Even vasten en kalm aan

 Ik ben even gestopt met eten. Nee je hoeft niet te schrikken maar de pijn, de verkramping en de vermoeidhei loepen de spuigaten uit. Met andere worden ik voelde me af en toe hondsziek.Ik was bij de dokter geweest en die darm doet het gewoon niet meer zoals hij het moet doen.  Om de boel weer op orde te krijgen even vasten en langzam aan weer beginnen met vezelarm eten.  Toen ik voor hetzelfde zeker wel twintig jaar  geleden in het ziekenhuis kwam te liggen was de genezing ook op de zelfde manier geregeld . Daarna wel altijd en regelmatig pijn en last maar de laatste vijf jaar is het wat ellende betreft wat rustiger geworden maar nu speelt het al weken weer op en ik hoop binnenkort toch weer in wat rustiger vaarwater terecht te komen. En na niet eten gisteren merk ik nu het verschil al. Dus kalm aan en hoopgevend. 

En het aparte is dat ik dan ook meteen weer zin begin te krijgen in het doen van dingen die ik graag doe.  Dat alleen is al de moeite van het vasten waard. En ik moet zeggen dat ik helemal geen behoefte heb om wat te eten. 

Daar zit ik dan

 Daar zit ik dan heerlijk in een zoel briesje op mijn rollator in de tuin van Het Depot Wageningen. Tussen al het moois. Maar wat is het zorgwekkend dat er zo weinig insecten zijn ten opzichte van andere jaren. Dat loopt zo hard terug.

Onzekerheid en angst

  Plotseling komt het heel dicht bij. Ik zit te mediteren en voel de nabnijheid van alles wat me kan overkomen bij het ouuder worden, Dingen waar ik over mediteer en ook over nadenk omdat ik er op een realistische manier mee om wil leren gaan enik ervaar op dit moment waardoor het komt dat ik nu weer meer last van mijn darmen heb want het valt samen met wat ik in een moment voel en ervaar. Die indringende ervaring rolt in een moment over me heen en ik ben banger dan ik ooit had kunnen bedenken.

  Ik denk namelijk dat ik het allemaal een beetje begrepen heb en me voor kan stellen hoe het is om met ouderdom en dood om te gaan. En ik ervaar dat ik op dit moment door erover na te denken en op te mediteren daar goed mee om kan gaan in  het dagelijks leven met alle ups en downs.  

En dan plotseling dat gevoel vanuit mijn buik dat het hele leven over lijkt te nemen. Ik weet helemaal niets en dat is waar de angst zit, Als ik er werkelijk voor kom te staan, zal dat heel anders zijn dan alles wat ik kan bedenken en denk  te weten. Alles wat ik bedacht heb en waarop ik  dacht  me ingeleefd te hebben zodat ik ermee om zou kunnen gaan als het ooit zover zou komen- ook alweer zo n vorm van stiekum zekerheid inbouwen waar geen enkele zekerheid is- het is alleen maar bedacht in die grijze brei. 

Niet die meditaties en overdenkingen geven me buikpijn maar de werkelijkheid die ik nog niet bewust ervaren heb en dan plotseling in een moment binnen komt en dan popt de twijfel en angst op die bij die onwetendjheid en onzekerheid hoort die ik denk te kunnen leren  kennen door meditatie. Nee dat soort leren kennen bestaat dus niet. Het kan hooguit op het moment even naar boven komen maar uiteindelijk moet ik het in de werkelijkheid van de tijd leren kennen en ervaren. In die werkelijkheid van de realiteit kan het ervaren worden.

 Doordat het nu onverwacht even boven komt en de angst te proeven ist dan is er  werkelijk een moment van eenervaring  dat is wat ik voel, dat is de pijn in mijn buik op dat moment. Die ervaring is iets dat niets met het bedenken te maken heeft.

Het is goed me de onzekerheid van het afhankelijk bestaan te realiseren voor zover ik daar iets van begrijp of het kan overzien en dan toevlucht nemen. Er laten zijn wat er is. . Alle mogelijkheden die in mijzelf in onderlinge afhankelijhkgheid aanwezig zijn gebruiken. Of ik dat ook zal kunnen gebruiken als het er werkelijk op aan komt? Hopelijk helpen me dan het oproepen van de bewust aangeleerde heilzame gewoontepatronen van het toevlucht nemen, de overgave, het loslaten die rust en ruimte kunnen geven en de lessen die ik me zoveel mogelijk eigen heb gemaakt Maar zeker ben je daar nooit van. Niets is zeker. 

Het is bekend dat Mystici in de laatste fases van hun leven soms  gingen twijfelen. Heel even voelde ik wat dat aan onzekerheid en angst oproept. Nu zit ik weer in het denken want ervaringsmomenten zijn niet te beschrijven op hetzelfde moment, En daarna is het te verwoorden maar dan is dat gevoel  alweer heel iets anders en bedenkbaarder.  

Ik had wel bedacht dat ik  in een deuk zou kunnen schieten bij de onzekerheden van het leven. Ook al had ik het vaak bedacht, het denken is echt een andere ebeweging dan het ervaren.In de eraring zit de werkelijke pijn. De werkelijhkheidvnan het ongrijpbare en de onzekerheid van het totale leven. Het te aanvaarden en dan in rust en in het midden te kunnen blijven dat kun je alleen maar oefenen en hopelijk popt er dan een goed te gebruiken  gewoonte op als het noodzakelijk is tijdens de ervaring van de onwetendheid en dood. Goed om te beoefenen,  te  bedenken en op te mediteren maar als het in de werkelijkheid ervaren wordt en het diepste  voelen  wordt aangeraakt dan .... ?

We zullen het allemaal ooit ervaren. 

Een snoer kralen.

 Zoezo dat hebben we weer gehad zullen we maar zeggen.. Niet dat het over is want het hoort allemaal bij mijn leven en het is zaak er op een manier mee om te gaan waar ik baat bij heb. En ik merk dat ik nu wel erg veel aandacht aan het lijf heb besteed lp dit blog. Dat is niet mijn uitgangspint vooer het schrijvendat ik wil doen.  Veel belangrijker en meer levensvreugde ervaar ik uit het ermee om leren gaan en het overgeven of loslaten van alles wat me meeneemt. En pijn is iets wat ons in het algemeen erg meeneemt.  Maar als de pijn nog steeds kan zakken en weer , al is het maar tijdelijk, verdwijnt dan kan ik me weer op andere dingen van de mind richten. En dat voelt als een bevrijding. 

Steeds meer ervaar ik dat allerlei zaken als een golfbeweging in het leven een rol spelen. Het is een doorlopende beweging van momenten die iedere keer weer een andere kleur en gevoelswaarden hebben.  Daar sta ik niet altijd bij stil en ontdek zo nu en dan dat ook binnen de meest pijnlijke momenten altijd  pieken en dalen zitten om daarna weer weg te ebben en over te gaan in het bevrijdende gevoel van ruimte zodat er  weer plaats is voor nieuwe en andere dingen. 

De eerste keer dat ik dat opmerkte is wel dertig jaar geleden toen ik mijn enkel had verstuikd en met mijn been in de hoogte tegen de achterleuning van de bank neerdaalde en bewust opmerkzaam de verschrikkelijke pijnscheuten wilde voelen.  Wat voel ik nou echt, dacht ik en het ging inderdaad met een op en neer gaande beweging van heftigheid. Tot het na een tijdje zakte. 

Soms is het zinloos on te blijven hangen in de mooie momenten maar nog onzinniger is het om in de moeilijkste momenten te blijven hangen.  Ik weet dat het niet iedereen is gegeven om met de stroom mee te gaan zoals mensen met zware trauma's . Maar het is wel heel belangrijk voor mij om duidelijk te krijgen wat het echt betekent dat gezegde

 Go with the flow

Zo  mooi dat we als mens al die bewegings mogelijkheden  in ons hebben, Daarbij geeft opmerkzaamheid de ervaring van wat het werkeljk is, wat het berekent dat ieder moment verschilt van het andere.  In grote en in kleine gebeurtenissen. De vergelijking met een snoer kralen vind ik altijd erg mooi. En hier gebruik ik deze vergelijking even voor het leven dat we op dit moment leiden. 

Ons leven loopt als een draad door een snoer kralen van gebeurtenissen. de draad is het leven van de persoonlijkheid en de kralen kun je zien als alles wat daarbij een rol speelt. Het kpmen en gaan van alles wat er is. De omstandigheden en ook de emoties waarvan ik zo makkelijk denk dat ik dat ben omdat ik me daar maar al  te vaak  helemaal mee identificeer en denk dat ik dat ben maar nee zo zit dat niet. Ik heb emoties.  Al die mometen  ze komen en gaan en de draad loopt  er zo goed als onaantastbaar doorheen en de volgende kraal is er dan alweer.   

En nu schiet me ook nog te binnen dat je dus lijm aan die draad kunt smeren.  De lijm van vasthouden niet los kunnen of willen laten. Niet voldoende aandacht besteden aan diep zuchten en weten hoe het zit waardoor de kralen eraan blijven plakken. Zien dat die draad niet meer zo soepeltjes door de kralen loppt naar  de volgende  levensmomenten. 

Het is een hele oefening van aandacht om met die beweging 

mee te leren gaan. Meegaan met het leven zelf en de gebeurtenissen van het verleden lpslaten. Het je eigen  maken daarvan kost tijd veel tijd maar mijn ervaring is dat het meer ruimte geeft en tot medeleven en begrip van de medemens aanzet. Daar  in dat traject van gaan is geen bereiken maar gaan zonder lijm.

In deze tijd van een erg grote nadruk op individualisme en privacy is het een heel mooie tegenhanger die de boel een beetje in evenwicht kan houden. 

Inzicht. (De 101 van Plato)

Alle inzicht ligt in mijzelf besloten maar het is zaak het uitmijn diepste innerlijke regionen naar boven te halen en te onderzoeken zonder bij voorbaat te zeggen ' zo goed of zo slecht als die ander ben ik niet'. 

Al het menselijke in mijzelf leren kennen en er mee om leren gaan. Dan kom ik de medemenselijkheid tegen die iedereen bezit maar vaak niet kent of herkent en gebruikt.

De oude wijsgeren wisten het. In jezelf is alle inzicht te vinden. 

Mens ken uzelf. 

Het inzicht waardoor ik volledig mens word en liefde mededogen kan opbouwen voor mezelf en anderen.

Lezen en uitrusten

 Het regent dt het giet. De buien vliegen horizontaal aan ons taam voorij. Misschien wordt het gras nu ook weer een beetje groen. 

Vanmorgen naar de huisarts geweest.  En wat ik al vermoedde is gewoon waar. Ik loop er al tientalle jaren mee. Heb ervoor in het ziekenhuis gelegen zo'n 25 jaar geleden en 8 jaar geleden nog een Endoscopie gehad en poliep weggehaald maar die darm is gewoon niet goed meer. Gelukkig geen kwaadaardige dingen maar leuk is anders.  We hadden een uitgenreid gesprek en alles kwam voorbij van Enoscopie tot stoma of eventueel toch eerst nog een buik echo. Op een Endoscopie zit ik werkelijk niet te wachten.  Het is niet anders dan het is en vezels zijn voor mij gewoon niet zo goedwant als ik last heb kan ik beter zachte kost eten. En verder wil ik het toch nog maar gewoon een beetje uitzingen want een zware operatie biedt misschien verlichting maar is ook niet niks. Had ik 10 jaar eerder moet doen denk ik dan. 

Vandaag dus ook alweer de hele dag buikpijn. Als jet te gek wordt een paracetamol. En verder ga ik zoveel mogelijk door met de gewone dagelijkse dingen en doe wat wel lukt.  Als het rustig is voel ik me een hele Piet maar de pijn zorgt voor extreme vermoeidheid en als ik dan maar even wat teveel  doe sta ik te trillen op mijn benen met een gevoel of ik er doorheen zal zakken. . En dus  doe ik het kalm aan of ga er gewoon lekker bij liggen of hangen.  Ze adviseerde me gelukkig ook niet om meer in beweging te komen.  dat is ook niet zo mijn ding ik zit liever met een boekje in een hoekje bij wijze van spreken en dat weet ze.  Dan vermaak ik me prima.  En met mijn super tablet op schoot in kleermakerszit kan ik ondanks vermoeidheid nog veel fijne dingen doen.  Ook zo met lezen op die appaaraten.

Over lezen gesproken. Wat is dat toch apart. Lees ik zo'n 25 jaart geleden een boek dat mij erg intrigeerde vn Barborka naar aanleiding van een studie in de Geheime leer vn Bl;avatsky. Ik kon er zo goed mee uit de voeten. Terwijl mijn vriendin me er al op attent maakte dat het ook veel dingen 'vastzette" maar ik dacht daar prik ik wel doorheen.  Nu wilde ik het toch graag nog eens lezen en kon het in pdf lezen op tablet. In het begin was ik even lyrisch o ja mooi dacht ik toen hij sanskriet teksten vertaalde en beschreef.  Maar op een gegeven moment las ik verder en dacht o wat vreemd nu kan ik me er helemaal niet meer in vinden en zette verschillende kanttekeningen bij veel citaten.  Ik wil er toch nog wel graag wat in verder lezen ook al storen me bepaalde uitgesproken opvattingen en definitieve uitspraken die ook anders geinterpreteerd kunnen worden en voor mij niet op die manier zo vanzelfsprekend zijn.  

Toch nog maar eens verder lezen Het  is zo langzamer hand vakantie van allerlei zoomsessies die ik volg en ik vind het heerlijk mooie teksten te lezen. Misschien kan ik er toch ook nog met mij n eigen wat minder definitive  interpretatie plezier uit halen. 

We zullen zien wat het wordt. 

volgende week Oosterbeek en sdtructuur aanbrengen

 Langzamerhand knap ik een beetje op. De klachten zijn er nog wel maar toch voel ik me wat beter al ben ik veel te gauw moe maar vanmorgen hebben we fijn gewerkt op de KWA' Maar ik kom dan helemaal trillerig en beverig thuis van vermoeidheid. 

Het is de laatste keer voor de vakanrtie dat we in het atelier werkten en we zouden elkaar tekenen .  korte standen.  Dan komen er zoveel leuke dingen tevoorschijn. Aan het eind alles naast elkaar gelegd. Grote vellen papier en wel drie, vier of vijf verschillende werkstukken per persoon. 

Deze heb ik gefabriceerd. En genoten van de oefeningen.

Volgende week is het nog een keer maar dan gaan we naar het oude kerkje in Oosterbeek. vlakbij de uiterwaarden van de Rijn en zo'n mooie buitenlocatie.   We kunnen  daar hopelijk lekker tekenen en eventueel schilderen. Ik denk erover om op mijn tablet te gaan tekenen maar natuurlijk neem ik ook papier etc, mee. En  in ieder geval ook mijn fototoestel. Zo fijn dat Fer me overal brengt waar ik wil. 

Ik heb voorgesteld volgend seizoen iedere maandagmorgen te beginnen met 10 minuten korte standen elkaar schilderen. Dat is zo heerlijk om erijn te komen. Dat brengt je in de flow en richt de concentratie. 

Zo werkt dat met alle dingen waar je je in wil verdiepen. Als je er meer uit wilt halen zul je er ook iets in moeten stoppen en dat gebeurd dan vnuit de eigen zijnstoestand die je als het ware in de juiste reichting moet zetten.  Zo tien minuten even geconcentreerd daarbij blijven is een vorm van meditie die ook aan mijn medirtatie beoefeningen vooraf zouden moeten gaan.  

Vaak komt het daar niet van en doe ik mijn zgn standaard beoefeningen terwijl ik net uit de dagelijhkse bezigheden kom en dat is niet bevorderlijk voor de diepgang.  De gedachten zijn dan nog niet geconcentreerd. Ik zou toch echt even de tijd moeten nemen om tot rust en bij  mezelf te komen zonder teveel gedachten afdwalingen en dat doe ik niet altijd. 

Met tekenen is dat wat makkelijker en zit je sneller als vanzelfsprekend in dat waar je mee bezig bent. Maar de rust in de hersentjes laten het makkelijker afweten  als er een soort gewoonte ontstaat en dan poppen er dagelijkse dingen op dwars door hetgeen  de aandacht verdiend. De oplettendheid laat zich dan overschrijven door de vele gedachten die op de loer liggen.  

Zo leer ik door opmerkzaamheid in de dagelijkse dingen steeds duidelijker te zien waar oefeningen nodig voor zijn als je werkelijk profijt wilt hebben van dat waar je je op wilt richten. Dan is is het volgen van een systeem met structuur  heel handig en behulpzaam. 

Toewijden

Dedicate whatever happiness you enjoy to all sentient beings, wishing that whatever you have gained from your own virtuous actions will help nurture and serve everyone. All that you do and experience, all your happiness and suffering, should lead to the development of bodhicitta. Your confidence should become so firm that you are able to accept both life and death with equanimity.

https://justdharma.org/dedication-shechen-rabjam-rinpoche/

Genieten jullie even mee. 😆

Full size

Foto';s kijken

 Vanmorgen zijn we weer naar Het Depot in Wageningen geweest. De zon scheen niet en de temperatuur was heerlijk. Dan is het goed uit te houden na gisteren want toen ging het niet zo lekker. Na het opstaan werd ik zo beroerd dat ik dacht van mijn stokje te gaan. Maar gelukkig duurt dat niet de hele dag en in de loop van de dag knapte ik weer, op.  Dat soort dingen ben ik mijn hele leven al wel gewend maar de laatste jaren ging het zo goed dat ik dat bijna zou zijn vergeten.  Maar het is goed dinsdagmorgen maar eens even naar de huisarts te gaan. 

\Maar goed vanmopergen ging het weer lekker en heb ik idioot veel fotootjes gemaakt en evenzoveel idioot veel fotootje in de prullebak gegooid,  Mischien heb ik er nog een 50 over en daart kunnen er nog wel wat van weg. Niet dat ze niet goed genoeg zijn maar ik bewaar gewoon de beste. Anders is het geen doen en loopt het geheugen binnen de kortste keren vol alhoewel mijn apparaten wel tegen een stootje kunnen wat dat betreft. 

Een meerkoet jong werd gevoerd zo leuk.

Hoofdakelijk zet ik mijn fotootjes op insta en facebok en daar schrijf ik dan ook [praktisch niets.   Maar nu hier maar eens wat fotootjes

Ze zijn wel op een heel lage kwaliteit want ik plaatste de fotootjes die door instagram verkleind zijn tot een minimum.  Als ik ze op de volledige kwaliteit op mijn 14" tablet bekijjk is het puur genieten. Maar helaas google is minders cheutig met het uitdelen van geheugen dus houd ik het hier klein. 

Zo heb ik gisteravond ook zo genoten van oude fotootjes die ik maakte van busreizen die we jaren gemaakt hebben. Daa zal nu wel niets meer van komen maar het is zo mooi om al die foto's terug te zien.  Ik ben bezig ze vanaf de computer over te zetten op een harde schijf zodat ik ze op kijn gemak op het tablet kan bekijken. 

Met zoveel plaatjes kom ik aan televisie kijken helemaal niet meer toe.  Gelukkig nog wel aan lezen en mediteren want ook dat geeft heel veel goede dingen inijn leven.

Heren van de rhee heb ik trouwens uit. Schiotterend boek van Hella Haase. 

Inzicht, mislukt

 Ik dacht 

Kom laat ik toch maar eens eens meedoen aan de 101 woorden uitdaging om iets te schrijven over mijn ideeën"en over inzicht, die Plato voorstelt. Maar ik kwam al snel tot de slotsom dat het een bijna onmogelijke zaak was met veel haken en ogen. Ik zat al snel aan de bijna 400 woorden. 

Er zijn evenzoveel soorten inzicht als er mensen zijn z want iedereen kijkt vanuit zijn eigen perspectief. Zij n er dan geen grootste gemene delers? Alleen het feit al dat we allemaal mensen zijn zou dat inderdaad kunnen zijn. Daarom is het mogelijk inzichten met elkaar te delen en er over na te denken. Maar ja waar wil je het dan over hebben? 

Over humanitaire dingen over politiek over religie over ouderdom ziekte en dood over wat is er na de dood? Allemaal dingen die over omstandigheden buiten onszelf bestaan en die we op een of andere manier van nuiten naar binnen willen brengen om er een weg in te vinden. Dan komt er een enorme hoeveelheid informatie op me afstuiven waar ik moeilijk struktuur in aan  te brengen vind. 

Ik heb besloten dat anders te doen. Alle wijsheid en inzicht litt al in mijzelf besloten anders zou het er ook nooit uit kunnen komen. Toch. Het is alleen zaak het uit de krochten van mijn bestaan naar boven te halen en te spiegelen aan al het gene dat zich in de pereferie voordoet. Al het menselijke in mijzelf leren te kennen en er vanuit mijn eigen zijnstoestand mee om te leren gaan. Dan kom ik allerlei menselijke eigenschappen tegen die uiteindelijk iedereen bezit en dat geeft inzicht in de manier van zijn in alle mensen aanwezig. 

Was het al niet in de verre oudheid bekend dat daar in jezelf alle wijsheid te vinden in. Een levensopdracht. 

Mens ken uzelf. 

Daar is het inzicht te vinden waardoor we mens met de mensen worden en begrip maar vooral inzicht proberen op te bouwen voor alles wat er is. Alle emoties alle wijsheid alle denken doen en laten ligt in onszelf besloten. 

Misschien later  het nog eens proberen en dan kort en krachtig.

Communicatie is luisteren

  Nee het chiet niet erg hard op. De datmen blijven raar doen. Eén dag dacht ik even dat ik weer normaal ging m,aar nee het gaat niet lekker.

Hert is maar goed dat er een afspraak bij de huisarts staat voor aankomende dinsdag dan hoef ik daar niet meer over na te denken.  Ik heb al aantekeningen gemaakt zodat ik niks vergeet te vertellen. 

Vanmorgen is Carmen geweest en alles is weer netjes aan kant.  Morgen middag heb ik een afsptaak gemaakt. Mijn vriendin wil erg graag buiten een afspraak maken en misschien is dat ook wel lekker. Maar ik had niet zoveel zin naar het T huis in het park te gaan dus gaan we hier in het park zitten.  Ze wil proberen een boek uit te geven met haar schrijfsels en tekeningen.  Ik wens haar natuurlijk alle succes maar ik heb daar niet zo n vertrouwen in. Vaak loopt het uit op teleurstellingen.  Om echt te presteren op schrijf gebied en een kans tot publiceren te krijgen daar is heel wat meer voor nodig dan wat er in het algemeen op de sociale media de ronde doet.  Ik wil daar niets van af doen aan klwaliteit en er komen heel veel leuke en goeie dingen voorbij maar het is slechts een enkeling die tot grotere hoogte kan stijgen en met succes iets uit kan geven daar moet je dan ook alle energie die je in je hebt instoppen en bij jezelf het onderste uit de kan halen. Ook komt er nog eens een geluksfactor nij kijken en ondersteuning door iemand die iets in je ziet.  Goed schrijven goed schilderen goed wat dan ook is iets waar je tot in detail voor moet gaan  het is een gave en daarbij moet je dan ook nog eens heel veel kunde hebben en ontwikkeld  anders jun je het wel vergeten. 

Maar dat is met alles zo. Ik kom daar steeds meer en duidelijker achter. Nu begrijp ik ook waarom het op spiritueel gebied niet handig is om verschillende tradities op een hoop te gooien. Dan snabbel je overal wat vandaan en het gaat nooit zover de diepte in waardoor je niet genoeg bij de essentie van waar het over gaat komt.  Natuurlijk is daar allemaal niets mis mee en het is maar net wat je van dat wat je doet verwacht maar misschien moet je dan niet verwachten  dat je de top  bereikt of veel bekendheid of wat je je dan ook maar voorstelt kunt bereiken.  en dat je dat dat waar het werkelijk over gaat leert kennen en professioneel kunt leveren.   De sociale media is dan een prima podium maar verwacht er niet teveel van. 

Sporters op top niveau stellen ook hun hele leven in dienst van dat wat ze willen bereiken.  Schakers idem dito en ga zo maar door. Zolang je dat niet doet is het gewoon l;euk en fijn waar je mee bezig bent en daar moet je van genieten . Dat is waat voor mij het leven over gaat. 

En als ik er op die manier mee om leer gaan en daardoor plezier in mijn leven heb kan day wat ik geleerd heb ook nog eens in dienst van de ander komen te staan. Dat is dan twee vliegen in een klap a;s toevallig een ander er ook van kan genieten. Dat is toch mooi. Want het hele leven is communicatie en er gewoon zijn met alle anderen om mij heen. 

Vanuit een diepe tevredenheid met wat er is, is het mogelijk op een plezierige manier te communiceren.  Ook kom ik er steeds meer achter dat iereen zijn eigen leefwijze heeft en nooit iets van een ander aanneemt dat niet in aijn eigen straatje past. Dus is het altijd oppassen met het pngevraagd door willen geven  van je eigen ideeën. Ik leerde dat door schase en schande en af en toe trap ik er weer in maar probeer het steeds meer te voorkomen.  Vaak is je eigen ideeen bij een ander profileren  zinloos en al denk ik dan dat een ander beter iets anders zou kunnen doen . Helaas dat zal nooit gebeurem tenzij ze het zelf inzien en ook zo willen. 

Dde beste comunicatie is luisteren. 

LUISTEREN!

Jong zijn

 Lijkt mijn buikpijn toch op zijn retour te zijn   en ziet het ernaar uit dat het wat rustiger wordt. Gelukkig toch gewoon de bekende oude kwaal. Nog even afwachten hoe het zich verder ontwikkelt. Het heeft deze keer wel lang geduurd.  Intussen is dit achterhaald en  ben ik blij met mijn afspraak bij de huisarts a.s. dinsdag want het schiet niet echt op. 

Heb je het een gehad dan kondigt het ander zich aan,. Het is merkwaardig hoe die dingen gaan. Nu spelen de spieren in mijn rug op en loop ik dus al een paar dagen moeilijk te doen.  Belpaalde bewegingen doen zeer. En ook dat is intussen niet verminderd maar verergerd. Helaas. 

Het is bijzonder om te ervaren hoe het lijf het leven beinvloed en hoe dat leven verandert naarmate ik ouder wordt. Rijden we in de auto voorbij aan een stel jongeren op de fiets in korte rokjes zomerkleren  vrolijk voorttrappend en kletsen met elkaar.  Ik kan me er zo in verpklaatsen, Want dat deed ik vroeger ook. Dat gevoel die vrijheid dat lijf wat alles deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was.  Heerlijk om te zien en die ervaring weer heel even te doorvoelen. 

En toch loop ik nu met alle beperkingen en  mijn fototoestel aan de singel om mijn schouder achter de rollator zoveel mogelijk in de schaduw om fotootjes te maken en datzelfde gevoel speelt nog steeds een rol. Genieten van alles wat mogelijk is.  O kee ik kom dan 'smorgens niet meer  meer fris en fruitig mijn bed uit maar in de loop van de dag komen alle mooie omstandigheden waar ik nu nog wel van kan genieten weer op me af een heerlijke kamer met al mijn bekende atriburen de dagelijkse beslommeringen die me bezigheden verschaffen  het uitzicht waar ik van geniet eeen wandelingetje, even wat boodschappen een ontmpeting leuke gesprekken in zoomsessies mijn hobby s even gitaarspelen. enzovoort enzovoport  en dat is k mooi. Er zijn altijd weer dingen om blij van te worden. Zelfs van het kijken naar jonge mensen en mijn gevoelens aan de herinneringen. 

Natuurlijk waren niet alle herinneringenmooi maar ik ben zo dankbaar dat ik de mogelijkheden heb gezocht en nheb kunnen zoeken en ook  aanfgereikt heb gekregen om ermee om te leren gaan. zodat ik  er een weg in gevonden heb en ze heb kunnen gebruiken om ze om te buigen tot iets waar ik lessen van heb kunnen leren. Niet dat ik af en toe net weer in diezelfde valkuil stap maar ik ben er door de erkenningn en herkenning er nu wat sneller uit. 

Kinderen in de insectentuin

Een tikkeltje meer

 Vannacht werd ik weer wakker van de vreselijke kramp in  mijn darm. Ik ben opgestaan en nam me voor nu na meer dan zes weken sukkelen morgen de dokter te bellen. Ik heb paracetamol ingenomen en daar zakte het gelukkig toch weer wat door weg en in de vroege morgen viel ik in slaap. 

Zo gezegd zo gedaan. Ik maakte een afspraak voor over een week met in mijn achterhoofd  de hoop dat het tegen die tijd toch weer beter zou gaan want ik zit echt niet te wqchten op weer een darmonderzoek.  En door alle jaren heen is het nog altijd weer overgegaan,. maar nu duurt het toch wel erg lang. Hopelijk kan ik de afspraak over een tijdje annuleren. 

Toch maar weer in beweging komen dan.... Ik ben verschrikkelijk moe pijn trekt alle energie uit mijn lijf en de spieren worden er met de jaren ook niet sterker op.  Ik ben heel lenig maar het nadeel is slappe spieren en slappe darmen. die ook nog eens problemen geven met verkrampingen en of ontstekingen.  

Na de lunch toch even naar buiten en wat fotootjes geschoten in de vlindertuim. Zowaar, dat zul je zien nu ik de dokter heb gebeld lijkt het toch aan de beterende hand te zijn. Maar ja dat dacht ik met vlagen de afgelopen weken vaker.  Ik hoop het toch zo. 

Aan tafel na het avondmaal hadden mijn lief en ik weer fijne gesprekken. Ik had het erover dat ik het zo ontzettend leuk vind op mijn toetsenbordje te rammelen en te schrijven. Ik zou willen dat ik dat heel goed kon. Hele verhalen eruit rammelen. Als ik boeken lees vind ik het zo knap hoe schrijvers prachtig hele scenes weten te verwoorden. Ze moeten wel een enorme opmerkzaamheid hebben  waardoor je  bij het lezen het idee krijgt dat je er zelf bij bent. Het lijkt me als je dat kunt dat je dan toch wel een heel aandachtig leven moet leven om alles zo tot in detail op te kunnen beschrijven en dan ook nog op een manier die boeit voor de lezer.  Een perfecte verhandeling over alle ins en outs.  

Iemand op facebook  vroeg  me of ik familie was van Johnnie van Doorn, de Selfkicker. Hij was op zoek naar een bepaald boek.  Nou inderdaad, ik ben een achternichtje maar heb nooit veel contact met hem gehad maar we zaten wel in dezelfde klas van de kleuterschool.  

Ik las ooit 'mijn kleine hersentjes' van hem en die staat in mijn boekenkast.  Ik herinner me er niet meer zoveel van en wilde het dus weer eens nakijken. Maar helaas ik had teveel moeite om het nog te kuinnen lezen.  Dus raadpleegde ik mijn Ebook bieb en jawel Ik kon het dornloaden.  En ik begon erin te lezen. 

Zo leuk al die dingen uit Arnhem  die erin staan uit de periode dat hij ook langs ons huis liep naar de lagere school en al zoekend naar de namen van de fanilieleden die  hij er ook in noemt die  dus ook mijn familieleden zijn. Zo herkenbaar.

Ik heb Heren van de thee van Hella Haase  bijna uit en dan duik ik beslist weer eens in 'mijn kleine hersentjes'. Zo knap hoe hij die tijd beschreven heeft. En alle details die ik tegenkom.

Soms geeft de lichtval net een tikkeltje meer

Lekker schilderen.

 Ik denk erover om in plaats van de maandagmorgen schilderen bij de KWA naar de maandagiddag te gaan,. In de ochtenden loop ik teveel tegen  de buikellende aan. Maar ja ik ben wel blij met die ochtendgroep en vond het altijd heerlijk om de week te beginnen met iets leuks.  En nu ik me dat had voorgenomen voor het volgende jaar dat in september na de vakantie weer begint., ging het vanmorgen na wat opstartproblemen toch wat beter. 

Dus schuif ik het maar weer gewoon voor me uit. Wie weet gaat het in september beter en ga ik op de opude voet door. Vanmorgen heb ik in ieder geval lekker geschilderd.  Ik ben intensief met kleuren aan de gang gegaan. Emile Nolde fascineert me erg met zijn kleurgebruik en ik ben van plan daar toch wat meer mee te expirementeren op mijn eigen manier en laat me door zijn werk inspireren. Omdat het voor mijn slechte zicht onmogelijk is precies te werken  door verspringenden lijtjes en  details waar ik onmogelijk op kan focussen, is kleur des te belangrijker en  met  het uitbuiten van kleurcombinaties zijn leuke en mooie dingen te doen.  Hoofdzaak is dat ik plezier blijf houden in het maken van beelden die mij bevallen

Darmtroubles

 Het zijn lastige tijden voor mijn darmen en daadrdoor ben ik beperkt. Het is pijnlijk en vermoeiend en niet te vergeten door het ouder worden komt er ook veel meer vermoeidheid om de hoek kijken.  Misschien kan ik er nu ook wat inder goed tegen dan de afgelopen tientalle jaren want zo lang heb ik dit al. Op een of andere manier komt er nu voor mijn gelvoel  geen eind aan de last die het veroorzaakt en ik zit dus niet echt goed in mijn vel. 

Toch zijn we vanmorgen even gaan fotograferen. Toen ik net in de auto zat had ik moeite om niet te zeggen; keer maar weer om want het gaat niet lukken. Maar ik heb het niet gedaan en gelukkig na een poosje zakte de pijn en de aandrang een beetje en hebben we toch nog een tijdje heerlijk in de tuin van Het Depot Wageningen rondgewandeld. En wat wel heerlijk is dat is die rollator want ik kan dan overal gaan zitten en dat geeft een stukje extra rust. 

Zoveel mogelijjk in de schaduw gebleven. Ik fotografeerde bijtjes bloemetjes en libelle en Fer wist zelfs een eekhoorntje te verschalken. 

Maar foei foei ik was toch blij ook weer thuis te zijn. En dan is het toch heerlijk  dat we ven geweest zijn. Dan kruip ik lekker in het hoekje op de bank en kan nog nagenieten door het selecteren van de opnamen en de verbeteringen die ik dan aanbreng. 

Er ligt nog ijsbergsla in de koelkast maar dat durf ik nu niet te eten. Gewone sla verdraag ik beter dan ijsbergsla als mijn darmen overhoop liggen. 

De viervlek libel

Het leven is goed om geleefd te worden.

 Ik houd er niet zo van om te schrijven dat ik mij voor  neem een poosje te stoppen met deze openbare blogjes. Soms heb ik zin om e schrijven en soms helemaal niet.  En dat helemaal niet is nu een beetje aan de orde.

Zelf zit ik gelukkig nog wel redelijk goed in mijn vel maar rondom mij heen geurd er heel veel met lieve vrienden van mij en ik ,erk dat me dat niet onberoerd laat. Daardoor zou het zomaar kunnen dat ik af en toe wat langer hier wegblijf of dat mijn schrijven over mijn dagelijkse dingen wat zal veranderen omdat dat beter voelt. Er is niets veranderlijker dan een mens zei mijn moeder altijd. En naar mate ik ouder wordt komt mijn moeder regelmatig met uljke uitspraken voorbij. 😆

Vandaag is het in ieder geval echt zomer en het ziet ernaar uit dat die toestand het wel even vol zal houden. Mijn conditie is heel erg achteruit gegaan en de laatste keer dat we gingen fotograferen kwam ik hondsmoe en beroerd thuis. Als het nu hopelijk weer wat bijgekomen is kan ik misschien toch weer eens een ommetje fotografie doen.  Daar heb ik heel veel zin in. Even de zinnen verzetten. 

Gistermiddg als proef op de som  naar het wijk winkelcentrum geweest voor een leuke boodschap en gisteravond wel weer erg moe maar het had me toch goed gedaan. Ja die lastige buik van mij en slechte ogen gaan  steeds meer een rol spelen maar hopelijk verbetert het weer. 

Gelukkig denk ik vaak: het is toch geweldig dat ik zoveel mooie dingen in mijn leven mee heb gemaakt en dat het leven nog steeds zo goed voor mij is terwijl mijn ouders al verwachtte dat ik geen drie jaar zou worden toen ik op twee jarige leeftijd vlak na de oorlog aan  een nier werd geopereerd en die werd weggehaal. 

Het leven is het waard om geleefd te worden. 

Fijn weekend voor iedereen gewenst. 

Meer dan een methode

   Ik denk dat ik niet voldoende heb aan een methode om mijn

eigen leven onder alle omstandigheden op de rit te houden en misschien ben ik niet de enige die daar niet voldoende aan heeft. 

Er zijn momenten en soms hele perioden van zwaar weer en dan heb je makkelijk praten hoe je dingen aan zou kunnen pakken, IJzige koude en snijdende wind kan me de adem benemen en  en ik weet zelfs wat het is om in paniek te raken.  Dan helpen mooie woorden en een leuke methode niet om op te kunnen vertrouwen en liefde en warmte op te roepen. 

En precies dat laatste is moeilijk te combineren met een steriele methede om mezelf weer in rustiger vaarwater te manoevreren. Met een bepaald soort realistisch denken wat ik altijd wel had, vond ik het heel lastig om de wonderen en allerlei heilige verhaaltjes uit de bijbel te combineren met dat pure en praktische  denken.  Met andere woorden ik kon er geen hout van branden maar voelde wel dat buiten het praktische denken iets meer nodig is om in rust te kunnen verblijven.  

Toch heb ik de combinatie daarvan leren ervaren en dat is meer dan het denken maar heeft te maken met de levende ervaring.  Gewoon uitproberen.Dat gaat niet over of iets wel of niet bestaat of een bepaald soort waarheid is maar gaat erover of ik op iets kan vertrouwen ondat ik dat vertrouwen heb opgebouwd h in mijzelf van binnen naar buiten en van buiten naar binnen.  Dat hele verhaal gaat over symboliek. 

Symboliek die mij helpt. Dat waar de symboliek voor staat is in mijzelf terug te vinden. Te ervaren en te doorgronden.  Dat gaat niet over een nacht ijs zeker niet als je in zwaar weer zit.  Maar zo ben ik op de lange duur de tradities  zowel de Christelijke als de Boehddistische tradities gaan beschouwen.  Alle verha len en alle methoden of woorden die daarin gesproken woorden geven een rugsteun om  te kunnenn zien en ervaren hoe de dingen in mijzelf functioneren. Op die manier worden ze van belng en zijn geen ver weg verhalen meer waar ik niets mee kan. 

De Boehddha is geen God maar was een mens van vlees en bloed die uit eigen ervaring sprak en methoden aanreikte.  Ook Jeus was een mens van vlees en bloed  en ik heb het mij eigen gemaakt dat alles ook op die manier te interpreteren.  Dan wordt alles wat er os binnen traditie een wegwijzer voor mij en kan ik het op mijn eigen manier gebruiken.

In de lateere uitbreidingen van die tradities zijn er allerlei nieuwe symbolieken ingebracht hebben die als ondersteuning kunnen dienen om zoals in het Boehddisne wordt gezegd:  Ik kan toevlucht nemen tot de Boeddha. En hoe vaak zie ik niet dat mensen die nooit iets om godsdienst of wat dan ook hebben gegeven in grote problemen toevlucht nemen tot gebed of meditatie,  Zich inkeren en voor mij betekent dat dan de diepere essentie in mezelf leren vinden. Want daar is het waar verandering en rust met al wat is plaats kan vinden. Want alle symboliek, als ik begrijp waar het voor staat en hoe ik het in mijzelf terug kan vinden, kan  een enorme ondersteuning zijn als ik me slecht voel als ik het niet meer zie zitten.  Dan neem ik toevlucht tot de Boehddha EN DAT KAN IK Dgelijks beoefenen waardoor het iets van mijzelf wordt en ik de rust en diepste kwaliteit in mijzelf terug kan vinden.  Het is niet iets buiten onszelf maar het zit verweven diep in onszelf en het kan opgeroepen worden door symboliek als ik weet waar het voor staat. 

Dat gaat bniet van het enen op ehet andere moment. Dat heeft tijd nodig. De methode van aandacht en me uiteenzetten met alles dat er is wordt ondersteund door  een diepe laag in mijzelf die als het ware is aangeboord door gewoontepatroon van toevlucht nemen tot de Boeddha die staat voor liefde mededogen en wijzheid.  Door me daarin te verdiepen  wordt er in mij een basis gecreerrtd waar ik ten alle tijden een beroep op kan doen. Niet iets hemels verweg maar vlak onder mijn neus in mijzelf.  De plaatjes die darbij horen zijn een soort houvast omdat abstrakt denken niet als vanzelfsprekend  voor iedereen geld. Zij geven handjes en voetjes aan kwaliteiten diep in mijzelf aanwe,ig. Ze staan voor prachtige kwaliteiten die zichtbaar hemakt kunnen worden in handel en wandel.

De levende ervaring heeft me laten ervaren dat het werkt dat ik iedere keer weer de kracht in mijzelf terug kan vinden want niets menselijks is ons vreemd zowel in goede als slechte tijden kan ik toevlucht nemen. en opdiepen wat ik nodig heb, Zoals ik voor een broodje naar de bakker ga. Niet meer en niet minder dan dat.  Mijn ervaring is dat het werkt. 

Ik heb het helemaal gehad met moeten leren.

 Ik was al vroeg wakker en dan kan ik niet meer slapen. Ik voelde me beter dan dat ik me de afgelopen twee weken voelde. Intussen ben ik wel 2 kg afgevallen maar dat kan ik wel hebben. De vermoeidheid is lastiger maar ook dat spijkert wel weer bij. 

Vanmorgen voelde ik me in ieder geval weer senang en er kwamen allerlei overdenkingen voorbij.

Ik dacht, zal ik opstaan en een blogje schrijven. Goed idee. Maar o jee ik moet eerst de was ophangen. En ja, dan intussen ook nog samen ontbijten  terwijl dan mijn  blog ideeën  totaal verdwijnen. ... wat was het ook alweer oja dat idee van:  ik leer het nooit. Wat zitten er och ontzettend veel ideeën"en tussen de oren . Ideeën die voor waarheid worden versleten. Ik heb weleens gelezen:

Geloof niet alles wat je denkt

En volgens mij is dat een waarheid als een koe. 

Daarom wil ik het niet over denken hebben maar over observeren en inzicht krijgen. 

 Want leren bijvoorbeeld heeft alles met het denken te maken.  In deze naatschappij is het allemaal zo 'n enorm streven geworden leren leren leren. Anders krijg je geen goede baan anders ontwikkel je je niet, Hoe meer kennis hoe beter je je kunt redden in deze wereld . Voor mij heeft het helemaal niets meer met ontwikkeling en levenswijsheid te maken. of ben ik zo' n raar mens dat ik daar zo anders over ben gaan denken?. 

Kinderen moeten van alles leren. Dat hoort erbij. Het hele leven is één  leerproces. Natuurlijk maar veel natuurlijker is de vanzelfsprekendheid van het leren en dat zeker  op jonge leeftijd. In een goede omgeving ontwikkelt een kind heel spontaan en van zelfsprekend en natuurlijk moeten op jeugdige leeftijd vaardigheden worden aangeleerd en discipline is nooit weg.  Maar ern spontane ontwikkeling zou voor het hele leven  tot op hoge leeftijd kunnen gelden als we de dwangmatigheid van de maatschappij voor lief nemen en ons er minder op fixeren en onze eigen neiuwsgierigheid en spontaniteit de ruimte gaven en  gebruikten om alles in aandacht en opmerkzaamheid te beleven. 

Het gaat zelfs zover dat ik merk dat het leren vaak weerstanden oproept terwijl opmerkzaamheid tot inzicht leidt. En dat inzicht is oodzakelijk  om veranderingen in een groeiproces te bewerkstelligen. Met inzicht gaat verandering langzaam maar wel  vanzelfsprekend. 

Als ik problemen heb met bepaalde omstandigheden is het voor mij noodzakelijk om te onderzoeken WAARDOOR  ik in ellende  of in vervelende situaties verzeild raak en als ik eerlijk durf te kijken  vind ik het altijd weer terug in mijn eigen houding. Vervelend om dat op te merken maar precies daar kan ik het ook veranderen.  Dat is het enige waar ik iets mee kan.  Iemand anders veranderen of de omstandigheden, die zijn meestal niet te veranderen . Door te denken dat ik het nooit leer schiet ik niets op  of het idee dat ik zonodig moet leren zet mij vaak in een keurslijf en  in de weerstand . Wel kan ik me voornemen er een volgend keer op te letten en er anders mee om te gaan of misschien mijn eigen grenzen van dat moment te ervaren en te accepteren. Dan kan ik daar mijn conclusies uit trekken en hoef ik niet middenin de weerstand van de emoties te gaan zitten maar kan ik zien  dat het is wat het is. Niet meer en niet minder dan dat. Gaande een bewuste en opmerkzame weg zal ik eerder zien en soms bebaalde dingen kunnen voorkomen.

Dat soort dingen kan niemand me leren dat is de weg zonder paden die ik zelf moet gaan. Dat is waar ook Krishnamurti over spreekt.  Hoe ik dat moet onderzoeken en op welke manier ik daar een weg in vind die voor mij  heilzaam is  is vaak lastig.  Misschien kan  een aangereikte methode  handig zijn maar het zijn allemaal hulpmiddelen  die niet verward moeten worden met waarheden etc, Het zijn methoden en manieren om met het leven op een goede manier om te leren gaan. Niet meer dan dat. Ik moet het zelf doen. Het is de weg die ik ga. Er is  geen leraar die mij vertelt WAT ik moet doen  en er is geen boek dat me dat zelfonderzoek kan geven.  Nee het  kan nooit meer zijn dan een vingerwijzing in een richting die ik zou willen gaan.  Een richting die ik gekozen heb. Het gaat er uiteindelijk om dat ik er zelf achter kom. In mijn eigen ervaringen en onderzoek. En dat onderzoek is niet altijd leukomdat ik mijzelf met mijzelf confronteer. Totdat er meer rtuimte in dat zelf ontstaat en ik mag zijn die ik ben. 

Ja inderdaad zo'n pad lijkt op een herhaling iedere keer weer. Maar zo zit het leven voot mij in elkaar en iedere keer denk ik dat het anders is maar kom ik mezelf onder ander omstandigheden toch weer tegen.  Want het mensellijk leven is eindeloos en altijd anders al lijkt alles soms veel van hetzelde.  Als ik diep graaf in mezelf. Spitten noemde een vriendin het, dan raak ik als het meezit soms de essentie en ook dat kan steeds weer anders lijken te zijn. Tot er naar verloop eindelijk wat meer  inzicht ontstaat en dan loop ik met een boog om bepaalde problemen  heen . Heb ik dan wat geleerd? vraag ik me dan af.  Nee nee want nu komt het. Ik kom het iedere keer weer tegen maar blijf op een gegeven moment niet meer dagen of weken in de dip zitten maar weet hoe het functioneert. Ik leer mezelf minder serieus te nemen, glimlach  en klim er weer uit.  Dat is voor mij een natuurlijk leerproces geworden op een andere manier is verandering niet mogelijk. 

We noemen het allemaal leren. Veel dingen gaan vanzelf door het ouder worden maar ik merk ook veel dingen op die juist door het ouder worden vastgezet worden, Als voorbeeld het gevoel dat de jeugdigheid niet voorbijgaat waardoor het lijf achter lijkt te blijven 🤪

Ik houd  wel van een bepaalde discipline in onderzoek en processen maar bij het ouder worden is het mijns inziens steeds belangrijker dat er inzicht komt in ontwikkelingen en de veranderingen die daarbij horen. Ze groeien  dan als het ware op een natuurlijke wijze omdat ik er tot op zekere hoogte een eigen inbreng in heb  als ikhet opmerk. Het geboel van dat de dingen me overkomen rverdwijnt steeds meer naar de achtergrond en maakt plaats voor nieuwsgierigheid  naar hoe ik op alles reageer.

Nou ben ik geen deskundige maar ik ga af op mijn eigen ervaringen van bijna 80 jaar. En na al die jaren en vooral de laatste helft van mijn leven  zie ik dat ik inderdaad niks leer en toch verandert er veel in mijn leven . Ik kan ondanks alles wat er door ongemakken en leeftijd  op mijn pad komt vreugde ervaren.  Het leven  functioneert voor mij namelijk  niet door een onderhuids gevoel  van denken dat er iets ook maar ooit onder druk of prestatiedrang  anders ontwikkeld kan worden. Maar dat de weg om te gaan vreugde is.  Dat is wat ik de laatste jaren heb ontdekt. Het is hook niet altijd mogelijk  iemand anders iets te leren. Want ik ben zelf degene die de weg moet vinden door te onderzoeken in mijzelf hoe het bij mij werkt. En dat is voor iedereen anders.

Allereerst moeten mijn gedachten geconcentreerd kunnen zijn op dat  waar ik me bewust op wil richten of waar ik  tegenaanloop bijvoorbeeld of  wat ik zou willen dat anders is. Kan ik daar iets aan veranderen? Heel vaak is dat laatste onmogelijk. Zeker een ander kan ik niet veranderen. Ik kan wel door inzicht in de manier waarop ik er op reageer en ermee omga verandering aanbrengen en dat is voor mij geen leren. Dat is opletten, aandachtig zijn en inzicht krijgen. 

Dat inzicht kan heel langaam een verandering in mijzelf teweeg brengen en ik merk dat het omgaan met dat wat er is langzaam aan verandert.

Zo had ik het gevoel dat ik al zoveel had losgelaten (dus geleerd 😉) en kom dan met een schok tot de ontdekking dat het niet waar is waardoor ik uitroep: ik leer het nooit.

Nee dat hoeft ook niet. Het enige wat belangrijk is is er weer opnieuw in te duiken en inzicht te krijgen. Zien dat ik in dezelfde patronen en  valkuil ben gestapt maar onder andere omstandigheden.

En dan mezelf niet zo serieus nemen ook dat vind ik steeds belangrijker. Met humor kijken naar mezelf. Daar ga ik weer. 

Een goed mens worden.

Hoe zou dat er eigenlijk uit moeten zien? 

Jonkies alijd weer leuk. En het groeit vanzelf. Maar er moet wel goed voor gezorgd worden. Net als voor mijn eigen binnenwereld want die blijft jong. 

Het totale plaatje. Lichtjes.

Ik zette een paar niemandalletjes op Facebook. Een roosje dat tegen de muur van onze flat in volle bloei staat nadat ik hem daar plaatste  floreerde hij terwijl hij op mijn balkon stond te verpieteren.

 

een bloemenvaas op tafel allemaal dingen om blij van te worden. Heel fijn om te doen en ik realiseerde me dat ik op dit blogje over het algemeen zware overdenkingen en weinig dagelijkse leuke dingen vermeldt.

Het zijn het voor mij ook wel een heel intensieve dagrn met ziekenhuisbezoek en allerlei overdenkingen die daarbij komen. Want erover nadenken ja dat hoort zo bij me, dat doe ik altijd. Wat ik dan gelukkig niet doe is in doemscenarios op de dingen vooruitlopen maar wel durf ik alle opties open te houden.

Vanmorgen schijnt het zonnetje en het ziet ernaar uit dat het echt warm zomerweer gaat worden. Daar houd ik wel van alhoewel  het voor menigeen een hete onderneming is om door hittegolven heen te komen. Het schijnt dat ik daar wel goed tegen kan, Maar ja ons appartement is ook van alle gemakken voorzien en ik voel me eigenlijk altijd in de watten gelegd. Maar gisteren had ik het er plotseling heel zwaar mee. We gingen een ommetje met het fototoestel en het was veel zwaarder dan dat ik gewend ben. Ik kwam doodvermoeid weer thuis. pfff ik was er bberoerd van maar vndaag gaat het weer hoor. 

Jaren geleden schreef ik van alles op mijn blogjes. Nu is dat inderdaad veel meer beperkt tot mijn overdenkingen  en mijn levensfilosofie. Ik denk dat het totale plaatje van mijn leven en wie ik ben daardoor niet helemaal duidelijk wordt. Niet dat het iets uitmaakt want het is maar de vraag of het totale plaatje van wat en wie dan ook helemaal zichtbaar kan zijn. Ik vermoed van niet. 

Het is denk ik zelfs zo dat het totale plaatje wat iedereen van zichzelf heeft niet eens overeenkomt met wat de ander van hem of haar  denkt.  En ik denk van mijzelf dat ik ook mijzelf niet helemaal ken want soms sta ik verbaasd over wat ik onder bepaalde omstandigheden wel of niet kan of hoe ik erop reageer. Dat merkte ik gister weer tijdens dat wandelingetje.  Dat vind ik dan zo bijzonder om te ervaren dat ik mijzelf een verrassing bezorg. Dat kan een leuke verrassing zijn maar ook een vervelende en dan ben ik bijvoorbeeld meer aangeslagen dan ik van te voren had kunnen bedenken. 

Nee, dat totale plaatje dat bestaat voor mij niet. Alles veranderd onder de verschillende omstandifgheden doorlopend. Ook ik. Fus is verandering gelukkig ook mogelijk. En toch denk ik zo af en toe

Ik leer het nooit!

En meteen daarna

Maar wat zou ik dan moeten leren.? 

En dan mag ik weer zijn van mijzelf  die ik op dat moment ben. Want dat is vaak het lastigste. Zo ook met het omgaan van pijn. Vannacht werd ik weer wakker met een darmverkramping en dan probeer ik heel goed te ontspannen. Dat kan ik gelukkig  wel maar nu vannacht merkte ik een heel subtiel verschil in mijn denken. Normaal hoop ik dat het door ontspanningn verdwijnt en nu ging ik er met mijn aandacht naartoe om te voelen wat ik precis voel en om het er dan in alle rust  te laten zijn. Het mag er zijn het is mijn lijf en het lijf dat altijd zijn best voor me doet en nu wil het aandacht en  is goed. Ik geef het aandacht en rust. Alles mag er zijn ook de pin. Ik wenste niet dat het ajb maar  overging. En.. rustig liggend zakte het met een kwartiertje en heb ik verder heerlijk geslapen. 

Het is donker omdat je te hard je best doet. Licht kind, lichtjes leer alles lichtjes te doen.

 Ja, voel lichtjes ook al voel je je diep. Laat dingen gewoon lichtjes gebeuren en ga er lichtjes mee om. Ik was zo preposterig serieus in die dagen.

Lichtjes het is het beste advies dat ik ooit heb gegeven.

Dus gooi je bagage weg ga vooruit. Er is oveeral drijfzand om je heen dat aan je voeten zuigt en je probeert op te zuigen in angst, zelfmedelijden en wanhoop

Daarom moet je zo licht lopen 

Lichtjes mijn schatje 

Aldous Huxley- Eiland 1962