Laat het gaan

 Snap je dat nou?

Weken sliep ik slecht, misschien wel maanden. Niet langer dan  drie maar hooguit 6 uur. En... ik durf het bijna niet te vertellen . Bang dat het overgaat. Ik heb de hele week al normaal geslapen. Zou het dan toch door de wintertijd komen zoals mijn lief opperde?  Wat heerlijk is dat!  Daar kan ik nou echt van genieten.

Ik heb geen idee waardoor het kont.  Zo gaat het met allerlei ongemakken van mij altijd. Ik ga niet zo makkelijk naar de dokter en dan loop ik dus maanden en vaak langer dan een half jaar met pijntjes en andere ongemakken  zoalsdoofheid na een verkoudheid en dergelijke  die uiteindelijk vanzelf over gaan. 

Gelukkig ken ik mijn lijf erg goed  ook weer dank zei opmerkzaamheid trainingen  en ballet van vroeger en weet  ik wel wat een spierkwestie is of mijn 'normale' buik pijn problemen. Als het er werkelijk toe doet zit ik wel in de wachtkamer hoor.!

Al weten we nooit hoe oud we zullen worden. De tijd van leven wordt er bij het ouder worden niet langer door. Een bijzonder idee dat er een einde komt aan alles wat ik ken en de vergankelijkheid van alles.  

Ik word daar gelikkig  niet depri van tot nog toe maar wals er ook niet overheen. Denk er zelfs graag over na. Het helpt bij het leren loslaten van ideeën  waar ik aan vastzit. Zeker nu na de crematie die ik weer bijwoonde.  Dan realiseer ik me hoe iedereen een weg volgt waarbij je toch zoveel mogelijk uit het leven probeert te halen om gelukkig te junnen zijn ook al lukt dat toch meestal niet  voor 100 procent. 

Net als met mijn slaap patroon het gaat en het komt en we lijken er geen enkele grip op te hebben.  Wat ten dele waar is.

Zo is dat eigenlijk met alles. Tot op zekere hoogte kunnen we goede voorwaarden creëren zodat we gelukkig kunnen zijn maar we weten niets van de  gevolgen die we  daardoor creëren dus ook niet van de omstandighden die we daardoor weer tegen zullen komen.   Om nog maar te zwijgen over beslissingen die anderen maken met wie we verbonden zijn. Werkelijk niets van de toekomstige omstandigheden weten we zeker.

Nee beter is het voor mij alles te nemen zoals het komt en daar de vreugden uit te halen.  Niet blijven hangen in de problemen die erin gezien en bedacht kunnen worden want daar schiet ik niets mee op. 

Problemen maken we zelf door  vast te zitten in de gedachten erover.  En gedachten zijn geen realiteit. Daar zouden we ons ook meer bewust van kunnen worden. Iedere keer als er gedachten oppoppen die je niet zomaar tegen houdt.  Heeee daar zijn ze weer, die gedachtenspinsels over wat zou kunnen en niet NU is. 

Als je er wat aan kunt doen,doe dat dan . Zo niet dan laat het gaan als wolkjes voor de zon. 

Die bewustwording is ofenen om er niet vast in te gaan zitten in die  gedachtenspinsels  over  verleden of toekomst. En dat op zich is een hele kluif in aandachtig opmerkzaam zijn.

Echt het helpt om gelukkiger te worden. En geïnspireerd bezig te zijn op dit moment. Dit is het enige moment dat ik leef en dat ik het leven  werkelijk kan belevendigen.

Worden we zo vrij als een vogeltje?

Het gaat dus niet over niet nadenken maar over er niet vast in blijven zitten.