Zalig uiteinde en

 

Ingesleten patronenen en vrij zijn van omstandigheden

 

Het heeft heel lang geduurd voor ik dingen in mijzelf zag en herkende, dingen die me stoorde in mezelf en ik lastig vond, kon veranderen. bepaalde gewoontepatronen, dat is waar ik het over heb. We hebben ze allemaal en vele zijn heel handig totdat ze door de veranderende  omstandigheden onbruikbaar blijken te zijn en we er moeite mee hebben ze af te leren of het soms niet eens onderkennen. Het is heel lastig er andere gewoonten voor in de plaats te zetten die bruikbaarder zijn.

Iets dat mij altijd overkwam is bijvoorbeeld dat ik  direct op een vraag reageeerde zonder het te overdenken of daar ook maar even de tijd voor nam omdat direct antwoord geven in mijn idee 'normaal' was. Nooit nam ik de gelegenheid om erover na te denken of ik aan de vraag kon beantwoorden en te zeggen dat ik er later op terug zou komen. Het kwam niet eens bij me op om dat te bedenken en vaak kwam ik in de problemen doordat ik de gevolgen van mijn beslissingen die ik veel te snel nam, niet kon overzien op een korte termijn.
Dom zul je zeggen. Maar als zoiets in je systeem ingebakken zit, probeer het dan maar eens te veranderen. Mijn ervaring was dat ik daar heel veel aandacht in moest stoppen en bijzonder oplettend moest zijn  steeds weer te laat herkennend dat ik weer te snel had gereageerd. Iedere keer weer in de valkuil stappend. Heel langzamerhand lukte het me om een ander gewoontepatroon in te bouwen en dus kan ik nu gas terug nemen en vertellen dat ik erover na zal denken en erop terug zal komen. Het lijkt simpel maar de praktijk liet me zien dat het niet zo makkelijk was.
Een vriendin van mij had net zoiets met dat onmiddellijk reageren en hulp aanbieden in woord of daad, als ze alleen nog maar vermoedde dat er een hulpvraag was. Vaak wil iemand helemaal niet geholpen worden en wordt je goede bedoeling uitgelegd als bemoeizucht of nog erger. Ook zij verzuchtte soms: 'Ben ik er weer ingetrapt'.

Hoe het ook is, we zitten er vol mee, vol van automatische reacties of dingen die we gewoon zijn te doen. Op een ander niveau bijvoorbeeld misschien gewoon ons avond of ochtend ritueel. Als je daarop gaat letten kom je tot de conclusie dat je het wel heel erg zou missen als je niet 'normaal' onder de douche zou kunnen springen op de door jouw geplande momenten. Dan wordt je je al een klein beetje bewust van alle gewoonten die je erop nahoudt. Prima natuurlijk, totdat het niet meer kan. We vragen niet voor niets: 'ben je met het verkeerde been uit bed gestapt?'. Want om dan nog vrolijk en blij te blijven valt niet altijd mee.

Zulke zaken ontdekken we nu ook met de veranderde omstandigheden door het virus. Wat is het voor velen lastig nieuwe gewoontepatronen aan te leren en wat hebben we het er soms moeilijk mee. Ik zie dat rondom mij heen gebeuren en ik ben blij dat ik al heel wat aanpassingsoefeningen achter de rug heb waardoor ik het nu herken als veranderingen in mij die mogelijk zijn.

Nou kunnen gewoonte patronen heel behulpzaam zijn totdat ze tegen je gaan werken en denk dan niet: 'zo ben ik nu eenmaal' want ons aanpassingsvermogen en de mogelijkheden tot verandering zijn eindeloos als het nodig is.
Er is niets dat niet veranderd kan worden, maar daar is wel moed en heel veel aandacht voor nodig. Het duurt heel lang voor je iets anders hebt aangeleerd, vooral als je wat ouder wordt maar dat hoeft niet te betekenen dat je er te oud voor bent. Dat gaat met een goede motivatie zeker lukken.
Hoe eerder en hoe jonger je bent en de vastgeroeste ideeën in jezelf opmerkt hoe eenvoudiger het is er iets mee te doen. En dat doen is dan hoofdzakelijk opletten, aandachtig zijn en als je valt, gewoon weer opstaan. Het kan even duren maar de resultaten zullen er zijn.

Loskomen van gewoonten geeft vrijheid onder lastige omstandigheden.

Modderige voedingsbodem

 Het was stil op dit blogje, Geen mooie kerstwensenwensen en geen stof om over te schrijven. Ik wist het gewoon even niet. Op een of andere manier voelde de kerstsfeer voor mij heel anders dan andere jaren en ik denk dat ik niet de enige ben geweest die dat is opgevallen. Wat er dan precies anders is weet ik niet te benoemen. Hier in huis lijkt alles gewoon op kerst en toch...Het is goed en ik kan er goed mee omgaan maar anders is anders.

Ik heb veel nagedacht over de beleving van dat wat werkelijk is en gegrond zijn. Twee dingen die voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De werkelijkheid is zoiets als een boom met alle eigenschappen die hem tot boom maken, waaiend in de wind die nu over Nederland trekt gegrond met zijn wortels in de aarde zodat hij overeind blijft en geen speelbal is van de storm. Noodzakelijk om te kunnen leven. Een voorbeeld van allerlei eigenschappen die ook in ons mensen aanwezig kunnen zijn. Stabiliteit, kracht en schoonheid. Dat wat mij tot mens maakt, mijn gedachten, emoties en lichamelijkheid geven mij menselijke mogelijkheden tot het ervaren van blijdschap, verdriet en allerlei ander varianten die ons leven zo bijzonder maken.  Dat is mijn werkelijkheid. Het een wil ik grijpen het andere wijs ik af maar het is er echt allemaal en het maakt me tot mens met al zijn mogelijkheden. Alles binnen die ontelbare mogelijkheden zijn bruikbare elementen om mee te werken en waarmee we ons menszijn kunnen grondvesten. Leven met alles erop en eraan, dat is eigenlijk een soort lijfspreuk van mij en toch kwamen diezelfde woorden deze dagen weer via een heel andere ingang bij me binnen. Vanuit een ander perspectief en dat gaf mij weer nieuwe openingen om ernaar te kijken. Er is nooit een moment hetzelfde en altijd zijn er weer nieuwe openingen in denken en doen.

Juist omdat er in dit jaar zo ontzettend veel lijden bij velen om de hoek komt kijken is het goed ook over mijn eigen lijden na te denken. Dat is soms lastig omdat we de neiging hebben daarvan weg te kijken, het niet willen zien of we denken dat we niet lijden of het is te confronterend om erover na te denken. Maar gegarandeerd, het is er echt wel.

Het is moeilijk naar de eigen pijn te kijken er zijn altijd wel gevoelens die me raken en vaak ervaar ik het niet als lijden maar de schok in mijn hartstreek  die sommige dingen veroorzaken, vertelt me anders. Het is alleen maar zaak om daarop te letten en te voelen waar de pijn zit,  als ik niet erkend word, als ik afgewezen word als ik me niet veilig voel, als ik angst heb, als ik vind dat ik er eigenlijk niet zijn mag nog altijd niet als herinnering aan vroeger, waarom zij wel en ik niet of andersom. Het zit allemaal in ons en mijzelf. Ach er is zoveel er zijn zoveel mensen die lijden. Meestal kijken we niet naar onszelf. Lopen we daarvoor weg of bagatelliseren het. Maar het is zo behulpzaam om op zoek te gaan en het eigen lijden te erkennen. Het maakt zoveel meer menselijk aan ons en we kunnen daardoor meer invoelende mensen worden met anderen.

 Al die dingen zijn onherroepelijk een deel van ons mens zijn wat we ook allemaal afwijzen er zullen altijd weer dingen verschijnen,

Gegrond zijn met de wortels in de modder zoals een lelie en een lotus zich ontworstelen aan modder om tot volle bloei te kunnen komen. Durf ik naar de modder te kijken en eruit te groeien om er alles uit te halen wat erin zit en er te zijn volop bloeiend met alles erop en eraan? Dan kan ik er zijn met liefde en compassie ook voor mijzelf. Mijn eigen lijden niet negeren maar leren zien waar de pijn zit en daardoor ook andermans pijn niet meer bagatelliseren.

Gegrond zijn is het erkennen van wat is en er uit of ervan groeien want het is belangrijk als voeding maar niet om aan vast te klampen aan de modder van wat ik denk te zijn want dat ben ik niet. Als ik denk dat ik de modder ben dan blijf ik erin steken. Dat ikje mag daar blijven om te werken met de modder het te gebruiken als een gereedschap. Ik kan adem halen, adem in en adem uit ik ben leeg van de modder om de lelie te laten verrijzen in dankbaarheid aan alles wat is waardoor schoonheid kan ontstaan. 

Die beweging mijn hele leven mee nemen. Leven met alles erop en eraan in dankbaarheid en erkenning.

Handel en wandel

 

Ware compassie stroomt snel alsof we onszelf verwond hadden, maar dan wel zonder afname van onze kracht.

Yukoi Kurasama

Kan ik dat wel? Weet ik wel wat dat is? Doe ik dat? Wend ik niet veel te gemakkelijk mijn hoofd af om wat voor reden dan ook?
Het is goed om te weten dat ik vaak mijn kracht verlies omdat er weerstand is en de liefde voor mijn medemens ontbreekt zodat ik niet in staat ben te omarmen, te doen en te handelen zoals ik zou willen.

Dat geeft een realistische kijk op mijn spirituele ontwikkeling want 'er is geen spirituele ontwikkeling en volwassenheid mogelijk als ik het geestelijke en emotionele lijden  van anderen negeer', is een uitspraak van de Boeddha en 'iedere mogelijkheid aangrijp om compassie te tonen als dat nodig is'.

'Heb uw naasten lief als uzelf' zegt ook Jezus. 

Sta ik niet altijd zelf veel meer  in het middelpunt van mijn eigen belangstelling en sluit 'lastige' mensen buiten?

Ik kom er niet omheen. Iedere stap in de richting van compassie is goed. Zonder mezelf 'weg te geven' te veroordelen of  schuldig te voelen, gaan op de weg van ontwikkeling met een eerlijke kijk op hoe ik handel en wandel.

Een beetje nederigheid is nooit weg

Zijn

Ik hoef niet meer te zijn dan ademhalen
dat me met volle teugen
verbindt met alles wat ik

Ervaar

Denk

En

Doe

Hetgeen  ik niet vol ledig ben.

Heftige emoties

 Ik werd weer eens met de neus op de feiten gedrukt.

Wat is het toch belangrijk om je geduld te bewaren. Dat is niet altijd zo en natuurlijk kan het soms behulpzaam zijn om even uit je slof te schieten. Maar het geduld waarbij woede om de hoek komt kijken en je in je hoofd van alles gaat bedenken omdat je vindt dat de ander je beschadigd heeft of te ver is gegaan. Daar wordt het pas echt moeilijk om  het eens even rustig aan te kijken en je niet door de emotie mee te laten slepen.

Gelukkig komen we dat niet dagelijks tegen en de een zal er eerder middenin gaan zitten dan de ander. Maar ik denk dat het voor iedereen wel herkenbaar is. 

Om me daar bewust van te worden kreeg ik weer een mooie opdracht voor oplettend heid zodat er in het dagelijks leven meer rust kan zijn en ik op tijd ontdek waar de angel in de emotie steekt.  Ik ga er in ieder geval eens heel goed op letten waar die geraaktheid bij mij naar boven komt ook in de kleine dingen want die zijn vaak nog wel behapbaar en te vinden. En me voornemen ook in de heftiger zaken   mijn geduld te bewaren en ik weet uit ervaring,  daar is heel veel  oplettendheid, rust, stabiliteit en kracht voor nodig.

1) Het vernietigd alle deugden

Dit eerste nadeel van geen geduld hebben, kunnen we misschien niet erg duidelijk zien. De nadelen die we duidelijk kunnen zien, zijn de volgende:

 2) Je zult geen rust in je hoofd ervaren.

 3) Geluk en vreugde gaan verloren. Het belemmert je geluk, ook in de toekomst, omdat het daar tegenin gaat. 

4) Je zult niet goed kunnen slapen. 

5) Stabiliteit van geest is verloren. 

6) Als je te veel woede hebt, vergeet je zelfs de mensen die eerder aardig voor je zijn geweest en zullen al je vrienden je beu zijn en weggaan; je raakt ze een voor een kwijt. 

7) Je verliest je vrienden. Zelfs als je op een andere manier vrienden krijgt, als je zoveel woede hebt, kunnen ze je niet uitstaan ​​en zul je ze verliezen. 

Volgens Tsongkhapa worden deze vermeld in de Bodhisattva-charyavatara. Er is geen kwaad zoals haat, en geen kracht zoals geduld. Daarom moet ik er altijd op verschillende manieren naar streven om op geduld te mediteren. 

Shantideva, A Guide to the Bodhisattva’s Way of Life [Bodhisattvacharyavatara], hfst. 6, vs. 2 

Dit zijn de materialen waarop je moet mediteren. Mediteren op deze punten heeft duidelijk invloed op het individu en dan zal het individu gaan zien welke vernietiging het aanricht, dus dat wil je niet herhalen. Dat is hoe het je beïnvloedt, dat is hoe het beoefenen levende dharma wordt.

Gelek Rimpoche

Lamrim deel IV

Kort door de bocht.

 Naarmate ik langer bezig ben met het Boeddhisme des te duidelijker worden mij de verschillen en ook vooral de overeenkomsten met de christelijke traditie waar ik uit voort kom en dan vooral met de mystieke traditie in het christendom. 

Helaas zie ik ook wel veel verwarring daarover juist omdat alles op een hoop wordt gegooid en er dan vanuit wordt gegaan dat het uiteindelijk allemaal het zelfde is,. Dat is namelijk niet zo. Het zijn wel degelijk twee verschillende paden om te bewandelen en om je mee uiteen te zetten en hoe meer je je erin verdiept en het zelf kunt leven des te duidelijker wordt het. Mijn leraar Gelek Rinpoche  zei: als je weet in welk potje je de dingen moet stoppen hoeft er geen verwarring te ontstaan.

 "Maar als je werkelijk alles eruit wilt halen kun je het beste bij je eigen traditie blijven" zijn de dingen die de Dalai Lama meestal benadrukte voor hij zijn lessen begint te geven. 

In de christelijke traditie gaat het in de mystiek over de eenwording van god met de ziel. Dat is het pad dat gegaan wordt. Dat zouvanuit de ziel geleefd kunnen worden en dat gaat niet vanzelf. Als dat verwerkelijkt wordt kan er gezegd worden  Niet mijn wil maar uw wil geschiede. 

In het Boeddhisme is er niets dat op zichzelf bestaat. Alles ontstaat uit afhankelijkheid. Waardoor er een enorme eigen verantwoordelijkheid ontstaat en alles terug gevoerd wordt  niet naar de ziel en god maar naar het niet iets dat niet niets is maar alles in zich heeft. En de vereniging met liefde mededogen vanuit dat perspectief. Zogenaamde wijsheid en methode.

Juist daardoor vind ik het zo prachtig dat alles erin past iedere dag dagelijkse minuut en  ook de christelijk mystiek zonder dat het verwarring hoeft te scheppen en toch verschillend is.

Zo dit even allemaal kort door de bocht.

Lees ook:

https://ellyseigenwijze.blogspot.com/2021/01/spiritualiteit-ziel-of-bezieling.html

Alle weten overstijgend

Alle weten overstijgend
Juan de la Cruz


Ik drong binnen, waar ik niet wist,
en bevond me in een niet-weten,
alle weten overstijgend.

Ik wist niet waarlangs ik inging,
maar toen ik zag dat ik daar was,
zonder dat ik wist waar ergens,
kreeg ik zicht op grote dingen;
toch weet ik niet wat ik zag;
want ik bleef in een niet-weten,
alle weten overstijgend.

Vrede en vroomheid ging ze aan,
deze zeer volkomen kennis,
in de diepste eenzaamheid
zonder middel aangeworven;
en het was iets zo verborgens,
dat ik er slechts van kan staam'len,
alle weten overstijgend.

Zo zeer was ik opgetogen,
zo verdiept en zo van zinnen,
dat mijn zelfbesef ontledigd
achterbleef van alle ervaren
en de geest verrijkt werd met een
door-niet-te-verstaan begrijpen,
alle weten overstijgend.

Wie daartoe geraakt -ja waarlijk -
houdt zichzelf niet meer in handen;
wat tot dan hij heeft geweten
komt hem voor als zeer onedel;
en zo machtig groeit zijn kennis,
dat hij blijft in een niet-weten,
alle weten overstijgend.

Stijgt men hoger, des te minder
kan men er begrip van krijgen,
wat het is: die duist're wolkzuil
die de donk're nacht verheldert;
wie eens van dit weten weet had,
blijft dan ook in een niet-weten,
alle weten overstijgend.

En dit niet-wetende weten
is van een zo hoog vermogen,
dat de wijzen met hun denkkracht
het nooit kunnen overtreffen;
nooit bereikt hun weten dit
door-niet-te-verstaan begrijpen,
alle weten overstijgend.

Van zo hoge uitnemendheid ook
is dit allerhoogste weten,
dat er wetenschap noch geestkracht
is, die dit bewerken kan;
wie zichzelf ertoe kan brengen
door-niet-te-verstaan te weten,
zal steeds meer hierin doordringen.

En als 't u belieft te horen:
d'aard van deze hoge kennis
is een allerhoogst besef
van het Wezen van de Godheid;
't is het werk van haar erbarmen
als Zij alle weten in dit
niet-weten doet overstijgen

Hoe we ervaren.

 Kijk naar de zon. Kijk naar de maan en sterren. Kijk naar de groene aarde. En denk na.

Hildegard van Bingen.

En David Hume lijkt daar een antwoord op te geven. Hij zegt.
Schoonheid is geen kwaliteit van de dingen zelf. Ze bestaat in de geest die het ziet.

Altijd mooie dingen om over na te denken. Als de geest verduisterd is door problemen en moeilijkheden lijkt het onmogelijk om schoonheid te zien. Dan denk je soms dat er geen schoonheid bestaat. Toch is het voortdurend in en rondom ons aanwezig. Als je dat nu kunt bedenken wanneer je het even niet ziet zitten. Ja, dan kun je misschien weer openingen maken in het doemdenken.
Dan hoef je niet te wachten op het voorjaar of de zon, want ook maan en sterren en een grauwe regendag zijn van onmetelijke schoonheid voor de geest die het in zich heeft dat te zien. En die geest hebben we allemaal. Dan zouden we zelfs dwars door corona heen kunnen kijken naar een wereld in gods lichtkleed.
Laat hem niet verduisteren. Niet door wat dan ook.
Maar ja ik weet best hoe moeilijk dat soms kan zijn. De zware gedachten kunnen je overvallen voor je het in de gaten hebt en dan zit je er middenin. Vaak heb je  handvatten nodig om er weer uit te komen. Mensen, dingen in en om je heen toevlucht tot vrienden, familie, religie, meditatie, beoefeningen, mooi weer en eruit gaan of wat dan ook. Misschien is dat nodig totdat we begrijpen dat het allemaal IN onszelf aanwezig is en niet buiten onszelf. Dat we het allemaal zelf zijn zoals we naar de wereld kijken naar alles  wat er is, wat we zien en hoe we het ervaren.

Happiness en Corona

 There is no way to happiness

Happiness is the way.

Boeddha

Tot nog toe heb ik zoveel mogelijk vermeden om iets over Corona te schrijven. De reden daarvoor is dat ik rondom mij heen zie hoe de problemen daar omtrent de pan uitrijzen en  die meningen verdelen de mens tot op het bot en laten geen of nauwelijks ruimte  over voor compromissen en liefdevolle vriendelijkheid.

Ik vond het opmerklelijk dat in het begin van de eerste zgn intelligente lock down er een grote saamhorigheid te bespeuren was en we merkten hoe we elkaar nodig hadden om er goed doorheen te komen. Maar naarmate de tijd verstreek en de problemen niet alleen over Corona maar ook de randverschijnselen problematischer werden. De economie ging een rol spelen en vele mensen kwamen  in psychische en mentale problemen om nog maar te zwijgen over eenzaamheid en lichamelijke problemen die uit alle voorschriften voortkomen, Het Corona verhaal wordt voor een ieder persoonlijk een eigen verhaal en het verwijdert  ons steeds verder van elkaar. Haren gaan overeind staan en er wordt  soms bijna gevochten om het eigen gelijk.

Ik begon dit blog met te schrijven dat er geen waarheid bestaat. Iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid. Iedereen kijkt vanuit zijn of haar persoonlijke ogen die een heel eigen beeld schetsen van de wereld op basis van een  meestal compleet ingevuld leven. Er zijn zoveel emoties die bij ons allen een rol spelen plus onze omstandigheden en achtergrond, wat is dan waarheid waar iedereen zich in kan vinden? Dat kan op basis daarvan onmogelijk bestaan. Daar zal de mensheid als geheel nooit aan kunnen voldoen. Natuurlijk dat zou mooi zijn, dan zou er altijd vrede zijn, maar de werkelijkheid vertelt ons iets anders.

De enige werkelijkheid die we op dit moment hebben zijn de cijfers. Die liegen niet en de een zal dat schrik aanjagen, de ander zal het niet willen weten en er zijn zelfs mensen die het willen ontkennen. Dat komen we overal in de geschiedenis van ons mens zijn tegen. 

Ik probeer er met een open blik naar te kijken en ermee te doen wat ik kan omdat ik vanuit liefde mededogen wil dat iedereen gelukkig is ook al weet ik dat dat in tegenstellingen bijna niet te realiseren valt. En het inzicht in hoe fenomenen in afhankelijkheid van al het anderen komen en gaan, dat ontbreekt ons. 

  Als ik beslissingen moet nemen hoop ik op basis van objectief kijken naar mijn medemens de juiste beslissingen neem en kan meehelpen om te zorgen dat er zo weinig mogelijk slachtoffers vallen. Dat is wat ik wil voorkomen Er zijn al teveel doden gevallen. Waar ik wat kan betekenen zal ik er zijn maar het is zinloos om wie of wat dan ook  mijn inzichten op te dringen. Dat werkt averechts. \Wat we wel kunnen doen is ruimte maken in ons eigen denken, ons brein onze emoties wat tot rust brengen en proberen op basis van liefde mededogen er op een juiste manier te zijn voor elkaar. Ook al vinden we veel dingen nog zo onbegrijpelijk, we kunnen ook niet alles begrijpen  Ik begrijp mijzelf soms niet eens, laat staan een ander.

In rust en stilte doorgaan en er zijn zonder in uitgesproken verontwaardiging te vervallen. Dan liever zwijgen. Een hele opgaaf. Een opdracht in gewaarworden van mijn eigen functioneren en doen en laten. Mijn mening, ook al vind ik hem nog zo juist of al denk ik dat dat de enige waarheid is. Nee echt, dat bestaat niet. Misschien ervaar ik het niet zo maar mijn verstand zegt het bestaat niet. Waarmee ik niet wil zeggen dat je mening uiten fout zou zijn. Soms is dat heilzaam soms kan het ook onheilzaam zijn. Dat is iets ander dan goed of fout.

We leven nu eenmaal in een dualiteit. En er is lijden.  Dat maakt het allemaal zo lastig en lijken dingen die ik schrijf soms tegenstrijdig maar zijn dat niet.

Gelukkig leerde ik dat er ook een weg uit het lijden is. Ik ben onderweg 😀 en dat is happiness

Wegwassen door opletten

 Dat is de diepste zin van meditatie:

dat het uit zichzelf gebeurt,

en niet iets is wat jij je voorneemt of als doel stelt.

Als je je iets als doel stelt -

wat het ook is, het mag nog zo mooi zijn -

is het dood,

is het statisch,

het kan niet meer veranderen.

Je moet steeds zorgen dat je ontdekt.

Dat kan alleen maar door te doen,

en je geen gedachten te maken waar je uitkomt.

Dat is voor ons misschien het allermoeilijkst;

dat je elke gedachte erover voorgoed wegzet.

Je weet niet waar je uitkomt!

Mijn ervaring is niet gelijk aan die van een ander.

Uiteindelijk heb je alleen iets aan je eigen ervaring,

hoe betrekkelijk die ook is.

Ik weet heel goed:

onze ervaringen zijn geconditioneerd

door onze opvoeding,

door alles wat je doorloopt

als je geboren wordt, opgevoed wordt en leeft.

Maar dat is de enige basis die je hebt,

dus daar werk je mee.

Als je blijft opletten,

blijft ervaren wat er aldoor in je gebeurt,

dan wordt dat vanzelf weggewassen -

helemaal niet ingewikkeld, het gebeurt!

Maarten Houtman  

Tao-zen

Je moet het gewoon doen om te weten wat het is. En ik lees hier en daar dat meer mensen ermee bezig zijn met bewustwording over hoe het in mezelf functioneert.

Bovenstaande tekst vind ik zo mooi dat het bijna een zonde is om er meer over te zeggen. Ik kan niet meer dan mijn eigen ervaring ermee delen.

Mijn ervaring ermee is dat op basis van wat ik aan gewoonten, denken en allerlei andere zaken heb opgebouwd in mijzelf die  tot onrust kunen worden, ik tot rust kan komen. Op het moment dat ik ze opmerk kan ik ook ervaren dat het tijdelijke dingen zijn die iedere keer weer voorbijgaan en de voorbijgaande aard van alle verschijnselen kunnen me in de rust van aanwezig zijn in het hier en nu zonder bijkomende invullingen of gedachten terug brengen omdat ze ook vanuit diezelfde rust en ruimte naar boven zijn gekomen, kunnen ze er ook weer in verdwijnen  Dan wordt alles weggewassen. Daar hoef ik niets voor te doen. Alleen maar opletten en zien wat er gebeurd. Dat is leven, dat is beweging dat is zien wat er uit de stilte oppopt aan invullingen en gedachten die ook weer de mogelijkheid hebben te verdwijnen terwijl ik in het hier en nu zonder meer aanwezig ben.

Totdat ik op een bepaald moment weer ontdek dat ik er weer  middenin zit en denk dat het vastgezet is. Gekristaliseerd. Maar dat is niet zo had ik eerder al ontdekt dus let ik weer op en ga terug naar het hier en nu zonder invullingen om alles weg te wassen in rust en mijn eigen midden. Het is  een voortdurend terugkerende cirkel waarbinnen ik telkens weer door opmerkzaamheid in een middelpunt van rust kan komen. Omdat altijd alles weer voorbijgaat. 

Ik ben zo blij met zulke teksten die me  weer bij mezelf terugroepen en vertellen dat ik in alle rust in beweging kan komen. En laten zien wat leven inhoud. Dat het niet iets vaststaands en onveranderlijks is maar dat alle mogelijkheden in me zelf aanwezig zijn.

En dan is er koffie. O ja en verder lezen.

Ik heb niets te vertellen

 Want alles wat ik schrijf is voor mezelf . 

Steeds beter zie ik in dat ik niemand iets wil vertellen of niemand hoef te overtuigen van wat dan ook. Iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid.  Dat geeft ook mij steeds meer ruimte om er te zijn zoals ik ben en hoef ik me niet anders voor te doen dan ik ben.

Niet dat ik er nu hier dan maar van alles uit ga flappen. No way. Ik wil het gewoon fijn houden .   En het liefst met dingen die mijzelf raken en me goed doen. 

Ik heb ontdekt dat er op mijn andere blogje heel wat overdenkingen staan die ik hier af en toe naar voren wil halen. Omdat ze mijzelf nog steeds goed doen.

Het leven is al moeilijk genoeg laten we er het beste uithalen wat erin zit. 

Ik heb de reacties aangezet  maar zonder reacties is het ook prima. Ik vind het leuk als je leest.

En zo komt zoonlief met schoondochter en dat is heerlijk. Want met de kerst zal er ook niet veel van komen dit jaar en vlg week is hij jarig. Kan ik hem vast feliciteren zonder knuf. Die grote vrachtwagenchauffeur.  Ben ik weer helemaal blij.

Ik heb nog steeds de kerstballen niet uit de kelder gehaald maar voor de duidelijkheid, 

Hier schrijf ik dus hoofdzakelijk overdenkingen van spirituele of zo je wilt religieuze aard. Niet dat dat zo zwaar hoeft te wegen. Want dat hoort ook allemaal  bij het leven zelf. Vind ik. 🤔😃🤣😇

Bewuster leven

 Het is goed om meerdere keren per dag kort te mediteren. Loop niet meteen te hard van stapel. Na verloop van tijd kun je het gaan voelen, gaan proeven. Het bewustzijn moet leren om het bewustzijn in de gaten te houden.

- Gelek Rimpoche -

Zo zijn er veel dingen die veranderd zijn en niet alleen maar door het ouder worden. Meditatie heeft voor mij veel voordelen. Het verminderd onrust. Ik kan mijn emoties eerder herkennen en daardoor kan ik ze veel sneller op de juiste plek plaatsen en wordt er niet zo door meegezogen. Het bezorgt me een betere nachtrust. Ik ben ervan overtuigd dat als ik niet zou mediteren ik heel anders met het leven om zou gaan. Ik was in mijn oude gewoonten blijven hangen en nu kan ik ze herkennen en een keus maken of ik er wel of niet in mee wil gaan. Ik loop regelmatig om de (emotionele) valkuilen heen, omdat ik ze zie aankomen. Ze mogen er zijn maar ik hoef er niet in mee te gaan. En dit zijn dan nog maar oppervlakkige voordelen.

Het maakt me een gelukkiger mens.

Maar het plezierigste is, dat door de dagelijkse oefeningen ik nu ook in staat ben om het hele leven aandachtiger te leven. Ik ben veel bewuster geworden van mijn eigen functioneren en hoop er daardoor ook voor mijn omgeving en die me lief zijn te kunnen zijn omdat ik zelf niet met een last op mijn schouders blijf lopen.

Dat betekent niet dat ik nu op mijn lauweren kan rusten. Het is een eindeloos proces omdat er nooit ook maar iets hetzelfde is en er altijd weer dingen zijn of gebeuren waar ik van kan leren. Er is nog een hele weg te gaan van open rondkijken, ervaren, analyseren en conclusies trekken. Het hele leven leven zoals het zich voordoet en op mijn pad komt.

In de vroege morgen

 Nee denk ik dan. Dit is het toch niet. Iedere keer weer probeer ik woorden te vinden op dit blog voor  'mijn eigen wijze' maar de mogelijkheid om dat werkelijk  te doen zodat ik daar tevreden over kan zijn, nee dat is het niet zoals ik het nu doe. 

Zo vaak lees ik in boeken, lesmateriaal van waar ik mee bezig ben en op andere blogjes precies datgene wat ik ook voel en dingen die ik zo in mijn leven of in de basis van mijn bestaan verwerkelijkt heb maar hoe dat dan op mijn eigen wijze tot uitdrukking te brengen? Ik denk dat het me niet lukt. Misschien moet ik weer eens een ander opening zien te vinden.

Ik zou bijvoorbeeld uitgebreider op een tekst of een citaat  in kunnen gaan en aan de hand daarvan mijn eigen ervaringen op kunnen schrijven.  Dat lijkt me een goed idee en of dat gaat lukken? 

Ik maak daar ook al wel gebruik van maar tot nog toe heb ik dat niet zo heel bewust op die manier gedaan en voelt het voor mij meer alsof het niet uit me zelf komt en dat klopt natuurlijk met citaten en teksten die je overneemt maar als ik het bewust gebruik als steunpunt voor mijn eigen ervaringen wordt dat natuurlijk anders. Sommige mensen kunnen dat gelukkig zo mooi en duidelijk verwoorden zodat het bijna iets van mezelf lijkt te zijn.  Zou ik door daarmee te werken  de sleutel kunnen vinden zodat ik wat meer tevreden zou kunnen zijn met wat ik opschrijf. ? 

Laat ik het maar eens gaan proberen.

Wie of wat ben ik in relatie tot mijn identificaties enz.

Ik ga weer eens mijn best doen om dat wat ik geleerd heb over mijzelf en mijn zelfbeeld en de identificaties waaruit dat zelfbeeld opgebouwd wordt te beschrijven zoals ik het tot nog toe heb begrepen binnen de Boeddhistische filosofie. Natuurlijk is dat waar ik meer dan 20 jaar mee bezig ben altijd te beperkt om te beschrijven maar ook om het voor mijzelf helder te krijgen ,vind ik het leuk hier te verwoorden.



De grondtoon en basis van het B is dat alles uit onderlinge afhankelijkheid bestaat. Er is dus niets dat een onafhankelijk bestaan kent. Zonder oorzaak en gevolg is er geen leven mogelijk en er is dus ook niet zoiets als een op zich zelf staand IK. Dat idee zit alleen in onze mind. Als je op zoek gaat zul je het op zich zelf staande en functionerende IK niet vinden. Ook die zoektocht en het analyseren is en oefening. Het denken/voelen, de geest, (DE MIND) is opgebouwd uit 52 mentale factoren. Die allemaal hun bijdragen leveren in onderlinge afhankelijkheid aan het gevoel van dat ben IK.

Ja dat kan ik hier nu wel even makkelijk neerzetten maar als een opgezegd en geleerd versje heb ik daar natuurlijk niets aan.

Is dat niet zo met alle dingen. De tafel van 4 leerde ik op de lagere school en ik heb hem later pas leren gebruiken. Zonder die persoonlijke latere onderbouwing blijft de tafel van 4 een opzeg versje. En daar gaat de tafel van vier niet over. Het is de bedoeling inzicht te krijgen. Zo ook die mentale factoren Toen ik ermee aan de gang ging betekende het een verrijking en meer inzicht in mijn eigen doen en laten.Als we daar wat meer inzicht in krijgen wordt ook het leven wat makkelijker en kunnen we meer begrip krijgen voor het functioneren van onszelf en anderen omdat we zelf net eender in elkaar steken ook al functioneert iedereen op zijn of haar eigen unieke persoonlijke manier. Ook de boosheid of weerstand kunnen we leren herkennen in onszelf. Alle factoren zijn een basis gegeven waarop iedereen op zijn of haar eigen wijze functioneert


We zijn allemaal mensen. En het is zeker goed om te strijden voor een goed doel in verband met onrecht die mensen wordt aangedaan en dan kan er al snel een boosheid naar boven komen die we dan heel gerechtvaardigd vinden. Toch zal het niet de eerste keer zijn dat we juist dan de mist ingaan omdat we ons door onze geraaktheid mee laten voeren, soedah.
De B oefening is: ernaar kijken, te herkennen dat ik me ook persoonlijk geraakt voel en niet alleen vanuit altruistische gedachten of geraakt over dat waarvoor ik me heb ingezet zonder mij er te sterk mee verbonden en geidentificeerd mee te voelen. Nogmaals het is niet nodig het vadt te zetten of me ermee te identificeren.   Want als ik me er niet mee had geidentificeerd had mijn boosheid mijzelf waarschijnlijk niet zo hard geraakt. Ik denk altijd: als ik de steek in mijn hart voel, weet ik dat ik persoonlijk geraakt ben en niet alleen mijn rechtvaardigheidsgevoel . Maar daar heb ik lang over gedaan die scheiding te voelen. En nog trap ik er regelmatig in. Erkennen, en zien dat dat gebeurd. Wetend dat het 99 keer vallen is en 100 keer opstaan is en dan het liefst met humor. Ja.... ik ben weer geraakt 😨🤣
Of ik laat me weer raken. Ik ben meer dan dat alleen. Of nog belangrijker... ik mijn mind (geest, denken voelen) ben eigenlijk  leeg van alles wat ik denk, ik kan me leeg msken daarvan en daardoor kan er ook van alles in Heb ik iedere keer opnieuw de keus waar en of ik me ermee verbindt.  Ik heb de keus.

Dus de kracht van boosheid positief gebruiken is: de angel van dat samengestelde ikje te leren herkennen in mezelf. Dat IK hoef ik niet meteen weg te gooien. Dat wordt vaak gedacht binnen verwesterse theorieën over het Boeddhisme. De persoonlijkheid is zelfs heel belangrijk. Die kan ik prima gebruiken voor de taak die ik wil uitvoerenn het is mijn gereedscshap voor het opbouwen van liefde mededogen, rechtvaardigheid en andere kwaliteiten, maar ik hoef er niet een heel zelfbeeld over op te bouwen want niets veranderlijker dan een mens, toch? Ik ben niet een gekristaliseerd onbeweeglijk geheel, als ik wil, kan ik bewegen. Dat zelfbeeld opbouwen en vastzetten, ja dat is wat we doorgaans doen. En ook hier weer niet dat dat niet mag maar het is handig het allemaal te leren herkennen in jezelf.. dan kan ik ermee leren 'spelen'. Die zelfreflectie, maakt het leven voor mezelf en hopelijk ook voor mijn omgeving een stuk aangenamer.

Spaans benauwd

  Gisteravond begon het plotseling op te spelen. Al die maanden was het rustig en plots realiseerde ik me dat ik anderhalve week mijn hoofd niet buiten de deur had gestoken. Het leek een veel langere periode te zijn en ik kreeg het spaans benauwd. Het wordt winter en de corona houdt me in huis. Ik doe nauwelijks of geen boodschappen en moet de contacten hebben  van het digitale wonder. 

Even kreeg ik het heel benauwd. En ik begrijp dat er heel veel mensen zijn die daar misschien wel doorlopend last van hebben. Velen  zitten in veel moeilijkere omstandigheden . Ik had daar toch al wel begrip voor maar nu kwam het heel even echt binnen. Datgene wat eindeloos lijkt te zijn en verpletterend is voor een goed leven. Het moet voor velen een crime zijn.

Ik kan  mezelf dan alweer snel bij elkaar rapen en die opwelling beredeneren. Bedenken dat die nare gedachten zich in mijn eigen geest afspelen en zich in mijn hoofd proberen vast te zetten. Daarna kan ik me dan gelukkig  op andere dingen focussen . De benauwdheid vergeten. Ik focus me op alle dingen die er wel goed zijn in en om mij heen en  van binnenuit een innerlijk soort van zijn  creëren en ik heb dan het geluk dat ik altiijd weer een basis van rust een soort van blijdschap in mijzelf weet terug te vinden.. Het is goed zoals het is en hoe dubbel het ook lijkt, alles mag er zijn wanneer ik in de rust van mijn basis ben. Ik doe mijn best er iets van te maken in de hoop dat anderen dat ook kunnen. Of er een goede weg voor zichzelf in kunnen vinden. Hoe moeilijk dat ook mag zijn.

Belangrijk voor mij bij moeilijkheden in mijn leven, situaties die ik wil overleven is, altijd weten dat aan alles een eind komt en ik weer mijn eigen middelpunt terug kan vinden in ontspanning, stabiliteit en heldere aandacht als een rode draad door mijn leven.