Verlichting en schilderen

 Het valt mee tot nog toe. Ik verwachtte veel spierpijn. Nou ja kan nog komen natuurlijk want gisteren was die enorme krachtinspanning.

Eigenlijk is het om je rot te lachen. We kunnen nog geen schroef meer in een kastje dtaaien. 

Toen ik 40 was en alles alleen moest doen kreeg ik alles voor elkaar.  Geen klusje was me teveel. Dat had ik denk ik van mijn vader geërfd.   Leik vond ik het ook om het allemaal te doen. Elektrisch, timmeren, lijstjes maken, etc. . 

Maar nu was de lamp onder het krukenkastje stuk en hadden we een nieuwe armatuur  gehaald die precies op dezelfde plek met twee schroefjes gemonteerd kon worden. Fluitje van een cent toch?

Nou ja forget it. Niet normaal. Wat een geworstel met z'n  tweetjes. Ik wel soopel maar niet sterk en Fer stug en stijf naar wel sterk. 

Het hangt inderdaad onder het kastje maar vraag niet hoe.  De schroeven gingen er met geen mogelijkheid gelemaal in. Dus al is het nauwelijks een centimeter. tja het bungeld.  Het lichtknopje aandrukken moet met beleid gebeuren. 

Wat is dat oud zijn toch een vreemd fenomeen.  Waar je vroeger nooit over nadacht wordt nu een aandachtspunt. Wat doe ik ermee en hoe wil ik ermee omgaan. 

Ik vind het interessant me daarmee bezig te houden. Zo bedacht ik dus van alles toen we onderweg   in de autozaten  om die bepaalde lamp die alleen nog daar te krijgen was te halen. Ik keek om me heen en zat mateloos te genieten van alles dat ik nog wel zag. Het badeel dat ik niet meer zelf kan rijden, gaan en staan waar ik wil, keerde zich in de blijheid dat ik alle ruimte had om onoplettend voor het verkeer gewoon om me heen te kijken en me liet rijden. Zo wordt het dan een heerlijk uitje.

En de waarschijnlijk nog  komende spierpijn is voor mij gelukkig geen probleem. Daar ben ik aan gewend door de balletlessen van lang geleden. Nu maar afwachten of Fers rug er goed doorheen komt.  Het ziet er zoals het nu is wel naar uit.

Nu we toch niet gaan verhuizen, bedacht ik dat ik de computer wel weer aan kon sluiten.m Toch nog eens kijken wat voor oud materiaal erop staat en of ik er nog iets mee wil doen.  

Okee alles weer op de juiste plek gezet en snoertjes aangesloten.. En toen misten we de aansluiting voor internet. Dat deden we met een switch die ook aan de computer van Fer hing. Helaas die kunnen we nergens meer vinden. Misschien is hij bij de grote opruiming verdwenen. Het vervelende is dat de computers zonder internet niet meer opstarten. Dus moet er of weer een switch komen of een USB wifi ding.  Nou ja ik heb geen haast.  We zien wel.

Ennu kwam ik ook nog een hele serie oude foto's  tegen 

In 2002 ging ik met mijn schildervriendin Marja naar een werkweek in Frankrijk waar we heerlijk samen schilderden. Leuke herinneringen van vervlogen tijden. 

Ik maakte er ook alweer lang geleden  digitaaltjes van