De afslag van de rotonde

 Er is heel veel wat ik nog wel kan ondanks de slechte kwaliteit van mijn ogen. Dankzij de moderne hulpmiddelen  en mijn intrpretatievermogen van hetgeen ik wel zie dat door mijn hersentjes verder wordt ingevuld. Het komt steeds vker voor dat ik iets denk te zien puur omdat ik het denk en dan is het iets heel anders. Wanneer ik dan te horen krijg wat het wel is dan pas kan ik me beter focussen en zie ik het ook.  Ja macula is een rare slechtziendheid omdat grote delen wegvallen en andere zichtbare srtukken lijken duidelijk te zijn maar zijn dat vaak ook niet. 

Maar natuurlijk zijn er ook dingen die ik heel jammer vind. Dingen die niet meer kunnen. Het is me opgevallen dat het hoofdzakeljk opspeelt als ik ermee geconfronteerd wordt. Zo zat ik een beetje te googlen op mode en kwam allemaal leuke en mooie dingen tegen. Vroeger dacht ik dan O dat kan ik zelf wel maken en kroop achter de naaimachine. Maar ja, die heb ik intussen maar weggedaan want hij stond alleen nog maar in de weg en soms mis ik dat, Het zelf fantaseren met lapjes en patronen. O O wat was dat leuk. Maar ik krijg geen draad meer in een naald en ook niet met hulpmiddelen. 

Reken er maar op dat ik alles uitprobeer als ik het graag wil maar er zijn grenzen en op een gegeven moment wordt het te vermoeiend en kost het zoveel tijd om iets voor elkaar te krijgen dat de lol eraf is. Ik ben benieuwd of ik het schilderen tekenen en fotograferen nog een tijdje vol klan houden . Gelukkig lukt dat nog steeds op ervaring maar de perfectie en detaillering in het schilderen is me niet meer gegeven dus zoek ik daar andere oplossingen voor. Maar zelfs dat heeft ook zijn voordelen want ik verlies me niet meer in de details die voor mij toch al niet binnen mijn vermogen lagen om weer te geven. 

Met de hand schrijven wordt ook steeds moeilijker en is niet fijn meer om te doen. Ik schrijf boven of onder lijntjes en kan als ik niet doorschrijf het eind van het vorige woord niet terugvinden. Het gerammel op dit computertje met letters die ik weet te vinden is heel wat makkelijker. Maar ja de verkeerde letters liggen op de loer en daar kijk ik overheen omdat mijn hersentjes automatisch de samenstelling van het woord invullen en de die grijze brei de letters die ik niet zie spontaan op de juiste manier invullen. 

Ja en dan: dat  er niet in blijven hangen.  Dat is zoals Ferrara antwoorde op het vorige blog moeilijk. Vaak kan  je de afslag van de rotonde waar je op ronddraait niet vinden. Wat een mooie metafoor. Want zo werkt het wel. Bij trauma's en zware problemen heb je het over dingen waar je hulp bij modig hebt. Maar gewoon dagelijkse dingen is ook een dagelijkse oefening waar geen einde aan komt. Soms kan het gebeuren dat je de afslag te pakken hebt en andere kleren tuin je er weer net zo hard in.  Maar het opmerken dat je weer in de zelfde valkuil stapt en er in blijft hangen, op dat moment is er al iets gebeurd.  Je bent het je bewust geworden. En als dat zich vaker herhaalt komt er soms een moment dat je  je bewust wordt voor je er echt in blijft hangen. Dan heb je de afslag al eerder te pakken. 

Dus nlijf ik vandaag niet hangen in wat ik niet meer kan maar ga lekker aan de gang met alles wat nog wel kan. 

Rondkijken in musea bijvoorbeeld ook zo heerlijk

Dit zag ik in het Cobra mnyseum  Amstelveen. 

Afrikaanse kunst.

Erin blijven hangen.

 Ik ben heel blij met de verschillende groepen die ik volg via zoom. We hebben elkaar goed leren kennen in de vele jaren  voor de zoom. Nu het reizen steeds lastiger wordt met het verstrijken van de jaren heeft Corona deze mogelijkheid veel toegankelijker gemaakt.  Dat is voor mij dan weer eens iets goeds dat Corona bracht. 

Het is heerlijk  kontakten te hebben en te praten over de dingen die ons gezamenlijk bezig houden. Iedere keer sta ik verbaasd over de nieuwe perspectieven die  weer opdoemen uit de discussies die er over bepaalde onderwerpen komen. 

Alles verandert, het is zo makkelijk gezegd maar werkelijk met de verandringen te kunnen leven daarover kan ik in gesprekken steeds nieuwe verdiepingen tegenkomen waar ik eerder niet aan dacht. En heel vaak er wel aan dacht maar er niet mee leefde want dat is waar goed leven over gaat. Er vertrouwd en eigen mee ziin zodat het de dagelijkse beleving is. Dan hoef ik er niet meer over na te denken en is het in mijn leven aanwezig Er over na denken  is over het algemeen de manier waarop we ermee omgaan. We weten het wel maar leven het niet, en dat veroozaakt narigheid. 

Dat wil dan weer niet zeggen dat er als je er wel mee leeft geen narigheid meer is maar daar hoef je niet jarenlang last van te hebben. Want dan blijf je erin hangen was de uitspraak die voorbij kwam. Dus in feite is het gewoon een oefening om er niet in te blijven hangen, iedere keer als het me overkomt me bewust ervan worden dat ik er niet in hoef te blijven hangen. Een dagelijkse oefening die eigenlijk nooit ophoudt want daarin is niet zoiets als bereiken. Net als een sporter de spieren traint zo is ook de geest te trainen

Dat was weer eens zo'n opsteker.  In leuke dingen willen we graag  blijven hangen en dan krijgen we  ellende omdat het er niet meer is omdat de tijd verstrijkt. Nare dingen daar willen we niet in blijven zitten maar komen er niet uit omdat we blijven hangen en vast houden aan wat we denken dat leuk was of zou zijn en dat is er nu niet meer is. En zo zetten we onszelf steeds klem.  

Soms denk ik: nee hoor, daar heb ik herlemaal geen last van. Ik heb een goed leven, vermaak me prima en geniet van ieder moment en van de kleine dingen. Ook nog, zeker weten. En dat is werkelijk zo. Maar is dat ook niet een beetje mezelf voor de gek houden. Er zijn van die dagen.... en het kan nog erger, ook dat weet ik wel uit het verleden en dat zou zomaar weer kunnen gebeuren onder bepaalde pmstandigheden. Niet zo vreemd zoals de wereld er nu uitziet. Alle reden en mogelijkheden om flink onderuit te gaan nog afgezien van wat sommigen in het verleden meemaakten. Gelukkig heb ik daar nu geen last van en geniet met volle teugen en dat is goed daar wil ik ook vplpop van genieten en me daar niet vanaf houden  maar ik wil juist nu al  die kleine momenten op gaan merken en me bewust worden dat ik er niet in hoef te blijven hangen. 

Alles mag er zijn en alles stroomt maar leren met de stroom mee te gaan en er niet in te blijven hangen is voor mij de levenskunst. Erin blijven hangen... Daar heeft niemand wat aan en ik ook niet. 

'Er NIET rin blijven hangen' een veel beter woord dan loslaten. Dat loslaten dekt niet de lading want er kan niets en hoeft niets losgelaten te worden. Er is wat er is. 

Transmissie

  In verband met het schilderen bij de KWA ban ik als aanloopje bezig geweest met verandering en en daarbij was ik hoofdzakeljk bezig met verval. Dat was ghoed zichtbaar bij ruines dus ging ik daarmee aan de gang. Maar nu gaat het de andere kant op en gaat het opver transmissie en dan denk ik over  het keren van het verval en de teloorgang van de wereld  door de uitbuiting van de happy view die de  kliomaatproblemen en vele andere problemen veroorzaken. Die veranderiong  om zetten via transmissie. Alle mogelijkheden die de wetenschap heeft gecreëerd, gebruiken in  het vormgeven vaN nieuwe innovaties en een andere manier van leven. Want een andere manier vn leven dat is wat de mens in zijn algemeenheid eraan zou kunnen doen. Inleveren waar dat mogelijk is en het zou al veel schelen als we ieder voor zich daar zoveel mogelijk aandacht aan zouden besteden en niet alleen erover nadenken maar ook de daad bij het woord zouden voegen.  

 Mijn gedachten houden zich steeds meer bezig met transmissie.  Zoals we er tegenwoordig over horen en waar het nieuws en de informatie vol mee staan is  transmissie  het leren omgaan met verandering die noodzakelijk is omdat we de boel zelf verziekt hebben,  We hebben maar geconsumeerd en de bomen reikten tot in de hemel maar dat lijkt nu niet meer zo te zijn. De tekorten en de teloorgang rijst de pan uit en deze moderne maatschappij komt op de helling te staan.   Daar los van komen en een andere manier van leven vinden om met alle problemen om te gaan valt nog niet mee.  Dat vereiast een menrtale verndering en inzet/. 

Dat is een enorme omschakeling waar velen zich het hoofd over breken en er allerlei theorieën over ophangen hoe dit zich zo soepel mogelijk kan ontwikkelen En het blijft voor mij de vraag of het wel mogelijk is het soepel te laten verlopen want nu op dit moment zijn er al hele volken die er de dupe van zijn en dat kun je beslist geen soepel verloop noemen. Dat is in de eerste plaats ellende.

  De happy view, oftewel WIJ zijn zo gewend geraakt aan de gemakken van deze tijd en hebben geen rekening gehouden met de eindigheid van alle mogelijkheden. Een gebrek aan grondstoffen door het uitbuiten van de aarde en vervuiling van het ecosysteem en de lucht het houdt niet op en zoveel meer dingen die enorme gevolgen veroorzaken .Zoals het altijd weer opnieuw gaat, beginnen we  te laat ons aan te passen en maatregelen te nemen.  Het is zelfs zo erg dat we nauwelijks door hebben wat ons boven het hoofd hangt en we gewoon doorgaan met consumeren alsof er niets aan de hand is. Slechts een enkeling in verhouding tot de miljarden mensen op de wereld die  werkelijk  zijn uiterste best doet de wereld te redden door er individueel  iets aan te doen> Maar is dat genoeg?. Genoeg wordt het als de groep van enkelingen groeit.

Hoe autonoom we ook willen zijn we nlijven toch het liefst in de gewoontepatronen van onszelf met de massa doorhobbelen. Tegen de stroom in zwemmen als voorloper van de verandering is maar weinigen gegeven. Dat vergt inderdaad een mentaliteitverandering en inzicht krijgen in wat heilzaam is voor mezelf en anderen. 

Wat zijn wij mensen altijd weer hardleers. 

En toch ben ik blij na dit kommer en kwel verhaal met ieder die op persoonlijke wijze wil kijken en de ogen openwil doen.  Iedereen die al is het weinig, precies datgenen doet wat net iets meer is dan wat makkelijk is. Laten we ervoor gaan. Misschien is het niet voor onszelf maar dan is het  voor de kinderen. 

En hoopvol is het, al gaat het langzaam dat steeds meer mensen doordrongen raken van de noodzakelijkheid van transmissie op allerlei gebieden en ook op het persoonlijke vlak door een andere instelling in onszelf te creëren .Een instelling die niet alleen maar draait om het eigen perspectief maar breder is dan slechts ons eigen voordeel van dit moment, 

Laten we ons bewust maken

 Het ongrij[pbare willen begrijpen. dat slaat nergens op. En toch is dat het waar  ik altijd naar op zoek ben. Wetend dat het niet te pakken is maar altijd en overal aanwezig. Het eindeloos zoeken en af en toe een glimp opvangen. Even denken dat ik iets zou snappen en onmiddelijk is het weer verdwenen. En toch is het ook dan als het ontsnapf lijkt te zijn altijd en doorlopend aanwezig. Het is  de kunst om volledig van uit dat niet weten te gaan  leven en uit ervaring op leren merken dat het er is.

Ook al denk ik dat ik dingen weet en begrij[p is dat niet het begrijpen van het diepste wezen van het zijn en toch leef ik het iedere dag en is het wat het is. Want weten is iets anders dan ervaren. Maar over het algemeen ben ik me daar niet of nauwelijks van bewust. Soms in gesprekken met anderen kom ik iets dichterbij in de wisselwerking van woorden die  niet altijd dat zijn wat ze uitdrukken maar een benadering van wat er in het diepste van ons zelf leeft  

Kan je het nog  volgen?

Nou ik niet 😏

Wat denk ik dan te weten wat wij beiden niet weten terwijl ik denk dat jij iets anders zegt dan je denkt. Je kan wel zeggen dat het niet bij je past maar het is er wel altijd  en  ook altijd aamnwezig. Laten we het ons bewust maken. 

Liefs 

Elly

Perspectief inzichten

 Zaterdag gingen we met een groep KWA leden in de bus naar Het Teyler museum in Haarlem en het Cobra in Amstelveen. Alhoewel ik werd geplaagd door darmverkrmpingen die me wel vaker parten spelen heb ik toch genoten van alles wat ik heb gezien.  In het Teyler is veel te zien over het begin van de industriele ontwikkelingen en daar zijn prachtige oude stukjes techniek te bewonderen.

 Maae ook gesteenten en versteende fossielen. Fascinerende dingen waar ik allemaal graag naar kijk en je zou er uren door kunnen brengen. 

Maar ook een tijke collectie oude meesters waar je je hart aan op kunt halen

Natuurlijk gingen wij voor Hockneys Eyes. Dat was het uitgangspunt en er was veel te ontdekken over zijn werk. 

De video waarin hij vertelde over het pers[ectief dat vanuit het eigen gezichtspunt wordt verplaatsbaar is zodat het eindpunt niet aan een plek gebonden is maar overal rondom en ook in jezelf aanwezig  is, vond ik een mooi inzicht wat hij ook plaatste op het godsbeeld dat we hebben. Als dat niet zo was zei hij zou god onbereiknaar zijn. In lessen van Rimpochee kwamen we dat ook vaker tegen en bracht hij dat ook in verband met de relativiteits theorie vn Einstein. Leuk om hier weer zo'n link terug te vinden.  Theologisch zei hij was dat verklaarbaar  en Ja inderdaad dat sprak mij erg aan. Ik heb er wel meedere keren naar gekeken om het door te krijgenwat en hoe hij dat bedoelde. Het was een heel korte video maar zeer boeiend.  Heel bijzonder zoals hij het bracht.  Ik heb het nog geprobeerd te vinden op internet maar dat is me niet gelukt. 

Op internet kun je voldoende werk van hem vinden om een indruk te krijgen van  wat hij  ook op ipad maakt en natuurlijk inspiteerde me dat om  zelf mijn tablet er  bij te pakken met de tekenprogramma's en aan de slag te gaan. 

Zo mooi als Hockney kan ik het niet maar het is bijzonder en leuk om weer te doen. 

Het is bijzoner om de opbpuw van zijn ipad tekleningen te volgen op de video s die getoond werden.  Inspirerend om te zien hoe vaak hij dingen wijzigt en nog mooier en krachtiger maakt. Ik ben van plan daar ook weer wat meer tijd aan te gaan spanderen.

Natuurlijk was er ook fysiek  werk van hem te zien. Maar veel van hem kun je zien op internet. 

Een pratertje in mijn hoofd

 De dagen lopen als vanzelfsprekend vol met van alles en nog wat,. Ik merk wel dat het leven en alles wat er op me afkomt steeds vermoeiender wordt. Ik ben blij dat ik redelijk alles op de daarvoor bestemde tijd kan doen en dat hetgeen me bezig houdt me niet tever  in het vore  belaagt of dat ik er achteraf nog voortdurend mee bezig ben want dat zou extra vermoeiend zijn. 

Gisteravond da

cht ik, 'ik ben zo moe, misschien ga ik morgen maar niet met mijn lief mee om boodschappen te doen.' 

Maar een nachtje goed slapen doet wonderen. Ik merk toch regelmatig dat jarenl;ange meditaties me hebben geleerd niet alle ballast op mijn rug mee te blijven slepen en ik redelijk geleerd heb me te bepalen in het moment. Dat scheelt waarschijnlijk een slok op een borrel want als ik het om me heen zo hoor dan wordt er heel wat meegesleept aan denkpatronen die vaak  geen zin hebben. Dingen die moeten  waarvan men denkt dat als er niet doorlopend over nagedacht wordt dat het dan mis gaat lopen . En maar denken en maar denken. Shantideva zegt: Als je er iets aan kunt doen, doe het. Als je er niets aan kunt doen. laat het. Natuurlijk gebruik ik hier even mijn eigen interpretatie. Maar daar komt het wel op neer. 

Als het zover is dan handel ik wel en als ik met mijn denkertje een beslissing heb genomen kan ik het meestal wel verder laten rusten en me bij het volgende bepalen. Naarmate je ouder wordt zie ik om me heen dat het steeds moeilijker wordt en ik wil niet zeggen dat ik op een gegeven moment ook niet vast zal lopen in  problemen die ik niet meer los kan laten maar tot op heden ben ik dankbaar dat ik tientalle jaren geleden ben begonnen met iets te doen aan dat pratertje in mijn hoofd. En al is het niet helemnaal weg en popt het af en toe op toch heb ik dat vaak al snel door en door opmerken alleen al gebeurd er  veel.

Soms krijg ik dan in een gesprek te horen Ja, maar jij bent heel anders dan ik. Ja natuurlijk is dat zo. We zijn allemaal uniek maar ik herken wel alle dingen die de ander ook heeft in mezelf. Natuurlijk heb ik ook al die dingen in me zitten maar juist doordat ik ze nu vaak wat sneller opmerk  hoef ik er niet mee op mijn rug rond te blijven lopen. En dat is doodgewoon oefening. Vroeger kwam ik dezelfde onrust veel vaker tegen en alhoewel naarmate je ouder wordt er minder dingen op je pad komen blijft het heel veel omdat we met dat veranderingsproces steeds langzamer worden en steeds minder mogelijkheden hebben om alle opstakels en bedenksels op te vangen als we er niet iets voor doen. Het is niet snders dan de spieren in beweging houden. Ook dat is te trainen.  Daarom ben ik blij dat ik heb geleerd daar op een andere manier mee om te gaan.

 Vaak heeft men het over loslaten,. maar ik vraag me af of dat het juiste woord ervoor is. want er valt niet zoveel los te laten. De dingen zijn zoals ze zijn en moeten wel of niet gedaan of verwerkt worden. Misschien is het meer de focus leren verleggen en vooral me bewust worden van waar ik mee bezig ben. Vaak merken we nauwelijks op waar ons brein mee aan de gang is. Met alertheid merk ik  op een gegeven moment  op en ben ik in staat een keus te maken en meer zeggenschap te krigen,  al is het maar een tikkeltje meer over die gedachten  die altijd hun eigen ding willen doen.  Op merken iedere keer weer opnioeuw zien dat ik er weer middenin zit is veel belangrijker dan het niet willen. Dat is alleen maar weerstand en daar schiet ik niets mee op is mijn ervaring. Geduld oefenen en stil opmerkzaam aanwezig blijven. Op de lange duur zet het zoden aan de dijk. Mijn ervaring is dat er uiteindelijk een moment komt dat je het denkertje een slag voor bent en wordt het geduldig opmerken  beloond.. Toen stond ik verbaasd over mezelf dat ik gewoon rustig kon blijven zitten en niet weer werd meegenomen door alles waar ik me niet mee bezig wilde houden. 

Ja inderdaad geduld en op mijn kussentje zitten. Daar begint en waarschijnlijk eindigt het daarmee. De bewustwording van het leven zelf.  Maar het belangrijkste voor mij is dat ik er door de dag heen veel profijt van  heb waardoor er ruimte is om dat te doen waar ik me mee wil verbinden en bezig wil houden.  En nu werkt het niet alleen op mijn kussentje maar gewoon door de dag heen  Die opmerkzaamheid van hoe ik denk en reageer is op de achtergrond altijd  aanwezig. 

Zo zat ik ook al schrijvend in een volgende overdenking waar ik me mee bezig zou kunnen houden . Want natuurlijk dat denken stopt niet maar de keuze is beter te maken. Waar wil ik dan over denken en me mee bezig houden? 

Want als ik me bewust wil worden, zijn dat essentiele vragen. Wie weet een volgend keer misschien over schrijven. Nu ga ik alles klaarzetten en naar Veroni