Ontwikkelen

Soms denk ik dat een soort stappen plan waarin een richting wordt aangegeven om te ontwikkelen, ondersteunend kan zijn maar het kan ook afleiden. Want zo als het woord ontwikkelen ap aangeft. Alle dingen zijn al in onszelf aanwezig maar nog niet ontwikkeld. Dus alles zit in mezelf. Het is allemaal in potentie aanwezig zowel goede als lastige zaken. Niets menselijks is ons vreemd. Al willen we nog zo graag in onszelf alleen maar dat zien wat we willen.

Je kunt zo'n plan volgen dat een hulpmiddel zou kunnen zijn tot het aannemen van een verkondigde waarheid. Het gaat er dan vanuit dat er zoiets als waarheid bestaat terwijl waarheid alleen maar bestaat  in afhankelijkheid van de omstandigheden. Dus is is het altijd een beperkende waarheid. En dan wordt een stappenplan  een lastige zaak die geen enkele vrijheid van denken kent en een uiterlijk en uiterlijk doel nastreeft.. 

Een stappenplan moet de mogelijkheid bieden tot een openheid van denken binnen een eigen context en de eigen mogelijkheden. Dan kan het resultaten bieden en naar een ontwikkeling leiden tot dat wat in wezen al aanwezig is. ook al worden resultaten pas merkbaar in ieders persoonlijke  aandacht oefening en naarmate de bewustwording van het eigen ZIJN meer ontwikkelt.  Als dingen vooraf al  tot een zelfstandige waarheid worden gebombardeerd dan is er geen openheid meer. Nog afgezien van de zogenaamde waarheden die we denken in onszelf te herkennen en waar de openheid van geest voor wat er nog meer is voor een groot deel in ontbreekt.

 Uiteindelijk zijn wij zelf degenen die ons bewust moeten worden van hoe alles in onderlinge afhankelijkheid functioneert. Een van de eerste dingen die onderzocht kunnen worden. Dat is op zich al een heel lastig inzicht. want we zien onszelf toch graag als onafhankelijke individuen en aanvaarden en zien dat als waarheid. Als ik tot de ontdekking kom dat dat niet klopt tja dan kunnen er enorm veel ideeën die in ons hoofd zitten die op de kop worden gezet. Daar willen we niet altijd aan. Het leven is toch al zo onzeker en we hebben liever een beetje houvast.

Houvast. Dat zijn dan de dingen die vaak door de religies aangeboden worden als waarheid. Rituelen en veel andere zaken om op terug te vallen. Dan is het toch heerlijk dat er een god is die zal voorzien in onze behoeften. En als die geen of weinig rol in ons leven speelt dan zijn er wel andere vermeende zekerheden als: zo ben ik nu eenmaal en daar gaan we verder maar niet te diep over nadenken want het zou eens anders uit kunnen pakken, dan ben ik al mijn zekerheid kwijt en dat is wat ik niet wil.

Mooi vind ik daarom als voorbeeld  om te lezen hoe ook mystici aan het eind van hun leven gaan twijfelen over dat wat ze geloven. Ook Jezus zei voor hij zijn laatste woorden uitsprak : Mijn god mijn god waarom heb je mij verlaten. En als er dan volledige overgave is en er niets meer is om aan vast te houden, kan er gezegd worden. In uw handen (wat dat dan ook betekent???) beveel ik mijn geest.

De vastgezette religies en hun dogma's is hetgeen waar Krisjnamurti problemen mee had. Beter gezegd, hij wees ze af. Waarschijnlijk omdat mensen een weg wordt gewezen naar vermeende zekerheden en vele andere zaken om je aan vast te houden. Binnen kerken en gemeenschappen wordt er meestal niet van uit gegaan dat de meeste interpretaties van de zogenaamde heilige geschriften uiteindelijk door ons mensen zijn geschreven en worden besproken  om her en der enige houvast te bieden. Het kan heel behulpzaam zijn maar op het moment dat je je erop vastpint wordt het een ander verhaal. Ik heb maar weinig interpretaties gevonden die de onzekerheden van het hele leven durfden te laten zien. Nog wel bij de mystieke tradities van oost en west zijn ze voel en herkenbaar als de interpretatie op de juiste manier wordt weergegeven en dan nog wordt dat niet altijd goed en zonder vastzetten van de eigen ideeën daarover opgenomen door de toehoorder of leerling. 

We hebben slechts onze eigen logica  en het zou mooi zijn als blind geloof intelligent geloof kon worden.

Het probleem is dat we van allerlei boeken en interpretaties een concept gemaakt hebben en het als waarheid zijn gaan zien. Dat kan ons de vrijheid dreigen te ontnemen van een analytisch vermogen en de openheid van geest om zelf op onderzoek uit te gaan. We nemen meestal niet meer de moeite of weten niet waar en hoe we in onszelf de waarheid naar boven kunnen halen. Wat kom ik allemaal in mezelf tegen? Durf ik mijn eigen 'waarheden' los te laten of te herzien? Wil en durf ik mijn eigen falen, mijn eigen onaardigheden, mijn eigen boosheden onder ogen te te komen zonder mezelf te veroordelen of in een depressie te schieten en het aanvaarden met een glimlach? Ben ik wel zo meelevend met mijn medemens? Hoeveel waarheid die ik niet onder ogen wil of (nog niet) kan zien zit er in mijzelf verborgen net als in mijn meedemens die ik erom oordeel? 

Hoe menselijk met alles erop en eraan ben ik?

In de dialogen was Krisjnamurti geweldig deskundig en wist het onderste uit de kan ,ofwel het bewustzijn, van zijn gesprekspartner te halen.

En als we dat leren doorzien en inzien. kan er dan rust en overgave zijn? Komt er dan werkelijke ruimte en stilte?

Het durven staan in de overgave  komen we in de ruimte te staan van de stilte en rust. Zonder houvast en alles mag er zijn zonder in de weestand te schieten van dit wel en dat niet. Dan is er ruimte voor dat wat IS zonder dat we er zelf een invulling aan geven. Daar kan liefde en mededogen indalen in een pure vorm. Ook voor mezelf en al mijn onhebbelijkheden. Want dat hebben we allemaal hard nodig voor we de ander oordelen.

De juiste richting

 Vannacht werd ik wakker en hoorde het gekletter van de regen op de bakken van de rolluiken/ die we tijdens extreme warmte naar beneden doen. Plotseling voelde ik mij tientallen jaren geleden op de camping in de nacht als de regen op het tentdoek en later op het dak van de caravanm kletterde. 

Ik probeerde me in te leven in hoe ik me in die tijd voelde. Was ik blij? was ik  gelukkig? Verdrietig of neutraal.? Er kwam niet meer naar boven dan een vrij neutraal gevoel terwijl ik in die periode toch wel heel wat heb mee gemaakt.  Ik realiseerde me dat ik me misschien niet eens zo bewust was van wat mijn gevoelens  op een dieper niveau waren. Het was veel directer ingespeeld op de gebeurtenissen in het dagelijks leven en werd overspoeld door handerduizend dingen een leven  dat niet altijd even leuk was en een huishouden met twee jonge kinderen maar ik  was me niet bewust van de dieper liggende emotie van bijvoorbeeld tevredenheid of me bevoorrecht voelen of juist niet. Had daar of kreeg daar of bevocht daan ook niet de tijd voor. Maar wie was ik in diepste wezen? Ik heb tegenwoordig namelijk altijd het gevoel dat er onder de gebeurtenissen waar ik emotioneel langer of korter in meega altijd een bepaalde ondergrond zit, een grondtoon, zo een van: 

rust en stabiliteit, het gevoel van  een bevoorrechtmens die onder allerlei omstandigheden wel weer in dat midden uitkomt en de kracht vindt haar weg te gaan. Dat is een groot goed en daar ben ik me nu  dus ook bewust van. 

Hoe ik dat zo heb kunnen opbouwen vraag ik me dan af. Of liever gezegd hoe ben ik daar zo bij uitgekomen. Ten eerste natuurlijk heb ik de laatste jaren onder de juiste omstandigheden kunnen leven waardoor ik de mogelijkheid kreeg mijn bewustzijn wat 'dieper' te onderzoeken en te ervaren. En verder had ik het geluk dat ik daar ook interesse in had en op zoek ben gegaan naar de juiste vraagstellingen om me meer bewust te worden van mijn bewustzijn. Door die weg te bewandelen ben ik me nu onder bijna alle omstandigheden bewust van het bijzondere leven dat ik kan leiden.  En als ik de weg even kwijt ben, kan ik altijd wel weer een moment van reflectie vinden om tot rust en stabiliteit te komen. Bijzonder omdat ik ondanks problemen nog steeds een weg vind om daar op een voor mij goede manier mee om te gaan. 

\Ja dat overdacht ik vannacht en alles wat ik nu ervaar is geen verdienste want onder allerlei extreme andere omstandigheden zou het zomaar heel anders uit kunnen pakken. We leven ook nu uiteindelijk in een tijd van weinig stabiliteit en het kan alle kanten op zowel met het milieu als met de crises die de ronden doen Maar zoals het nu is heb ik alle reden tot dankbaarheid en tevredenheid in de hoop ook onder toekomstige omstandigheden het midden en de rust in mijzelf te kunnen vinden zodat ik er zijn kan zoals ik ben. Blij dat die mogelijkheid tot bewustwording er voor mij was  en nog steeds is.

En toen ben ik weer heerlijk in slaap gevallen met een oog in de zalf vanwege een bacteriële infectie en op de schouder waar geen peesontsteking in zit.

de juiste richting

Het mes snijdt aan twee kanten

In het blogje over het stappenplan opperde ik al dat spiritualiteit niet los gezien kan worden van het dagelijks leven. Wanneer datgene wat ik onder spiritualiteit versta geen enkele relatie of uitwerking zou hebben in het dagelijks leven dan lijkt het mij vrij zinloos me met spiritualiteit bezig te houden. 

Leren, denken of analyseren en mediteren. drie stappen die voor mij meditatie omschrijven. Het mediteren valt dan min of meer samen met de stilte die volgt op datgene wat  ik me 'eigen' zou  willen maken, tot me door wil laten dringen in mijn bewustzijn en duidelijk wil krijgen.  zodat het in de stilte een 'bodum' kan vinden. En dan daarna komt het dagelijkse werk. het bewust worden in het dagelijks leven. 

Gelek Rimpoche schreef: 

 

 Als je aan de ene kant mantra's zegt, lekker zit, wierook brandt, je heerlijk voelt, maar aan de andere kant gebeurt er niets, is er helemaal geen effect op het individu. Dat betekent dat je de individuele persoon van het 24 uur durende dagelijkse leven loskoppelt van de persoon die in de meditatieruimte of tempel zit en netjes handelt; je gedraagt je als twee verschillende mensen. Met andere woorden, bij de juiste beoefening mag er geen kloof zijn tussen de persoon die probeert mantra's te zeggen of te zitten en de persoon die op straat rent en van alles doet. Het zou een moeten zijn. Hier zitten en mantra's zeggen, mediteren op liefde en mededogen, proberen de geest te beïnvloeden, zodat wanneer je naar buiten rent op straat, je handelt met op liefde en mededogen gerichte acties. Dat is het hele doel.

Misschien wat lastig opgebouwde zinnen maar ik heb het door google laten vertalen en ik denk dat het wel duidelijk is. 

De boeddhistische filosofie in praktijk brengen wordt de dharma beoefenen genoemd. Ik kan allerlei voorschriften, goede daden of interessante boeken lezen, wanneer ik ze mij niet eigen maak en daarna niet  in praktijk breng en ze niet tot in het diepste bewustzijn doorleef schiet ik er niet zoveel mee op. Dan is mediteren inderdaad slechts navelstaren en lekker in mijn eigen bubbel zitten. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik dat van tijd tot tijd niet lekker vind en het ook noodzakelijk is om weer ruimte te scheppen voor volgende stappen die het leven zelf me dan wel weer aanreikt/ Dingen waar ik tegenaan loop en het in alle rust gade kan slaan en op een rustige manier kan benaderen. Want rust en ruimte heb ik zowiezoe nodig om dat te kunnen vinden waardoor alles weer open en helder tot me doordringt zonder al mijn eigen opgeplakte interpretaties.

Als ik zelf dit allemaal nog eens terug lees is het voor mijn belangrijk het concept van liefde mededogen in het dagelijks leven te beoefenen.  Het lijkt eenvoudig maar in die redeneringen en lessen die daarover gaan zitten heel diepzinnige overdenkingen verborgen waar ik de handvaten voor krijg aangereikt die uiteindelijk in iedere religie te vinden zijn. Door het  ontwikkelen van allerlei bijkomstige kwaliteiten zoals geduld, enthousiasme, gelijkmoedigheid, goedgeefsheid en vele andere zaken die verder gaan dan cadeautjes rondstrooien merk ik dat er steeds meer rust in mijn leven komt en ik het vele dat er dagelijks op mij afkomt steeds beter aankan. Het is mooi te ervaren dat het mes aan twee kanten snijdt.

de schrijvers

Meditatie

 Ik vond een mooi stuk over meditatie van Wouter van Doorn. Geen familie van mij hoor. Ik vond het zomaar per ongeluk toen ik op zoek was naar een verwoording over Sila. Een boeddhistisch begrip. 

Ik heb trouwens ook nog iets in concept staan maar nu toch eerst even deze link publiceren. Ik vond het wel duidelijk wat hij schreef over verschillende manieren van mediteren en zelf lees ik dat ook graag nog eens terug.

Het is wel een goed gevoel om in rust te verzinken door meditatie maar is dat dan wat mijn doel is, vraag ik me af. 

Vandaar deze link

https://boeddhistischdagblad.nl/boeddhisme/123428-wouter-doorn-sila-samadhi-panna/

4

Stappenplan

Vanaf het moment dat ik me meer bezig ben gaan houden met spiritualiteit en dat is ongeveer dertig jaar geleden  vraag ik me  af: is er verschil tussen het dagelijks leven en spiritualiteit?

Als kind voelde ik me al sterk aangetrokken tot religieuze zaken. Dat raakte ik in de loop der jaren kwijt doordat ik er weinig logica in aantrof en meer blind geloof. Na jaren ging ik weer op zoek naar spiritualiteit die voor mij logischer is en me in contact kon brengen met dat wat meer is dan ik tot nu toe kende en beleefde. Het werd een pad van leren analyseren en mediteren. 

Je kunt natuurlijk zeggen op de tijden dat je daarmee bezig bent dat dat spiritualiteit is maar ik noem het liever mijn beoefeningen van bewustwording. Het zijn die momenten op een dag die beginnen (op een kussentje) in stilte en rust in mezelf omarmen en  uiteindelijk doorwerken in het hele leven en door het dag dagelijks leven heen. Samen met een  motivatie  dat ik mezelf wil leren kennen, vereenzelvigen en bewust worden van  de logica dat alle fenomenen (dus ook ikzelf) leeg zijn van op zichzelf bestaan en dat alles louter uit afhankelijkheid bestaat en bij dat inzicht  het pad van liefde mededogen gaan met al wat leeft. Het is voor mij een logisch verhaal geworden, een weg die zich steeds dieper in mezelf kan ontwikkelen en dat in het verleden door vele mensen is bewandeld en realisaties heeft afgeworpen.

Ik vond een citaat dat mij aansprak.

 

 Veel mensen zijn geïnteresseerd in de wijsheid van leegte, maar ze hebben geen idee hoe deze wijsheid wordt verkregen. Wijsheid wordt verkregen door analytische bemiddeling; wijsheid wordt nooit verkregen door middel van concentratie-meditatie. Wanneer door analytische meditatie wijsheid wordt verkregen en u zich daarop concentreert, vermindert dat de onwetendheid. Concentratie alleen zal je nooit wijsheid geven; de analytische meditatie geeft je de wijsheid. Dus de combinatie van analytische en concentratie-meditatie is de methode.

Wat je moet doen is: denk erover na en ontdek dat dit het punt is. Als je dat punt eenmaal zelf hebt gevonden, kun je er geconcentreerd op mediteren, waarna het een deel van je leven wordt, het wordt je gewoonte. Heb je dat begrepen? Goed.

GELEK Rinpoche 

Het zijn alle stappen beginnend met concentratie en mindfulness die me geleerd hebben in ieder geval iets beter bij een onderwerp te kunnen blijven. Als ik geen oefeningen in concentratie had gedaan waren mijn gedachten nu nog alle kanten opgevlogen. Zeker in deze Corona tijd. Vaak ervaar je dat in de nacht als je wakker ligt het meest maar ook overdag en dan worden gedachten een 'zwaan kleef aan' verhaal waar geen eind aan zit en uit handerdduizend dingen bestaat die op je af komen uit het dagelijks leven waar geen kop of staaart meer aan te ontdekken valt.

Ik zou niet in innerlijke rust en stilte kunnen verblijven en de afhankelijkheid van alles kunnen overzien. Het zijn gewoon de eerste stappen die gezet kunnen worden op een pad om me meer bewust  te zijn zonder me te laten overspoelen door gedachten die opkomen  onder allerlei  omstandigheden van buitenaf zodat ik er ook meer in rust voor een ander kan zijn. Want leven heeft voor mij  alles te maken met communicatie en er zijn voor elkaar.

Ik heb daarin nog heel veel te leren. Dat is eindeloos, Het maakt het leven de moeite waard. Dus ga ik lekker verder met mijn stappenplan. Tegenwoordig kan ik dat zelfs gezamenlijk beoefenen op Zoom, En dat is ook weer een heel andere en ook goede ervaring.

Op het kussentje om iedere keer de geest weer tot rust en thuis te brengen en dat mee nemen door de dag heen. Door bewustwording in het dagelijks leven kom ik tot de ontdekking dat spiritualiteit  overal in is verstopt. 😉

Niet alleen hier 

maar ook op het kussentje 

en

in het dagelijks leven

Oudenbosch

Motivatie

 Het begon met het schoonmaken van de diepvriezer. We hadden hem in verband met de aanleg van de airco even moeten verplaatsen en hij was nog steeds niet op de juiste plek teruggezet. Toen we dat deden, vielen we van het een in het ander. Het ijs zat tot tegen de deur. We moesten hem echt eerst eens ontdooien.

Dus ik moest me over mijn vermoeidheid van daaaaaagen heen zetten en aan de gang. Het was een stevige klus omdat het elektrische oude kacheltje erop blies ging het op een gegeven moment razend snel. Ik moest de vloer droog houden, zoveel mogelijk het water opvangen. en doeken uitwringen. Gelukkig zit ik soepel in mijn spieren, bewegen bukken en dergelijke gaat me goed af maar zoals ik al schreef was ik al dagen erg vermoeid en op mijn  76 ste vraag ik me dan toch af of dat normaal is. Zijn mijn medeleeftijdgenoten niet veel energieker en ben ik lui, zit het tussen mijn oren of hoe komt het nou dat ik regelmatig mij zo oververmoeid voel, Moet ik dan toch eens naar de dokter?  Een paar jaar geleden kwam ik vitamine D tekort. Dat scheelde wel. Daaraan kon het dus nu niet meer liggen.

Ik vind het heel belangrijk mijn eigen lijf goed te kennen en ik denk dat ik dat ook wel goed ken maar ja...Het leven is ook wel heel anders geworden, nu in Corona tijd. Zou dat mentaal ook inwerken waardoor ik de laatste tijd veel vermoeider ben.?

De dag   na de vriezer was ik helemaal onderuit. Soms zijn er ook nachten dat ik slecht slaap en dat was ook nu weer het geval. Alles bij elkaar met dat wat de afgelopen dagen ook al aan de hand was, is het niet zo gek dat er van die dagen zijn waardoor ik moe ben maar vaak vergeet ik alweer wat er eerder was  en dan vertelt Ferry mij dat wel. Is toch niet zo vreemd zegt hij dan. Dit en dat is er gebeurd en heb je gedaan. Ik moet dan gewoon even uitrusten. Maar dan... daarna...

Ik denk dat daarna me vaak de motivatie ontbreekt om weer plezier te krijgen in lichamelijke activiteiten. Ik kan helemaal verzinken in een bepaald soort luiheid. Niet dat ik niets doe maar alles wat ik doe heeft niet zoveel met beweging en dergelijke te maken. Schilderen, lezen, zoals nu achter de laptop of tablet zitten, bezig  met schrijven of met mijn fotootjes. Het is allemaal heel leuk om te doen maar gemotiveerd in actie komen met het lijf, dat is er niet bij. En ik merk dat alles valt of staat met motivatie.

Dat is gewoon een stappenplan. Eerst me bewust worden hoe het zit onderzoeken of er een bepaalde luiheid is om iets wat je niet zo aantrekt leuk te gaan vinden dat is op zich al lastig. En als je er geen last van hebt al helemaal dan blijf je toch lekker hangen in de dingen die je wel doet en misschien liever doet dan dat waar je min of meer weerstand tegen hebt. En vooral die dingen die een gewoonte worden en daardoor minder aantrekkelijk. Daar zit mijn vermoeidheid vaak. De ;usteloosheid die grenst aan weerstand en op zich al vermoeiend is, te vermoeiend om in beweging te komen buiten mijn comfort zone.

Het valt me op dat het voor alles in mijn leven geld. Het geld voor klussen, voor hobby's, voor  werkzaamheden, vriendschappen en relaties. Alles wat ik doe, alles waar ik me mee bezig houd staat en valt met motivatie. Dat gaat heel ver zeker als je gedisciplineerd met iets aan de gang wilt gaan dan zul je iedere keer weer de motivatie op moeten roepen en je bewust moeten worden van dat wat belangrijk is of waar je je aan verbonden hebt enzovoort enzovoort. 

Ik moet dan bijvoorbeeld denken aan een Krisjnamurti. Waar haalde die man zijn energie vandaan om altijd maar weer al die mensen te wijzen op hoe belangrijk het is om zelfonderzoek te doen en iedere keer weer een richting aan te geven waarin je kon analyseren hoe je functioneerde en waar de haken en ogen zaten. Dat  moet toch af en toe stom vervelend worden. Zo vervelend dat hij er niet veel vertrouwen in had dat de mensheid ooit zou veranderen in zijn totaliteit. En toch iedere keer weer de motivatie oprakelen en doorgaan met dat wat belangrijk was. En hij is niet de enige krachtpatser die zijn leven inzette om werkzaamheden te doen waar anderen in deze tijd allang een burnout van hadden gekregen.

Motivatie, altijd maar weer mezelf bewust maken wat belangrijk is voor mij en daar de energie voor opwekken. Het is mogelijk, ik zie mensen om mij heen die dat ook kunen. In allerlei disciplines. Of het nu de werkers in de hulpverlening zijn in binnen en buitenland nu tijdens Corona en armoede ziekte en zorg , politici , ook in de sport wat is daar ook een enorme motivatie nodig. En vooral om dat allemaal vol te kunnen houden. Voor iedereen ligt het op een ander vlak. Voor mij is het belangrijk om me bewust te worden die motivatie af en toe eens goed onder de loep te nemen en me dan te herinneren hoe enthousiast ik me in het begin op iets gestort heb. Die vreugde oproepen in mijn herinnering maakt motivatie zoeken tot een blijde bewust wording. En het helpt vermoeidheid overwinnen.

Maar soms ben ik ook echt moe en na die vriezer heb ik een dag af moeten kicken en dan is gewoon bijkomen nodig als je ouder bent.