Afgelopen donderdag bracht Fer me zoals gewoonlijk naar Veroni. Iedere twee weken zien we elkaar. Zoals gewoonlijk reed hij langs de oude wijk waar ik woonde voor ik met Fer in zijn huis ging samenwonen. We hadden toen 10 jaar gelat.
Zou Eric nog leven vroeg ik me hardop af. En zou hij daar nog wonen zei Fer.
Ik was goed bevriend met hem en ik was een hele tijd zijn eerste contactpersoon voor als het weer mis ging met zijn psyge. We hadden mooie fijne gesprekken vaak over spiritualiteit.
Na mijn verhuizing kwam hij nog regelmatig langs en waren er ook nog wel eens dingen waar ik wat voor hem kon doen. Of ik bracht hem voor een opvang of begeleiding weg. Langzamerhand verloren we elkaar toch uit het oog.
Nu kreeg ik bericht en zocht ik het op in google.en vond het volgende berichtje. Diezelfde donderdag dat ik het me afvroeg was hij oberleden aan zijn verwondingen.
Je was in gedachten toch even bij hem die dag. Izerina
BeantwoordenVerwijderenTja, soms gaan contacten zomaar voorbij...
BeantwoordenVerwijderenAch, wat een verdrietig einde en dat je net aan hem dacht, dat is toch wonderlijk. Ik kan me voorstellen dat het je raakt.
BeantwoordenVerwijderenWat zijn er toch veel lagen in de wereld. Toendertijd en nu. Wat hard, zo ineens dit lezen. Sterkte, Elly.
BeantwoordenVerwijderen