Jane Goodall

 Dit wilde ik ook graag hier delen. Ze beschrijft zo mooi ern zgn mystieke ervaring. En zij is niet de enige. Het is  een heel bijzonder ervaring  die zij kennelijk als basis heeft kunnen gebruiken in de rest van haar leven.

 En dat laatste is voor mij nog meer belangrijk.  Om de wereld,d een beetje mooier te maken.

“Lost in awe at the beauty around me, I must have slipped into a state of heightened awareness. It is hard – impossible really – to put into words the moment of truth that suddenly came upon me then. Even the mystics are unable to describe their brief flashes of spiritual ecstasy. It seemed to me, as I struggled afterward to recall the experience, the self was utterly absent: I and the chimpanzees, the earth and trees and air, seemed to merge, to become one with the spirit power of life itself. The air was filled with a feathered symphony, the evensong of birds. I heard new frequencies in their music and also in singing insects’ voices – notes so high and sweet, I was amazed. Never had I been so intensely aware of the shape, the color of the individual leaves, the varied patterns of the veins that made each one unique. Scents were clear as well, easily identifiable: fermenting, overripe fruit; waterlogged earth; cold, wet bark; the damp odor of chimpanzee hair, and yes, my own too. And the aromatic scent of young, crushed leaves was almost overpowering.

That afternoon, it had been as though an unseen hand had drawn back a curtain and, for the briefest moment, I had seen through such a window. In a flash of “outsight” I had known timelessness and quiet ecstasy, sensed a truth of which mainstream science is merely a small fraction. And I knew that the revelation would be with me for the rest of my life, imperfectly remembered yet always within. A source of strength on which I could draw when life seemed harsh or cruel or desperate." - Jane Goodall

Ook ik

 De laatste tijd kijk ik veel naar het heel oude werk dat ik heb staan in de kelder en naar wat verkocht is. Dan kijk ik in dat oude werk naar de foto's die ik ervan heb en vraag me af of ik nog wel zo zou kunnen schilderen. Zo direct en spontaan na zoveel jaren. Gisteravond in een schrijven en met wat zelfreflexie daarover nagedacht en zo ontstond er voor mij wat meer duidelijkheid in de manier waarop ik daar nu mee verder wil. De inspiratie vliegt me op zulke momenten om de oren en ik ben meteen aan het werk gegaan. 

Er ligt ook nog eens  ontzettend veel  schilderwerk op papier op verschillende schappen. Daartussen vind ik ook veel werk waar ik nog wel een en ander  aan veranderen wil. Ik kan nog jaren vooruit wat dat betreft maar ik denk niet dat ik daar nog de tijd voor krijg. Maar dat is niet zo erg. Daar kan ik goed mee leven. Happiness is the way en iedere dag is een cadeautje onder alle omstandigheden. 

Dan lees ik vanmorgen weer in de krant over drones die nu vannacht weer boven België vlogen. Het is een vreselijke toestand in de wereld. Zoveel dreiging en agressie. Ik volg het op de voet en kan dat ook omdat ik me daarin gelukkig niet mee laat nemen. Ik heb geleerd me niet te veel met mijn emoties te verbinden en te ontdekken dat ik ze heb maar niet ben. Want ze komen en gaan in zoveel verschillende vormen.

Wat ik dan wel ben, probeer ik dagelijks te ervaren als een open ruimte die doorlopend verandert door alle input van binnen en van buiten. Ook daar geldt voor mij: Ik heb een zelf als een gereedschap om mee te werken maar ik ben het niet. Ook daar moet ik me iedere dag opnieuw bewust van leren worden totdat het me moeiteloos eigen is geworden want dat grijpgrage ikje plakt zich o zo gauw vast aan: zo ben ik nu eenmaal. 

Wat een onzin, denk ik dan.

Alles wat ik ben is goed en dat is ruimte en vrijheid. Vrijheid zit niet in de omstandigheden maar in mijzelf.  De diepste geest (mind) is vrij als het universum.

Alles stroomt

Ook ik

Binnentuintje

Genieten van mijn binnentuin

 Ik sliep veel te lang uit vanmorgen. Meestal slaap ik biet langer dan 5 hooguit 6 uur s nachts en dan plots op een dag val ik tegen de ochtend in slaap tot half elf.  Als ik dan wakker word heb ik meer tijd dan anders nodig voordat het lijf weer iets beter aanvoelt.  Eihenlijk is er nooit meer een morgen zoals vroeger dat ik vol energie en levenslust opsta.  Het duurt een tijdje voor ik me weer fris en fruitig ga voelen . En gelukkig dan is ook de levenslust er weer. 

Vanmorgen  bracht Fer wat boodscjappen naar zijn moeder en zat ik om mij heen te kijken en simpelweg gelukkig te zijn.  Wat geniet ik altijd en ben ik blij met de omgeving waarin ik me bevind.  Dat is niet iedereen gegeven. Menigeen heeft het wel goed maar waardeert dat niet altijd of kan helaas alleen maar de nare dingen zien en alleen maar dat wat niet goed gast.. In mijn omgeving word ik daar zo regelmatig mee geconfronteerd. Helaas en zo jammer voor degene die faarmee kampt. Er lijkt weinig aan te veranderen.

Vanmiddag hebben we nieuwe af en aanvoerdoppen in het plafond geplaatst van voor het WTW apparaat. Wat is dat netjes geworden.  Ook weer iets om blij mee te zijn.

Dagboekjes. over dgelijkse dingen en 'the mind'

 Wat ben ik toch een onregelmatige schrijver.

Soms kom ik er nauwelijks aan toe en een andere keer zou ik wel drie blogjes op een dag willen schrijven. . Natuurlijk zou ik dat ook gewoon kunnen doen en ze onder verschillende labels plaatsen. Al schrijvend denk ik nu; dat is nog niet zo'n gek idee. De labels staan in de kantlijn. En misschien zou ik dan korte dagboekjes hier bij kunnen houden. Lijkt me ook wel weer leuk om te doen. 

In het weekend ben ik de hele dag bezig geweest met het volgen van de workshop op zoom ondanks de blaasontsteking ging dat goed. Maar maandag was een crime met veel pijn waar zelfs de paracetamol niet tegen opgewassen was. Gelukkig kreeg ik ‘s ,middags meteen de antibiotica en dat is dan zo raar. Het werkt bijna meteen en is de scherpe ellende eraf. Maar ik merk dat ik me nog steeds niet echt fit voel. Je kan beter zeggen hondsmoe. Maandagmiddag vooral. Gisteren ging ik ook niet naar de bieb waar we met een paar ouderen bij elkaar komen. 

Vorige week dacht ik : De druk moet van de ketel want ik doe daar vrijwilligerswerk. Dat wil zeggen dat we eens in de drie maanden iets cultureels organiseren en op 23 september is er een jonge kunstenares geweest die vertelde over haar project tijdens de IJsselbiënnale. Het was heel goed en interessant de manier waarop ze bezig was met de natuur de kleigrond die ze gebruikte voor allerlei onderzoeken en mogelijkheden om er iets mee te doen. Van fluitjes maken en andere kleuren en geluiden in klei ontdekken tot grotere objecten. Zo had ze voor de IJsselbiënnale een hele stroomloop van de Ijssel uitgebeeld in een enorm groot vechtspel dat ze samen met vrijwilligers en rietvlechtes had gemaakt. Heel bijzonder.  

Maar goed. ik heb me diezelfde dag afgemeld als vrijwilliger omdat ik me voor de organisatie niet meer verantwoordelijk wil voelen. Wel blijf ik nog gewoon meehobbelen maar mijn lijf wil rust. En aangezien het bij mij van mind over body totaal niet werkt en ik vind dat ik goed naar mijn lijf moet luisteren en in naar dat war ik wel en geen zin in heb, ben ik gestopt met officieel ingeschreven staan als vrijwilliger. Dat haalt voor mij de druk van de ketel. Misschien vreemd voor anderen omdat mij totaal geen druk werd opgelegd maar zo werkt het bij mij niet. vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend. Dat weet ik uit ervaring en hangt kennelijk nog altijd op mijn rug uit de tijd dat ik in de zorg werkte als hoofd van de activiteitenbegeleiding en ik 80 vrijwilligers coördineerde. Daar blijft waarschijnlijk wat van hangen waar ik niet zo makkelijk los van kom Daar moet ik dus bewust iets mee doen. 

Bewust leren werken met lichaam en geest is iets wat ik de laatste 35 jaar leer in de Boeddhistische lessen. Demo Rimpochee zegt:

Kijk en dat is nu waar ik veel mee bezig ben. De lessen in het weekend gingen daar ook over. Mindfulness is veel meer dan wat regulier in onze westerse wereld wordt beoefend. Het gaat heel diep. 

Dat begint al met een onderzoek naar wat mind eigenlijk werkelijk is. Door analyse en meditatie is het zelfs niet zomaar te lokaliseren en merk ik aan de gesprekken die tijdens zo'n sessie ontstaan hoe moeilijk het is er de vinger een beetje op te leggen. Het wordt dan een soort abstract denken dat niet iedereen zomaar gegeven is en niet iedereen wil zich daarmee bezighouden. (Daarom heeft religie verschillende invalshoeken en abstract denken en analyseren past bij mij meer dan ceremoniële toepassingen). Als ik dat zo schrijf wordt het me ook duidelijker waarom ik het boeddhisme als leidraad heb gekozen. In het Tibetaans Boeddhisme wordt die vorm over het algemeen sterk gevolgd. Wanneer je mindfulness werkelijk dieper gaat kijken, begin je te beseffen dat je dan pas een klein begin hebt gemaakt. En ik vind dat soort onderzoek heerlijk om te doen want het heeft me al zoveel goeds gebracht waardoor ik kan ervaren waar de makke zit en wat ik er aan zou kunnen veranderen om hopelijk een iets beter mens te worden in de zin van vrede- en liefdevoller, door te werken aan mezelf op de manier zoals zoiets als ik hierboven beschreef. Want als ik goed in mijn eigen vel zit, kan ik er ook op een betere manier voor anderen zijn. 

Nou ja, een aardig overzicht van de afgelopen week.  Misschien vaker als dagboekjes schrijven.  onder dat label. 

Toch maar eens vaker schrijven want daar heb ik plezier in. 

Mijn Boehddha beelden

Ik val zo'n beetje van het een in het ander.  Op dit moment heb ik het idee dat de medicatie voor de vooral pijnlijke pds waar ik het meeste last van heb, goed aanslaat en popt er een blaasontsteking op. 

Gelukkig helpt de eerste antibiotica  pil al aardig tegen de pijn.  Want pijn dat vind ik altijd het rotste.   Dat ik moet inleveren aan allerlei kwalen en minder mobiel ben  ach tot nog toe kan ik daar goed mee omgaan. Maar pijn... pffff.

Dit weekend zoomde ik met lessen bij Jewel Heart en zaterdag voelde ik de ellende al opkomen maar wist met cranberry, D Manose en paracetamol toch nog goed mee te doen.  Afgelopen nacht ging het grandioos mis. Vanmorgen kreeg ik al meteen de antibiotica  die noodzakelijk is en nu voel ik me wel gammel maar die vreselijke pijn is verdwenen. Ik hoop ook vannacht geen pijnklachten meer te hebben.

Izerina vroeg of ik Boeddhabeelden had. Ja, bij deze

De laatste is een traditioneel beeld dat op dezelfde wijze een goudgeschilderd gezicht heeft met geopende ogen. Het is gevuld me papieren rolletjes waarop gebeden staan en het is gezegend door een leraar Gelek Rimpochee tijdens een ceremonie Traditioneel  kunnen  er ook allerlei offerande voor  staan  bv  in de vorm van 7 bakjes water zo zijn er nog veel meer symbolen die toegevoegd kunnen worden. Veel is mogelijk om een mooie en zuivere sfeer te creëren 

De een na laatste is een beeld dat ik kocht toen ik pas  de Boeddhistische  filosofie had ontdekt. Ik vond hettoen  zo mooi en dat vind ik nog steeds.

De eerste houd de wacht op de balkonserre en de tweede wisselt nog wel eens van plek en vind ik prachtig gestileerd. 

 De lachende boeddha ontbreekt omdat die mij niet zo aanspreekt en officieel geen boeddha  is maar een lachende verlichte monnik. En bij wijze van spreken niet in dit rijtje past.

Ik hoop dat ik straks niet tot de conclusie kom dat het hier stikt van de niet geziene fouten want ik ben nu te moe om het nog door de tekstverwerker te halen. Het zal wel meevallen. 

Tis maar dat je tweet

 Om te kunnen lezen moet ik ieder woord samenstellen en in de flow van de zin gaat dat redelijkgoed met grote letters. Veel letters ontbreken in het zicht en in de zinsopbpuw . Sans serif gaat het beste. Haakjes aan de letters zijn al een crime. Handgeschreven is onleesbaar geworden.

Als het me teveel moeilijk wordt houd ik het bij plaatjes kijken.

Tis maar dat je tweet 😆

En tis herfstherfst.  Ik kreeg een warmdekentje voor op de bank voor mijj verjaardag

Polarisatie

 Daar zit ik dan te mijmeren in het openluchtmuseum waar we vandaag even gingen fotograferen onder de dreigende regenlucht. Terwijl ik dagelijks geniet van het leven.

En in de tussentijd zie ik overal om mij heen kommer en kwel. In mijn directe omgeving wordt iedereen steeds minder mobiel en spelen vele ziekenhuisbezoeken, opnames, en andere psychisch bijna niet meer op te brengen toestanden, een grote rol. 

Intussen plaats ik op facebook mijn fotootjes en niemendalletjes en op willekeurige voorbijkomende berichten vliegen me de agressieve uitlatingen om de oren. Ik zie ze en laat ze voor wat ze zijn. Soms heb ik de neiging er ook mijn zegje over te doen want natuurlijk heb ik ook een eigen mening over veel dingen maar als ik dan zie wat er in de reacties gebeurt, slaat me de schrik om het hart. Iedere mening lokt uit tot het tegenovergestelde en het wordt zo van kwaad tot erger. Ik denk niet dat mijn mening ook maar iets bij zal dragen aan de vrede in de wereld. Mijn bijdrage aan vrede is om het in mijn eigen huis en omgeving vredevol en liefdevol te houden. En met zelfreflexie naar mijn handel en wandel te kijken.

Ondanks de oproep tot het verminderen van de polarisatie die de ronden doen door meer tot compromissen te komen lijkt het tegenovergestelde te gebeuren tussen mensen en hele bevolkingsgroepen. Die escalatie is niet van vandaag op morgen aan de orde maar was zoals alles een groeiproces van onverdraagzaamheid en steeds hatelijker wordende tegenstellingen. Allemaal ideeën die tussen de oren geboren worden en de gevolgen daarvan is dat al het leven dat doorspekt zou moeten zijn van medemenselijkheid wordt vernield.

We zouden al die opgebouwde ideeën van onszelf waar we ons mee identificeren en denken dat het zoooo belangrijk is, eens een beetje minder serieus en met meer humor moeten bekijken. Op die manier is het wat eenvoudiger concessies te doen in een wereld waar zoveel verdeeldheid heerst. Want het heerst en houd zo de hele wereld in zijn greep.

Dat breidt zich uit over de aardbol en alle politiek is opgebouwd uit al die die ideeën. Een grote opgebouwde piramide, Nou wil ik ne daar verder helemaal niet over uitlaten want ook dat is zinloos als je niets te zeggen hebt en leidt alleen maar tot grotere controversiële toestanden. Nee, het enige is op dat vlak stemmen op een partij die mij het meest humaan overkomt. Ook al zal ook zo'n partij concessies moeten doen. 

Zo werkt dat hier in Nederland gelukkig nog steeds. We gebben (nog steeds) geen dictatuur 

Onzichtbaar en verborgen

 Het leeft zo diep in mij

Onzichtbaar en verborgen

Dat waarop men huizen bouwt

Het leeft zo diep in mij 

onuitgesproken woorden

Zacht kabbelend in het duister

Even raakt het de bovenkant  

Als het zich wil ontplooien

Verlangend naar wat tastbaar is

Vanuit basaal niet weten

Zoekt woorden ontoereikend

Het vormt zich tot een werkelijkheid

Overspoelt en geeft nieuwe leven.

Twee dagen

 Gisteren had ik een telefonische afspraak met de specialist en omdat ik nog steeds regelmatig pijn en vermoeidheid heb, besloten we op wat zwaardere medicatie over te gaan. Ik nam gisteravond de eerste pil in en verwachtte dat ik daarmee ook beter zou slapen. Ik slaap nooit langer dan 5 uur. En zie… Ik sliep nu 4 uur. Dat zet geen zoden aan de dijk. Verder voel ik me wel goed 😆 alhoewel ik denk dat het mogelijk zou zijn iets meer energie te hebben. Die darmen kosten veel energie, dat hoorde ik ook van haar dus eens even afwachten. Ik weet ook niet of de werking meteen merkbaar zal zijn of dat het even tijd nodig heeft.  

 Vanmiddag volksdansen. Niet helemaal vlekkeloos, ook niet voordat ik de deur uit was, maar met 2 paracetamol ging het goed. Ik heb er veel plezier in en misschien wordt het op termijn wat makkelijker. 

En nu is het een dag later. De 18de. Mijn verjaardag ik werd 81. Een rustige dag wat ik ook wilde. In oktober hebben de kinderen een uitje voor ons gepland. Helemaal goed.

Ik zat vandaag niet zo lekker in mijn vel en hoop dat ik me morgen wat beter voel.  

Komt dat nou door die nieuwe pil,en of omdat ik altijd al moeite met verjaardagen heb. ???.

Morgen nieuwe ronden nieuwe kansen. 

Misschien morgen maar weer eens iets leuks gaan doen

De verborgen schat

 Wat kan een mens toch ontzettend moe zijn van niks. Ja dat is één van die dingen die bij de leeftijd horen vermoed ik. De ene dag voel ik me fit en de andere dag sta ik al moe op. Het zal ook wel veel met de darmen te maken hebben. Nou ja, het is wat het is.

Gisteren was ik verschrikkelijk moe geworden tijdens het schilderen bij de kwa. Het liep ook niet allemaal op rolletjes. Ik had de map met papier in de auto laten staan en zag Fer ermee wegrijden toen hij me had gebracht. Gelukkig is er ook veel te koop in het atelier dus ik zit niet voor één gat gevangen maar toen merkte ik ook nog eens dat de tube wit zo goed als leeg was. Enfin…

Ik stortte me op de opdracht en kwastje er lustig op los want wat erin zit (in mijn hoofd) moet er ook nog uit zien te komen. Lekker bezig dus. 

Maar het werd niet wat erin zat. Zucht. En zo verschrikkelijk moe toen ik thuis kwam en ook nog zag dat er iets niet klopte. Het was (nog) niet wat ik wilde.

En vanmorgen werd ik wakker en toen wist ik, het.

Zo moest het zijn.

Voor de duidelijkheid. De opdracht deze maand is: een object inpakken en het daarna schilderen.  Daar krijgen we  in de eerste les van de maand dan uitgebteid instructie en voorbeelden van te zien. Zoals Christ0 bijvoorbeeld.  Natuurlijk zijn we vrij om iets anders te doen waar we zelf mee bezig willen maar dat doe ik thuis wel. In het atelier doe ik graag met de opdracht mee. Eerder had ik al een speelgoed autootje ingepakt en geschilderd, nu een heel oud analoog camera in heen doek verpakt. Dat wilde ik, in een expressief abstract landschappelijke 'chaos' verstoppen. 

De verborgen schat. 

Het kan voor veel overdenkingen symbool staan.