Elly's eigenwijze Alles mag er zijn zoals het is Dit blog gaat over mijn persoonlijke ervaringen en de zingeving aan mijn leven. Spiritualiteit en het dagelijks leven zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik houd me graag bezig met schilderen, fotograferen en lezen over het filosofische denken in Boeddhisme en Christelijke mystiek om het in het dagelijks leven in praktijk te leren brengen
Kom mijn vriend
Zonder uitstel
Laten we gaan
Nu is het moment
Er komt geen beter
Er is geen ander
Een vast besluit
Doet je zachtjes
Voortbewegen
Het pad ontvouwt zich
Onder je votveten
zo ga je
zonder mankeren
Zonder twijfel
Zonder vrees
Kom mijn vriend
Laten we gaan
In heelheid
Ben je nooit alleen
E mailtje aan Louise
Ook dat snap ik maar het gaat bij mij niet alleen over sociale contacten maar het gaat veel verder, over:
Lezen schrijven schilderen en foto's bekijken en bewerken en zien wat ik zonder digitale hulpmiddelen niet meer kan. Ik heb al mij boeken weggedaan want die kan ik niet meer lezen en lees alleen nog met koeieletters uitvergroot op tablet. Ik moet foto 's maken van brieven om ze uitvergroot op tablet te kunnen lezen evenals bijsluiters recepten etc etc. Naar een cursus kan ik niet meer maar op digitale zoom kan ik mijn Boeddhistische lessen volgen . Boodschappen bestel ik het liefst via internet want in de winkel wordt het steeds moeilijker. De stad in is niet leuk meer want ik zie geen producten of etalages meer op een afstanden ik kan niet meer ook nog om me heen kijken.. Ik heb nog maar 20 % zicht. Mijn rollator is mij blinde geleide hond. Voor mijn spieren en conditie heb ik hem niet nodig.
Ook ben ik dan nog wat meer beperkt door de slecht functionerende darmen die meer pijn veroorzaken dan uiterlijk waarneembaar.
En nu ik alles hier zo op een rijtje zet schrik ik er zelf van. Ik ben er al zo vertrouwd mee dat het me nu pas opvalt nu het woorden krijgt.
Ik houd van verandering. Al zijn het maar heel kleine veranderingen in mijn omgeving, natuurlijk zijn er ook veranderingen die minder leuk zijn. Het leven hangt nu eenmaal van veranderingen aan elkaar. Er is geen minuut die niet verandert in de volgende minuut.
Er was een stekkerdoos stuk gegaan en die moest dus vervangen worden. Daar draaide je vroeger je hand niet voor om maar tegenwoordig is dat wel even iets anders. De aansluiting kwam namelijk onder de kast met de geluidsapparatuur vandaan en nadat we een lade waar ook nog mijn verfopslag in zat hadden leeggemaakt, kwamen we tot de conclusie dat de aansluiting onder de plint lag die we er niet onderuit konden krijgen. Dus moesten we naar andere oplossingen zoeken.
Maandag verder en dat gaat helemaal goed komen hoop ik maar wat een inspanning. En daarom hang ik nu weer lekker op de bank om uit te rusten en een logje te schrijven.
Intussen heb ik ook nog de hoes van mijn kleine tablet afgegooid want die paste niet zo goed waardoor ik het fototoestel en de qr scan niet kon gebruiken. En die heb ik vrijdag nodig als ik naar de specialist in het ziekenhuis moet voor de inschrijving. Zonder hoes is dat ding ook makkelijker mee te nemen en leesbaarder dan het kleine telefoontje. Er staan allerlei aantekeningen op die ik bij de hand wil hebben.
Dus nu zit ik vrolijk op mijn kleine ongehoesde tabletje te tikken en heb plezier in het vernieuwde gebruikersgemak.
Ja en dan over verandering gesproken.
Lang geleden maakte ik dit schilderijtje van mijn moeder en haar zus. Ze waren toen ongeveer net zo oud als ik nu. Met die tasjes op schoot. 😅
Dat kan ik me nauwelijks voorstellen want mijn hoofd denkt dat het veel jonger is maar het lijf....
De veranderingen stoppen nooit
Vast wel door anderen ook herkenbaar.
Gelukkig duurt het bij mij nooit zo lang. Maar het is er wel degelijk. Dat in de prut zakken. Er even helemaal niets meer aan te vinden Een dip en me van alles afvragen. Het allemaal heel anders willen dan dat het is.
Ja, dat is er ook. Niet zo vreemd natuurlijk want het leven verloopt niet vlekkeloos. Ik kan erin blijven zitten, in alles wat ik anders en beter zou willen hebben. Me erin wentelen en onderuit zakken. En dan bedenk ik dat ik misschien meer gedisciplineerd zou moeten leven. Zodat er een stok achter de deur staat die me in beweging houdt. Maar ja, in zo'n dipbui ben ik dan ook te lui om te bedenken wat ik dan gedisciplineerd meer zou moeten doen dan dat wat ik al op dat kleine lijstje heb staan. Zo groot is dat lijstje in mijn geval niet. Misschien raak ik wel in die dip van het vele tablet gebruik. De spelletjes en de sociale media.
Nee, denk ik dan weer want door mijn beperkingen geeft dat ook wat extra te doen en schrijven en m fotograferen en met schilderen bezig zijn voel ik niet als zinloos en wie weet wanneer dat afgelopen zal zijn. Dan ben ik blij dat ik er nog lang van heb kunnen genieten en dingen heb kunnen delen via dat internet gebeuren.
Ja en 's avonds spelletjes. Wat is daar mis mee? Inderdaad soms voel ik dat wel als zinloos de tijd doorbrengen maar tv kijken wordt ook steeds lastiger en het is maar de vraag of sat voor mij dan zo zinvol is. . Het meeste heb ik nog aan praat programma s in het Nederlands want ondertitelingen in het journaal van vreemde talen kan ik niet meer lezen. Ook gewoon lezen wordt steeds lastiger ook al doe ik het op een groot tablet. Als er hele stukken van zinnen en met grote letters cvan woorden wegvallen duurt het lang voor het in de flow weer behapbaar is. En 's avonds kost me dat teveel inspanning.
Genoeg gezeurd.
Ik heb het weer eens lekker van me afgeschreven en we hebben boodschappen gedaan. Er is nog zoveel goeds te doen en te beleven.
Ik ga er weer tegenaan.
O Goedheid
Grote Goedheid
Geboren uit liefde mededogen
Overwoekerd word je
Door beelden van
veschrikking en ellende
Waar vind ik je
Boven
Onder
Links of rechts
Van al het kwaad
In deze wereld
Ga naar je hart
Mijn hulploos kind
Diep in de modder
Van al het leed
Door jou gezien
Vanuit de modder
Zal de lotus bloeien
In je hart
Nog eens even over dat ‘mens, ken uzelf’.
Er zijn veel mogelijkheden om mezelf beter te leren kennen. Het meest kom ik mezelf tegen wanneer ik tegen dingen aanloop. Dingen die ik niet wil en waar ik weerstand tegen heb. Er zijn veel lagen in onszelf aanwezig. Sommige lagen krijgen we niet eens boven tafel omdat de omstandigheden om dat te trickeren niet aanwezig zijn. En als die omstandigheden dan wel tevoorschijn komen dan weten we ons soms geen raad.
In de psychologie wordt ook met verschillende lagen gewerkt. Zoals bewuste en onbewuste lagen.
In de oosterse filosofie zijn er meerdere lagen die een naam krijgen. Een beschrijving waardoor ze zichtbaarder en begrijpelijker worden.
Ineke, van wie ik jarenlang cursus kreeg over die oosterse toch wel , wetenschappelijke benadering noemde het altijd steigers zoals je ze nodig hebt om een huis te kunnen bouwen. Mij zijn ze ook heel noodzakelijk gebleken. Ik heb er in tientallen jaren heel veel aan gehad. Je zou kunnen zeggen dat het gaat over steigers waarbinnen je die verschillende lagen in jezelf situeert en misschien wel op die manier aan jezelf kunt bouwen. Het menselijk leven vorm geeft binnen het uiterlijk zichtbare lichaam dat gezien wordt maar dat zoveel inhoudelijke lagen heeft. Met die steigers wordt het mogelijk beter te zien wat er gaande is en hoe je zelf inzicht in het eigen huis kunt krijgen. Die steigers zeggen niets over dat menselijk huis zelf, maar je hebt ze nodig om zicht te krijgen op de menselijke persoonlijkheid en zoals ik al schreef om er verder aan te kunnen bouwen.
Voor degene die het interessant vinden om daar iets meer over te horen staat hieronder een link naar een podcast over het 7 voudige mensbeeld. Eenvoudig en summier samengevat vanuit de oosterse filosofie. Een psychologie en filosofie die meer gedetailleerd de opbouw weergeeft dan de westerse psychologie. Hoe het leven zelf in lagen is opgebouwd en hoe we al die lagen nodig hebben om in dit leven goed te kunnen werken en functioneren. We kunnen niet één laagje missen want dan functioneert het niet meer volledig. Dan kan de paniek toeslaan. En mij is gebleken dat hoe meer inzicht hoe minder paniek onder moeilijke omstandigheden. En die zullen zonder twijfel altijd wel weer opduiken.
Vooral naarmate de jaren stijgen wordt het leven er niet makkelijker op.
https://www.radiolila.nl/blog/zomer-retro-van-psychologie-tot-alchemie-ingmar-de-boer-over-de
Drie man sterk
En...
Het is gelukt.
Wat wil een mens nog meer.
Mou ja... bijvoorbeeld de volgende dag gewoon fit zijn zonder pijn maar dat was helaas niet zo. Maar vanmorgen ging het alweer een stuk beter.
Ik zit op de bank en kijk naar buiten. Ik zie de plantjes op de vensterbank en buiten de grote lindeboom. De zon strijkt over de top en het is windstil. In de twintig jaar dat we hier nu wonen is hij van een jong boompje een behoorlijk groot exemplaar geworden en beslaat met zijn rijke bladgroen het hele raam.
Toen we hier pas woonden, keek ik over hem heen naar de flat aan de overkant. Het is opmerkelijk hoe met het slechter worden van mijn ogen ook de boom mijn uitzicht steeds meer wegnam en dat ik het niet als storend ervaar. Vroeger keek ik graag naar buiten en nu vraag ik Fer wat daar te zien is bij calamiteiten 😁. Mijn wereld wordt steeds kleiner en ik had nooit kunnen bedenken hoe ik daarmee om zou gaan.
Hoe anders was ik twintig jaar geleden? Ik reed graag auto, legde bezoekjes af, deed boodschappen, exposeerde mijn schilderijen . Ik ging dagelijks kijken of het wel goed ging met mijn moeder en deed boodschappen met mijn schoonmoeder. Paste op de kleinkinderen, las veel en deed cursussen in Nijmegen. Als ik het zo op een rijtje zet was ik overal knap druk mee.
Als de omstandigheden veranderen verandert het hele leven.
‘Mens ken uzelf’, stond op de tempel van Apollo in het oude Griekenlad.
Na 80 jaar leven merk ik nog altijd nieuwe onvermoede mogelijkheden in mijzelf op. Hoe kan het ook anders wanneer de omstandigheden zo veranderen. En dan veranderen die niet eens zo maximaal. Hoe zou ik zijn onder totaal andere omstandigheden zoals natuurrampen, oorlogen, rijkdom, armoede. Om nog maar te zwijgen over geboren zijn in een totaal andere cultuur.. Dat zou ik pas weten wanneer het werkelijk aan de orde zou zijn.
Ik vermoed dat het bij die uitspraak van die oude wijze er ook niet om gaat iets onbeweeglijks vast te stellen in de vorm van zo ben ik nu eenmaal maar om inzicht te krijgen in de menselijke aard en mogelijkheden van mijzelf. Opmerkzaam zijn op hoe dat allemaal in mijzelf functioneert.. Als de wijsheid van dat inzicht er is, is er ook meer mmogelijk de medemens binnen de context van zijn eigen leven te leren kennen zonder de behoefte die naar mijn eigen beeld van mogelijkheden aan te passen. Omdat…
Niets menselijks is ons vreemd en de mogelijkheden zijn eindeloos.
Dat zou dan blijken. Misschien is het dan ook mogelijk meer begrip te krijgen voor de eigen problemen en mag ook de ander er zijn zoals het is
Oplettend naar binnen keren is mindfulness, het is onontbeerlijk voor een goed leven.. Ik vind het belangrijk mezelf daar de tijd voor te gunnen.
Net als sporters die niet buiten beweging kunnen, zo heerlijk en onmisbaar is op den duur ook mindfulness voor mij geworden.
Daar zijn zoveel mooie verhalen over. Je kunt ze vinden in allerlei culturen. Die oude verhalen. De een nog mooier dan de ander.
Ik herinner me dat ik in de Hobbit ook zo'n prachtig scheppingsverhaal las. Altijd zie ik bij alles wat ik lees het voor me als in een film. Zo mooi. Dat is ook genieten.
Natuurlijk gaat het er niet om al die verhalen letterlijk te nemen maar ze zijn als een sprookje dat iets bloot probeert te leggen. Ze vertellen iets over de diepere betekenis van het leven. Ze kunnen verborgen en soms lastig te herkennen aanwijzingen geven die op meerdere manieren uitgelegd kunnen worden. Voor mij geldt dan dat het is om mij duidelijk te maken hoe ik me zou kunnen gedragen in samenhang met mijn natuurlijke en oorspronkelijke afkomst en waardoor het een nieuwe kijk kan geven op het wereldtoneel van vandaag. Het kan me ook meer en beter de schoonheid laten zien van dat wat hier en nu in mijn eigen handen ligt.
De menselijke focus is over het algemeen zo egocentrisch gericht dat we het totale plaatje uit het oog verliezen terwijl de spontane dagelijks veranderlijke schepping voortdurend in en om ons aanwezig is. Schepping is geen momentopname maar is eeuwigdurend.
De schoonheid daarvan te blijven zien valt niet altijd mee wanneer de eigen problemen zich opstapelen .
Toch is het mijn ervaring door de jaren heen dat het steeds makkelijker wordt de schoonheid te blijven ervaren door alle vaak moeilijke omstandigheden heen . Het loopt synchroon met de mate waarop ik meer en beter bij de les kan blijven van het als vanzelfsprekend naar binnen keren en aandachtig opmerken. Niet dat het de problemen oplost, dat echt niet, maar het is meer dat ik eerder kan kijken naar al het bijzondere dat er overal is. Dat ook het onvoorspelbare een mysterieus spel van het leven is in plaats van het problematische plaatje dat doorlopend door mijn egocentrisch perspectief wordt opgeroepen..
Die twee dingen worden steeds beter met elkaar verbonden en tot een geheel in mijn ervaring.
Joseph Campbell schrijft over de schepping in zijn boek: De held met de duizend gezichten.
“ In de mythologie kent de schepping van het universum, overal waar de Onbeweeglijke Beweger, de Machtige Levende, in het middelpunt van de aandacht staat, een wonderbaarlijke spontaneïteit. De elementen verdichten zich en komen uit zichzelf, of op het geringste woord van de schepper, in beweging; de scherven van het zichzelf openbrekende kosmisch ei komen zonder hulp op de juiste plaats terecht.
Maar als het perspectief verschuift en de aandacht zich op de levende wezens richt, als het panorama van ruimte en natuur wegdraait van het standpunt van de personages die het moeten bewonen dan wordt het kosmisch toneel overschaduwd door een plotselinge verandering.
De vormen van de wereld lijken niet meer volgens de patronen van een levend, organisch, harmonieus geheel te bewegen, maar blijven weerspannig of hoogstens apathisch stilstaan. De rekwisieten van het universele toneel moeten op hun plaats worden gezet, soms zelfs met geweld. De aarde brengt doornen en distels voort; de mens eet brood in het zweet zijns aanschijns.”
Omdat de schepping zich als het ware ook in onszelf afspeelt lees ook hierin:
Als de aandacht zich verschuift van de oorspronkelijke schepping en zich daarvan afkeert dan stagneert die schepping en moeten dingen soms zelfs met geweld op hun plaats worden gezet.
En dan is mijn conclusie over het bovenstaande over de schepping dat ik het wil lezen als die kracht die als een potentie in onszelf besloten ligt dus in en om mijzelf aanwezig. Ik kan leren met aandacht naar al wat er is te kijken. Alle mogelijkheid is in onszelf aanwezig. Als die Machtige Bewegende Schepping in het middelpunt van de aandacht staat gaat alles als vanzelfsprekend goed dus is het zaak alles steeds minder vanuit dat egocentrisch perspectief te bekijken waardoor de universele schepping hersteld zou kunnen worden.
En als dat dan niet het geval is , dan werkt het in ieder geval heilzaam in mijn eigen leven en functioneren. En dat is geen dom geloven, dat is mijn eigen levende ervaring dat het echt functioneert..
 |
Soms blijven er ideeën en gedachten in mijn hoofd terug komen . Dan duurt het lang voor ik de woorden vind om het helemaal duidelijk te krijgen. Maar dan zo plotseling zitten we samen op de bank en op basis van een gebeurtenis rollen de woorden die uit dat idee voortkomen eruit. . Plotseling is het me duidelijk.
Zo goed is het om te kunnen praten of je te kunnen spiegelen met iemand. Ook goed om een weerwoord krijgen op de hersenspinsels die zich doorlopend in het brein ontwikkelen. Woorden leren vinden voor gedachten. Als ideeën geen woorden krijgen, blijven ze ergens zweven en kunnen een heel eigen leven gaan leiden. . Ze krijgen als het ware een eigen vorm en worden door weerwoord gepolijst en bijgesteld.
Aan de hand van allerlei invloeden en communicatie veranderen ook de opgebouwde ideeën in het hoofd en kan er een heel nieuw inzicht of soms zelfs een heel nieuw levenspatroon ontstaan.
Zo dacht ik vroeger altijd dat ik ‘te slap’ was. Iedereen had altijd een uitgesproken mening over van alles en nog wat. Vereenzelvigde zich daarmee en dan stond dat als een paal boven water. Zulke ideeen hebben we toch allemaal. Wat IK denk klopt. Dat lijkt zo vanzelfsprekend. Van nature leek dat pertinente denken mij op bepaalde momenten te ontbreken. Ik voelde het vaak als een gemis en inderdaad, zo'n mening straalde veel kracht uit wat een prachtige kwaliteit is als je iets wilt bereiken. Maar bereiken of op de barricade staan, is nooit zo mijn ding geweest.
Nu ik oud ben heb ik alleen nog maar meer gezonde twijfels gekregen over dat zogenaamde bereiken en een uitgesproken mening. Tegenover ieder uitgesproken standpunt staat alweer een volgende stelling die evenzovele goede redenen kan hebben. Ja, dat is nu mijn ervaring. Het is maar net vanuit welke hoek je kijkt.
Het enige wat voor mij overeind blijft staan is medemenselijkheid. Ik wil altijd kiezen voor datgene wat een ander niet of zo min mogelijk benadeelt en daar zal ik ook hopelijk altijd voor kiezen. Dat is al moeilijk genoeg in een wereld waarin het welzijn van de een altijd lijkt te gaan over de rug van de ander.
Daarom vind ik het nu prima over het meeste geen uitgesproken mening meer te hebben. En misschien wel nooit te hebben gehad.
