Is er bereiken?

Er is vandaag weer veel voorbij gekomen. Veel gelezen en wat voorbereid voor de cursussen die ik nu via zoom volg.

De Lamrim is een compleet pad om te gaan en daar kun je je hele leven mee bezig zijn. Het is eigenlijk een pad zonder einde. Begrijp me goed, dit is mijn eigenwijze blogje en alles wat ik hier schrijf is niet geautoriseerd door Boeddhistische organisaties of mystike  theologie. Daarvoor moet je bij de betreffende instanties zijn.  Voor mij is het hier de uitlaatklep over dingen die ik binnen mijn levenstocht ontdek en voor dat waar ik me graag in verdiep.

Wat bedoel ik dan met zonder einde? Is er dan geen doel? 

Nou dat denk ik wel als ik de lessen en geschriften lees dan gaat het in het Boeddhisme over het bereiken van  Boeddhaschap of over het ontwikkelen van Bodhicitta  of  de verlichting bereiken. Is dat dan haalbaar. Ja maar al die dingen daar hebben we zo langzamerhamd zoveel ideeën over in ons hoofd en het is maar de vraag of die  kloppen met dat wat het werkelijk is. Het is mijns inziens namelijk niet daarginds verweg ergens maar om de hoek van de deur. Maar onze beperkingen maken dat we in allerlei eigen interpretaties blijven hangen. Ik heb er wel 30 jaar voor nodig gehad om er een heel klein beetje zicht op te krijgen wat voor interpretaties bij mij een rol spelen door me bewust te worden van wat zich in mijn brein, gevoel en mijn handelingen afspeeld. Het pad in de Lamrim is daar een mooie spiegel voor.

In de mystiek gaat het dus weer zoals ik al schreef over de ziel die zich met het goddelijke vereningt dat is ook de betekenis van religie. of religare wat verbinden betekent. De ziel verbonden met de medemens en het goddelijke. Ook een pad om te gaan dat ik zelf mooi beschreven vond in De innerlijke burcht van Teresa van Avila. Ook  wat ik daar las kan als een spiegel werken voor mijjn eigen doen en laten. Maar ook de karmeliet Johennes van het kruis die het beschrijft als een bestijging van de berg Karmel. En zo zijn er vele andere ook modernere mystci als Simone Weil en Eveline Underhill.

Nou is de mystieke weg van het christendom niet het pad dat ik praktiseer al zie ik wel de raakvlakken. Dus kan ik me beter bezig houden in mijn 'schrijfdrift' met mijn Boedchistische beoefeningen en bevindingen.

Wat bedoel ik dan met een weg zonder einde. Dat wil voor mij zeggen dat ik steeds dezelfde soort beweging tegenkom van leren denken en mediteren. Iedere keer weer tot de ontdekking kom dat er steeds nieuwe perspectieven zichtbaar worden. Dat maakt het uitdiepen van de materie en mezelf onuitputtelijk. Soms vraag ik me af 'HOEVER EN WAARSTA IK NU' en weet dan onmiddelijk dat het niet de juiste vraag is. Er is niet zoiets als ergens naartoe gaan en verder komen.  Er is 'mens zijn'. Dat is het ontwikkelingspad. Volledig mens worden en bewust in dit leven kunnen staan.  Volledig aanwezig. 

Dus al ben je 30 jaar bezig met veel plezier gelukkig dan lees ik nu weer eens een van de eerste lessen terug en daar staat het al. Als je de staat van sjravayaka luisteraar bereikt en dat betekent ongeveer dat ik open wilt luisteren naar wat de boeddha me te vertellen heeft of pratyekaboeddha of zelfs het arhatschap bereikt zou hebben  dan heb je nog niet eens iets bereikt voor mijn  eigen heil  laat staan voor het heil van mijn medemens. Want dat js een groot ding in het Booeddhisme. 

Ik wil verlost worden van lijden en zo de mogelijkheid hebben er voor anderen te kunnen zijn

If you achieve the state of a Ÿhr›vaka [hearer] or pratyekabuddha [solitary realizer] arhat for your own sake, you have not even fulfilled your own needs and done virtually noth-ing for the sake of others. This is because you have not yet abandoned .introductory discourse on the lamrim.

some of the things you ought, such as the obscurations to omniscience and the four causes of ignorance. It would be like having to bundle up every-thing twice to cross a river once: although you may have achieved all the steps up to arhatship in the path of the Hınay›na [Lesser Vehicle], you must then develop bodhichitta and train in the tasks of a child of the vic-torious ones right from the basics, starting at the Mah›y›na path of accu-mulation. It would be like entering a monastery and working your way up from being a kitchen hand to the abbot; then, on entering another monastery, you have to go back to working in the kitchen again.

Pabongka

Liberation in  the palm of your hand.

En dat wil dus weer zeggen dat ik gewoon door kan blijven gaan. Er is  geen einde aan leren denken en mediteren. Na het pad van mediteren. Waarbij zoals ook krisjnamurti het zegt. Het hele leven IS bewustwording en meditatie. Daarna zijn er nog 2 paden om te gaan en alles in praktijk te brengen door de wijsheid van de afhankelijkheid van alle dingen te gaan doorzien en daarmee te kunnen leven.  Bewust worden van wat zich allemaal afspeeld in het innerlijk leven. Zo leven dat Groot Liefde Mededogen een vanzelfsprekendheid wordt.

En zo lees ik dat ook in het pad van de mystici die in iedere kamer van de innerlijke burcht steeds weer zichzelf in de ogen kijkt en met de voetjes op de aarde terug wordt gezet. Door diepzinnig in zichzelf te ontdekken dat er nog niets vanzelfsprekend is.

En naarmate ik daar een tikkeltje meer inzicht in krijg betekent het dat ik zoals Pabongka het zegt. Iedere keer weer van voren af aan kan beginnen. Steeds meer mens worden met de mensen.

Manjusri 

De kwaliteit van wijsheid met het tweesnijdend vlammende zwaard dat alle onwetendheid doorsnijdt.