Volle Week.

 Dat was een druk weekje. Allemaal fijne dingen die energie kostte maar ook opleverde. Toch was ik gisteravond verschrikkelijk moe en nu vanmorgen merk ik dat de vermoeidheid nog wat nasuddert in mijn lijf. 

Maandagmorgen heb ik het schilderen overgeslagen want ik wilde erg graag gaan kijken naar het nieuwe huis van mijn jongste zoon en schoondochter. Ik geniet met hen mee en voel hoe  goed de plek is die ze hebben kunnen kiezen.  's middags kwam mijn nicht op bezoek. Altijd leuk. 

Dinsdagmorgen was ik met een paar vrienden in  het museum Arnhem. Dat wil zeggen we waren in eerste  instantie in de beeldentuin.

Een van de objecten sprak me erg aan 

 We wandelden er heerlijk rond. Mooi weer en uitzicht over de Rijn. En een kopje koffie in Pierres's Cafe voor we ons in het museum waagde.

Nou, dat was geen succes. We kwamen tot de conclusie dat het herfstvakantie was en verschrikkelijk druk. Zeker met de scootmobiel van Hanneke was er geen doorkomen aan en we besloten het een volgende keer als het rustiger was over te doen. 

Dus was ik vroeger thuis dan gepland en wilden we nog wat gaan fotograferen.  Het was niet de bedoeling maar we kwamen op de begraafplaats Moscowa terecht en ik ben altijd weer verwonderd over de rust en de schoonheid die door begraafplaatsen op mij overkomt. Ik heb er heel wat in de rondte lopen te klikken. 

Woesdagmiddag was ik bij Jewel Heart in Nijmegen. Tibettaans Boeddhistisch studie centrum.  Er zijn Tobettaanse monniken en een leraar, Chungtsang Rimpoche op bezoek voor het geven van lessen. En eer waren specifieke rituelen 

 Daar was ik al heel lang niet meer bij geweest. Cortona heeft eraan meegewerkt dat ik er niet zo vaak meer kom ook omdat ik heel veel nu via Zoom kan doen. En dat is heerlijk. Ik hoef er de deur niet meer voor uit. Zeker nu ik afhankelijk ben geworden en geen auto meer rijdt. Het was zo fijn er weer life te zijn. Weer oude bekenden te zien en demiddag bij te kunnen wonen. Ik voelde me er zo makkelijk weer thuis. Heel fijn. 

Donderdagmidag kwam Chungtsang Rinpoche met twee monniken en een vertaler van Tibettaans naar Engels, bij Veroni op bezoek.

 Zij ligt al bijna 30 jaar op bed en wij hebben hier in Arnhem  zo'n twintig jaar een een mini sangha met wisselende volgers en het was heel bijzonder en fijn dat ze bij haar op bezoek kwamen. Er werd veel uitgewisseld en het was heerlijk voor Veroni dat ze op deze manier toch  contacten kon leggen. 

En vrijdagmorgen wilde mijn hulp ramen zemen. Tja en daar word ik dan echt moe van😂. Huisheodelijk werk is niet mijn ding maar zij doet het zware werk en ik mag herinrichten. Toch zijn we gistermiddag ook nog een rondje dierentuin wezen wandelen en laat ik daar nou nog tegen een verlate libel aanlopen. Heel bijzonder eind oktober. 

Maar het leukste was weer die Walibi die nieuwsgierig steeds naar buiten komt kijken. 

Een volle week en ook volop genieten met het mooie weer. Alhoewel dat weer ook te denken geeft. 

Positief denken, een wondermiddel?

  Ik heb er niet zoveel mee. Al die zogenaamde positiviteit. Overal kom ik het tegen. Nu weer in een interview van een weekblad. 

 'We hebben niet zo lang meer te leven dus moeten we veel lachen' of 'daarom moeten we veel genieten' en nog veel meer van die superlatieven. Je wordt er links en rechts mee om de oren geslagen alsof verdriet weg te lachen is. Het komt op mij over alsof de ellende die er ook is niet zoveel ertoe doet. Daar moet vooral geen aandacht aan besteed worden . Laten we vooral alleen maar kijken naar ons goede leven en alle narigheid zoveel mogelijk wegpoetsen. 

Misschien is dat niet de bedoeling. Je kunt nooit bij anderen in hun hoofd kijken en misschien denken ze wel degelijk na over de minder fortuinlijke medemens of waardoor en waarom ze regelmatig zelf toch ook in de pronlemen komen en zich minder of helemaal niet gelukkig voelen. En weer anderen denken misschien dat het de enige manier is om zelf een beetje overeind te blijven en dat is dan natuurlijk al moeilijk genoeg. 

Maar het is de vraag of de narigheid wegpoetsen en de positiviteit er overheen uitspreiden als een misschien wel verstikkende deken ons werkelijk van binnen gelukkig kan maken.

Positief denken. Alsof dat het wondermiddel is.

 Bij mij werkt het in ieder geval anders. Niet dat ik niet blij ben met wat er aan goede en mooie dingen is maar misschien is mijn uitgangspunt anders. Hoe dan?

Ik heb weleens gelezen dat de maagd van nature wat depressiever is ingesteld en dacht nou zo zie ik dat helemaal niet. Mijn andere benadering heeft niets met depressieviteit te maken. Bij nader inzien kwam ik tot de ontdekking dat ik juist die kant die ook naar de ellende kijkt, gebruik om met al die lastige, moeilijke en nare dingen om te leren gaan. Ik wil daar altijd weer een weg in zoeken en ernaar kijken zodat ik het leer kennen en er meer inzicht in krijg hoe dat in mij functioneert. Want het is nou eenmaal zo dat we niet alle problemen uit de weg kunnen gaan. Dat is onmogelijk. 

 Problemen weglachen dat is me meestal vreemd. Wat niets te maken heeft met geen gevoel voor humor hebben. Ik lach graag en veel. Maar problemen of verdrietige zaken, ik besteed er liever wel aandacht aan en leer er hopelijk iets van. Ik leer keuze mogelijkheden te zien om een keus te kunnen maken zodat ik ook weet hoe ik ermee om wil gaan. Ik wil  niet willekeurig op een omdoordacht gevoel afgaan. Daar ben ik vaak genoeg tegenaan gelopen. Want niet ieder gevoel is een goede raadgever. Door er zo mee om te gaan leef ik bewuster.

Ook alle narigheid op het nieuws ga ik niet uit de weg omdat ik niet bang ben een depressie te krijgen. Ik ben dankbaar dat ik daar niet gauw last van heb maar het wekt wel mijn gevoel van meeleven en begrip op voor de mens met grote ellende. Ik realiseer me juist daardoor hoeveel er nog in mijzelf aan dingen zitten die wat meer ondersteuning, aandacht en warmte kunnen gebruiken en dan heb ik het over mijn gevoel voor-en niet minder over mijn daadwerkelijke houding ten aanzien van compassie. Wat me daar ontbreekt heeft evengoed warmte en compassie modig zodat het kan ontwikkelen. Aandacht dchenken aan mezelf evenals aan de ander voelt heilzaam en maakt gelukkig van binnenuit.

Ik denk dat ik de laatste jaren een gelukkiger mens ben geworden door er op die manier mee te leren omgaan en iedere keer weer opnieuw te leren leven met de werkelijkheid enmet echt alles dat er op mijn pad komt. 

Dit wel en dat niet.

 Mijn lief kijkt graag naar formule 1 en zo zit ok nu naast hem op de bank met het laptopje op schoot en zie de beelden binnen komen.  En dan hoor ik die uitspraak van Mike Hezemans De interviewster vroeg hem iets over de veranderingen waar de coureurs mee geconfronteerd werden en hij zegt lachend

Ja veranderingenen, het zit in de mens maar ze vinden het nooit leuk. 

Inderdaad  dacht ik daar heb je het weer . Het zit niet alleen in de mens maar in het hele leven. Het is zelfs zo dat er zonder verandering geen leven mogelijk is.  Verandering is de schoonheid van het leven zelf en de mens is de enige die er zijn ideeën opplakt van dit wel en dat niet.Vooral bij het ouder worden kun je daar behoorlijk mee worden geconfronteerd

Alles stroomt. 

Hoe moooi is dat, zie het maar

Dom he

  The sky is the limit

Een gevleugelde uitspraak van Gelek Rimpochee. 

En daar zit ik dan met mijn grenzen. Het is lastig te overzien en er inzicht in te krijgen. Toch, ia het is mogelijk. Soms denk ik je moet wel een bijzonder creatief vermogen hebben en en misschien ook wel ontzettend moedig zijn om over je eigen grenzen heen te durven stappen op het moment dat je die weestand of blokkade  opmerkt en als zodanig herkent. 

Want als ik er goed over nadenk zijn mijn grenzen niets anders dan  blokkades en vaak nog meer zijn het weerstanden want die herken ik makkelijker dan blokkades. Daardoor beperk ikniet alleen mezelf maar ook de ander met wie ik te maken heb. En die blokkades opheffen betekent niet eens dat ik dan  alles maar moet laten gebeuren of goed vinden of over me  heen moet laten lopen en al dat soort onzin. Ik mag zijn die ik ben in samenhang met het greheel.

De meeste beperkingen leggen we onszelf op door onze weerstanden.  Ik denk ook niet dat het mij gaat lukken daar 100 procent overheen te  stappen en daar gaat het me  ook niet om.  Het is genoeg behulpzaam   er een beetje inzicht in te krijgen Het is meer leren doorzien hoe het werkt. iedere keer weer naar mezelf kijken en zien waar die weerstand oppopt en of dat dan echt nodig is. Dat is steeds weer de vraag. Of de keus die ik naar aanleiding daarvan maak zinvol en behulpzaam is. Die overdenkingen zitten dan ook nog eens vast aan dat labelte dat ik mezelf zo makkelijhk opplak en zeg ' Zo ben ik nou eenmaal"  en dat heeft alles te maken met het feit dat ik vast zit in dat denken. Daarmee identificeren we ons  en zeggen dat ben ik omdat we denken dat dat de enige mogelijkheid is. Maar er is toch  altijd verandering mogelijk. Er is niets dat gelijk blijft aan zichzelf. Zelfs kristallen veranderen en zijn gegroeid en als je maar lang genoeg wacht vergaan ze  ook ooit weer 🤔😁

En het geeft zoveel meer ruimte heb ik geleerd als ik mijn eigen grenzen durf te verleggen, En toch trap ik er iedere keer weer in, in mijn weerstanden waardoor ik vastzit  en me beperk.  Dom he.

In het najaar is de klimop waarschijnlijk heerlijk zoet wan het gonst er nog rondom van de bijtjes. In ons vorige huis bloeide hij tegen een schutting en ook daar zag ik ze ieder jaar volop snoepen van de nectar. 

Deze foto maakte ik in Burgers Zoo

. 

Meer hoeft niet

 Ik las net een stuk bj Geri over de computer en hoe we daar nog net op het juiste moment mee groot zijn geworden. Want veel kennissen van mijn leeftijd hebben er heel wat meer moeite mee dan ik, En dat kan knap lastig zijn in deze tijd. 

Alles verandert nog wel steeds en er komen steeds weer nieuwe digitale dingen om de hoek klijken maar voorlopog kan ik er nog mee uit de voeten. Nog steeds heb ik de mogelijkheid om er iets nieuws bij op te pakken. En het belangrijkste is dat ik er plezier in heb.

Neem nou de mogelijkheden die er nu zijn om zoom cursussen te volgen. JHet is heerlijk. Ik wil 's avonds de deur niet meer uit en zo blijf ik toch contact houden met de mensen en dingen waar ik  me mee bezig wil houden. 

Gisteravond de tweede maandelijkse zoom gehad over Plato. Zo geweldig interessant We werken aan de hand van de commentaren op zijn werk door de Godsdienst filosoof Daniel van Egmond. En aan het eind van deze maand een speciale lezing daarover door Keesa Voorhoeve. 

En dan niet te vergeten de mogelijkheden om ook de Boeddhistische cursussen van Jewel Heart te blijven volgen. 

En nou denk je misschien dat is allemaal boekenwijsheid en inderdaad als je het niet tot op de botten eigen weet te maken is dat zo en word je er niet veel wijzer van in de zin van dat je leven er niet door zal veranderen of beter op zal worden. Maar mijn eigen ervring is dat je er naarmate je alle dingen in jezelf leert kennen en herkennen er wel degelijk een verbetring in levenshouding en inzicht mogelijk wordt. 

Maar goed feit is ook dat ik het heerlijk vind dat ik ondanks het slechte zien gebruik kan maken van te lezen op tablet door het heldere beeld en de vergrotingsmogelijkheden. De wereld mag dan op de kop staan door alle ellende die mensen elkaar aandoen heleaas daar kan ik weinig aan veranderen maar wel aan de manier waarop ik zelf met de wereld omga en er mijn eigen vrede in kan vinden zonder alle ellende weg te poetsen als onbelangrijk. Want juist omdat het zo belangrijk is en ik in rust kan blijven draag ik mijn steentje bij door er te zijn Zoals ik ben. 

Meer hoeft niet.

Ook in rust, kan zinvol zijn

Spiritualiteit en dagelijks leven.

 Die twee ziin voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat wordt me steeds duidelijker en daarom heb ik besloten het mezelf makkelijker te maken in verband met dit blogje dat ik uitsluitend voor mijn overdenkingen en zingeving wilde gebruiken . 

Mijn andere blogje http://magazijn.blogspot.com/

Waar ik van alles en nog wat publiceerde en waar ik al vele jaren op schreef, daar stop ik mee en laat alles staan zoals het is want er staat genoeg v op om in terug te kunnen bladeren. De link plaats ik in de zijbalk.

Op dit blog ga ik verder en geef er een  grotere invulling aan zoals ik al schreef over het dagelijks leven en dergelijke. Daarvoor zal ik succesievelijk hier wat instellingen veranderen, wat aanvullen met linken in de zijbalk en net wat me voor de voeten komt publiceren. Verder  de  mogelijkheid om te reageren hoewel daar meestal geen gebruik van wordt gemaakt staat die mogelijkheid dan ook open maar misschien komen er ook wel blogjes waarbij ik die mogelijkheid sluit. We zullen zien hoe het gaat lopen.

Het zou leuk zijn je hier weer te ontmoeten.