Heidens bridgen

 Ik dacht om uit mijn Magazijn blog maar eens een en ander op te ruimen. Goed idee. Maar nu kom ik ook blogjes tegen die ik toch wel leuk vind, ze passen hier op mijn Eigen wijze en ik ben van plan af en toe iets aangepast hier over te zetten zoals deze. 

donderdag 10 november 2011

Spiritueel bezig

Wat is nou toch spiritueel bezig zijn?

Ik ging naar de Theosofische Loge voor de cursus Geheime Leer van Blavatsky, die al wel 15 jaar één keer per maand loopt en bijzonder interessant is, toen ik mijn buurman tegenkwam.
"Ik ga heel heidens bridgen," vertelde hij me.
Misschien ben ik wel een muggenzifter, maar ik blijf daar over nadenken.
Volgens mij zit het zo.
Er wordt vaak gedacht dat spiritueel bezig zijn iets heel ver weg is, iets wat niet met deze aarde en ons menselijk leven te maken heeft. Iets heiligs, afgezonderd van het dagelijks leven.
Maar ik denk daar anders over. Spiritueel bezig zijn is voor mij een HEEL mens worden die alle mogelijkheden die hij in zich heeft hier op deze aarde weet te gebruiken. Je kunt alles wat je wilt in je leven doen en als je spiritueel bezig wilt zijn betekent dat, dat alles wat je doet onderbouwd en doordrongen is van Liefde Mededogen. Als die motivatie in je leven een rol gaat spelen en je daar iedere dag een tikkeltje meer van doordrongen raakt dan komt alles in dat teken te staan. Je wordt ervan doordrongen. Je staat ermee op en gaat ermee naar bed. Al je handelingen zijn daarop gebaseerd.

Het kost wel heel veel onderzoek en oplettend heid om duidelijk ye krijgen wat liefde mededogen  eigenlijk in essentie is. Daar wordt over het algemeen veel te makkelijk overheen gewalst.
Niet dat ik dat al zover ontwikkeld heb hoor, o nee nog lang niet, maar het is me wel duidelijk dat je op basis daarvan tot veel meer in staat bent. Dat is volgens mij de ontwikkelings gedachte die erachter zit. Ermee aan het werk gaan en ervaren hoe het werkt en wat het oplevert.

Mijn Boeddhistische  leraar Gelek Rimpochee stelt weleens de vergelijking met een stuk vloeipapier die je in de inkt stopt, of in de boter zoals hij het vaak zegt vanuit de Tibettaanse traditie. Heel langzaamaan wordt het hele vel doortrokken van de vette boter. Zo is het ook als je gaat leven vanuit die motivatie. Dat is iets wat je op kunt bouwen. Dat heb je niet in een paar dagen voor elkaar. Met veel aandacht kun je de motivatie stapje voor stapje groter maken.
.

Ik kan niet bridgen, maar ook 'heidense' (ik moet om dat woord een beetje lachen, want ook daarachter  gaan  heel waardevolle mythologische verhalen, prachtige symboliek en een rijke traditie schuil) aktiviteiten kunnen vanuit een juiste motivatie waardevolle resultaten opleveren.

Spiritueel koper poetsen

:-)

Op de barricaden

  Ik schreef er al over in mijn Magazijn en ben gewoon weer aan het bloggen geslagen. Misschien is er toch wel een weg te bewandelen waarbij je mensen niet zo gauw tegen de schenen schopt en toch gewoon jezelf kunt zijn in alle tegenstrijdigheden die er met anderen zouden kunnen zijn. Ik probeer daar een weg in te vinden door te overdenken, analyserenen en kijken hoe het bij mijzelf werkt en de ervaringen die ik daarin al tegen ben gekomen. 

Zo gauw ik denk dat mijn eigen weg de beste en de meest voor de hand liggende is om een goed leven te hebben voor mezelf en ook voor de ander dan klopt er al iets niet. Ik ga dan uit van mijn eigen werkelijkheden en die zijn toevallig niet de werkelijkheden van een ander hoe desastreus die andere ideeen ook mogen lijken in mijn ogen.  Op het moment dat ik daar iets in probeer te veranderen worden de fundamentele waarden van die ander aangetast en dat raakt hen  geweldig. Daar heb ik zo mijn ervaringen mee gehad en aanvaringen ook. Ik ben er nu zo langzamerhand achter: 

dat het andersom voor mij ook zo zou zijn.

 Zeker als er een blokkade is voor andere ideeen en ik/men zich dan in de eigen waarden aangetast voelt. Dan kan er een ongelooflijke hoeveelheid agressie naar boven komen. 

Dat overdenkend is het minder moeilijk op een rustige manier alleen over mezelf te blijven schrijven  in de hoop daar geen agressie mee op te roepen en als dat toch lijkt te gebeuren mij dan door de agressie niet zelf weer benadeelt en aangevallen te voelen want dat is wat er iedere keer in het algemeen wel gebeurd. 

Op die manier denkend zit ik intussen weer wat beter in mjn vel en heb ook weer zin om erover te schrijven wat ik dan ook deed in mijn Magazijn dat de laatste tijd kennelijk steeds meer gelezen wordt.

Een standpunt innemen is niet altijd zinvol.  Natuurlijk heb je altijd zelf overwegingen maar of het zinvol is daarmee pertinent naar buiten te komen is een ander zaak. Soms is het heilzaam/ Soms niet.

 Om dingen te verbeteren op het niveau van het dageliks leven is het vaak nodig op de barricade te gaan staan en dat is ook goed om te doen. Ik heb respect voor mensen die dat doen en kunnen. Maar  dat is waar is  ik tegenaan loop. Dat heb ik niet zo in mij ontwikkeld. Zo ben ik nooit echt  geweest. Daar wil en kan ik niet mee omgaan zoals ik nu in mijn vel steek. Dan sta ik niet in mijn kracht. Daarbij overweeg ik dan dat de persoonlijkheid niet minder krachtig hoeft te zijn  dan wanneer  hij zich dienend opstelt ipv regerend.  

Dienend, daar ligt meer mijn lracht en motivatie om een goed leven te leiden.

Daar wil ik proberen mij  in te bekwamen met betrekking tot het me aangevallen voelen bijvoorbeeld en daarin te herkennen dat ik boos wordt precies hetzelfde als alle mensen die zo boos worden. Die boosheid herkennen in mijzelf is een weg om te gaan en te leren daar een goede vredelievende weg in te vinden. Daar ligt mijn kracht, 

Ik kijk regelmatig op youtupe zooms die de Dalai Lama geeft op vragen en ik zie dan  hoe hij voortdurend de nadruk legt op de gemeenschappelijkheid en liefde mededogen. Een prachtig voorbeeld voor mij dat mij beter past dan uitgesproken waarheden  en waarde- oordelen  te verkondigen  en zulke bewoordingen geven me dan weer perspectief voor mijn eigen blogjes. 

Een levenslange oefening.

 Het draait allemaal om de liefde.  

Ja liefde. Wat is dat eigenlijk. Ik denk als je het aan verschillende mensen zou vragen zou je ook verschillende antwoorden krijgen. Het is verbazingwekkend hoeveel verschillende inzichten er zijn over de liefde. Ik voerde er ook nog wel eens gesprekken over. Helaas met een vriendin die alweer enkele jaren geleden overleed. Dat waren mooie gesprekken. We waren het lang niet altijd samen eens maar we konden naar elkaar luisteren. Dat kwam ook omdat we van elkaar hielden. Alweer een van de vormen van liefde die er is. 

Hoe makkelijk kan liefde niet over gaan in haat. Wie je de ene dag nog als een heel goede vriend ziet daar mee kan zomaar iets gebeuren waardoor je elkaar liever ontloopt en dan kan het zelfs zo zijn dat de liefde die je voor hem of haar koesterde omslaat in boosheid, weestand en zelfs haat. Is dat dan liefde. Ik denk dat we dat soort voorbeelden allemaal wel kennen. 

Mijn vriendin zei altijd God is liefde.  En nu heb ik zelf niet als basis en uitgangspunt het alomvattende idee van een God die liefde is, ik kan daar gewoon niet zo goed mee uit de voeten. Ik kom dan onherroepelijk in een dualiteit terecht van links en recht, goed en  fout, ik hier god daar, Wat doe je dan met al die mensen die in jouw ogen niet goed zijn, in jouw ogen geen liefde kennen of een hekel aan je hebben .  Als ik moet geloven in een god die hemel en aarde heeft gemaakt dan moet er ook voor die goed noch iets geweest zijn. en daarvoor ook nog en daarvoor ook nog.  Ook in de wetenschap zie ik zulke dingen tevoorschijn komen. Aan de hand van het bewijs voor het ene volgt dat er dan ook weer iets anders moet zijn. Wat was er voor de oerknal. 

Om het maar even simpel te houden denk ik dat alles in deze dualiteit is opgebouwd uit aantrekking. afstoting en neutraliteit. Als er een God zou zijn zou hij alle principes die er zijn vertegenwoordigen. Dan kan hij nooit alleen maar liefde zijn. Zonder die drie fenomenen is er geen leven mogelijk. 

Nou daar maar eens een poosje over nadenken want dat betekent wel dat ook ik die drie dingen in mij heb zitten. Zonder dat is er geen bestaan van mij mogelijk. Maar misschien kan ik er wel anders mee om leren gaan. 

Heee kom ik daar op het punt allomvattende liefde of zo je wilt groot liefde mededogen.  Alles mag er zijn zoals het is. 

Betekend het dan dat ik niet meer kan zien waar mensen elkaar wat aandoen en agressief handelen, elkaar naar het leven staan? 

Nee dat betekent het  natuurlijk niet. Een goed ouder zal zijn kind ook goed opvoeden en dat betekent niet dat alles maar goed gevonden wordt en toch houden zij van hun kind. En dat laatste daar ontbreekt het mij nog wel eens aan. Ik kan de boosheid over onterechte of onrechtvaardige zaken nog maar heel moeilijk in het perspectief van de liefde plaatsen.

Goedheid en liefde kan alomvattend zijn maar het is verschrikkelijk moeilijk om het in het juiste perspectief te  leren zien 

Ik leef middenin die dualiteit en het enige uitgangspunt ben ikzelf. Misschien moet ik af en toe eens uit dat perspectief van het zelf proberen te stappen zonder mezelf te verliezen en open naar mijn medemens en vooral naar mijzelf kijken. \. Mijn medemens die ook gelukkig wil zijn net als ik. 

Nog genoeg om over na te denken en vooral om stil te worden zodat alomvattende liefde wat meer duidelijkheid in mezelf kan krijgen. En vooral om te leren zien wat het dus niet is. Want als ik leer zien wat het niet is kan wat het wel is meer gewicht krijgen.

Boehddisme is een levenslange beoefening.

Waar verschil is, is energie

  

Vanmorgen hebben we aan de ontbijttafel weer eens het hele wereld gebeuren aan ons voorbij laten trekken en dat is mooie gesprekstof ook al zijn de dingen die voorbijkomen verre van mooi. We zijn geen van beiden optimistisch over alles wat er in de wereld gebeurt. Het gaat te ver om er op een blogje te diep op in te gaan maar veel heilzame dingen zie ik niet in het verschiet. Het is vreselijk wat mensen elkaar aandoen en dat allemaal omdat iedereen op zijn eigen manier gelukkig wil zijn. Dat gaat heel ver want het lijkt dat er tegenwoordig zonder vakantie, feesten en evenementen niet meer kunnen leven. Als dat er niet is, schieten we in een depressie. Is dat de zin van het leven? En dan generaliseer ik natuurlijk en is het heel kort door de bocht. maar toch....

Leven met alles erop en eraan, niets uitgesloten niets weglaten van wat er op het pad komt, leven met wat er is. Dat is altijd mijn uitgangspunt geweest. Ik merk dat  dat alleen maar mogelijk is als je van nature niet depressief bent en altijd open staat voor creatieve denkbeelden. Niet gaat zitten in eigen denkpatronen. Nou is dat een van de lastigste dingen. Als je van nature niet zo makkelijk depressief te krijgen bent, is het misschien iets eenvoudiger om naar mijn eigen denkpatronen te kijken en zien waar ikzelf ook vastzit aan mijn egocentrisme om toch meer duidelijkheid te krijgen in de gang van zaken die natuurlijk bij iedereen een rol speelt en vaak een veel te grote rol. . Want waar volgens mij de wereld mee te kampen heeft is met een totaal gebrek aan saamhorigheid. Het is ieder voor zich en god voor ons allen. Jij daar en ik hier. Nationalisme viert hoogtij in bredere zin  en het betekent dat die houting over het algemeen overal makkelijk in te zien is behalve in HET ZELF. We doen allemaal net zo hard mee ook al doen we nog zo ons best er voor de ander te zijn waar dat mogelijk is. 

Iedereen preekt alleen voor de eigen parochie en er is geen grotere visie of een inschattend vermogen op de lange termijn. Niet in onszelf of in de mensen die het voor het zeggen hebben of je nou in de politiek of op de werkvloer kijkt, je komt het overal tegen.  Uiteindelijk kan dat niet goed gaan. 

Al jaren geleden zei ik :  We krijgen hier in Nederland nog eens natte voeten. En jawel gister zag ik op de TV het kaartje van wat er van Nederland overblijft wanneer er geen ingrijpende maatregelen getroffen  worden. En intussen zit ik in mijn heerlijk verwarmde kamer met mijn digitale hulpmiddelen  en laat me al mijn weelde niet graag afpakken. Zo zijn we toch allemaal. De een misschien iets meer dan de ander en sommigen zetten zich extreem in voor het behoud van de aarde maar IK... IK wil wel maar doe het niet (zo graag) en wacht af tot er regelgeving komt. We gooien hier en daar een geldbedrag als we het kunnen missen in een collectebus en dat is nodig maar misschien is het nog meer nodig om onze eigen schulden af te kopen . Neeee ik pak geen vliegtuig en doe zuinig met allerlei dingen die voor de hand liggen maar ik zou toch best veel meer kunnen doen..

 En zo gaat het ook met de pandemie. Om dan nog maar te zwijgen over alle mensen die daardoor tegenover elkaar komen te staan in hun opvattingen over de aanpak van het virus. We geven alle omstandigheden de schuld. Alles is fout en verkeerd terwijl de enige schuldige het virus is. Waarom worden we niet boos op het virus en zetten alles in om het te bestrijden maar nee we blijven mopperen. Maar nee we worden boos op alle mensen die proberen er het beste van te maken linksom of  rechtsom . Ieder op de eigen manier. . Moeilijk moeilijk moeilijk. Het vraagt heel veel zelfreflectie om te onderzoeken waar het egocentrisme een rol speelt en dat kun je alleen maar in jezelf onderzoeken. Het is onmogelijk om daar anderen van te beschuldigen en met de vinger te wijzen want je kent hun diepste waarheid niet ook al denk je nog zo ze door te hebben.   Ik hoor  de preken voor eigen parochie. Dan is er totaal geen openheid meer naar mogelijkheden en blijft iedereen hangen in de eigen overtuigingen vastzittend in het eigen gelijk. Van een open dialoog, daar is geen enkele mogelijkheid meer voor te vinden. En de schuld geven aan het verleden is al helemaal zinloos want daar reageert het virus niet op en daar worden we niet beter van. Vanaf nu moet er ieder moment gedaan worden wat er gedaan kan worden. 

 We pakken onze eigen verantwoordelijkheid niet en wachten op regelgeving en als die dan komt zijn we het er niet mee eens omdat het ons niet schikt en noemen we het onrechtvaardig. Waarom hij wel en ik niet terwijl het daar niet om gaat het gaat om saamhorig het virus te bestrijden. Het mooiste zou zijn als we werkelijk verantwoordelijke mensen zouden zijn en alle consequenties van onze beslissingen door zouden hebben.  Het blijft moeilijk en lastig te overzien.   We  moeten leren  de consequenties van al onze beslissingen op ons te nemen en goed te overdenken welke consequenties dat zouden  kunnen zijn voor ons persoonlijk leven zonder een ander te belasten.

En zo is dat met alles. De oorlogen in de wereld de vluchtelingen die daaruit voortkomen. Het begint met oorlog en tussen haakjes, dat, die oorlog is de schuldige. Je moet al heel ver in de politieke situatie duiken en de geschiedenis van een land hoe het zich ontwikkeld heeft en op welk punt het is aangeland om oordelen te kunnen vellen en dan nog is de oorlog de schuldige en ook dan heb je niets aan de know how over het verleden hooguit ervan leren het in de toekomst beter te doen. Maar .vanaf nu moeten we handelen in saamhorigheid. Er zijn voor elkaar.  . En natuurlijk blijven er misdrijven bestaan die bestraft moeten worden zodat degene die de misdaden begaan heeft niet meer vrij rond kan lopen. Maar we hoeven niet  boos te worden op de  mensen die iets willen doen om hun leven te verbeteren, niet de hulpverleners die vaak met lege handen staan en dan ook nog de wind van voren krijgen. Allemaal slachtoffers van een gemis aan saamhorigheid waar we allemaal deel aan hebben en waar oorlogen uit voortkomen. 

Zij die hun kop boven het maaiveld uitsteken en beslissingen durven nemen in een verdeelde maatschappij waarin ik zo langzamerhand toch wel erg veel anarchisme tegen kom. . Ik heb er respect voor. Daar is moed voor nodig en verantwoordelijkheidsgevoel. Of ik het er nu wel of niet mee eens ben. Ik leef gelukkig in een vrij land en dat zou ik graag benadrukken. Het is mogelijk mijn mening weer te geven. Mijn emoties niet doorslaggevend te laten worden in mijn handelen. Overal en altijd zullen er fouten worden gemaakt en daar mag over gesproken worden.

Ik hoorde de weervrouw van RTL zeggen over de wind en de energie: Overal waar verschil is, is energie. Dat geldt ook voor mensen, zei ze. Prachtig toch. Die energie zouden we beter kunnen gebruiken om gezamenlijk voor een wereld te gaan waar we,  niemand uitgezonderd staan voor elkaar in plaats van elkaar te bestrijden. 

Laten we er zijn voor elkaar.

Nooit een saai moment

En dan schreef ik op het vorige blogje over mezelf leren kennen. Ook weer zoiets met een dubbele bodem. 

Doordat ik steeds meer en meer over mijn verborgen kanten te weten kom vraag ik me ook steeds meer af of het echt mogelijk is jezelf te leren kennen. Daar geloof ik niet meer zo in.   Er zit zoveel kwaliteit. Positief en negatief, mogelijkheid en onmogelijkheid in een mens verborgen. Vaak niet herkend onder de oppervlakte. Het kan naar boven komen onder specifieke omstandigheden want niet alle soorten omstandigheden komen in één  leven voorbij. 

Zo kan ik door die opmerkzaamheid versteld  staan over mezelf. Soms leuk soms minder leuk en dan lijk ik niet op de persoon die ik zou willen zijn. Dan denk ik: ben ik dat? Heb ik dat ook ik me zitten.?

Niets menselijks is ons vreemd wordt er wel eens gezegd en dat is een waar woord. 

Bepaalde omstandigheden kunnen een reactie teweeg brengen die helemaal niet past bij het aardige mens dat je denkt te zijn. Ik denk dat dat voor iedereen geldt 

Één voordeel heeft het. Als ik al die trekjes in mijzelf tegenkom en er met vriendelijkheid op leer te reageren zonder mezelf te veroordelen,. Mezelf niet onderuit haal maar zeg : volgende keer beter opletten en het anders aanpakken. Of als ik er misschien om lachen kan dan leer ik hopelijk  ook milder of anders te reageren op datgene waarmee mijn medemens de mist ingaat.

Zo is dat 

Nooit een saai moment

Schoppen naar de maan

Let op mezelf

 

Onderstaande tekst is van Krisjnamurti en inderdaad dat is precies wat meditatie is. 

Houd jezelf in de gaten. Integer kijken naar wat zich in doen en denken afspeelt. Dat is niet altijd leuk want mijn ervaring is dat ik van alles tegen kom in mezelf waar ik niet altijd blij mee ben.  Daarom ben ik wel blij dat ik toch handreikingen heb gekregen waardoor ik er nu wel naar durf te kijken. Want als ik niet weet wat zich in mijzelf afspeelt hoe kan ik  dan volledig bewust zijn van mezelf en mezelf leren kennen.

En ja uiteindelijk moet je het zelf doen. Maar voor een mens als ik is een vinger die naar de maan wijst wel handig dan kan ik zelf leren zuiver te kijken 

Meditatie is een van de grootste kunsten in het leven - misschien wel de grootste, en je kunt het van niemand leren. Dat is het mooie ervan. Het heeft geen techniek en dus geen gezag. Wanneer je over jezelf leert, let dan op jezelf, let op de manier waarop je loopt, hoe je eet, wat je zegt, de roddels, de haat, de jaloezie - als je je bewust bent van dat alles in jezelf, zonder enige keuze, dat deel uitmaakt van meditatie. Meditatie kan dus plaatsvinden als je in een bus zit of in het bos loopt vol licht en schaduw, of luistert naar het gezang van vogels of kijkt naar het gezicht van je vrouw of kind.