hEB IK DAT OOK IN MIJ?

 Er is zoveel om over te schrijven maar het valt niet altijd mee voor een schrijfamateurtje om de juiste onderwerpen te vinden waar ik  over schrijven wil. Vooral niet als je verschillende blogjes hebt die op een bepaalde manier een eigenheid zouden moeten hebben. 

Misschien maak ik het daardoor mezelf veel te lastig en ik ben dan ook van plan de teugels wat meer te laten vieren en ook hier mijn gevoel te volgen als ik dat al niet deed . 

Zo schreef ik in mijn Magazijn dat ik gevallen was en nu hier met een geplette blauw-rode neus zit te tikken. Het ziet er niet uit maar gelukkig valt het uiteindelijk mee. met mijn buik viel ik op de koffer waar de laptop in zat die mijn val enigszins brak evenals mijn bril die het blauw van mijn neus veroorzaakte maar voorkwam dat ik ook nog eens een buil op mijn voorhoofd gekregen zou hebben en zelfs alle digitale artikelen die ik bij me had in de koffer zijn nog net zo intact evenals als ik. Dus afgezien van spierpijn en gammeligheid mag ik niet mopperen.

De laatste tijd denk ik veel na over de omstandigheden in de wereld en daar ben ik niet zo optimistisch over .  Er komen zoveel dingen in het nieuws voorbij waar me voortdurend de haren van overeind gaan staan. Onbegrijpelijk hoe mensen met elkaar omgaan. De oorlogen in de hele wereld en dicht bij huis Oekraïne De problemen in de politiek en hoe er met burgers om wordt gegaan, de uitbuiting de discriminatie, de honger, de wapenhandel, Kinderen die op basisscholen zomaar dood worden geschoten. Het is om te huilen. Waar zijn we toch mee bezig. 

En daar zit ik dan met mijn goede gedrag. Wat kan ik doen? Dan is het niet zo vreemd je machteloos te voelen. Wat kun je doen om al dat lijden en de verwarring in de menselijke geest een halt toe te roepen?

En dan heel langzamerhand als ik stil word en vanuit die rust van binnen analyseer , dan dringt het weer tot me door dat ik de enige ben die iets met en aan mezelf kan doen. .

 Het is onmogelijk  de hele wereld te veranderen. 

 Maar  toch   doordat ik me steeds meer bewust wordt van de onderlinge afhankelijkheid en dat er niets is dat op zichzelf bestaat kan ik ook leren zien hoe ik zelf  betrokken ben in dat geheel en met dezelfde dingen worstel waar ik misschien anderen op oordeel. Ik kom regelmatig tot de conclusie dat mijn gerichtheid in de basis niet zoveel verschilt van dat wat in de ander veroordeeld wordt. Als ik eerlijk durf te kijken naar mezelf zonder oordeel en met mildheid, biedt dat perspectieven om ook de ander niet te oordelen en milder te worden.  

Als ik   bewust word van alle hebbelijkheden en onhebbelijkheden die in mijzelf  een rol spelen, kan ik er iets mee doen, Dat  'me bewust worden'  kan zijn weerslag hebben op het geheel en in mijn eigen directe omgeving.  Dat maakt me minder machteloos. Daarmee zijn de problemen en het lijden in de wereld niet opgelost maar ik voel me minder machteloos in de  overtuiging dat ik doe wat ik kan.

Vooral oplettendheid naar mijn eigen handel en wandel kan het verschil maken. Want oplettendheid maakt dat ik leer zien waar ik beslissingen neem en handel op een manier waarbij ik alleen maar aan mijzelf denk in [plaats van  mijn bijdrage aan het geheel en als ik dat zie dan neem ik misschien af en toe wel een andere beslissing.  Ook zorgt hett ervoor dat ik me bewuster wordt en soms kan ik hopelijk daardoor wat milder naar de ander reageren omdat ik in mijzelf ook dezelfde gerichtheid tegen kom.

Het is makkelijk om te zeggen: OOO nee al die nare en gemene dingen heb ik gelukkig niet. Want ik zie mezelf liever als een goed mens. Maar soms als ik eerlijk en echt diep van binnen kijk naar af en toe heel klein lijkende dingen waar ik makkelijk overheen wals misschien wel omdat ze me niet aanstaan dan kunnen ze heel scherpe kantjes hebben. Pas als ik de scherpe kantjes zie kan ik er wat aan doen. Dus wandel ik oplettend verder en  vooral ook zonder mezelf te veroordelen want we zijn allemaal mensen. Maar ook de grens die ik me eigen heb gemaakt, is nooit vaststaand. Verandering is altijd mogelijk.  Dan kan er een beetje meer vriendelijkheid naar buiten komen over dat waar ik moeite mee heb, met  mensen of met de omstandigheden en sta ik plotseling versteld van mijzelf.

Dat geld natuurlijk niet alleen voor de kwaliteit van vriendelijkheid maar we hebben nog zoveel meer kwaliteiten in ons die vaak nog niet ontdekt zijn. Want wat is krachtdadig optreden als dat nodig is. Kan ik dat? Heeft dat iets te maken met negatieve krachten? Heel interessant om je in te verdiepen en te ontdekken waar het gericht is op rechtvaardigheid en waar het vanuit boosheid functioneert.  Want inderdaad. We hebben alles in ons en het is de kunst het beste en meest medemenselijke uit het leven  te halen. 

 

Ik vond nog een cocept

Ik kan me nog goed herinneren dat ik voor de eerste keer tot de conclusie kwam dat er niet een god bestond zoals ik me voorstelde dat hij bestond. 

Ik was door veschillende veronderstellingen  over een godsbeeld heen gegaan tijdens lessen en studies die ik steeds weer had verworpen als niet logisch. Gebaseerd op steeds weer andere en nieuwe ideeën  en inzichten.  Maar ergens diep van binnen geloofde ik nog steeds dat er zoiets als een bescherming voor me was  iets waardoor ik me niet van dat gevoel los kon maken dat ik hoe erg het ook zou kunnen worden niet alleen  zelf verantwoordelijk was maar dat er iets of iemand was die om mij gaf en voor me zorgde. Een goddelijke wereld een beschermengel of wat en hoe dan ook. Maar wat was dat dzn een goddelijke wereld en bestond die wel op de manier waarop ik dat invulde? Bijna als iets tastbaars met emoties of was dat iets anders? 

En plots was er niets meer. Geen god die van buitenaf vol mededogen op mij neerkeek en zei; kom maar ik zorg voor je. Zo'n god bestond er plotseling niet meer binnen mijn inzichten om me op te richten om me aan over te geven en te denken :'het komt wel goed' want er kon van alles gebeuren net zo goed als mooie dingen kon er ook dood en verderf op me af komen. zonder houvast stond ik  alleen en er middenin.  Er was 'slechts'  bewustzijn dat het al  kon omvatten. Het was een schijnbaar diep en donker gat. Niets om me aan vast te houden. Niets om op te vertrouwen.

Editg Stein schreef hier ook over en het is dan zo mooi zulke teksten te kunnen lezen en een vorm van herkenning te vinden.

 De mystieke nacht is niet kosmisch op te vatten. Hij dringt niet van buiten in ons binnen, maar heeft zijn oorsprong in het innerlijk van de ziel en maakt zich ook slechts bekend aan deze ene  waarin hij ontstaat. De uitwerkingen echter, die hij in het innerlijk heeft, zijn vergelijkbaar met die van de kosmische nacht: hij veronderstelt een wegzinken van de uiterlijke wereld, al ligt deze ook buiten in het heldere daglicht uitgespreid. Hij brengt de ziel in eenzaamheid, verlatenheid en leegte; hij onderbreekt de activiteit van haar vermogens en maakt haar bang door dreigende verschrikkingen, die hij in zich draagt. 

Maar ook hier is er een nachtelijk licht, dat diep in het innerlijk een nieuwe wereld ontsluit en de wereld buiten als het ware van binnenuit verlicht, zodat zij ons als een volledig veranderde wereld wordt teruggeschonken.

Edith Stein

Dank je wel Edith+.  

Misschien veranderd de wereld niet maar we kunnen met volle eigen verantwoordelijkheid er met een nieuwe blik naar leren kijken. 

Over Tong Leng beoefening

 Ik kom de laatste tijd maar wrinig aan schrijven toe maar lees des te meer. Vaak kom ik zulke mooie lessen tegen die ik nie makkelijk zelf voor handen heb omdat ze door anderen werden geplaatst. Onderstaande tekst kwam ik tegen bij Kathy Laritz van Jewel Heart die het ook weer had hedeeld. 

Ik plaats hem hier omdat ik hem zelf graag vaker wil lezen. 

TONGLEN TEACHING 

BY KHENPO MUNSEL TO GARCHEN RINPOCHE

"The main practice I did in prison was tong-len (giving and taking). Khenpo Munsel gave me many special oral instructions on tong-len that were not in the text.

In tong-len, we generally say that we are sending happiness out to others and taking others’ suffering in. But for the actual meaning of tong-len, you have to understand the inseparability of self and other.

The ground of our minds is the same. We understand this from the View. In this context, even if there are many different types of suffering, there is really only one thing called “suffering.” There is only one suffering, he taught. If there is only one suffering, then at this time when you, yourself, have great suffering, you should think: “The minds of the sentient beings of the three realms and my mind have the same ground.” The essence of the suffering of the sentient beings of the three realms and your own suffering is the same. If you see them as the same, if you see them as being non-dual, and then meditate on that suffering in the mind’s natural state, that suffering goes away. At that moment, you have been able to lessen the suffering of all sentient beings of the three realms, all at once.

The “len” of tong-len means “taking”. First, take in this way. “Tong” means “giving”. If you understand mind’s nature, then you recognize the essence of whatever suffering and afflictive emotions there may be to be emptiness. 

When suffering does not harm you anymore, the mind has great bliss. If at that time you meditate, making self and others inseparable, then that bliss can diminish the self-grasping of all sentient beings. It can lessen the self-grasping. The happiness that is being given is the bliss that comes from the practice of giving and taking. This is how you should practice.

This is very special. Others do not explain it this way."

~  Garchen Rinpoche

Teaching on Tong-Len given by His Eminence Garchen Triptrül Rinpoche In Kathmandu, Nepal 2007

From ratnashri. se and Christina Lundberg, “For the Benefit of All Beings,” documentary film on the life of H.E. Garchen Rinpoche, ©2013 Garuda Sky Productions; used with her kind permission. Translation: Meghan Howard and Ina Trinley Wangmo.

With thanks to Hong Chang and Ngawang Tashi Lhamo et al. 🙏❤️