Lijden en de ruimte die ik ben

 Ik las:

 Typisch eigenlijk/ we praten.over pijn, we denken er over, we zeggen ook dat we er alles van afweten; maar de werkelijke pijn die je aan den lijve ondervindt is toch nog iets anders: Er_jseen groot verschil tussen praten over lijden en het lijden ervaren. Dat maakt mediteren op het lijden zo belangrijk

Gelek Rimpoche.

Dat zet mij op de gedachten dat het nodig is het eigen lijden eerst serieus te leren nemen. Zo merkte Izerina ook  al op dat het nodig is om er daarna op een goede manier  mee om te leren gaan. Maar wat is dat dan en hoe doe je dat dan 'er goed mee omgaan' ?

Er IS lijden maar er is ook een weg uit jet lijden om er uiteindelijk vrij van  te zijn volgens de Boeddha. Is dat mogelijk? Het is zijn eigen ervaring zegt hij en het kan ook jouw eigen ervaring worden. Hij geeft ook aan en vertelt hoe je zover kunt komen en hoe je dat moet aanpakken. Volkomen vrij zijn. En wat houdt dat dan in? Volkomen vrij zijn. Het lijkt bijna een sprookje in deze dualistische samsarische wereld

Het is bijna onvoorstelbaar die levensweg die ik gaan kan. Een levensweg van de eigen ervaring, MIJN ervaring en en dan heel langzamerhand opmerken dat het  het toch niet zo onwaarschijnlijk is als jk eerst dacht. Geen weg van onverschilligheid zoals ik in het begin veronderstelde. Dacht dat dat de enige manier was om geen lijden te ervaren wanneer ik in moeilijke omstandigheden verkeerde, integendeel. Een weg die juist alles wat er is uitzonderlijk serieus neemt, Ddorleeft, erbnij stilstaat, overdenkt en focust. Leren mezelf  niet te verliezen in allerlei nevenverschijnselen die steeds aandacht vragen en oppoppen op de onmogelijkste momenten  maar uitgaat van de eigen mogelijkheden. Mijn eigen bewustijn en de inhoudelijkheid ervan  leren kennen en herkennen.  De ruimte die ik ben, die ik in me heb. 

 Maar Ik moet wel eerst weten waar ik aan lijd. Veel lijden wordt nauwelijks opgemerkt en er wordt, omdat het niet wordt opgemerkt overheen gewalst om nog maar niet eens te spreken over alles dat weg gerelativeerd wordt. Nee hoor, niks aan de hand. Er zijn zoveel leuke dingen waar ik wel van geniet. En intussen bnlijf ik met frustraties zitten die niet zomaar verdwijnen en die gaan opspelen bij het ouder worden. omdat ik niet meer zo uit de voeten kan of weg kan lopen van mijn eigen ellende en probleempjes die dan vaak groter worden.   

Durf ik mezelf in de ogen te kijken. Durf ik in de vrije ruimte die ik in wezen ben te staan. Wil ik er tijd aan besteden me daarmee uit een te zetten?. Dat is een hele uitdaging. Niet van de ene op de andere dag te realiseren. En is er dan op een gegeven  moment geen pijn meer? Jawel;, natuurlijk wel maar heel langzamerhand leer ik er anders naar kijken. Veranderd de ervaring. Komt er ruimte in de geobsedeerdheid. Leer ik ervaren dat er meer ruimte in mij aanwezig is dan ik ooit kon vermoeden, 

Maar ik moet wel eerst leren herkennen waar ik die ruimte iedere keer weer mee vul. Zien dat ik  relativeer en ermee blijf zitten. De problemen en pijn  waar ik steeds  weer in terugval. Waar ik uit de vrije ruimte stap die ik ben en me weer koker in de  gewoonte patronen waar ik jarenlang in heb vastgezeten. 

Maar nu weet ik het zeker. Het is mijn eigen ervaring. Er is een weg naar de volkomen vrijheid en het leven met alles erop en eraan vanuit de ruimte die ik ben. 

De dingen die op me af komen en overkomen daaraan kan ik niets veranderen, Wel hoe ik er mee om wil gaan. 

Geen streven maar opmerken. 

Happines is the way.

Het voorjaar komt eraan

Genoeg gezeurd.

Tot nog toe heb ik me op dit blogje niet zo met lijfelijke en gezondheidstoestanden van mij persoonlijk bezig gegouden. Ze waren er natuurlijk wel zoals het achteruitgaan van mijn ogen waar ik al wel eerder over schreef maar dat js toch echt iets anders dan het lijf dat niet meer zo wil als vroeger. 

Ook dat zijn de dagelijkse dingen waar ik een weg in moet leren vinden en soms is dat niet makkelijk. Zoals ik al meldde valt ook dat stukje levenswerkelijkheid niet buiten de weg die ik bewandel en is het gewoon zaak oplettend te zijn . Opmerken hoe ik ermee om wil gaan en me afvragen of dat wat ik wil ook de beste manier is want misschien zijn er wel andere of betere manieren om ermee te leven dan de ideeën die ik daar zelf over heb. Maar ook, welke consquentie mijn houding en doen en laten allemaal met zich meebrengt. Zoveel en goed mogelijk bewust leren leven, het hoort er allemaal bij. Vooral de weerstanden die bij veel dingen naar boven komen, die opmerken want ik heb gemerkt dat die voor mij geen enkele hulp zijn om met de feiten te leren omgaan. Misschien denken anderen daar heel anders over en stoppen zij veel energie in het overkomen van lijfelijke problemen in de hoop op verbetering en dwars door alle ongemakken heenwalsen.  

Ik ervaar pijnen en vermoeidheid als onoverkomelijk en vind het belangrijk er mee om te leren gaan zolang er geen medicatie of andere heilzame therapieën voor zijn. Ik voel me bij opmerkzaam leven goed bij en mijn ervaring is dat er dan ook weer dagen zijn dat ik beter in mijn energie zit.

Genoeg gezeurd.  Als ik er weer zin in heb komt er vanzelf weer een ander soor blogje. 

Blogger vertelt me dat ik te weinig geheugen heb voor een fotootje. Daar vbegrijp ik niets van. 

Voor zover ik weet heb ik nog meerdere  gigs over.  Nou dan maar zonder. 

Heel vreemd. Deze pakt hij wel.  De vorige foto werd geweigerd. 

Iedere confrontatie is welkom

 

zaterdag 11 februari 2023

.

 Ik heb zovaak tegengesputterd tegen allerlei dingen die op mijn pad kwamen. Hoe graag ik me ook volledig zou willen wijden aan de dingen die ik als belangrijk ervaar, altijd had ik wel een goede reden ze uit de weg te gaan. Anderen konden bepaalde dingen  veel beter dan ik. Ik durfde niet. Waarom zou ik het aangaan ik kreeg dardoor alleen maar meer last van mijn darmen.  Ik had al genoeg tegen wil en dank moeten doen. Mijn hele leven,. Ik schreef er zelfs een boek over,  Ik ben me bewust van dingen die ik wel kan en aandurf  maar andere dingen, de dingen waar ik tegen opzie omdat ik denk dat ik het niet kan of niet aankan die hoef ik toch niet te doen. 

Op een gegeven moment denk ik dat ik nu wel  los ben van mijn verleden, dat ik daar nu wel vrij van ben. Het roept niet meer dezelfde emoties op van verdriet en boosheid.  Ik kan eraan tegugdenken zonder pijn.  Ik heb ermee om leren gaan ernaar durven kijken. Ik had er verdriet en boosheid over. Alle emoties zijn bedaard daaromtrent. Geen boze  gevoelens meer over aangdaan leed.

Maar ik blijf in mijn beperkingen zitten. Dit kan ik wel en dat kan en wil ik niet. Dat wil ik niet en niet omdat ik het niet wil maar het 'kost' me teveel. Niet omdat ik dan teveel hooi op mij n vork neem maar omndat mijn weerstanden de energie verlammen. Ik merk op dat dat laatste een heet hangijzer is. 

Ja zolang ik daarin blijf hangen is er een sterke identificatie met alle dingen en de weerstanden daarover. Ik maak dan een keus, niet uit vrijwilligheid maar vanuit allerlei opstakels die ik opwerp.   Heel voorzichtig kom ik erachter dat het niet alleen komt omdat anderen het beter kunnen maar ook omdat ik bang ben af te gaan en daar komen ook mijn darmklachten vandaan. Maar er zijn ook andere overwegingen herken ik op een gegeven moment.Niet meer te helen die darmen  maar wel anders mee om te gaan.  Ik zit er  aan vastgeplakt want de beperkingen  gaan over de grenzen van wat ik aanaankan

Dat is waardoor ik op ieder moment daar ben waar ik ben met alle beperkingen. Niet vrij om keuzes te maken altijd beinvloed door dat wat ik denk te zijn.  De beperkingen waar ik me mee identificeer en ze lijken dan een onoverkomelijke beperking. Ik kom tot de ontdekking dat alles identifictie is. Zelfs met de kleinste dingen waar ik nauwelijks weet van heb.  Ook dat kleine waar ik gewoon overheen wals is identificatie. Ik reageer erop en dat is op de manier van die ik denk te zijn en de gewoonten die ik me heb aangewend. Niets mis mee maar wel goed om te zien en plots te herkennen. Hrt is weer een kwartje dat valt. Steeds duidelijker zien hoe ik als mens  functioneer

Ik heb er een hekel aan om te zeggen zo ben ik nu eenmaal want ik heb geleerd dat alles kan veranderen. Ook ik. Er is niets dat nou eenmaal zo is. Maar het vasthouden daaraan daar doe ik zelf aan mee. 

Stukje bij beetje los leren laten wat ik denk te zijn. in de realiteit van het dagelijks leven steeds meer openingen vinden en kwartjes die vallen. Leren zien dat ik alles zelf bedenk en me overal aan bastgrijp aldof het een onomstotelijke waarheid is. 

Alles verandert altijd weer iedere keer weer een klein stapje naar meer openheid en vrijheid. Kunnen functioneren met open vizier omgaan met wat op mijn pad komt. 

Heb ik de keus me te verbinden met wat ik wil? Heb ik een vrije keus in alle dingen die op mijn pad komen? Als ik echt een vrije keus heb van binnenuit, is die misschien dezelfde als die ik in onvrijheid zou maken maar er is een mogelijkheid een keus in volle vrijheid te maken. Dat betekent een andere manier van leven zonder dat er uiterlijk o iets verandert. De vrijheid van binnen uit. Aanwezig zijn in volle vrijheid. Spontaan doen wat gedaan wil en moet worden op de plek waar ik ben.  Pas van uit volkomen vrijheid wordt alle moeten willen.

Zou dat niet zalig zijn

Daar ga ik voor  en dan is iedere confrontatie welkom. 

Wonderbaarlijk veelzijdig

 Wat een heerlijk weekend.  Na een gezamenlijke meditatieve morgen gingen ik na de lunch weer eens even naar buiten. Samen met mijn lief.  Al een paar maanden taalden we niet naar het fotograferen maar het laagstaande zonnetje lokte en de temperatuur is heerlijk. Met koude vingers is het fotograferen voor mij geen doen maar alles viel vanmiddag op zijn plek en dat was heerlijk. 

De gaspeldoorn begint weer te bloeien 

 

En zowaar er zat al een insect op

De dierentuin is meer het oord waar Fer graag mooie plaatjes maakt maar ook voor mij is  is er genoeg rondom te verschalken .

De juiste lichtval zodat het oog goed waarneembaar is. Soms lukt het soms niet 

Maar wat mij ook erg boeit zijn bijvoorbeeld de luchten.  Vanuit ons apartement heb ik daar nauwelijks zicht op. Maar daarvoor wonen we ook in een bijzonder groene omgeving. Ieder voordeel heb zijn nadeel zou Cruijf zeggen 

Als de blik weer wat ruimer wordt dan het nieuws dat het blikveld soms wel erg vernauwd door  alle verschrikkingen die mensen elkaar aan weten te doen dan komt er ook weer wat meer ruimte in de geest. 

Het is de kunst voor mij om alle emoties te ervaren me in te kunnen leven in alles wat er is maar me ook niet volkomen mee te laten slepen door te denken dat ik mijn emotie ben maar dat alles er iedere keer weer opnieuw mag zijn zoals het is. Steeds weer iets om me dagelijks bewust van te worden onder alle omnstandigheden die zich voordoen. Zowel overweldigende mooie omstandigheden als omstandigheden waarbij de tranen je in de ogen springen,. Ieder wolkje drijft altijd weer weg in de vergankelijkheid, 

Voor vandaag betekende dat: smorgens oefenen op een kussentje en 's middags de praktijk van alle dag. Het leven is wonderbaarlijk veelzijdig als ik ervoor open durf te staan.