Dat basale gevoel

 Ik ben weer een nieuw blogje aan het schrijven maar moet het even laten bezinken. Ik vind het heel fijn om te schrijven over de dingen die me  bezighouden.  De dimgen waar ik over nadenk  hebben er ook voor gezorgd dat ik mijn weg heb kunnen vinden door moeilijke tijden waarin ik met de hele wereld en mezelf overhoop lag.  Vaak liep ik tegen steeds weer dezelfde problemen aan.  Hoofdzakelijk omdat ik heel onzeker en angstig in mijn vel stak en me rot vocht om zekerheden te verwerven. En goed of beter te worden dan ik was. Daardoor durfde ik niet te kijken naar de onzekerheden die ik verstopte want die mochten er niet zijn. Nu mogen ze er wezen want...

nu weet ik dat er geen zekerheden zijn. Nooit. 

Ik mag zijn die ik ben.  Er is geen manier om goed of beter te worden. Ik ben die ik ben en het is goed alles te durven zien. In mijzelf.   Het is de kunst daarmee te leren leven. Het veroordelen en ertegen vechten hielp niet. Integendeel.

Nubegrijp ik iets beter dat daardoor de focus hoofdzakelijk bij en op mijzelf  kwam te liggen en in je eigen kringetje ronddraaien dat heeft nog nooit iets opgelost. 

Juist de erkenning en het toelaten van te mogen falen en niet perfect te zijn.  Te mogen zijn die ik ben geeft zoveel meer ruimte om  ook voor anderen open te staan en voor problemen die er zijn. Zonder verwachtingsoatronen over mijzelf en nietover mensen  die me lief zijn. 

Het overkoepelende focuspunt is liefde compassie te leren zien in alles. Daarop afgestemd wordt het leven leefbaar. 

Het is fijn dat ik alweer een volgend blogje op stapel heb staan over dedenkwijzen die me bezig houden. Misschien is het niet goed of onderbouwd genoeg geschreven  maar dat is niet meer zo belangrijk. Wat niet goed is of niet klopt  kan veranderd worden als dat nodig is. Het overkoepelende in dit ldven dat altijd afhankelijk is van oorzaken en omstandigheden is liefde en compassie. Dat houdt mij en de werel draaiend op de juiste manier.

Ik kan nog zoveel schrijven over alles dat me bezig houd maar de blijdschap daarover komt voort uit liefde compassie dat basale gevoel ook al ben ik niet perfect en weet ik niet eens wat het meest ultieme daarin betekent. 

Het haalt de focus van het oordelen over mijzelf en anderen  voor het grootste deel weg en kan zich meer richten op de context  van mijn bestaan en de zingeving die ik aan mijn leven wil geven. Want in onderlinge afhankelijkheid is alles en iedereen even belangrijk.