De onderzoekende geest van Krisjnamurti

 

In een vervolg op het vorig blogje vond ik een oude overdenking in mijn andere blog waar ik hier kleine aanpassingen in schrijf. 

In het vorige blogje zou nog veel meer uitgediept kunnen worden. Ieder begrip heeft zoveel meer inhoudelijkheid  en is maar heel kort even neergezet. Hieronder hoe Krishnamurti  als het ware naar de maan wijst  maar als je de maan wilt zien moet je zelf kijken.  Evenals het universum in jezelf ontdekken. Die introspectie moet je zelf gaan.

Iets schrijven over de filosofie van Krishnamurti is niet makkelijk. Je kunt het volgens mij ook geen filosofie noemen. Het is zijn bedoeling dat je met grote aandacht naar jezelf kijkt en wel op een heel intensieve manier onderzoekt hoe je brein werkt, wat je motieven en handelingen zijn. Hij geeft ook geen oplossingen voor problemen die je dan tegen zou kunnen komen maar zegt dat er iets gebeurd als je ZIET. Dan krijg je inzicht.

Aan het einde van  het laatste gesprek dat ik zag met Dr Bohm en Shainberg waren zijn betrokkenheid met de ellende van de wereld duidelijk zichtbaar. De gedrevenheid waarmee hij probeert te laten zien door te onderzoeken is heel bijzonder. Hij stopt dan bij een laatste vraagstelling en in dat laatste gesprek was dat de bijna concluderende vraag: Wat is dan dat bewustzijn?

Deze keer probeerde hij een andere ingang te vinden.

Al vragend en pratend werd duidelijk hoe we allemaal bezig zijn met beeldvorming. Vooral met een beeldvorming over onszelf. We doen niet anders. Zelfs wanneer we denken dat we ons een beeld vormen over anderen, de wereld of wat dan ook, is dat een beeldvorming van onszelf. De enige manier om daarachter te komen is een onderzoek van dat zelf. Analyse en overdenking en ik zeg het maar weer zoals ik het altijd zeg: 'tot op het bot'.
Ook Dr. Shainberg had daar moeite mee en gaf zich niet zonder slag of stoot gewonnen. Zijn brein (zoals K het denken benoemt) probeerde steeds naast zijn ervaring te gaan zitten en regelmatig riep K. hem terug met een dringend, NO NO en 'dwong' hem bij zijn ervaring te blijven. Het was duidelijk merkbaar hoe moeilijk dat is wanneer we onszelf tegenkomen bij zulke diepgaande overdenkingen. En ik schijf hier WE omdat het de bedoeling is er zelf intensief in mee te gaan.

Zichtbaar werd bijvoorbeeld dat wat wij liefde noemen niet verder gaat dan een koste en bate berekening. Als het te moeilijk wordt lopen we weg of stoppen er mee. "That is no love at all." Zei K.  Een hard gegeven en er werd veel tijd aan het onderzoek besteed wat noodzakelijk was want het is moeilijk onder ogen te zien en ons denken heeft de gewoonte ervan weg te lopen als het bedreigend wordt en niet aan ons beeld beantwoord.
Dat in jezelf onder ogen komen, de leegte van het niet in staat zijn om dat te zijn wat je denkt te zijn. Het beeld wat je gevormd hebt volkomen onderuitgehaald. Al diepgaand onderzoekend betekent het dat alle beelden over jezelf niet meer kloppen en je bent geneigd om er weer nieuwe beelden voor in de plaats te zetten. No No NO zegt K dan weer. Dat onder ogen durven komen, niet weglopen maar ZIEN. Het is kennelijk heel moeilijk om met de aandacht daarbij te blijven en de vraagstellingen en het aansturen van K's. woorden tot overdenking waren heel noodzakelijk. Het brein loopt er steeds van weg als het lastig wordt. Dat is ons 'normale' reactie patroon en K. laat zien dat dat gebeurd.

"Als er geen beeldvorming is, is er vrijheid"

Geen houvast meer hebben nergens naar toe kunnen. Dat kwam  ook bij Shainberg om de hoek kijken en is wanneer je in aandacht meegaat, herkenbaar want je komt dan terecht in een gevoel van eenzaamheid en totale verlatenheid.

ANGST, zei Shainberg Toen Krishnamurti hem naar zijn ervaring vroeg
NO NO NO zei Krishnamurti Ook dat is weer een valstrik van het brein en het denken. Het volgende beeld dat het denken produceert.

Zien, betekent dat er al iets verandert. Daar ligt het werk. Dat onderzoek is het land zonder paden.

Krishnamurti geeft geen oplossingen maar laat zien hoe het werkt. Inzicht maakt dat er iets in onszelf kan veranderen want we ZIEN niet hoe we in deze prachtige wereld in een kringetje ronddraaien door ons denken. Als je er paden voor uitstippelt om oplossingen te bedenken (brein) kom je onherroepelijk in Religie en Traditie terecht. Zo gauw het geïnstitutionaliseerd wordt komen de problemen met voorschriften etc. om de hoek kijken. DAT alles wijst hij af.

Ik persoonlijk ben me er ook terdege van bewust geworden dat daar de valstrikken op de loer liggen. Het is namelijk zo makkelijk om in die leegte te grijpen naar houvast om onszelf te sussen met veronderstellingen.  Daar komen God, Allah, Jezus, Boeddha, onze idolen, gewoontepatronen en verslavingen  om de hoek kijken. Beelden waar we ons aan vastklampen en niet verder onszelf onderzoeken terwijl het allemaal in het leegzijn van  een opzichzelf staan zelf aanwezig is. Zoals ik in het vorig blogje al schreef.