Angst, onmacht en liefde

 Mijn huis is weer spic en span schoon.

En terwijl mijn lieve hulp alles weer keurig op orde kreeg zette ik een nieuw appje op mijn tablet. NPO luister en nu kan ik  een blogje schrijven met muziek op de achtergrond.  Er is altijd wel weer iets nieuws uit te vinden. Wat een wereld!

Aan de ene kant staat de wereld in brand met oorlog en ellende en hier vlak onder mijn neus leef ik in een betrekkelijk paradijs.

 Ik begrijp dat er veel mensen   in angst leven en dat is verschrikkelijk want de oorlogsdreiging is inderdaad ook hier groot en het zou helemaal niet zo verwonderlijk zijn als dat paradijs  ook onder bepaalde omstandigheden zomaar zou verdwijnen . 

Onzekerheid aan alle kanten en al is dat natuurlijk altijd zo  we zijn ons daar nu veel meer bewust van  dan onder rustige omstandigheden. Aan de andere kant is het ook onvoorstelbaar dat het inderdaad zou ghebeuren en ik realiseer me dat het dus zinloos is al van te voren in aangst te  gaan zitten. Aandachtig in mijn eigen midden blijven gaat me gelukkig goed af tot nog toe .  Noodzakelijk is het om  op mijzelf te lletten zodat ik niet in mijn kleine zelf  zoals het ook in oorlogen gaat in in haatgevoelens verval en  in een visuele  cirkel terechtkom  waar geen uitkomen aan is. 

Misschien negrijpelijk maar niet noodzakelijk me  daarin mee te laten nemen bij ddevreselijk berichtgevingen die nooit neutraalzijn over bombardementen en andere ellende   ook al doet de journalist nog zo zijn best. We kijken allemaal  anuit een eigen   gekleurd  perspectief.

Het geeft me juist een extra impuls me extra betrokken te voelen bij de slachtoffers.

Gisteravond was er een joodse vrouw in' Barlaat' op de tv die een boek had geschreven. Ze vertelde  hoe belangrijk het was dat de liefde zou overleven.  en dat kan ik niet meer dan onderschrijven. 

Het is moeilijk om het menselijk aspect van de misdaad te onderscheiden en ze apart te beschouwen waarmee ik de daad niet goed wil spreken. Maar op dat scherpst van de snede kan de liefde overwinnen.  Liefde betekent namelijk niet alleen maar lief en aardig zijn maar liefde kan ook bestraffend en rechtvaardig zijn. Liefde betekent dus niet dat de misdaad niet bestraft moet worden of goed gepraat moet worden  maar dat die wel degelijk  gevolgen zal hebben. zowel voor de misdagdiger als voor het slachtoffer. Zo zit het leven en onze maatschappij in elkaar. zo werkt oorzaak en gevolg en toch kan de liefde daar als een paraplu bescherming bieden. 

Het mooiste las ik dat in het boek van Etty Hillesum.  Hoe het mogelijk is. een weg te vinden in kommer en kwel.  En dat is soms zelfs zwak uitgedrukt  Waar zij door haar  manier  van leven niet alleen aan haar naasten een warme omarming bood maar ook in haar eigen geest de veerkracht wist te vinden.

Helaas is dat niet iedereen gegeven maar we kunnen ons er wel steeds meer  bewust van worden door op te merken dat het mogelijk en menselijk is NIET in angst en onmacht  te vervallen maar in liefde te blijven omarmen. Als eerste onze eigen angst en onmacht om dan ook de ander te kunnen omarmen.