Natuurlijke innerlijke vreugde

 Ik ben het boek aan het lezen en het is heerlijk weer eens een andere invalshoek te onderzoeken vanuit de ogen  van twee verchillende tradities.

Ik heb al zoveel citaten onderstreept waar ik mijn voordeel mee kan doen. Ik heb me voorgenomen er op mijn gemak doorheen te gaan en alles rustig binnen te laten komen. Het is geen boek waarbij je naar de oplossingen van een ingewikkeld verhaal aan het einde op zoek bent. En natuurlijk, de grote lijnen van de beide religies die begrijp ik een beetje maar de verdieping van allerlei essentiële punten. Daar gaat het om. Daar heb ik gewoon mijn hele leven voor nodig. 

Nu kwam ik terecht bij een passage over de Lodjong. In de bovenbalk jeeft de tekst van het begin af aan al op deze site gestaan. Mooi om je in te verdiepen en als richtlijn te gebruiken. .

In de lojongtekst wordt uiteengezet dat we gedoemd zij ons ongelukkig te voelen wanneer we op onszelf gefocust zijn 'Bedenk dat, zolang je gericht bent op je eigen belangrijkheid en teveel opgaat in hoe goed of slecht je bent, je het moeilijk zult hebben, Obsessief met naar je toehalen wat je wilt en van je afhouden wat je niet wilt, zal je geen geluk brengen . De tekst bevat ook de aansporing Het enige wat je altijd moet vasthouden is een opgewekte geest, 

Zegt het boek 

Hoe moeilijk is het niet wanneer je ziek wordt, pijn hebt en allerlei artsen moet gaan bezoeken, Is het dan nog mogelijk de innerlijke vreugde te bewaren. Die innerlijke vreugde wordt als een basis gegeven in ieder mens gezien en om dat dan niet onder te laten sneeuwen door alle ellende die je meemaakt. Als dat mogelijk gemaakt kan worden door je eigen inzet is dat prachtig.

 De beide heren waren het niet helemaal eens over de mate waarop de emoties in je zelf te beïnvloeden zijn. De Dalai Lama veronderstelde dat er meer mogelijk was dan je zou denken. En ik denk dat dat inderdaad zo is van uit mijn eigen ervaring alhoewel er meer mogelijk zal zijn dan ik ooit heb ervaren. Ik ben er ook van overtuigd doordat ik er al een klein beetje ervaring mee heb opgedaan dat er zoveel meer mogelijk is door oefening en leren gefocust te blijven op iets anders dan het eigen lijden. Die oefening  kost veel tijd maar vooral aandacht  en in het boeddhisme wordt het dan ook onze luiheid genoemd die denkt dat andere dingen belangrijker zijn dan de oefening waardoor we niet veel waar kunnen maken van het potentieel dat gewoon in onszelf aanwezig is. 

Volgens de beide ervaringsdeskundige uit het boek is dat dus echt mogelijk. In ieder geval is het mogelijk dat lijden te reduceren door niet teveel op de eigen toestand gefocust te zijn maar door liefde mededogen op te wekken in mezelf voor het lijden van anderen. Er zijn zoveel situaties waarin mensen leven en het onder bepaalde omstandigheden nog veel moeilijker hebben dan ik. En die omkering van onze focus  hoeven we niet alleen te beoefenen als we het zelf al moeilijk hebben maar juist als het leven op rolletjes loopt is het zinvol om daarmee aan de slag te gaan. Dat haalt onze natuurlijke vreugde naar boven.