Het goede groeit overnacht

  Er is oorlog in Oekraïne. Poetin is er binnengevallen omdat ze daar voor een pro westerse president hebben gekozen etc. Onder het mom dat hij de Russische bewoners daar wil beschermen tegen alle  oneigenlijke dingen die hij beweert, heeft hij na veel dreigingen met mobilisaties en oefeningen langs de grenzen toch het besluit genomen om er binnen te vallen. Het is vreselijk. Dat gaat vele mensen levens kosten en dat kost het ook al. Het is plotseling geen ver van mijn bed show meer. 

Wereldwijd zijn we gewend aan oorlogen maar nu zo dicht bij dat lijkt bijna surrealistisch maar het is waarheid, Ik vraag me af hoe al die zogenaamde positieve denkers er nu in staan. Ik hoor al dat ze niet eens naar het nieuws willen kijken omdat ze er niet tegen kunnen.  Logisch toch. Ja als je positief wilt denken dan leef je langs de werkelijkheid heen en durf je die niet onder ogen te komen.  Hoe kun je dan iets veranderen aan de ellende die er aan de orde is als je er niet eens naar durft te kijken en al bij voorbaat zegt dat je er toch niets aan veranderen kunt?

Ja ik weet het dat klinkt hard maar zo is het wel. Maar ik weet ook drommels goed dat ook ik al kijk ik er wel naar,  niet zoveel aan veranderen kan. Ook al ben ik in veel opzichten een doemdenker en zie ik eerder dat het misgaat dan dat het goed gaat. Maar wat mij erdoorheen helpt is juist door ernaar te kijken ik weet dat er dingen werkelijk te veranderen zijn en dat ik als het ware van binnen een motivatie opbouw die graag zou willen helpen om de wereld te veranderen.  

In ieder geval kan ik zo in mijzelf hopelijk iets opbouwen waardoor ik me beter uiteen kan zetten met de dingen die er werkelijk zijn omdat ik in mijzelf ook gewoonten vind die niet altijd even mededogend zijn omdat ik mezelf wil afschermen van wat ik niet wil. Dezelfde patronen als in een grote oorlog het enige verschil is dat ik er niet voor hoef te vechten en bloedvergieten omdat ik in gunstige omstandigheden verkeer.   

Ik vind dat een groot goed dat ik de mogelijkheid heb en er naar te durf te kijken  om ervan te leren hoe ellendig alles ook is en heb me nooit verbonden gevoeld met uitspraken dat we een betere wereld zouden krijgen terwijl ik rondom me heen en in mezelf ook zie hoe moeilijk het is om buiten de eigen egocentrische perspectieven te kijken. We blijven mensen die onze grenzen af willen afschermen en als de dood zijn dat iemand aan onze autonomie en privacy komt. Wie of wat ben ik anders nog? Dat is de grote angst. Het is de vraag wat er dan verloren gaat als het leven gewoon doorgaat in ons welvarend landje met alle mogelijkheden die er zijn.

Het blijft een dilemma en Poetin gaat overduidelijk alle grenzen te buiten. Heeft geen respect voor andersdenkenden dan alleen voor degene die hem klakkeloos volgen. En zelfs daar zal hij geen respect voor hebben want de achterdocht bij dictators wordt steeds groter naarmate ze ouder worden. Het kwaad groeit overnacht. 

Toch zijn het dezelfde menselijke mechanisme die bij iedereen naar boven komen. Ook al willen we die liever onder het vloerkleed schuiven met de woorden: Ja maar zo ben ik niet! Nee dat klopt omdat het vuur me niet aan de schenen ligt. Met deze woorden wil ik Poetin niet goed praten maar openingen vinden de wereld te verbeteren door op mezelf te passen.  De vraag is hoe ik me gedraag wanneer iemand werkelijk over mijn grenzen gaat. 

Nee ik zie het allemaal niet zo rooskleurig en weet dat ook ik uit mijn dak kan gaan en denk dat er nooit een wereldvrede tot stand kan worden gebracht. Maar hoe meer mensen zichzelf in de kleine dingen onder ogen willen komen zonder zichzelf daarvoor te veroordelen maar  proberen daar zicht op te krijgen des te meer mensen ook rust en vrede vanbinnen zouden krijgen en meer ruimte voor anderen omdat dan duidelijk wordt we allemaal dezelfde dingen in elkaar tegenkomen. Alleen de omstandigheden zijn anders.

 Daar bij mezelf van binnen is de enige vrede en rust te vinden die er is en dat is een lange weg om te gaan want dan kom ik als ik eerlijk kijk  iedere keer weer nieuwe valkuilen tegen. Niet bij de ander maar in mezelf. Want ook het goede groeit overnacht. 

Bewustzijnstoestanden

 Ik schreef dit weekend een stuk over de dingen die me bezig houden in mijn persoonlijke niet openbare  kladblog. Uiteindelijk heb ik toch besloten het hier te plaatsen. 

 Het stortregent en er is een derde storm op komst. Af en toe hoor ik  het vogeltje tjilpen. Het is het meldingsgeluidje van de word feut dat ik speel met een paar bekenden op de telefoon. Ik heb er gewoon geen zin in dus laat ik het voor wat het is.

Meestal laat ik me tegenwoordig niet meer zo meenemen door mijn emoties, Ik heb daar door   meditatie meer zicht op gekregen en ervan geleerd. Ik heb ook niet vaak last van het slechte weer. Maar nu vanmorgen merkte ik  op dat ik een andere stemming had. Het leek wel of ik ook slechter zag en vergat  mijn bril af te zetten die alleen werkt op de korte afstand. Maar ja naar buiten kijken daar werd ik ook al niet veel wijzer van. Druppels op de ramen en geen sprankje zonlicht want die verschool zich achter dikke wolken. 

Na de lunch trok ik mijn regenjas aan en zette het regenhoedje op om het volle afvalbakje naar de groene container te brengen. Dat moet toch gebeuren want die zit snel vol  met de schillen en het andere groene afval. Dat kun je niet zo lang laten staan in een appartement, dat gaat ruiken. Ferry stond intussen op de telefoon naar de weersvoorspelling te kijken wanneer het op zou klaren zodat hij het zakje dan naar buiten kon brengen maar ik had allang gezien dat het niet zo zou werken en was intussen al verdwenen. Een fluitje van een cent en binnen de kortste keren stond ik weer binnen. Een muziekje aanzetten en achter de laptop. 

Van binnen in mijzelf klaarde het tijdens de eerste muziekklanken al een beetje op en al typend vraag ik me af hoe het komt dat ik denk wat ik denk en voel wat ik voel en iemand anders over precies hetzelfde heel anders kan denken en voelen. Want dat is wat ik steeds weer zie gebeuren alles is voor verschillende uitleg vatbaar en soms is dat jammer en soms is dat goed. 

In de basis zijn we allemaal mensen met min of meer dezelfde basale innerlijke capaciteiten die naar buiten toe ontwikkeld kunnen worden. Toch kijken we allemaal als het ware door een andere bril. Dat eerste heeft  met het diepe bewustzijn, misschien wel het zogenaamde onderbewuste te maken. Er zijn  diepe lagen in onszelf  die we niet kennen. Een bewustzijn van waaruit de  bezieling naar boven komt dat van waaruit volledig leven mogelijk is met alle kwaliteiten die daarbij horen . Van die diepere lagen  zijn ons niet of nauwelijks bewust.

Het is waarschijnlijk  onmogelijk om werkelijk alles  wat er boven die diepste lagen  wel herkend kan  worden en naar boven komt, te ontwikkelen.  Mogelijkheden die we hebben  in onze genen  plus ook nog eens de mogelijkheden  die we  van buitenaf kunnen ontwikkelen door interesses op velerlei gebied. De mogelijkheden zijn eindeloos. En het ligt er natuurlijk aan waar je in geïnteresseerd  bent en onder welke omstandigheden je verkeerd waardoor je met je capaciteiten kunt werken.  Er kan  zoveel zijn dat je door de bomen het bos niet meer ziet en alles maar laat voor wat het is of overspannen raakt omdat het teveel is met alle gevolgen van dien. Je beperken tot wat voor jou haalbaar is dat is het handigst.

In de vorige allinea heb ik het  over verschillende lagen die in ons bewustzijn aanwezig zijn. Twee daarvan om het eenvoudig te houden

1. De basale menselijke kwaliteiten die nog niet herkend zijn, vorm hebben gekregen of ontwikkeld zijn.  Ze zijn daar in  in potentie  aanwezig,  de bezieling het aandachtig bewust zijn van het je bewust zijn op zich. 
2. En het bewustzijn van  dat wat al wel ontwikkeld is en tot uitdrukking wil komen of verder ontwikkeld wil worden.

 Datgene wat er in de basis aanwezig is daar hebben we bijna of soms helemaal geen weet van want we zijn altijd met de bovenlaag van het bewustzijn bezig waarvan we vaak denken dat het al aardig ons diepste zelf  is maar het is de vraag of dat werkelijk zo is en of er niet meer en diepere lagen in onszelf verborgen zitten die we zouden kunnen onderzoeken.  Dat bewuste zelf dat we al snel herkennen  daaraan valt al zoveel te beleven en waar te nemen  daarmee kunnen we het al zo druk hebben dat er niet veel tijd overblijft voor diverder onderzoek. Er zijn honderdduizend dingen die ook nog eens vanuit de omgeving en vanuit de hele wereld op ons af komen. Dingen waar we iets mee- of iets aan willen doen. Waar we van willen leren of mee willen leven. Of dingen die we denken te kunnen verbeteren. Het heeft allemaal met het denken te maken en heeft er ook zijn weerslag op. 

Maar de frootste mogelijkheden tot de inzichten voor verbetering liggen dieper IN onszelf besloten. Daar kijken we nauwelijks naar. Daar  houden we ons niet mee bezig.  En dat is toch de basis waarop alles functioneert. Waarop ons denken, de hele maatschappijen en alle culturen  gebaseerd zijn en waar  oplossingen kunnen liggen voor de vele problemen die er in onszelf aanwezig zijn en daarmee ook in de wereld die onlosmakelijk met ons verbonden is.

Als het duidelijk is dat oplossingen in de basis gevonden moeten worden dan zullen we daar op zoek moeten gaan. 

Dat lijkt misschien vreemd maar als ik me daarin verdiep wordt het me steeds duidelijker dat alles aan de buitenkant op een zelfde soort manier functioneert volgens bepaalde patronen en ik kan leren zien waardoor het komt dat  er ten diepste weinig verandering mogelijk is in allerlei situaties die al eeuwenlang hetzelfde zijn over de hele wereld.  De wereld  waar all wel de de wetenschap en de omstandigheden veranderen maar niet de mens als zodanig die steeds weer in dezelfde ba;kuilen, oorlogen en ellende stapt. omdat het diepste innerlijk van de mens niet aangesproken of onderzocht wordt. E wordt  niet in die basis gekeken.  Nou kan ik natuurlijk ieet de hele wereld veranderen maar ik kan wel in de basis met mijzelf aan de slag. 

Het geheim tot inzicht en verbetering ligt in onszelf besloten. Een geheim dat door onszelf ontsloten kan worden Het is  geen geheim in de zin van dat niemand het mag weten maar een geheim omdat er geen vanzelfsprekendheid bestaat om erbij te kunnen komen want  we moeten er iets voor doen. Iets doen met dat waar we   hoegenaamd niets mee hebben of waar we juist voor weglopen. 

Misschien totdat je het, net zoals ik ontdekt hebt en zo blij wordt met de perspectieven en openingen die het leven dan gaat bieden  Helaas gaan maar weinigen  die tocht. Op weg naar het geheim om dat te te ontsluiten. Soms een moeizame weg omdat we dan onszelf tegenkomen met al onze makke die we recht in de ogen moeten kijken. Dat heeft ook mij heel wat zweetdruppeltjes en tranen gekost. Durven we dan te zien en te erkennen dat we  zelf ook vol confronterende ellende en zelfs weleens vol boosheid kunnen zijn? Uiteindelijk mezelf leren kennen als mens niet beter maar ook niet slechter dan de ander. Mens met de mensen zijn. Voor mij het mooiste dat er is. 

Vele mythologische verhalen gaan daarover en het is prachtig de verhalen  op die manier te kunnen duiden en er je voordeel mee doen of je weg erin herkennen. Als we dat, ons eigen werkelijke verhaal onder ogen zouden durven komen , zouden we  meer duidelijkheid en helderheid  kunnen krijgen en  weer een stapje verder  kunnen gaan in een mooie ontwikkeling maar omdat we dat vaak niet aankunnen blijft het als het ware een groot geheim waardoor alle dingen en de wereldproblemen  blijven   zoals ze zijn.  Daar diep in onszelf  is de duidelijkheid te vinden voor alles wat zich voordoet.

Dat is de reden waarom ik denk dat de wereld in de basis niet zal veranderen omdat de mens in het algemeen  in de basis niet veranderd. De omstandigheden veranderen maar we blijven egocentrische ronddraaien aan de oppervlakten van het bewustzijn . We zijn wezens die in hun eigen veilige bubbel verblijven en de realiteit niet onder ogen kunnen of willen komen. en we denken dat we het wel weten in ieder geval beter weten dan al die anderen en dat we o zo goed ons best doen. En het moet gezegd er gebeuren zeker ook heel veel goede en mooie  dingen. Gelukkig. Het is niet alleen kommer en kwel. Maar aan de kwel kan nog beter gewerkt worden, gewerkt  door te kijken naar wat er diep van binnen leeft onder de oppervlakten van de dingen waar we ons mee bezig houden en waar we ons niet of nauwelijks bewust van zijn. Want we leven  zonder de diepte van het eigen wezen te onderzoeken. En aan dat onderzoek komt geen einde omdat  de omstandigheden altijd veranderen en we ook ieder moment zelf anders kunnen zijn en reageren. Nooit een saai moment.

Omdat we daar niet mee bezig zijn kwamen hoog ontwikkelde mensen met heldere inzichten tot mooie uitspraken om ons een klein beetje de weg te wijzen in ons eigen innerlijke landschap.

 Dat is waarom Krisjnamurti zei: De wereld, dat ben je zelf. 

Dat is waaron de Boeddha zei: Er is  geen verschil was tussen mij  en jou maar ik was  niet lui em jij bent dat wel. 

Dat is waarom Jezus zei in (ik meen) het Tomas evangelie toen de discipelen hem vroegen over de toekomst:  "Weten jullie dan al waar je vandaan komt". 

Ik heb die uitspraken een beetje naar mijn eigen hand gezet maar daar kwam het wel op neer. 

Intussen is de derde storm al aardig weg geëbd en gaan we hopelijk wat rustiger weer tegemoet. 

Als er geen mensen bestonden die meer weten dan ik zat ik misschien  nu nog in het stenen tijdperk

🙊

 

Podcast met Magda van der Ende

 

38 - Kabbala en Exodus met theoloog Magda van der Ende

Ik vind de gesprekken heel boeiend. Een aandere manier van omgaan en kijken naar alles wat er is. De weg naar binnen. 

Ik hoop de podcast zo te kunnen plaatsen dat het afluisterbaar is. 

Met podcasts heb ik nog geen ervaringen opgedaan.  We gaan het zien.

https://www.radiolila.nl/blog/38-kabbala-en-exodus-met-theoloog-magda-van-der-ende

Magda van der Ende vertelt hoe het boek Exodus niet alleen gelezen kan worden als de bevrijding van de Joden uit de slavernij van Egypte, maar ook als een gelijkenis van de menselijke ontwikkeling. Wat zijn de opgaven die de menselijke ziel ondervindt in de weg naar het beloofde land van de geest?...

CONTINUE READING...

Ik ben vrij

  Een eiland voor mijzelf

Boeddha is mijn volle aandacht en verlicht al wat ver is en nabij,

De Dharma is mijn adem en beschermt mijn lichaam en geest.

Ik ben vrij.

Als een eiland voor mijzelf,

Als een zanger 

mijn vijf skjandha’s, harmonieus samenwerkend.

Ik neem toevlucht tot mijzelf een keer zo terug naar mijzelf.

Ik ben vrij.

Ik adem in, ik adem uit.

Ik bloei open als een bloem.

Ik ben fris als de dauw.

Ik ben stevig als een berg.

Ik ben de aarde gelijk.

Ik ben vrij.

Ik adem in, ik adem uit.

Ik ben water dat weerspiegelt, al wat werkelijk is en waar.

En ik voel diep van binnen, er is ruimte in mij.

Ik ben vrij.

Gedicht (meditatie) van Thich Nhat Hahn

Het leven zonder voorbehoud

 Er is lijden. De eerste edele waarheid die de Boeddha onderwees toen hij de verlichting bereikt had. Het begin van een heel pad dat hij begon te onderwijzen nadat hij  de bevrijding. van lijden had bereikt. 

De eerste  edele waarheid maar misschien kun je ook zeggen het eerste feit. Dat hoorde ik Han de Wit zeggen in een van de lessen die hij gaf.  Het feit dat er lijden is daar hoef ik niet aan te twijfelen. Er zijn drie dingen waar we aan lijden en volgens de Boeddha is dat 

1. lijden aan verandering, 
2. lijden aan pijn en 
3. het alles doordringende lijden 

en daar zijn uitgebreide verklaringen en lessen in gegeven.  Die ik hier niet allemaal uitspit. Daarvoor schiet mijn kennis ook tekort.  Maar hoe komen we  dan van dat lijden af? Want dat zouden we allemaal lijkt mij toch wel willen. 

Ja dat is misschien niet de juiste vraag 'ervanaf willen komen' zoals we zo vaak de verkeerde vragen op de verkeerde momenten stellen en daardoor niet tot duidelijkheid kunnen komen. De Boeddha gaat ook vooral uit van de feiten die er liggen in ons dagelijks leven. De feiten van de problemen die we tegen komen en hij geeft een pad aan hoe daar inzicht in te verkrijgen en er daardoor een andere manier van leven mee te hebben. Dat inzicht kan dan leiden tot een andere manier van ernaar kijken en er anders mee omgaan en het daardoor  te overstijgen . 

Ach het zijn allemaal maar woorden want daar kun je je niet zomaar iets bij voorstellen en het gaat hier niet om de woorden maar om   je eigen levende ervaring wat er gebeurt als je je erin gaat verdiepen en jezelf ermee uiteen zet. Dat kan voor ieder persoonlijk weer anders ervaren worden. Want er zijn geen twee mensen gelijk. Het gaat dan ook om een basis gegeven waar iedereen in zijn of haar eigen leven mee om kan leren gaan. En daarvoor geeft hij vele behulpzame aanwijzingen.

Het er vanaf proberen te komen impliceert een verkeerde kijk op de feiten die aanwezig zijn. Het is een feit dat er lijden en pijn is. Het verzet daartegen maakt het slechts moeilijker. Er vanaf willen komen is verzet ertegen. Vaak zijn we ons verzet ertegen nauwelijks bewust en denken :Het is toch normaal dat ik er gewoon vanaf wil. En als we dan even niet lijden lijken we wel  verlicht. 😁 Maar ook de Boeddha had pijn vertelde diezelfde Han de Wit mij. 

(En natuurlijk heeft de medische wetenschap genoeg mogelijkheden om een goed en gezond leven te creëren eventueel met allerlei medische geneesmiddelen en daar kunnen we dankbaar gebruik van maken. Dat heeft niets te maken met geboden of verboden die in de boeddhistische leer en filosofie nooit op een dominerende manier voorkomen.)

Veel dingen weten we wel zoals het feit dat alles vergankelijk is maar we leven er niet mee. Dat is  ons grootste probleem. De oplossing gaat dan ook verder dan de psychologische invalshoek. Het geeft een heel andere kijk op dat wat is en hoe we ons ermee uiteen kunnen zetten of ons er mee kunnen verzoenen of er  zelfs ook tegen in opstand kunnen komen 

Intellectueel weten we dat er vergankelijkheid is maar zo leven we niet. Misschien gaan we naarmate we ouder worden er iets meer mee leven met die  vergankelijkheid maar dat wil niet zeggen dat er geen verdriet is en natuurlijk is dat er ook  als een geliefde ons ontvalt en dat verdriet  mag er zijn. Er is niets dat er niet is.  En het kan  voor mij iets met de leeftijd te maken hebben waardoor vergankelijkheid meer bij het leven gaat horen maar ook meditatie en de lessen van de Boeddha laten zien dat het op een bepaalde manier een meer open ruimte kan scheppen Het er anders mee om leren gaan. 

 Het alles doordringende lijden heeft te maken met de manier waarop we in de wereld staan als iets dat op zichzelf staat. Ik  die mezelf in allerlei situaties moet veilig stellen. Daardoor schermen we ons af van de ander en van wat er gebeurd. We trekken ons als het ware terug.  We durven niet in de open ruimte te staan. De open ruimte van de ervaring. 

De grondeloosheid van het bestaan de open ruimte  die te maken heeft met het al doordringende lijden omdat we dat niet aankunnen.  Datgene  dat het gevoel oproept van  geen grip hebben op helemaal niets in ons leven. Het  volkomen onafgeschermd zijn in de wereld en in de open ruimte staan.  Het kan voelen als een afgrond. Een wereld waarin we ons geplaatst voelen dat kan een enorm lijden oproepen. Dat is niet eenvoudig. 

Maar door mezelf  te vereenzelvigen met alles wat er is  en ermee en mede daardoor met alles erop en eraan te leren leven in volle overgave . Met al deze dingen ook met de bijna onoverkonelijkheden te leren leven, te  werken en  te handelen is er niets waar we niet volkomen één mee kunnen zijn. Dat is een weg die gegaan kan worden die uiteindelijk steeds meer ruimte creëert .

Het pad dat begint met het lijden en een weg toont hoe ermee om te gaan en eruit te komen  is mogelijk om te gaan. Het geeft  steeds meer ruimte  en laat me die ruimte  ervaren in het dagelijks leven. Het leven met alles erop en eraan

Ik weet dat ik ze heb

 Daar gebeurd het plotseling weer. Die irritatie. Het kan zomaar naar boven komen. Waar bemoeien ze zich mee? Zo heb ik het helemaal niet bedoeld. 

Het gaat soms over heel kleine dingen. Iets dat me niet zint. Waarom reageert een bepaalde persoon altijd op een manier die mij raakt? En waarom ben ik dan geïrriteerd. En dan moet ik ook nog oppassen dat die irritatie niet over gaat in boosheid en zelfs kan ik een hekel krijgen aan iemand. Waarom waarom waarom? 

Vaak heb ik er zelf last van en als ik vind dat ik er last van heb blijf ik er nog langer in zitten. 

Of stel ik de verkeerde vragen want de waarom vraag wordt meestal naar buiten geprojecteerd. En ik weet toch wel dat ik er alleen zelf maar iets mee kan doen. Misschien moet ik me eens afvragen waardoor. Wat zorgt ervoor dat ik zo geirriteerd ben waardoor ga ik zo op mijn achterste benen staan. Waardoor laat ik me meeslepen in een gevoel dat zo subjectief is en misschien niet eens op de werkelijkheid van een ander berust. Misschien kan ik het verstoppen voor de buitenwereld maar intussen krijg ik het van binnen steeds warmer. En wat nog vervelender is ik wil erop reageren en de ander afkatten. En dan het vervolg van al die reactiepatroenen zoals: Ik hoef toch niet over me heen te laten lopen.  Maar nee als ik hatelijk reageer dan ben ik geen aardig mens meer.

 Calm down, Hou nou toch eens op met al dat geneuzel.  verstop het maar liever.  Verstoppen hoezo verstoppen?

Okee het zakt al een beetje en nog even mijn zinnen verzetten en dan denk ik er niet meer aan. 

En de volgende keer popt het gewoon weer op onder andere omstandigheden. Ik blijf in een kringetje om mijzelf draaien. Die ander kan ik niet veranderen maar wel de manier waarop ik ermee omga. 

Waardoor? Ik doe het zelf, ben zelf geïrriteerd dus door mijzelf raak ik uit evenwicht niet door die ander en IK moet oppassen dat IK niet doorsla.  Inderdaad IK draai altijd in kringetjes om mijzelf heen en denk dat anderen over mijn grenzen gaan. Egocentrisme noemen ze dat. Het draait allemaal om mijzelf. Leven vanuit alles wat IK denk en doe.  Goed of fout IK bedenk heeeeel veel. Dat bedenk ik allemaal en ik  denk ook dat ik er iets aan moet doen. 

En misschien hoef ik er gewoon helemaal niets aan te doen. Ik kan ook gewoon opmerken en het laten voor wat het is. Alleen maar opmerken.  Want iedere keer popt het op en zakt weer weg. Het komt en gaat maar door het draaien om mijzelf, door mijn egocentrisme maak ik er meer van dan het is. Soms maak ik er zoveel van dat het onoverkomelijk lijkt te zijn. en toch gaat alles voorbij, ooit. Het zijn wolkjes die aan de hemel verschijnen en ook weer verdwijnen.  Als ik zie dat de irritatie alleen maar in mijzelf zit en nergens anders als ik daar goed op let en dieper adem haal. Ja door het  omarmen en aandachtig naar wolkjes te kijken, bedenk ik dat het er  mag zijn. Weerstand is zinloos en verergerd mij aandacht voor een wolkje. Het mag er  allemaal zijn maar ik hoef er niet in mee te gaan. Adem in en blijf in mijn eigen zelf, adem uit en de wolkjes lossen op, Adem in en ik ben thuis adem uit en wolkjes verdwijnen. Weten dat het gewoon komt en gaat. 

Al die emoties ze zijn er gewoon.  Maar ik hoef me er niet aan vast te klampen want ze komen en gaan.  Het iseigenlijk heel mooi om ze allemaal tegen te kunnen  komen. Daar ben ik mens voor dat is mijn hele potentieel waar ik mee werken kan.  Ik geef ze even aandacht en dan mag het zich als een wolkje aan de hemel oplossen. Ik weet dat ik ze heb maar ik ben ze niet.

Wat ben ik goed bezig

 

De versluiering van waarheid.

 Regelmatig worden de poten onder mijn stoel weggezaagd. En at kan heel vervelend zijn maar is ook een heel goed teken. Dat betekent dat ik weer eens in een valkuil ben getrapt en dacht  denk dat ik iets wist. Nou nou poehpoeh.

Met veel stelligheid had ik het over  werkelijkheid en waarheid en beweerde dat waarheid niet bestond. En dat plaatje is aan herziening toe. Daar ga ik me nog eens goed mee uiteenzetten want ik heb andere  perspectieven en iedeën daarover die ik eigenlijk wel wist maar even nhad verdonkeremaand. Er lag als het ware een sluier over. . Maar er vielen  ook weer nieuwe kwartjes   Het is heel goed om daar weer eens even gedegen mee aan de slag te gaan. 

Wat eruit komt weet ik nog niet ook al zijn er wel weer allerlei handreikingen die ik kreeg van uit het Boehddistisch perspectief maar ook uit de christelijke mystiek. Ik kom er later wel weer eens op terug.

Intussen laat het wel zien dat dit echt mijn eigenwijze blogje is dat ook ik aan veranderingen doorlopend blootsta en me daar aan over wil geven. Alles is doorlopend aan verandering onderhevig. Gelukkig wel.  Maar dat op zich is dan ook een waarheid. Alles veranderd doorlopend en er is niets gemanifesteerd  dat gelijk blijft aan zichzelf. Het is altijd een product van oorzaken en omstandigheden.  Tja en daar begint een tipje van de sluier op te lichten over waarheid. 

Wat is bewustzijn zonder het denken

  Al zoveel jaren loop ik rond met die vraag. Wat is bewustzijn zonder denken als het brein volkomen en totaal stil is of dood zelfs en er geen denken meer mogelijk is?

En eindelijk na zoveel jaren beginnen er steeds meer kwartjes te vallen.  Doordat ik gister in gesprek was en ik weer tot de ontdekking kwam dat mijn gesprekspartners niet reageerden op waar ik het over had maar doorlopend in het denken zaten en er van alles bij haalden.  De dagelijkse kost van het denken is waar we doorlopend in verdwalen.

Dat kom ik ook  tegen in de filmpjes van Krisjnamurti waar ik graag naar kijk op YouTube.  Krisjnamurti was  zo feilloos in de vragen die hij stelden en ik hoorde hem in gedachten zeggen: nee nee nee. en zijn vragen dan herhalen of verduidelijken zodat zijn partner op een ander been zou worden gezet. Mij ontbrak het in dat gesprek aan de vaardigheid de juiste vraag te stellen maar intussen zag ik zelf wel steeds beter  wat er gebeurde. Het omzeilen van het bewustzijn en het focussen op het denken door naar oplossingen voor de vraagstelling te zoeken want daar word ik zelf ook altijd mee geconfronteerd en ik probeer het steeds weer op te merken. Door dat zoeken naar oplossingen in het denken los je het probleem niet op want daarover gaat de weg naar binnen niet. Door dat duidelijk te zien gebeuren, gaf het mij  ook nu weer nieuwe openingen. 

Wat gebeurde er dan, Nou aan de antwoorden was te merken dat we in het denken rondjes bleven draaien over wel en niet. Wat wel en niet kon, mocht, goed of fout was. Doorlopend blijven we op die manier naar buiten kijken en komen niet naar binnen.  En daarover, over het naar buiten kijken, daar had ik het niet over. En daarover gaat dit schrijfsel dus ook niet.

 De weg naar binnen is zo lastig te vinden . Terecht noemt Krisjnamurt dat  'het land zonder paden'. En zegt hij dat we ons denken verkeerd gebruiken. We hebben dat denken echt nodig en het is onmisbaar om goed te kunnen functioneren. Daarvoor moet het gebruikt worden  

Het denken komt op vanuit het fysieke brein en de vraag is wat is het bewustzijn zonder denken. En nu doemt er een nieuw probleem op want als ik ervanuit ga dat het bewustzijn een product van het brein is en  zich alleen maar via de hersenen uit kan drukken gaat er iets mis. Voor mij is het duidelijk na veel boeddhistische en oosterse achtergrond informatie waarin een grote wijsheid bestaat van eeuwenlang onderzoek naar het functioneren van het bewustzijn in samenhang met het denken werd het mij duidelijk dat het bewustzijn meer en/of iets anders is dan het brein. Het brein met de logische conclusies en getallenreeksen zijn in de moderne computerkunde waarschijnlijk ooit te vervangen door computers en ook de emoties vinden hun plekje in de fysieke hersenen en zo ontzettend veel meer dat onze lijfelijkheid bestuurt. Met bewustzijn licht dat anders. Dat is de mogelijkheid voor het leven zelf om tot uitdrukking te komen. 

Het bewustzijn is  niet iets  maar het is  dat waar  uiteindelijk ALLES in aanwezig is en dan nog niet eens zoals we denken dat alles erin aanwezig zou kunnen zijn  maar 'slechts' de zaden voor de mogelijkheden daartoe. Je zou kunnen zeggen in potentie is alles aanwezig in bewustzijn. Het bewust zijn . Het heeft de mogelijkheid tot leven geven . Het belevendigen van de dingen, Bezieling zouden we ook kunnen zeggen alhoewel het niet zoiets als een ding is  of een  ziel als zelfstandignaamwoord is maar meer een werkwoord bij wijze van spreken.  En juist van dat bewustzijn zijn we ons meestal niet bewust omdat we in ons denken leven. en doorlopend alleen maar denken en naar oplossingen zoeken daar waar we ons beter baar binnen kunnen keren, want daar licht de sleutel tot volkomen vrijheid. En niet persee in de keuzes die we kunnen en willen maken met behulp van ons denkend oplossend vermogen. . Die keuzes en oplossingen zijn wat ze zijn en ze zijn vaak  noodzakelijk maar over het algemeen kunnen ze geen totale oplossing zijn. 

Ik keek  naar een film over  mindfulness en de weg die Tich Nhath Hanh onderwijst. Die oefeningen zijn zo noodzakelijk als de mogelijkheden van het bewustzijn wilt leren kennen. Het is voor velen jammer genoeg niet meer iets dat vanzelf aan komt waaien. 

 Ik zag een filmpje van een gesprek van Krisjnamurti waarin hij het had over de dood wanneer het brein is gestorven en  de hersenen niet meer functioneren en daar ging hij heel diep op in. Ik kwam al luisterend steeds dichterbij dat waaruit alles ontstaat. en vergaat. En misschien wist  ik het altijd al wel want het is de basis van waaruit leven alleen maar mogelijk is. Het bewustzijn. Op zoveel verschillende niveaus drukt het zich uit. In onszelf, In de dieren wereld in de planten wereld in de wereld van de mineralen enzovoort Ja zelfs in het hele universum. maar het is  moeilijk  totaal in het leven integreren het denken zit er grosso modo tussen  Het is de basis van al het leven op zich waarin alles mogelijk is.  Waardoor het ook mogelijk is  in  vrijheid  te zijn en waardoor alles er mag zijn zoals het is. Zonder dat het een cliché is maar werkelijk  geleefd kan worden. Ervan doordrongen zijn tot op het bot. In momenten van volkomen openheid en vrijheid kan het zelfs plotseling  aanwezig zijn. 

Het is zo mooi om te weten en soms te ervaren dat het er is . Daar word je vanzelf stil van. Maar weten wil nog niet zeggen ervan doordrongen zijn. Ervan doordrongen zijn betekent totale vrijheid. En dat heeft niets te maken met alle beperkingen die het denken en de omstandigheden ons geven. 

En dan tot slot nog even dit want in de  kosmos werkt het  niet anders dan in onze persoonlijke kleine kosmos. Ik vond  ook een prachtige overeenkomst in De Geheime Leer  daarin staan zoveel prachtige dingen op het niveau van het universele.

Het ene universele licht, dat voor de mens duisternis is, bestaat altijd’, zegt het Chaldeeuwse Boek van de getallen. Periodiek komt hieruit de ENER-GIEvoort, die in de ‘diepte’ of chaos, de voorraadschuur van toekomstige werelden, wordt weerspiegeld, en, eenmaal ontwaakt, de latente krachten opwekt en bevrucht, die de daarin altijd aanwezige eeuwige potentiële ver-mogens zijn. Dan ontwaken opnieuw de brahmå’s en boeddha’s – de eeuwig samen bestaande krachten – en een nieuw heelal komt tot stand.

Zo boven zo beneden zei Hermes Trismagistus