We zien nooit de waarheid en de werkelijkheid.
Altijd zit ons conseptonele denken met al zijn interpretaties ertussen.
Soms in een klein momentje kan zo'n sluier worden opgetrokken en is het even waarneembaar voor een enkeling. En dan rollen we weer verder in alles zoals we denken te zijn. Maar toch, dat bewijst dat het mogelijk is op een andere manier in het leven te staan en ermee om te gaan. Er zijn andere perspectieven in onszelf mogelijk.
Zou dat ook de reden zijn waardoor alle oorlogen , ruzies, ellende en lijden in de wereld en in onszelf nooit verdwijnen?
Als dat zo is dan moet er nodig iets aan gedan worden. Niet door anderen maar door onszelf.
Soms vraag ik me af,hoe het is om altijd waar te nemen zonder interpretaties of commentaar
BeantwoordenVerwijderenEn zo is het, Elly...
BeantwoordenVerwijderenMaar dat is aan het veranderen en soms doet dat pijn. Het zien van dat wat werkelijk is!
Zoals Plato al zei:' we nemen de wereld niet waar zoals hij is, maar zoals wij hem ervaren. Groetjes Ella.
BeantwoordenVerwijderenIk herhaal wat ik al eerder zei: de mens is niet gemaakt om de wereldproblemen op te lossen. Wij zijn geen goden en moeten ook niet nastreven dat te worden. De oorlog in Oekraine kunnen we niet oplossen. Maar we kunnen wel veel andere dingen doen; tolerant omgaan met minderheden, mensen in je omgeving helpen die het moeilijk hebben (denk aan ondersteuning van de voedselbanken bijvoorbeeld), een vriendelijk woord voor eenzamen, goed zijn voor de natuur... ik noem maar wat. Wie heeft ook weer gezegd: als je in klein verband goed doet, telt dat ook voor de wereld. En daar geloof ik in. Beter een goede handeling in het klein dan je energie verspillen aan grote zaken waar je geen grip op hebt.
BeantwoordenVerwijderen