ik moet me er niet  druk over maken. Ik wil gewoon schrijven over de dingen die me bezig houden en dat is goed genoeg. En ik vind het heel bijzonder dat ik toch steeds merk dat het ook nog gelezen wordt.  Natuurlijk vind ik dat leuk. Dank jullie wel voor de aandacht en reacties.

Aan een kant is het natuurlijk geweldig dat mijn hersentjes zoveel invullen van wat ik niet zie. Daardoor is het nog steeds mogelijk te lezen op mijn tablet.  Grote letters en een hoog contrast dat door de grijze focus vlek heenbreekt. Alleen de werkelijk blinde punten mis ik dan en dat is best veel maar de woorden worden door mijn brein verder  aangevuld. Zo kan ik lezen en af en toe heb ik een verkeerd woord ingevuld en moet ik terug om het juiste woord te vinden om de zin begrijpelijk te krijgen. 

Maar het betekent ook dat wat ik zelf schrijf,  al is het nog zo fout, dat mijn grijze brei het automatisch goed invult en ik de fouten niet zie.  Zo zie je maar weer ieder voordeel heb zijn nadeel bolgens Cruif.

Het maakt me ook duidelijk hoe makkelijk wij mensen in het algemeen  veel en misschien bijna alles op de automatische piloot doen en er veel meer ingevuld wordt wat er niet is. We zijn  ons niet doorlopend bewust van alle handelingen of de vaak verkeerde denkwijze die we hebben.  We zijn pas opmerkzaam en bewust wanneer we er ook bewust voor gaan en het onderzoeken en alyseren wat we nou precies denken.  Misschien lopen we wel achter ideeën  of ideologieën aan die niet altijd even zuiver zijn.Als we er dan op een bepaalde manier  aandacht aan besteden en onszelf bevragen komen we achter andere dingen dan we aanvankelijk dachten. 

Dat is een heel intensief proces. Hoe meer ik me daarmee bezighoud des te meer kom ik tot de ontdekking dat ik me van veel minder bewust ben dan ik denk. 

Zo is dat met alles. Ook dat is bewustzijn of juist een te kort aan opmerkzaam bewuustzijn. Hoe meer en dieper  je tot iets doordringt hoe meer je beseft dat je er niets van weet en dat er veel meer en zeker veel meer andere invalshoeken zijn die evenveel waarheid bevatten vanuit een ander perspectief. .  En juist dat geeft de kick en maakt nieuwsgierig naar wat er nog meer valt te ontdekken aan bewustzijn en hoe werkt dat bewustzijn dan en wanneer denk ik dat ik vewust bezig ben. wat dperlt zich daarbinnen af . 

Mij gaat het dus biet om de inhoud van waar ik me bewust van wordt maar meer om hoe dat bewustzijn werkt en mij allerlei antwoorden geeft die niet altijd zuiver zijn omdat het altijd  beperkingen xijn omdat ik vanuit het eigen perspectief naar bepaalde zaken kijk en de dingen daardoor passend maak zoals het mij brlieft. . 

Dus kan ik de inhod van mijn bewustzijn in een bepaalde richting sturen met mijn denken  of de inhoud veranderen of is die inhoud iets onverranelijks wat vaststaat. 

 Denk ik dat ik de werkelijkheid zie.

 Zo ben ik nou eenmaal.  

Wat bewustzijn nou eigenlijk t betekent voor   het leven dat ik leid.

Ik ben blij met mijn nieuwsgierigheid. 

Confrontatie

 O o. Ik heb het vorig stukje nog maar eens onder handen genomen. Het schrijven blijft een probleem door de vele fouten die ik niet zie totdat ik naast de blinde vlek ze wel heb ontdekt. . Ik had het werkelijk verschillende keren nagelezen en zag ze niet. Nu veeeeel later vielen ze me pas op. Wat  veel mankementen kwamen er weer voorbij.!  Ik heb  het geüpdate. Maar het zou me njet verbazen als er nog steeds fouten in zitten die ik nog steeds niet heb kunnen  zien.  

Ik vind het toch iedere keer weer een confrontatie . Tja we doen het er maar mee. 

Wat is bewustzijn

 

Vannacht wist ik het. 

Ik zou heel veel blogjes gaan schrijven over bewustzijn.

Nu weet ik dat niet meer zo zeker.  Bepaalde dingen kunnen wel duidelijk voor mijzelf zijn en met regel vallen er weer nieuwe puzzel stukjes oo de juiste plek maar prbeer er maar eens over te schrijven. 

Allereerst zou ik het woord bewustzijn duidelijk moeten krijgen want het is een  ruim begrip.   

Voor mij netekent het  een alomvattend begrip. 

Het zoeken naar antwoorden op vele vragen die nooit ophouden en het leven bijzonder maken. 

 Wat valt er allemaal onder bewustzijn. Is het iets wat alleen wij mensen hebben en heeft het met het fysieke brein te maken en hebben dieren dat dan ook en hoe zit dat dan met planten en mineralen.  Heeft groei ook met een vorm van  bewustzijn te naken? ,  Hoe kunnen dingen groeien  en wat zorgt ervoor dat er uit een zaadje een heel specifieke boom of plant groeit. Wat ligt er ten grondslag aan alle wetenschappelijke onderzoeken die niet wetenschappelijk te achterhalen zijn en dan de naam natuurwetten  krijgen  maar wat is dat dan die specifieke groeikracht? Is dat een beoaalde vorm van bewustzijn? Het is natuurlijk een onbewuste manier van leven maar het volgt wel degelijk bepaalde groeipatronen waardoor je toch van een bewustzijn zou kunnen spreken dat zichwaarschijnlijk niet  van zichzelf bewust is  zoals  wij mensen dat hebben.  Je zou het een niet ontwikkelde staat van bewustzijn kunnen noemen. 

Evenals bij de mens in een begin stadium na de conceptie en misschien wel het hele prenatale stadium van de mens die zich bog niet bewust is van zichzelf en dat pas veel later wordt. En is dat bewustzijn dan ook nog afhankelijk van groei tot uiteindelijk  een bewustzijn dat zichzelf kent,?  Een zou er nog een  volgend stadium binnen het bereik van ons menszijn liggen maar voorlopig zijn we ons slechts van onszelf bewust als we in de spiegel kijken en dat is een grapje maar we zijn ons zeker niet doorlopend van onszelf bewust en doen het meeste op de automatsche piloot.

Maar nu loop ik weer even te hard geloof ik. Maar even kijken naar het universum. 

 Het reilt en zeilt  niet alleen maar willekeurig. Je zou het een chaos kunnen noemen  maar Er is wel degelijk opgebouwd door structuren geeft dat ook met een vorm van bewustijn te maken, een bewustzijn    dat  wij dan onder meer natuurwetten noemen. En uit dat totale plaatje is ons beperkte bewuste leven als mensvoortgekomen  uit dat grote geheel van ontstaan en bestaan.

Het functioneert allemaal op basis van wat ik onder ce noemer bewustzijn zou willen vangen om meer duidelijkheid te krijgen op welke manier LEVEN onlosmakelijk met bewustzijn is verbonden en Leven  in zijn geheel is meer  dan MIJN leven op micro niveau

Ik lom dan tot de cobclusie dat alles in en om mij heen  bewustzijn is. Een onlosmakelijke eenheid van veelheid. 

Daar dacht ik vannacht over na. Tja ik zie wel of het wat wordt.  Want verwoorden wat ik denk en voel is soms ingewikkeld. Gelukkig heb ik ook nog geslapen. En vandaag weer fris en fruitig dit stukje geschreven. Wie weet volgt er af en toe nog meer onder het label bewustzijn.

Leven is bewustzijn

 Er lijkt niet zoveel te gebeuren. Ik hang onderuit gezakt in een stoel op de serre met mijn benen op de andere stoel en kijk uit het raam van waaruit de toppen van de bomen en de lucht zichtbaar is.

Het lijkt een verlaten nest daar rechts in de boom. Het beweegt zachtjes heen en weer in de wind. De takken eronder gaan wat steviger tekeer. De groene boomtoppen meer naar rechts lijkt een ritselende zee van groen waarin zich de elementalen genesteld hebben die bij elke schommeling van de wind het uit kkirren van pret.

Het lijkt of er niets hebrurd als ik hier zo stil zit en ademhaal maar dat is verlakkerij. Mijn denken vult in wat ik wil denken  maar dat  klopt niet met wat er is. Er  is volop leven overal en bewustzijn in en om mij heen. 

Leven is bewustzijn.

Bewustzijn is leven

Alles is bewustzijn

Hoor, de merel zingt zijn liedjes  de wind is even gaan liggen.  Wat is de wereld mooi ook al lijkt het soms saai door even  doelloos hangen en ademhalen. Languit in een stoel maar ik kan het ook zien als  genieten van het kijken . 

Leren ervaren dat ik niets anders nodig heb om echt bewust te zijn en voluit te kunnen leven  

Alles dat er op mijn pad komt

 De regen was voorbij en de zon scheen. Onmiddelijk was de warmte in de natuur voelbaar en er was een explosie  van groenen en gelen. De paardebloemen en  madeliefjes schreeuwden om aandacht. De wegranden en weiden kleurden geel met daartussen het vriendelijke pure wit.  

Mijn wandeling ging naar de overkant van de tijdelijk rustige verkeersweg die was afgesloten en werd gerenoveerd. Aan de andere kant van de weg lag Gods eiland. Insula Dei. 

Een uitgestrekt landgoed dat zijn naam eer aandoet waarop een verpleeghuis en dure appartementen gelegen zijn met nog meer dan voldoende ruimte om een wandeling te maken. Een groot gedeelte was een open moeras veld. Het was me niet duidelijk of het zo nat was van de vele regens of dat het grondwater zichtbaar was hetgeen ik me nauwelijks kon voorstellen op de zandgrond van Arnhem noord.

 

Ik nam me voor hier vaker naartoe te lopen want over een klein poosje verwacht  ik er veel insecten en libellen te kunnen fotograferen. 

Aan de rand van het park wandelde ik langs de appartementen en bemerkte dat de paden daar doodliepen.  

Achter de flats was een grote bouwput. Er werd een nieuw project neergezet en een praatje met de projectleider of uitvoerder leerde me dat de oudste appartementen die er nog stonden en nog sporadisch door enkele oudere nonnen werd bewoond, afgebroken zouden worden omdat ze niet meer beantwoorden aan de normen van deze tijd.

Een mooie plek om te wonen dat zoals zo vaak alleen maar voor de zeer welgestelde  haalbaar iis. Dat zagen we later op interner.  De  nieuwbouw zou verhuurd worden voor bedragen die minima of uitkeringsgerechtigden bij lange na  niet  maandelijks op hun budget bijgeschreven krijgen.

Het park is priveterrein maar gelukkig vrij toegankelijk en een extra mogelijkheid om van mijn directe  omgeving te kunnen genieten. 

 Aansluitend ernaast ligt  het openbare park dat mij welbekend is. Evenals het park aansluitend bij onze flat.

Ik voel me een bevoorecht mens met de plek waar ik woon maar ben me zeer bewust van de tijdelijkheid van alle dingen en dat het van het ene op het andere moment kan verkeren. Intussen geniet ik van alles dat er op mijn pad komt.

Geluk ligt in onszelf besloten

Niemand is in staat de ander geluk te schenken. Wat wel mogelijk is, is dat een ander de oorzaak is van het opwekken van geluk dat doorlopend ondergesneeuwd in in onszelf aanwezig is. 

Als ik daar goed over nadenk en in mijzelf analyseer hoe dat werkt  dan kom ik inderdaad tot bovenstaande conclusie.  Zo zijn alle oorzaken van buitenaf het middel dat mijn eigen emotie en innerlijk gewaarzijn aanraakt via  mijn  zintuigen. Ze raken van binnen   die specifieke emotie aan en zetten ze in beweging.  Hoe sterker ik me verbind of vereenzelvig met de uitetlijke onstandighheden des te onvrijer  zal ik  zijn omdat ik  me dan door die tricker van buitenaf laat menemen in die bepaalde emotie en ik kan zelfs  gaan denken dat er niets anders is dan die emotie en dat ik dat ben. Terwijl ik zelf voor die verbinding en de kracht van die binding  zorg.

Die overweging maakt mij verantwoordelijk voor hoe ik mijn eigen leven leef.  Ik kan niemand anders verantwoordelijk stellen voor mijn innerlijk welzijn . Dat kan heftig zijn. Met de aantekening dat er geen onoverkomelijke trauna's zijn die mijn leven over heersen.  Als dat zo zou zijn moet ik hulp zoeken.

Ik weende,

want ik zag

de eenzaamheid van de liefde voor één.

In de wiss'lende schaduwen

lag een vervwelkte bloem.

De vereering van velen in één

Leidt tot smart

Maar de liefde tot één in velen

is ceuwigdurend geluk.

Voor mij betekent dat: 

hoe meer ik  me in liefde kan verbinden met het totale Leven en alles erop en eraan  hoe gelukkiger ik kan zijn en als ik me mee laat nemen door verdriet en narigheid is dat tijdelijk. Daar is  niets mis mee want ook dat kan voortkomen uit het  liefhebben van het geheel. Het kan me zelfs aanzetten tot meer liefdevol gedrag.

Ik vind dat prachtig te ontdekken dat het inderdaad zo werkt in mij. . Nu is het nog zaak het tot mijn bewustzijn te laten doordringen.  Het me volledig eigen te maken.

Hahaha daar heb ik een heel leven voor nodig en dat is niet zo lang meer maar ieder moment in volledig liefhebben van het totale Leven  is goed genoeg. 

Hpapiness is the way.

Ruimte creëren en zorg dragen

 De eerste zomerse dag dit jaar. Het is druk want iedereen wil naar buiten.  Onderweg naar de Hoge Veluwe zie ik overal een witte waas van de krentenbooompjes tussen het d dorre hout schitteren. 

Een zee van witte bloesem s die ik nauwelijks kan vastleggen vanuit de rijdende auto

Ja  de manier van leven is erg veranderd in vergeijk met de verhalen die mijn moeder vertelde over de sporadische wandeling die ze als kind met haar moeder maakte.  Daar genoot ze zo van en ze wandelde dan door het park waar ik nu woon. Tijd had haar moeder daar normaal gesproken niet voor. Ze werkte op het landje en kon daarvan ook nog delen. Maar ze had ook  een klein winkeltje en een gezin te verzorgen zonder de apparaten die ons bekend zijn in de moderne tijd. Ook vader , mijn opa, had geen tijd of geld voor ritjes, uitjes en andere prettige bezigheden. Met paard en wagen reed hij voor de oorlog naar de bouwplaatsen met stenen voor de huizen die er gebouwd werden. 

Als ik de verhalen mag geloven over de dingen die ik niet gekend heb was het leven zwaar.

Natuurlijk waren alle mensen daar bekend mee en pasten zich in die omstandigheden in. Er was geen andere keus.

Langzamerhand zijn de uiterlijke omstandigheden veranderd. Zijn er meer keuze mogelijkheden gekomen. Dat geeft zoveel meer ruimte en vrijheid voor velen. Maardat maakt het leven niet altijd makkelijker. Het kan zelfs zo uit de hand lopen dat we door de vrijheid die er is, door de bomen het bos niet meer zien en ons in alle mogelijkheden of onmogelijkhedenverliezen. Dat we op onze strepen gaan staan en denken dat DAT wat ik denk en onderzocht heb  de waarheid is.  In deze tijd van mogelijkheden kunnen we alles passend in ons eigen straatje maken. Er zijn evenveel voor als tegen argumenten voor veel zaken. 

Dat valt me altijd weer op als ik probeer buiten mijn eigen perspectief te kijken. 

Willen we niet allemaal gelukkig zijn? Is het mogelijk een ander ons idee over gelukkig zijn en een goed leven op te dringen? Zelfs een ander  iets duidelijk proberen te maken over het eigen idee en overtuiging is meestal een onbegonnen zaak En brengt slechts moeilijkheden met zich mee.  

Daarom is het belangrijk ruimtelijkheid te creëren in ons zelf  en begrip voor het onvermogen dat we allemaal hebben om anderen ook maar iets 'wijs' te maken. want wat is wijsheid gezien vanuit verschillende perspectieven? 

Gelukkig is je uitspreken en het ergens niet mee eens zijn  in een land zonder echte dictators mogelijk. En als er al onder extreme situaties fouten gemaakt wordenen en mensen tekort worden gedaan is dat verschrikkelijk maar dat kunnen we   herzien, We kunnen er tegen protesteren en het kan uitgesproken worden. We moeten dat zeker doen.  Dat blijven heftige dingen en ook die zijn van alle tijden. Belangen van groepen en individuen zullen altijd botsen.

Persoonlijk kan iedereen doen wat noodzakelijk is om voor de ander envoor  zichzelf zorg te dragen.

Wij hebben weer kunnen genieten van een wandelingetje bij St. Hubert en 

ik zag ook al pinksterbloemen.

Realiteits zin

 S Avonds ben ik moe  er kmt niets meer uit mijn handen en dat hoeft ook niet. En toch geeft het me altijd een gevoel van ' wat zal ik nu gaan doen?' Terwijl mijn energie niveau eigenlijk op een heel laag pitje is.

Vastgeroest in vepaalde gewoonte  patronen heb ik een tijd lang naar allerlei oplossingen gezocht zodat ik een goede verlichting had zodat ik s avonds ook nog kon schilderen  omdat ik dat leuk zou vinden. En als het dan eindelijk goed geregeld was merkte ik dat ik toch weer achter de feiten aanliep omdat mijn ogen steeds minder goed mee werken onder moeilijke omstandigheden.  Evenals voor breien en  haken.

Nu hang ik dus op de bank en luister een beetje naar een praatprogramma want ook lezen wordt dteeds lastiger als ik de hele dag al ingespannen aan het kijken ben geweest.

Er zijn steeds meer dingen waarvan ik merk achter de feiten aan te lopen. De oplossingen die ik bedenk leveren niet meer op wat ik ervan verwacht. Ze komen uit het verleden. Dingen  die ik fijn vond en vast wil houden. Dingen die ik eigenlijk niet meer kan zoals ik dat zou willen. 

Ik denk dat het goed zou zijn meer duifelijkheid te krijgen in wat wel en niet haalbaar is.  Maar daar is veel realiteitszin voor nodig. Leven en bewust wording van het wat nu haslbaar is.

We leven voor een groot deel in de herinneringen aan dat wat was. Dat wat misschien verloren is gegaan  en dat brengt teleurstellingen met zich mee. Bij het ouder worden komt er toch regelmatig een confrontatie met wat niet meer mogelijk is. Natuurlijkk kun je zo lang mogelijk doorgaan met een soort gevecht om te blijven doen wat je wilt en waarvan de hersenen de oude ideeën  vast proberen te houden en zolang je daar blij mee bent is dat goed maar soms is het ook goed om de bakens te verzetten en andere aanpassingen te zoeken in de realiteit van de nieuw situatie.

Vaak is het verrassend wat er dan aan nieuwe mogelijkheden en innerlijk welzijn  voor in de pkaats komt. 

Dat weet je pas als je het uitprobeert.

En daarom hang ik nu op de bank dit blogje te schrijven en ik ervaar dat het me blij maakt en energie geeft. Weet je wat ... ik ga nu heerlijk relaxed naar muziekje luisteren. Dat deed ik gister op een gegeven moment ook  en er kwam zoveel moois voorbij wat ik in jaren al niet meer geboord had.

Ik leer het wel. 😉

 De KWA organiseert een verkoop tentoonstelling waar mede kunstenaars werk tentoonstellen. Schilderijen, keramiek, beelden en objecten. 

Deze van mij komt er te hangen nu ik zelf niet meer in staat ben te exposeren.  Ook leuk.