Werkelijkheid en Mythologie

 Het probleem met religie, kerken en allerlei andere instituties  die de overleveringen verkondigen  vanuit de oudheid, is dat ze de mystiek en de waardevolle inhoudelijkheid van de verhalen interpreteren als een vorm van werkelijkheid en daarmee de essentie van waar alle verhalen werkelijk over gaan en hoe ze bedoeld zijn, uit het oog zijn verloren. Natuurlijk wil ik daarbij niet alles over een kam scheren. Er zijn uitzonderingen. Maar vooral in fundamentalistische stromingen en de nieuwere vormen die de ronde doen daarin  kom je dat nog  regelmatig tegen.

De meeste verhalen die verteld worden vallen onder de noemer mythologische verhalen. Zo onwaarschijnlijk als ze vaak ook zijn ten opzichte van ons dagelijks leven wil dat  niet zeggen dat ze geen waarden hebben. Het betekent dat er op een andere manier naar gekeken dient te worden dan met onze oppervlakkige blik waarmee we kijken en luisteren. Ze geven woorden aan datgene waar vaak geen  woorden voor zijn. Ze zijn bedoeld als symbolen voor het levensgeheim. of de wonderen van het leven en reiken een levenspad aan dat gegaan kan worden door ieder persoonlijk op een heel individuele eigen manier juist omdat ze de verhaallijn volgen en niet de werkelijkheid. . Zo wordt er op een  symbolische manier  meer verteld dan we op het eerste gezicht zouden vermoeden.. 

Daar een vinger achter krijgen, dat  is geen sinecure. Het vergt veel inspanningen om te gaan leren zien wat zulke verhalen mij persoonlijk te vertellen hebben en zelf onderzoek is dan ook noodzakelijk want uiteindelijk gaan alle verhalen over mijzelf en de manier waarop we naar onszelf kijken. Aan de hand van zulke verhalen gaat de vraagstelling aan mijzelf dieper dan de normale manier van denken en kunnen we als we daar open voor staan in een dieper deel van onszelf en ons onderbewuste  kijken. 

Alle mythologische verhalen en zelfs sprookjes en moderne sprookjes van over de hele wereld hebben een zelfde soort mogelijkheid in zich. Ze laten ons zien hoe we in de verwarring terecht komen en de manier waarop we er weer uit kunnen komen. Ze geven een weg aan en die weg is vaak onlosmakelijk verbonden met het opgeven van- en het in de waagschaal stellen van het eigen persoonlijke leven. Dat kan heel ver gaan veel verder dan wat tegenwoordig onder loslaten wordt verstaan. Het betekent dat er een diepe kloof is ontstaan tussen ons denken en wat er in werkelijkheid noodzakelijk is om een goed leven te kunnen leiden met onszelf en onze medemens waardoor  we in allerlei problematieken verstrengeld zijn geraakt en een afgrond hebben gecreëerd tussen ons aanwezig zijn en dat wat we ons leven noemen. Het is een zware strijd om die kloof te overbruggen en het gevoel in het ravijn te storten is niet ondenkbaar wanneer we daarmee aan het werk gaan. Een soort doodgaan aan het zelf. Wie ben ik  dan nog als ik al mijn zelfbeelden kwijtraak. Zo ben ik nu eenmaal is een vaak gehoorde uitdrukking die niet opgaat in een altijd veranderende zijns situatie.  Het is een griezelige strijd in het eigen bestaan waarvan we de uitkomst niet weten. Wie ben ik dan nog?  En dat lijkt dodelijk. Maar als we daar werkelijk mee aan de slag kunnen en willen gaan  dan kan de vogel herrijzen uit de as en in helderheid leven om er  te kunnen zijn zoals ik altijd heel simpel  zeg: met alles erop en eraan. Zonder die altijd weer  innerlijke strijd er zijn voor dat wat noodzakelijk is. 

Ik heb dus nog heel wat te leren.

Het is zaak met beide voeten goed geaard op de aarde te blijven en mythologische verhalen over strijd en vrede, goed en kwaad, hemel en hel, verdoeminis en overwinning in wat voor vorm dan ook  in de juiste context te blijven zien en ze in ons bewuste en onbewuste eigen leven terug te vinden om ervan te leren.