Op zoek

Dit schreef ik een paar weken geleden

Vanmiddag ben ik naar de kwa geweest om te schilderen. Nu, vanavond aan tafel gaf ik woorden aan mijn gevoelens in verband daarmee, want het gaat niet meer zoals ik wil en het is lastig om duidelijk te krijgen hoe dat zit.

Jarenlang heb ik geschilderd en kon ik steeds weer een beetje meer leren in de praktijk van het kijken en doen. In de voorbijgaande jaren liep ik vaak in de detaillering vast en had ik grote moeite met weglaten en de stelling dat minder soms meer is. 

Ik ga steeds slechter zien en dat was heel behulpzaam bij het weglaten waardoor ik de grote lijnen uit het oog verloor. Ik had moeite met juiste verhoudingen. Juist daarover leerde ik toen veel bij.

Intussen wordt het zien steeds moeilijker. Ik probeer dat zoveel mogelijk te negeren, maar het wordt onder specifieke omstandigheden steeds duidelijker en meer beperkend. Zo ook bij het schilderen bij de kwa.

Ik ga steeds meer de essentiele afwerking missen die ik niet meer goed kan plaatsen en zien maar die soms wel nodig is en daar gaat het dus fout.

Dan kom ik weer eens in een soort vacuum terecht waarin ik niet weet welke kant ik het beste op kan gaan voor zover dat het schilderen betreft.

Ik moet de bakens verzetten en op zoek naar andere mogelijkheden. Die dacht ik te vinden in monoprints maar tot nog toe worden ook dat slechts achtergrondjes. Die voor mij niet voldoende zijn. 

Met de fotois op mijn tablet stoeien en in lagen samenvoegen van knipsels die ik dus digitaal perfect kan knippen, wat ik fysiek niet meer kan. Ja, dat zijn nog steeds leuke mogelijkheden en Jos, de docent van de kwa moedigt me daarbij aan nadat hij me had gewezen op de onmogelijkheid van een goed knipseltje en dat aardig in de achtergrond te werken.