Krishnamurti en Jan Toorop

 En dan staat het weekend alweer voor de deur..

Het was weer een volle week met heel veel goede en mooie dingen om blij van te worden. Nu de lente ondanks de kou toch laat weteen dat hij er is, geniet ik volop van de prachtige geel groenen die zo langzamerhand de ramen vullen met hun zachte tinten. 

De lindebomen voor het raam zijn wat later maar beginnen nu ook huu bladeren te ontvouwen en dat geeft straks een mooie bescherming voor het scherpe zonlichtin de kamer dat wel heerlijk maar niet zo handig is voor mijn ogen. Dat wordt dan keurig door de bladeren wat getemperd. 

Ik ben druk geweest met inscannen en op pdf zetten van kleine  gedichten boekjes die ik graag wil lezen. Als ik ze op de tablet in mijn leesapp heb zijn ze weer toegankelijk.  Twee boekjes. met gedichten. Een van Krishnamurti en een van ThichNhat Hanh. Ze zijn  prachtig om op momenten te lezen wanneer de tijd te kort is voor een groter verhaal of boek. Alhoewel het gedichten zijn die je langer op je moet in laten werken en waar ik zelfs op kan mediteren omdat ze veel dieper gaan en een bredere uitleg kennen dan je op het eerste moment zou denken,. 

Zo langzamerhand heb ik een uitgebreide bibliotheek waar ik heel blij van word. 

Hier een schermopnameie van een gedicht van Krishnamurti

En verder waren we in de Katholieke kerk van Oosterbeek. Al jaren wist ik dat daar de Staties van Jan Toorop hingen en die wilde ik altijd al bezoeken. en het kwam er maar niet van. Maar afgelopen zaterdag waren we er in verband met de expositie van de KWA waar ik ook aan meedeed. Maar het was zo druk en daardoor geen rust om te kijken. 

Maandagmiddag gingen we terug en maakte ik een serie met vreselijk slechte belichting en zonder statief. On de prachtig pianospel van iemand die aan het inspelen was voor een uitvoering in october. wandelden we rond en keken en luisterden naar al het moois. 

Ik maakte er een serie van eens kijken of ik hem hier kan plaatsen. 

Ik geloof zowaar dat het is gelukt.  Of het ook mooi en zichtbaar is ... we gaan het zien. 

De noodzaak is groot en de bloempjes zijn klaar

  Rondom mij zie ik het lijden. Hoe ouder ik word des te meer zie ik het overal. Ouderdom, ziekte en dood. We lijden er allemaal aan. Zolang ik er niet mee geconfronteerd word kan ik eroverheen walsen. En dat doen we dus ook vrolijk zolang we jong zijn. Maar nu ik oud ben wordt dat anders, -Het komt zo   heel dichtbij' zei een vriendin en dan ga je er misschien toch anders op reageren. 

Ik voel me gezegend en voel me dankbaar dat ik al meerdere jaren heb mogen gebruiken om een betere weg in dit leven te vinden die heilzaam werkt. Blij dat ik er zelf tot nog toe een goede weg in kon vinden en het rondom me heen zie maar er tot nog toe  zicht op heb en een weg krijg aangereikt  om met het lijden om te gaan, die er toch onomstotelijk is.  

Natuurlijk, het kunnen zien, mijn ogen dus, worden steeds slechter.  Gistyeravond in bed zag ik de voor mij bekende witte vlek als ik mijn ogen sluit in het donker. Die wordt steeds groter en er was aan beide buitenkanten weer een stukje bijgekomen viel me op. Daardoor wordt het foutloos schrijven en het lezen maar  ook het schilderen steeds lastiger.  Gezichten herken ik mog maar nauwelijks en helemaal niet meer op afstand. Ik ga vooral met het lezen veel te vaak woorden missen waardoor  het zinsverband uit eljkaar valt. Want er is veel dat ik zelf invul volgens de logica van de zin waarover ik lees.  Ook dat is lijden zegggen we in het Boeddhisme maar zelf heb ik steeds meer het idee dat een ander veel erger lijdt dan ik want als ik soms die verhalen hoor  over wat ze me te vertellen hebben pfff. Het psychische lijden is etger dan het lijfelijke lijden . Zo lijkt het wel. En ik zie vooral dat het meest rondom gebeuren. 

Het is dan of alles veel meer impact krijgt. Dat is wat mij dan opvalt van  wat je  ik rondom me heen hoor . 

'Het komt allemaal steeds dichter bij . Dingen niet meer kunnen dat benauwd me' , vertelt iemand op de werkplaats me.  Zo n uitspraak laat mij zien hoe we lijden  aan dingen die er (hog) niet zijn. Ze zit al volop in de ellende met haar man die longkanker heeft en gelukkig nu al heel lang stabiel is met immuun therapieën.  Maar dat iedereen rondom wegvalt en de angst voor wat ze zelf straks ook niet meer zal kunnen. Autorijden bijvoorbeeld maakt het allemaal nog erger dan het op dit moment al is.

Een andere vriendin die plotseling geconfronteerd wordt met iets uit het verleden, Zich vreselijk geraakt voelt nu ze oud is. Dingen die door bepaalde omstandigheden t weer naar boven komen en kennelijk veel harder raken dan toen het gebeurde en ze jonger was, meer weerdtand had en in veel bezigheden ervan weg kon lopen. . Waar ze toen  mee is blijven lopen.  Ziek is ze er nu van. Lijfelijk ziek. Ik hoop dat ze er nu langzamerhand weer een beetje doorheen komt. 

Vanmorgen is schoonmama weer eens gevallen. Niet zo erg zegt ze zelf maar de pijn en de blauwe plekken in haar gezicht en op haar lijf zijn er niet minder om.  Ze moest kruipen naar de bel om de verzorgster binnen te laten. Wat een toestand weer. Gelukkig heeft ze weer niets gebroken. Maar de angst om opgenomen te moeten worden waardoor ze niet meer in haar eigen huis zou kunnen wonen, weegt zwaarder, het psychische lijden. Het houdt haar op de been hoe moeilijk het ook het ook is op je drieennegentigste.  Rust is moeilijk te vinden alles is teveel.

En dan realiseer ik me weer dat angst het lijden zoveel  erger maakt. Psychisch lijden is zwaar.  Het verzwaard het lijden dat er toch al is.  Het laat ons op een onrealistische manier dingen in stand  houden, dingen  die bijna niet meer te doen zijn. Aanpassingen worden afgewezen. Dat zijn de dingen die buiten de denkwereld vallen. We willen het er soms niet eens over hebben. Er niet over nadenken omdat het gevolgen zou kunnen hebben en de weerstand versterkt die we tegen de verandertingen rn eventuele hulpmiddelen voor het ouder worden hebben . Nee die willen we liever niet. Maar dat maakt het leven er niet makkelijker op, dat is in ieder geval  zo langzamerhand mijn ervaring als ik om me heen kijk. 

Dat is allemaal makkelijk gezegd maar als je er middenin zit kom je daar niet zo makkelijk uit. Daarom ben ik zo blij dat ik op kleine gebeurtenissen in goede tijden heb leren reflecteren en geoefend me niet door die emoties mee te laten nemen. Maar zoals ik al vaker zeg bij trauma vverwerking is hulp noodzakelijk.

Meegaan met de stroom 

Het zal natuurlijk voor iedereen anders functioneren. maar over het algemeen zie ik veel van dat soort weerstanden en patronen die zich ontwikkelen bij het ouder worden en dat geeft mij een rede om mijzelf  vragen te stellen over mijn eigen leven. 

Hoe wil ik ermee omgaan? Wat kan ik ervan leren? Wil ik koste wat het kost vasthouden aan wat  ik als mijn wereld ervaar of durf ik open te staan en mee te veranderen met de omstandigheden. Zit daar angst? Angst om iets te verliezen? Zou ik   rust kunnen vinden in het teloor gaan van de functies waaraan mijn lichaam niet meer kan beantwoorden? Kan ik vrede vinden in de werkelijkheid van mijn bestaan of blijf ik vechten tegen beter weten in? 

En natuurlijk is het ook goed om in actie te blijven en  verbeteringen aan aan te brengen in  alle omstandigheden die werkelijk mogelijk zijn. Ook dat houd ons bezig en is goed. Maar ik wil wel realistisch afwegingen kunnen maken voor zover dat mij gegeven is. 

Het zijn dingen die me dagelijks bezig houden en waar ik veel van leer door te kijken hoe anderen ermee omgaan en me afvrgen hoe werkt het  bij mij ?.

En dan is er toch een weg uit het lijden dat er   is. Sommigen of misschien verschillende gewone mensen  hebben die weg gevonden. Dat is de verzekering dat het voor ons zelf als  gewone mensen ook te doen is. Dat beweegt me om een weg te zoeken zoals een Boeddha die ook wist te gaan en er zijn veel meer voorbeelden die ons die weg laten zien.

Ook Plato waar ik vanavond weer een zoomsessie over had probeerde dat in dialogen duidelijk te maken. 

Krisjnamurti praatte met veel mensen over een andere manier van omgaan met alle inzichten die verworven konden worden

Ook Jezus gaf op een diepzinnige manier richtlijnen voor een goed en waardevol leven. 

Er is een weg een goede weg om op een andere manier met het leven om te gaan en ik hoef het wiel biet zelf uit te vinden.  Voor mij is het de Boeddhistische weg en filosofie die op een heel bijzondere manier behulpzaam is.

De noodzaak   te veranderen om een beter leven te kunnen ervaren is groot. De tijd en mogelijkheid om eraan te werken verdwijnt met de jaren. 

Zo leggen we allemaal iedere keer weer een klei  steentje in de rivier zodat hij nooit hetzelfde loopt.  Door aan het leven dat we leiden te werken en er gewoon te zijn voor elkaar.

En het 'zin in bloempjes' schilderij is klaar

Ik modder maar wat aan

 Er liggen zoveel papiertjes. Zo leuk om mee te knoeien. Dat zou ik veel vaker op kleine momentjes willen doen. 

Ik krijg dan al die papiertjes als ik heel goed mijn best doe misschien nog op voor mijn dood 🙈🤣

Biertent en boekenlinks

 Dit weekend ben ik eerst bezig geweest met het downloaden van boeken. Ja inderdaad. Via de cursussen kwam ik het boek tegen van Eveliyn Underhill 'Praktische mystiek'.

https://www.globalgreyebooks.com/evelyn-underhill-books.html

Ik herkende het  toen het ter sprake kwam want het staat in mijn boekekast. Ik herinner me dat ik het beel boeiend vond en mooi om te lezen. Maar helaas, lezen kan ik het niet meer. Ik moet het nu van Ebooks hebben die kan ik met net  zulke grote letters  lezen als ik wil.. Maar ik ging op zoek op internet en daar vond ik een schat aan klassiekers en andere boeken waar geen copyright meer op zit, Ook vijf boeken van Plato waar ik nu ook een cursus over volg en er zijn meer boeken te vinden voor de liefhebber evenals het boek  The light of Asia, een mooi poëtische werk over het leven van de Boeddha waar ik allang naar op zoek was.  Jammer genoeg alles in het engels maar met het pennetje bij de hand waarmee ik woorden die ik even niet weet kan vertalen kom ik een heel eind.  En zo rommelen we maar aan. 

https://www.globalgreyebooks.com/light-of-asia-ebook.html

Wat boeken betreft ban ik altijd erg hebberig. Langzamerhand groeit mijn verzemling E books en het mooie is dat ik die overal mee naartoe kan nemen. Ze zijn ook nog eens gesynchroniseerd op telefoon en tablet dus ideaal.  Maar ik moet eerlijk bekennen, ik krijg ze waarschijnlijk allemaal voor mijn dood niet meer uit. Maar met sommige juweeltjes ben ik heel gelukkig. 

Trouwens er zijn op inteernet nog veel meer boeken te vinden het is even zoeken maar op de volgende link lun je ook Nederlandstalige oude boeken vinden. 

https://www.gutenberg.org/ebooks/8920

Dit is de link voor het zelfde boek van Edwin Arnold dat je via de gutenberg site kunt downloaden. Maar als je daar  verder zoekt kun je ook op Nederlandstalige pagina's belanden. 

En we zijn onderweg geweest naar Dronten want kleinzoon gaf nog een feestje voor zijn verjaardag. Hij werkt op een biologisch akkerbouw bedrijf en daar in een enorme schuur met allerlei landbouwwerktuigen stond ook nog eens een mobiele bier tent een compleet bruin cafe op wielen. 

Ik had onderweg al zo genoten van de prachtige wolkenluchten boven het uitgestrekte lplatte land. Een feest om onderweg fotootjes te maken.  

En dan ook nog eens zo'n mooi bedrijf te zien met die enorme werktuigen. 

En dan vanmorgen weer lekker aan de gang met schilderen. Gelukkig is het regenen opgehouden. 

Angst beperkt vrijheden

 

Wie kent het niet, angst? 

Het is een groot goed dat we angst kennen. Het zit overal in ons verborgen. Ook in mij gelukkig anders zou ik zonder opletten de straat oversteken,  Nou is dat vaak niet waarover we het hebben als we over angst praten. Dat soort angst hoort er gewoon bij en daar maken we ons niet druk over. Maar toch, het is wel degelijk angst  wat ons voorzichtig laat zijn. We willen toch iet dat ons iets overkomt. 

Nee dat willen we niet. Er zijn mensen die straatvrees hebben, die gaan niet eens de weg op en blijven liever binnen,  Ik heb een hekel aan met de trein reizen. Ik ben er niet zo bekend mee en ik denk dat mijn angst hoofdzakelijk in de angst zit dat ik ergens verkeerd instap of uitstap en zielsverloren niet weet wat ik doen moet. Misschien is dat iets wat ik uit  mijn kindertijd heb overgehouden. maar dat maakt niets uit. Het is gewoon lastig. Ik heb maar weinig met de trein gereisd en dat maakt het er niet beter op.

Gek he. Als je het goed gaat beredeneren is het onzin. Angst is niet erg maar we stoppen er de verkeerde energie in en trekken het uit de context waarvoor het gewoon noodzakelijk is.  We kunnen wel overal bang voor worden. 

Als ik te vroeg op het verkeerde perron uit de trein zou stappen moet ik gewoon weer in de volgende trein stappen of iets anders verzinnen om de omstandigheden op de voor mij juiste manier in te vullen.  Simpel toch zul je zeggen als jij daar geen angst voor hebt.   Maar voor iemand die wel angst heeft kan het eeen hele grote opstakel zijn en het zicht op de werkelijkheid verduisteren.  

Aan de omsgtandigheden kunnen we niet zoveel veranderen. Inderdaad de Russen kunnen oorlog voeren en dat is verschrikkelijk daar kan je angstig van worden. Maar ook dan moet er gehandeld worden en zou het fijn zijn als ik dan onverduisterd door mijn  angst  en adrenaline alles toch  nog een beetje in de juiste richting kan sturen. 

Misschien een grote sprong van reizen met de trein naar oorlog en verdoemenis.  Maar angst is angst en als die emotie de baas is en het zo heel stiekum van me overneemt, heb ik niets meer aan mijn angst. Dan werkt het alleen maar tegen datgene waarvoor het bedoeld is. Dan kunnen er heel vreemde conclisies en verduisterde zogenaamde waarheden opdoemen die misschien helemaal niets meer met waarheden te maken hebben maar het worden dan de  de werkelijkheden waarin ikzelf verstrikt kan raken en ze niet meer vanuit eem ander perspectief kan zien.  Dan zijn we in staaat dingen te doen of beslissingen te nemen die we in rust en helderheid en vanuit een meer objectieverend perspectief niet hadden genomen. Misschien zouden  we zonder angst zelfs heel anders denken. 

Er bestaan vele waarheden vanuit verschillende perspectieven bekeken.

 Geluikkig heb  ik pertsoonlijk geen angst bij voorbaat   voor overstromingen en klimaat en voor het egoisme wat rondom hoogtij viert niet over corona en niet voor doodgaan of voor de russen. Ik  ben  op dit moment niet bang  dat  deze tijd ons met nare delinquenten en lastige digitale ontwikkelingen opzadelt.  Ik loop niet zo hard op die dingen vooruit . Dat wil niet zeggen dat ik de realiteit daarvan niet onder ogen durf te komen maar de emoties daarover nemen me gelukkig niet.mee. Ik heb veel geleerd in dat opzicht van meditatie beoefening dat helpt me enorm om in rtust in mijn eigen midden te verblijven ook door de dag heen.  Over al die dingen denk ik wel na en neem me voor en denk:, 

Als ik er iets aan kan doen, zal ik het zeker ook  doen en als ik er niets aan doen kan dan maak ik me er van te voren geen zorgen over .  Daar is niemand mee geholpen. Ik houd het wel in de gaten maar laat me er niet door meenemen, integendeel. Midden in angstige emoties gaan zitten werkt alleen maar mee aan ons gemeenschappelijk gevoel van onveiligheid. Hetblokkeert enorm alle mogelijkheden die we wel hebben zodat  die  gebruikt kunnen worden om te  te werken aan alles wat mogelijk is en binnen mijn bereik. . 

En als ik op het moment dat er problemen ontstaan wel in de paniek zou gaan dan zien we dat wel weer. Hier en nu ben ik aan het droogzwemmen om paniek hopelijk te voorkomen als het erom zou spannen. Of ik dan kan zwemmen, dat weet ik niet maar ik heb dan in ieder geval gedaan wat ik kon.  Nu alles te leren zien zoals het is en me bewust worden dat ik toch altijd alle gebeurtenissen door mijn eigen heel persoonlijke bril waarneem en er goed mee om wil leren gaan zodat ik er dan ook nog  wat aan kan doen dat is wat ik nu wil in plaats van me zorgen te maken over... en me daardoor angstig en hulpeloos te voelen.

Bestaat er wel zoeits als veiligheid?   Leven we niet voortdurend in onzekerheid over ieder volgend mmoment.  Misschien omdat ik me met dit laatste veel bezig houd en nog meer Boeddhistische inzichten logisch probeer te benaderen, voel ik geen angst voor zulke grote onzekerheden in de toekomst . Even min als voor de dood. Heb ik dan geen angst meer vraag ik mezelf dan af.

Natuurlijk wel. De tijd zal leren hoe ik werkelijk in het leven heb gestaan. En verder zijn er genoeg dingen waar ik angst voor heb, maar die minder duidelijk zijn.  Er is nog werk aan de winkel Ik mag dan blij zijn met mijn basale rust over de toekomst die volkomen onzeker is  maar die dingen als treinreizen en nog wel meer die zitten in mijn lijf gebakken en raak ik ook niet zo makkelijk kwijt. Uh uh... ik hoef ze ook niet kwijt want het zijn allemaal emoties die ook bij het leven horen maar ik wil er beter mee om leren gaan zodat ze mijn vrijheid en openheid niet meer zo beperken.  Want dat is wat er gebeurd.

Verkeerd gebruik maken van de angst  beperkt onze vrijheden. 

Schilderen is als het leven zelf

 

Ik had zo'n zin in bloempjes. Dus pakte ik deze keer geen stuk helder wit papier maar haalde ik een oud werk uit de kelder en begon er overheen te schilderen.  Dit werk is nog nirt klaar.

Het gevolg is dat er minder helderheid is ontstaan omdat er geen witte ondergropnd is waar ik gebruik van maak.  Maar ik had k ook eertst een witte ondergrond van gesso bijvoorbeeld over het pude werk heen kunnen zetten als het ware het doek weer leeg maken en dan kun je met heldere kleuren andere resultaten vbereiken. Ik had dus een keus, een witte ondergrond maken of het voorgaande gebruiken omdat je het zo wilt. Zo heeft alles wat je doet gevolgen voor de volgende stap die je baseert  op het vooraf gaande. En zo groeit een werk. 

Zo is het ook in het leven. Alles wat eraan voorafgaat heeft zijn gevolgen voor de rest vas het leven . Soms moet je de witkwast er over heen halen om tot de ontdekking te kunnen komen dat het ook anders kan. We kunnen altijd weer een keus maken hoe verder  te gaan. Dat is natuurlijk anders wanneer er zware trauma s zijn dan heb je hulp nodig. Maar ik spreek vanuit de ervaringen in mijn eigen leven. Het is mogelijk dingen af te sluiten en er niet in te blijven hangen dankzij de vergankelijkheid van alles wat er is. 

Het gronden vsn het leven en weer helder wit en open vreken maken kan jaren duren dat is met een doek eenvoudiger alhoewel het heel lastig kan zijn  mooie stukken waar we aan hangen, er in vastgeroest zitten of misschien niet eens opmerken, weg te kwasten om het totaal beeld goed te krijgen.  Zo kan het ook goed zijn om op bepaalde stukken in het leven wel verder te bouwen en dankbaar te zijn dat het moois er al stond zodat ik op de ondergrond van de ervaringen binzondere kleuren kan geven die het geheel versterken 

Daarom vind ik dat

'Schilderen is als het leven zelf'

Er is niets dat in onafhankelihjkheid bestaat. Iedere keer weer met een open geest kijken naar alle consequenties  en mogelijkheden maakt het leven en het schilderen boeiend

Naar dit schilderij evenals naar het leven zelf kan vanuit veel perspectieven gekeken worden en er kan nog  nog van alles gecreëerd worden. The sky is the limit 

Zo een dag

 Het was zo'n dag. Tja wat zal ik zeggen. Met van alles en nog wat. 

We gingen boodschappen doen en yes. Ellende met de darmen. Thuisgekomen verschillende keren zitten creperen op het roilet / Wat doet dat dan gruwelijk zeer en dat 3 of 4 keer achter elkaar. 

Langzamerhand zakt de pijn en dan wil ik alleen nog maar op de bank hangen en in slaap vallen. Dus heb ik de zoomcursus afggezegd.  Slapen.

Piepjes op kijn telefoon. Even kijken. Een berichtje dat een van mijn leraren Lama Zopa in zijn meditatie was gestopt met ademhalen en uiteindelijk daarna ook is overgegaan. Links en recht met  wat bekenden geappt en ervartingen gedeeld. Toen heb ik toch nog maar even ingebroken in de zoomsessie en dat was heel fijn. 

Langzamerhand blijven er steeds minder leraren van uit jet oude traditionele authentieke Tibet over van voor de Cinese inval.  Ik ben dankbaar dat ik er nog enkel mee heb mogen maken en dat zij hun wijsheid met ons gedeeld hebben in de vele lessen die ze doorgaven . Blij ben ik ook dat er nog genoeg stof is om over na te denken, te bestuderen en me eigen te maken  en dat er  goede nieuw leraren zijn om het door te geven en de mondelinge overleveringslijn in stand te houden  Want van leraar op leerling is de beste overdracht.,  Dat geld niet alleen voor het  spirituele vaardigheden  maar dat geldt ook  voor elke vaardigheid binnen het hele maatschappelijke en wetenschappelijk spectrum. 

En nu,

Nu zit ik lekker op de bank met mijn tablet op schoot, de lamp boven het toetsebord zodat ik de lettertjes kan zien. Al zie ik er maar een paar de rest van de letters vult zichzelf wel in de gewoonte in. De tikfouten moet je er maar weer bijnemen ook al probeer ik ze zoveel mogelijk te voorkomen. 

Morgen komt er weer een dag. 

Maar zeker weet je dat nooit en dat bedoel ik niet als deprimerend maar meer als een morivatie om  met de dood indachtig me  bewust te worden en bewust te zijn dat iedere dag volledig geleefd kan worden. In volle aandacht op hetgeen ik doe of laat. 

Hebberigheid

 Het was een mooie morgen. In de biebliotheek komen we iedere week bij elkaar. Soms zijn we met vijf soms met twee of drie ouderen en het uitgangspunt is praten en kijken naar kunst in zijn grote verscheidenheid. Maar de laatste tijd komen we regelmatig bij heel andere onderwerpen uit en nu hield een van ons Ramadan en hoefde geen koffie. 

Daaruit ontstond een prachtig gesprek Niet zozeer over al het wel en niet mogen binnen de tradities maar meer over de eigen beleving daarvan. Dan is het heel mooi om te horen van de wetenschapper hoe hij erin staat, van de Islamiet hoe hij erover denkt   en de Boeddhist hoe zij ermee omgaat. Ieder met een eigen verhaal. Het is opmerkelijk te ondervinden hoe al die verschillende gedachten,  wanneer ze zuiver gebaseerd zijn en verteld worden vanuit de eigen ervaring en motivatie over hoe men in het leven wil staan, zoveel raakvlakken hebben dat er in veel dingen nauwelijks  of geen verschil te proefen is. Maar toch hebben we allemaal een heel persoonlijke eigenheid en inbreng. En is er een verschillende basis.

Natuurlijk zijn er verschillen en die mogen er ook zijn. Dat maakt de wereld alleen maar kleurrijker en interessanter. Er komen dan ook allerlei maatschappelijke en zelfs politieke zaken aan de orde die we samen vanuit een menselijk oogpunt van saamhorigheid benaderen en ook daar is het weer bijzonder hoe we elkaar kunnen vinden. 

De eindconclusie was dat we veel minder met het vingertje naar buiten naar de ander m,oeten wijzen omdat het daar verkeerd gaat maar veel meer op onszelf refelteren want daar is de enige mogelijkheid tot verandering zodat we  zien waar we zelf kunnen veranderen omdat we alle menselijke eigenschappen in ons hebben Zowel de goede als geen goede zaken. 

Veel dingen ervaren we vaak niet eens als minder goede zaken. Het gesprek kwam over hebberigheid en ik merkte dat de manier waarop ik over hebberigheid denk niet door anderen ook zo wordt ervaren . Daar wordt dan een scheiding in gemaakt. Maar in mijn optie kun je ook hebberig zijn in niet materiele zaken.  Al pratend daarover en luisterend naar elkaar was het toch mogelijk begrip voor elkaar te krijgen en kwam er een nieuwe optie nnaa boven.  Dat die hebberigheid ook in de niet materiele dingen wel aanwezig is bijvoorbeeld in de vorm van kennis verzamelen maar alles kan gedeeld worden  Zo heeft alles twee kanten. Het ligt er maar net aan wat je ermee doet.

 Dus het is het mogelijk alle minder goed zaken zoals die hebberigheid,   om te buigen. A ls we het leren zien en herkennen in onszelf  kunnen we het   op zijn minst  met de ander delen. 

En met die laatste conclusie in mijn hoofd huppelde ik vrolijk achter de rollator naar huis. 

Het was weer een m ooie morgen. 

Zo af en toe die hebberigheid maar eens schoon wassen

De schaffelaar

  Twee middagen na ellkaar gingen we naar Barneveld en ontdekte daar een prachtige plek om te wandelen en te fotograferen.  De schaffelaar, een groot landgoed van Gelders landschap en kasteel. 

Nou ja iok zou aan de gang kunnen blijven met fotootjes plaatsen want natuurlijk maakte ik opnamen van dierlijke gebeurtenissen en veel meer van de omgeving. . Een hele serie ooievaars, badderende kauwtjes, ganzen tussen bloempjes  enzovoort. Wat is de wereld toch mooi. Met een 600 mm telelens  maakte ik de foto van de ooievaars. Natuurlijk mislukt er dan heel veel omdat ik ook niet met een statief loop te sjouwen. Dat is me net een beetje te veel van het goede. Dus er worden er honderden  fotootjes weggegooid om het geluk te hebbe van een goed, En dan thuisgekomen alles uitzoeken en eventueel wat verbeteren. 

Het was heerlijk. Weer een plek om vaker naartoe te gaan. 

Vrolijk Pasen

 Ja vrolijk Pasen, eieren zoeken en eten , blij zijn dat het voorjaar de nieuwe geboorte van de natuur zich weer volop ontwikkelt.  Genieten van het leven en de mooie dagen die we hopelijk nog mogen ervaren,. 

Alle verhalen rond de Pasen uit de traditie worden denk ik hoofdzakelijk nog in kerken verteld. Het is lang geleden dat kerk en kroeg een geheel waren en het leven meer als een geheel werd bekeken.  Traditie, Religie, Kerk en Leven het was een groot geheel en onsmakelijk met elkaar verbonden, 

Die tijd is voorbij. We zijn in vakjes gaan leven,. ieder in zijn of haar eigen hokje alles gespecialiseerd en opgesplitst.  Als ik dat hier zo even neerzet valt het me op wat er ontzettend veel grote veranderingen hebben plaats gevonden door de jaren en zeker door de eeuwen  heen. Veel is erdoor verbeterd maar heel veel goede dingen zijn ook op de helling komen te staan en zelfs verdwenen. Onherkenbaar geworden voor de nieuwe tijd en de nieuwe generatie,  Vaak werd het kind met het badwater weggegooid. Zo kan het zijn dat in veel gevgallen de basis waarop je terug kunt vallen ontbreekt. 

Van god los. 

Wat dat dan ook mopge zijn dat god. Daar gaan de verhalen mijns inziens ook niet over. Daar is door de mens een beeld van gemaakt en die zijn  door groepen in verschillende hokjes gestopt.  Dat beeld waar iedereen wel iets over te zeggen heeft maar dat nooit de lading kan dekken, Ook al denken velen de waarheid in pacht te hebben. 

Evenals sprookjes en legenden, ik durf het bijna niet te zeggen omdat ook dat de lading niet helemaal dekt maar als we de diepere lagen van de verhalen konden duiden en op onszelf betrekken, inzicht zouden krijgen in wat ze ons te vertellen hebben over ons dag dagelijks leven dan vallen de eeuwen samen inprachtige verhalen over wie en wat ik ben. Hoe het leven, MIJN leven in elkaar steekt want ik ben degeen waar ik over lees in religieuze verhalen evenzoveel als in sprookjes en legenden.. Wat ik lees ben ikzelf en hoe ik een weg kan bewandelen die zoden aan de dijk zet naar een beter zinvol bestaan. 

Als al die verhalen letterlijk genomen worden, wat misschien in bepaalde verhalen wel het geval is maar niet altijd even belangrijk, dan ontstaat er discussie over waar en niet waar. Als ik ze gebruik om ervan te leren en inzicht in het leven zelf en mijn eigen leven te krijgen dan ontstaat er ruimte  en diepgang in mezelf. Komt er een basis waarop het eigen leven op de eigen manier geleeft kan wor den 

Dan zie ik wat wij mensen elkaar altijd weer aandoen en zelfs wat ik zelf op bepaalde momenten ook anderen aanbdoe door in naam van gerechtigheid en oordelen te handelen  omdat ze over mijn grenzen gaan.  Dan zie ik Israel als mijzelf die altijd weer in opstand komt tegen alles wat er aan ongenoegen op mijn pad komt  zonder te zoeken naar de juiste weg om ermee om te gaan. (En natuurlijk  wil ik met bevenstaande geen enkele kriminaliteit goedkeuren,)   Dan wordt religie zinvol en kan het 'mij eigen' worden in alle verhalen die ik tegenkom. Heb ik zelf de mogelijkheid mijn  afwegingen en beslissingen te nemen. Kan nik open blijven staan voor alle menselijke mogelijkheden. 

Dan zie ik een kruis als de tijdlijn van het leven en de horizontale lijn als de verbinding met het allesomvattende en eeuwige dat hier en nu het enige  raakvlak heeft.

Ik las een prachtig gedicht te mooi om niet te delen. 

Het geheim 

Hier in het midden 

Van het kruis

Hier in het midden 

Van de rauwe aanwezigheid 

Van leven en dood 

Hier in het midden 

Van de tijd en tijdloosheid

Van de leegte en volheid 

Hier in het midden 

Van de begrenzing en oneindigheid 

Van het tastbare en onzichtbare 

Hier in het midden 

Van het horizontale en verticale 

Verbinding 

Van de Geliefde 

En geliefd zijn

Kan 

Mijn wezen

Niet

Gekruisigd worden 

Want

Hier in het midden

Van dat kruis 

Ontmoet ik

De Levensbron 

Mijn

Levensstroom 

Van 

De

Heelheid 

Daar

In het midden van 

Het onvermijdelijke kruis 

Wordt 

Altijd 

Pasen

Onvermijdelijk 

Omdat

Het

Leven 

Niet

Sterven 

Kan

Agnes Domanska 

Het je eigen maken

 Ik ben gewoon een beetje moe. Een behoorlijk druk weekje achter de rug en ik ben van plan even lekker te gaan zitten met Bach of Jesus christ superstar maar het ziet ernaar uit dat het er niet van gaat komen vandaag. Maar het weekend is nog lang  Als het weer goed wordt  komt het er misschien ook niet van want dan gaan we op stap. We zullen het wel beleven. 

Afglopen woensdag waren we wel even in Ruurlo en hebben even rondom het kasteel gewandeld . We wilden ook de tentoonstelling bezicjhtigen maar daar kwam het niet meer van omdat er te weinig tijd was dus doen we dat een andere keer. 

Ik dacht dat het me niet meer zou lukken onderweg fotootjes te maken maar ik merkte dat met een goede voorbereiding en van te voren de juiste instellingen het me toch niog lukt er iets van te maken. Ik vaar dan toch op de sutomatische piloot e  en merk hoe belangrijk het is bepaalde dingen  me zo eigen te maken  dat de routine en de gewoonte het vanzelf invullen. Zo lunnen gewoonten behulpzaam zijn maar ze kunnen er ook voor zorgen dat  je steeds in dezelfde lastige patronen vervalt,  Maar nu werkten ze dus heel goed en kon ik dat wat ik heb aangeleerd goed gebruiken  En er kwamen zowaar nog verschillende leuke opnamen uitrollen die ik al rijdend vanuit de auto maak.  Dat vind ik toch zo leuk om te doen.  

Leuk vind ik het ook om te ervaren dat wat ik wil altijd oefgening nodig heeft en veel aandacht. Dat geld niet alleen voor de ontwikkeling van lijf en leden en voor het gebruiken van instrumenten maar ook  voor de geestelijke  zogenaamde spirituele ontwikkeling. Je moet er wel iets voor doen.  Het je eigen maken. 

 Mooi paasweekend toegewenst. 

Dubbel genieten

 Ik heb het koud en het regent.  Vanmorgen weer aan een zoomcursus mee gdaan en dat is heerlijk maar ik had er niet zo op gerekend dat het koud zou zijn in het kamertje.

De ene keer zit ik in het kamertje en de andere keer in de kamer en daar is het warmer. Dat is afhankelijk van wat mijn lief graag doet. We ontlopen elkaar dan afwisselend en kunnen beiden gewoon ons ding doen.  Het is zo mooi dat al die mogelijkheden er zijn.  We hebben niet veel kamers en de huiskamer is dan wel heerlijk groot maar toch altijd genoeg ruimte om eigen dingen te doe waar de ander dan geen 'last' van hoeft te hebben.

Vroeger toen ik in een slecht huwelijk terecht was gekomen haalde ik me allerlei scenario's  in het hoofd  met het idee op wat voor manier ik zou willen leven en als ik daaraan terug denk dan is het allemaal gerealiseerd.  Dank zij de vergankelijkheid die nieuwe dingen mogelijk maakt. Nu is het de kunst om er volop van te genieten zonder me eraan vast te klampen want Alles is eindig en vergankelijk en als ik op het nieuws kijk dan zit de wereld vol onzekerheden.  Dan kun je twee dingen doen. Net doen of alles nooit verandert. Maar dat is niet reëel. Of leren op een goede manier met dingen om te gaan en te weten dat alles tijdelijk is. Voor mij levert dat gelukkig geen paniek bij voorbaat op maar tot nog toe dubbel genieten.