Oudjaarsdag

 En de regen klettert op de bakken van de rolluiken. . Het is somber en triest weer. Er zijn veel mensen die daar last van hebben  en dat maakt de overdenkingen die men er in het oude jaar op na houden  niet vrolijker op. 

Ik houd me met geen van beiden bezig. Niet met somberheid over het weer en niet met overdenkingen over het afgelopen jaar. Ik houd me liever dagelijks bezig met alles waar ik op dat moment mee bezig ben. Dan weet ik echt wel wanneer ik uit mijn slof schiet  en neem me voor het een andere keer beter aan te paklken. Evenals het nieuws en de gebeurtenissen in de wereld.  Natuurlijk heb ik daar mijn overwegingen over in de momenten dat we erover praten of over wat ik zo op de TV voorbij zie komen. En dan weet ik dat ik  er  iets aan kan doen door nog meer en beter naar mijn eigen gedrag te kijken en dat in de gaten te houden. Ik wil niet  vervallen in zoals ik al zei 'uit mijn slof schieten' of andere onhebbelijkheden waardoor  ik zoveel narigheid en agressie op de tv voorbij zie komen. Me niet aangesproken leren voelen en boos reageren op dat wat mijn ego raakt. Geduldige opmerkzaamheid. Dat is een hele oefening, .

 Iedere dag doen wat ik kan is al een  opdracht op zich en voor mij de enige manier om mee te helpen een betere wereld te maken. En ik weet dat ik handjes en armen te kort kom om het leed vn de wereld op te lossen. Samen met de de dingen die ik dan nog wel kan doen aan het wereld gebeuren zoals stemmen en me verdiepen in allerlei ontwikkelingen zodat ik weet waarvoor ik wil kiezen. Want daarin zijn we gelukkig vrij in Nederland. Veel meer kan ik op de plek waarop ik me bevind niet doen. Maar het is ook heel veel met een goede inzet.

Iedere dag heeft genoeg aan zichzelf. Dat is een van de dingen die ik  in de gaten wil houden. Daar kan ik iedere dag alles instoppen wat aan de orde is en waar ik me mee bezig wil houden  maar ik zou er niet het hele jaar mee op mijn rug rond  willen en kunnen lopen. Dan had ik binnen de kortste keren een burn out en zou ik voor niemand meer zinvol bezig kunnen zijn. 

Nooit te oud om te leren

 Op de meest ongelegen ogenblikken schieten me onderwerpen te binnen om een blogje over te schrijven. Of tijdens een gesprek aan tafel komen er dingen naar boven die ik interessant vind en ik graag op blog zou willen zetten. Maar als ik dan een blog wil gaan schrijven zijn de ideeën verdwenen.  

Maar nu heb ik een mooi appje gedwnload . Google Keep. Met dank aan Vlasjes blog. Heel handig voor allerlei ideeën. Je kunt er mooie lijstjes in maken voor boodschappen bijvoorbeeld en er verschillende labels aan geven. Zo kan ik ook de gegevens die ik nodig heb voor de Zoomcursussen erin bijhouden. Ik word  steeds handiger met dit digitale gebeuren. Ik heb nu ook een lijstje gemaakt waarin ik als het ter sprake komt, snel blog ideeën kan plaatsen. En het handigste is dat ik ze op telefoontje en tablet kan gebruiken want de aantekeningen zijn gesynchroniseerd.  Ook kom ik regelmatig mooie citaten tegen waar ik wel over zou willen schrijven, 

Dus nu maar sparen om fijne onderwerpen te verzamelen waar ik over wil schrijven. 

En verder vind ik het altijd weer lastig om er achter te komen waarom ik op mijn toetsenbordje geen dubbele punt kan vinden voor boven de ë. Ik heb me wezenloos lopen te zoeken. Maar nu heb ik het gevonden via een omweg en het rouchscreen lukt het me om 'ideeën' te tikken. Zo zie je maar. Een mens is nooit te oud om te leren. 

  

Over lijstjes en citaten gesproken.  Ik vond een heel oud boek op google playbooks die je gratis kunt downloaden.  Zo leuk om daar te snuffelen in oude boeken over Mystici bojvoorbeeld want dat boeit me toch altijd weer omdat ik er nu heel anders insta als vroeger en heb geleerd de dingen anders te duiden en te zien dat het gaat over het spiegelen van mijzelf op de manier waarop ik zelf in het leven sta en het niet aan de orde is er wie of wat dan ook op te oordelen ook mezelf niet of er verplichtingen op te plakken.  Daar komt bij bij dat het altijd verder gaat dan het  idee dat er over een God is. Ons doen en denken is nooit toereikend want ook woorden zijn ontoereikend om het totale leven en ook nog verder dan dit leven  te bedenken.  Maar goed dan kom ik in een heel ander verhaal terecht en het gaat me nu even om dit boek.  Ik vond een boek van Thresa van Avila waar ik ook boeken over gelezen heb en ik vind haar leven heel boeiend en bijzonder. Nu vond ik iets met allerlei aanwijzingen die ze haar nonnen leerde om een 'heilig' leven te leiden  Ik copiëerde er iets uit. 

Blijdschap onder de kerstboom

  Ondanks meer lijfelijke problemen die regelmatig best wel opspelen,  maar wat voel ik me toch verwonderlijk goed met het ouder worden. Terwijl ik rondom me heen bij ouderen toch  wel andere dingen zie.   De kommer en kwel van alles wat achtergelaten moet worden is aan de orde van de dag. Vaak onbewust ligt het aan de basis van de onvrede die er is. Vasthouden aan alles wat ooit was en de zgn verplichtingen die bij het leven horen als een gevoel van moeten beantwoorden aan bepaalde normen en waarden die vanuit cultuur en persoonlijke inzichten over wat goed en niet goed is, zijn opgebouwd, Al die dingen  worden onder de gewijzigde lichamelijke omstandigheden maar moeilijk veranderd of opgegeven.  Zelfs het gevoel van ergens schuldig aan zijn als er niet aan  'verantvwoordelijkheden' wordt voldaan, spelen een grote riol. En zoals ik al eerder schrteef. loslaten is  niet het juiste woord maar het gaat meer over 'er niet in blijven hangen'. Als ik iets wilt leren van het ouder worden is het dat  wel. En niet te vergeten de bewustwording daarvan. Dat ligt aan de basis. 

Natuurlijk spelen zulke dingen altijd een  rol maar door me er bewust van te worden lijkt het juist bij het ouder worden steeds eenvoudiger om me aan te passen aan de omstandigheden en voel ik me daar heel tevreden mee. Ik ondervind dat het niet gaat over minder gelukkig zijn omdat er dingen van het perspectief verdwijnen maar eerder gelukkiger zijn met de vrije keuze die ervoor in de plaats komt en vrij zijn om niet niet meerte doen wat teveel eisen aan me stelt of nauwelijks meer op te brengen is. Mijn eigen weg te kunnen vervolgen. Iedere kleer weer opnieuw bijstellen  en ervaren wat nog wel of niet meer  kan om tot een plezierige en goede nieuwe mogelijkheid te komen.   Soms heb ik extreme vermoeidheid over voor de invulling van een dag  maar het kan zomaar zijn dat ik tot de ontdekking kom dat ik dat niet meer moet doen en het achter me laat.

Dan verbaas ik me erover  hoe een andere invulling niet betekent dat het zware emoties met zich meebrengt maar eerder blijdschap over de nieuw gevonden mogelijkheden. Dat het geen verlies is maar winst ondat er altjd andere dingen voor in de plaats komen die dan nog wel tot de mogelijkheden behoren en zelfs nog meer voldoening kunnen geven doordat ik er ook op een andere manier kan zijn  voor en met anderen. 

Mijn uitgangspunt dat het leven bestaat uit onder meer de kontakten met anderen hoe dan ook, blijft  als een paal boven water staan. Het is ook de mogelijkheid om te reflekteren op het eigen functioneren en het bijstellen daarvan.  Zijn we niet op deze wereld om er samen in communicatie met elkaar iets goeds van te maken? En als ik dan de nieuwe mogelijkheden ervaar dan is er blijdschap over het genomen besluit dat eerder zo moeilijk leek  los te laten. Dus ervaar ik dat er niet in blijven hangen de manier is om met moeilijkheden om te gaan.

Wat heb ik genoten van de nieuwe manier van de kerst met de kinderen. Een gourmet, wat jarenlang de traditie was m, Allemaal bij elkaar zijn,,ging mede door de Corona in de eerste jaren  niet door.  Het kostte nu heel wat creatief denken voor ik tot de beslissing kwam hoe het dan in te vullen. Plots ging er een lichtje branden. Gezamenlijk eten zat zo vastgebakken in het systeem (maar wordt me te zwaar)dat zelfs het denken daar moeilijk los van kon komen maar idd eureke.  Hoe moeilijk kan het zijn en hoe makkelijk liggen de oplossingen  voorhanden waar volkomen langsop wordt gekeken. 

Gewoon de middag samenzijn  met een hapje en drankje  zonder veel poespas was een eyeopener. Hoe eenvoudig kan het zijn maar hoe moeilijk kan het lijken,.  Gewoon gezellig elkaar allemaal tegelijk ontmoeten.   En het was heerlijk. Ik jeb ervan genoten.  Na enkele jaartjes eindelijk ook weer de achterkleinkinderen zien en ervaren hoe leuk het is die kinderen life mee te maken in de huiselijke omstandigheden  Veel woorden hoef ik er niet aan te besteden maar kreten als : liefdevol, vreugdevol, blijdschap en gemeenschappelijkheid dekken de lading.

Het was een vredevolle kerst voor ons kleine gezelschap. 

 

Mooie kerstdagen gewenst

 Ik zou willen dat ik de blijdschap en tevredenheid die me vaak overvalt en zo vanuit een diepe laag naar boven komt, zou kunnen delen met zovelen die er geen gat meer in zien of altijd onderweg zijn in kommer en kwel. Als ik iedere keer weer hoor hoe mensen het moeilijk hebben en daardoor de negatieve dingen in het leven zien en nooit de goede kanten  om zich heen als zodanig ervaren die er toch echt wel zijn. Hopelijk zien ze dat af en toe wel maar dat laten ze dan in ieder geval niet zo merken.  Helaas ze schijnen er dus blind voor te zijn.   Ik hoop dat ik er iets van kan leren zodat ik er zelf anders mee om kan gaan en me vooral bewust blijf van het waardevolle leven onder alle omstandigheden. Ook al zijn we nog zo vaak alleen er zijn altijd comntacten. Ook degene die behulpzaam zijn mantelzorgers en mensen van de zorg instellingen die langs komen daar hebben we contacten mee.   Als het leven voor mij moeilijker zou worden. JHoop ik me daarvan bewust te kunnen blijven. 

Dan zijn er gelukkig ook ander voorbeelden om mij heen.

Ik belde een vriendin  die in een rolstoel zichzelf nog altijd probeert te behelpen en het zo goed doet. Altijd de goed kanten probeert te ien. En zegt hoe heerlijk zij het vind  en ervan geniet om kontakten te hebben zoals wij dat hebben op dinsdag morgen. Nu even pauze tot na het nieuwe jaar. En dan krijgt ze Corona zo vlak voor de kerst. Ik belde haar en ze was goed aanspreekbaar. Had niets nodig en we hadden het even goed samen in de uitwisseling. Zo'n geweldig mens zo weinig mogelijkheden zoveel beperkingen en altijd  vechtlustig en open voor de goede kanten van wat ze allemaal nog kan ervaren.  Prachtige voorbeelden van hoe het ook kan.  Evenals Veroni die haar leven lang al op bed ligt zonder bewegingsvrijheid zich niet eens kan keren en ondanks alle pijnen de weg vind om nog dingen te doen die voor haar mogelijk zijn. Er plezier in schept anderen te verrassen. Zo geweldig ondanks al haar pijn.

Ik vuilde de dadels met roomkaas en kookte de eieren voor morgen. De hapjes en rolletjes maak ik morgenvropeg af en dan komen de kinderen. klein- en achterkleinkinderen morgenmiddag. Daar verheug ik me op ze allemaal weer bij elkaar te zien. Dan kunnen ze ook samen weer eens lekker kletsen. Geen eten koken of klaarzett  want dat vind ik veel lastiger dan wat lekkere dingen op tafel en een drankje voor de middag, dan kan ik 's avonds nog een beetje bijkomen. 

En nu zit ik helemaal vrolijk te zijn. Achter mijn prachtige tablet te tikken en naar het Weihnachtsoratorium van Bach te  luisteren en nu ga ik naar gezellig kerstnummers van alles en nog wat luisteren en kom al helemaal in de kerststemming. 

Iedereen hele mooie kerstdagen gewenst. 

Vrede

 Plotseling zag ik het haarscherp voor me. De oude fiets van mijn vader.

Ik had het gevoel dat ik de hele nacht niet had geslapen en dacht, hoe was dat ook alweerin die tijd dat er geen enkel huis was met een badkamer een douche of bad. Mijn vader ging altijd naar het sportfondsebad om daar een stortbad te nemen. Ging hij dan dat hele eind lopen. Zoveel tijd had hij toch niet. Het was werken van 'smorgens vroeg tot voor de avondmaaltijd. En hij ging ook nog regelmatig naar de bibliotheek. Deed hij dat allemaal lopend? 

En plotyseling was hij daar. Die oude zware zwarte fiets. De koplamp was zelfs pok zwart. Dat is zeventig jaar geleden. /Zo regelmatig poppen zulke beelden naar boven. Dat is leuk maar wat is de wereld veranderd. 

Ik heb helemaal geen zin in dat gebeuzel van fijne feestdagen en zo. Niet omdat ik het niet naar mijn zin heb. Maar omdat er zo'n chaos in de weteld heerst niet alleen in de wereld maar ook in de harten van veel mensen.  Daarom is het enige dat ik wens dat er vrede komt en tevredenheid met alles dat er is in ieders hart en dat gaat niet vanzelf. Daar moeten we heel wat voor doen en misschien wel heel wat laten. eb  dan volgt de rest vanzelf.  en verder doe ik het een beetje kalm aan met bloggen. 

kwartjes die me toevallen

  Weer eens proberen woorden te vinden voor de kwartjes die zo af en toe vallen terwijl ik mijn sadanas aan het mediteren, ben. Die kwartjes betekenen voor mij een diepere vorm van begrijpen van iets dat ik al wel weet maar waarvan ik eerder niet de diepte kon ervaren, en dan plotseling is er dat bijzondere begrijpen hoe het zit, noe het in mij werkt wetend dat ernog veel meer in schuil gaat want altijd weer blijven ernieuwe kwartjes vallen. Zo bijzonder.

Iedere Sadana begint met het nemen van toevlucht en daaraan wordt veel aandacht besteed in de lessen die we daarover krijgen. Dus ben ik er goed mee op de hoogte. In de Lamrim, heeft Rimpoche het over de bakker waar je toevlucht toe neemt als je brood nodig hebt.   Er is altijd wel iemand die weet waar het over gaat, En die je kan helpen met hetgeen waar je zelf weinig of niets van weer. Duidelijk.

Toevlucht nemen heeft meetdere niveaus die dan ook weer met vertrouwen te maken hebben want je kunt pas geholpen worden door iemand die je vertrouwt met en in zijn kundigheid en daar kom je pas in de praktijk achter in hoeverre  dat vertrouwen er kan en mag zijn. Dat vertrouwen kan ver gaan en in geval van een operatie bijvoorbeeld zul je jezelf volkomen toe moeten vertrouwen aan de arts, Als dat vertrouwen er is dan geeft dat veel neer rust dan wanneer het er niet is. Het vertrouwen in hem of haar wordt  opgebouwd uit dat wat de arts heeft geleerd en de resultaten die hij of zij heeft geboekt bij de genezing van veel patienten. 

Zo is het eigenlijjk niet anders in de Boeddhistische traditie met de leer van de Boeddha. En wanneer je dan zelf gebruik gaat maken van die leer en de resultaten in je eigen leven ervaart dan komt er steeds meer vertrouwen. Dat is iets wat ik intussen door de jaren heen heb ervaren en waar ik  heel blij mee ben. 

Maar mijn wortels liggen in de christelijke traditie met een God die wel voor mij zal zorgen en een Jezus die voor mijn zonden is gestorven is , In die dogma's kon ik mij niet zo vinden. Ik baseer me liever op wat meer logica en daar wringt bij mij nou precies de schoen, Want aan de ene kant gaat dat er bij mij niet in en zoek ik het in een eigen verantwoordelijkheid en meer logica en aan de andere kant is dat veryrtouwen in een vader in de hemelen die voor me zorgt wel lekker ook al kan ik me niet vinden in die stelling die ik jaren geleden al had achterhaald en met mijn denken had afbeschreven. Maar denken betekent nog niet da het me eigen is gewortden. Ik ben waarschijbnlijk wat hieraqrchie gevoelig en laat me graag leiden als dat makkelijker is. Zolang er dus van verwennerij  en een goed leven sprake was had ik geen problemen met de christelijke ttaditie en de vader in de hemel. Maar toen het leven met alle problemen van dien zich aankondigde begon alles te wankelen en vond ik  uiteindelijk een toevlucht in de Boeddha met zijn logisch denken en praktische lessen duidelijker en dat paste me beter. Maar een maar was die toevlucht want iedere keer wordt het balletje weer teruggespeeld en wordt me duidelijk hemaaakt dat het allemaal in mijaelf aanwezig is,Het koppetje vindt dat wel prima en die stelling dat het allemaal in mijzelf aanwezig is past daar wel bij. Daar ben ik door de jaren heen behoorlijk van doortdrongen geraakt. Het vertrouwen was gegroeid, de toevl;ucht was duidelijk. Ik begreep ook dat er niet zoiets buiten mijzelf was waar ik ja wat???? waar ik  hetzelfde gevoel bij had als bij die vader in de hemel die wel voor mij zou zorgen. 

Een gevoel van diepe vrede is me wel vaker overkomen en dat zijn cadeautjes waar ik  blij mee ben maar pas op het moment dat het kwartje over toevlucht kan vallen en het toevlucht nemen tot Boeddha Darmha en Sangha diepe vrede en overgave gaat betekenen wetend dat het diep in mijzelf verborgen zit  want anders zou het er toch nooit uit kunnen komen) dan denk ik dat ik weer een klein stapje dichterbij de duidelijkheid van toevlucht nemen ben gekomen.  En dat kwartje viel nu plotseling. Dan is het er zo in eens. 

Het is niet alleen in mijzelf maar in het totaal van  het geheel. De alles omvattende kwaliteiten waarin ik me geborgen kan voelen aanwezig dat is waar ik  me aan over kangeven. En daar kan ik me een voorstelling van maken van een Boeddhamind die door de eeuwen heen een vorm heeft gekregen door de oneindig vele beoefenaren en die  vorm kan ik ook  verinnerlijken waardoor het in mijzelf en om mij heen 'duidelijker en voelbaar' aanwezig is. Zo totaal aanwezig dat het energie geeft en ik daar de kracht uit put om te doen wat ik wil en moet doen. De blijdschap om dat te geven wat ik kan geven in de vorm van er zijn voor het totale leven. 

Zo  en daar laat ik het even bij. Dat zijn werkelijk cadeautjes die me overkomen. Daarom heb ik het maar snel eens opgeschreven zodat ik het me kan herinneren als het weer eens wegzakt.  

Tekening op een foto gemaakt op de tanblet. Ik ben al weer helemaal in kerststemming. Dat komt vast omdat sinterklaas hier niet meer langs komt. Een tante van mij zei altijd:

 Ach kind je verliest een dubbeltje en vindt een kwartje