Ik schreef lang geleden het volgende en het is voor mij nog altijd actueel. Zelfs het weer op gang moeten komen is toepasselijk op dit moment. Want zoals ik boven mijn blogje al schrijf en kennelijk nooit voldoende kan benadrukken. Dit blog gaat over mij en over niemand anders. Onderstaand artikeltje plukte ik uit mijn magazijn van lang geleden.
Ik heb het gevoel dat ik weer helemaal op gang moet komen. Dan heb ik helemaal geen inspiratie om ook maar iets op mijn blogje te schrijven. Ik neem even mijn toevlucht tot twee citaten.
Kijk naar de zon. Kijk naar de maan en sterren. Kijk naar de groene aarde. En denk na.
Hildegard van Bingen.
En David Hume lijkt daar een antwoord op te geven. Hij zegt.
Schoonheid is geen kwaliteit van de dingen zelf. Ze bestaat in de geest van degene die het ziet.
Altijd mooie dingen om over na te denken. Als de geest verduisterd is door problemen en moeilijkheden lijkt het onmogelijk om schoonheid te zien. Dan denk je soms dat er geen schoonheid bestaat. Toch is het voortdurend in en rondom ons aanwezig. Als je dat nu kunt bedenken wanneer je het even niet zien zitten. Ja, dan kun je misschien weer openingen maken in het doemdenken.
Dan hoef je niet te wachten op het voorjaar of de zon, want ook maan en sterren en een grauwe regendag zijn van onmetelijke schoonheid voor de geest die het in zich heeft dat te zien. En die geest hebben we allemaal.
Laat hem niet verduisteren. Niet door wat dan ook.
Maar ja ik weet best hoe moeilijk dat soms kan zijn. De zware gedachten kunnen je overvallen voor je het in de gaten hebt en dan zit je er middenin. Vaak heb je handvatten nodig om er weer uit te komen. Mensen, dingen in en om je heen toevlucht tot vrienden, familie, religie, mooi weer en eruit gaan of wat dan ook. Misschien is dat nodig totdat we begrijpen dat het allemaal IN onszelf aanwezig is en niet buiten onszelf. Dat we het allemaal zelf zijn wat er is, wat we zien en hoe we het ervaren.
Nou al schrijvend kom ik dan toch weer op gang. Zo zie je maar.
En mij helpt het om mijn toevlucht te nemen tot de Boeddha en alles wat ik leerde ervaren in mijn eigen leven door zijn lessen.
Ik leer steeds beter ervaren en zien dat alle ervaringen mooie en minder mooie IN mijzelf en uit mijzelf voortkomen. Er is niemand anders die ik daarvoor verantwoordelijk kan of wil houden.
Krisjnamurti zegt en dat onderschrijf ik van harte:
De wereld, dat ben jij.
Wat een prachtige wereld voor die het wil en kan zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten