Vorige week moesten we de nieuwe modem voor schoonmama ophalen. Ze had ons 's avonds al gebeld en Fer was gaan kijken. Het apparaat gaf geen krimp meer en de volgende dag contacteerde hij de kpn en moest er een nieuwe komen.
De dag daarop kon hij hem ophalen en schoonmama baalde. Zonder tv is voor iemand van 95 bijzonder moeilijk. Maar helaas het ding was er nog niet en Fer moest de volgende dag weer terug. Ma in zak en as.
De dag daarop haalden we hem samen op en trakteerde ik mezelf op een rondje Rataplan. De kringloopwinkel waar we het apparaat afhaalden.
Vroeger vond ik dat zo heerlijk samen met mijn vriendin naar de grote hallen in Cuick scheuren met mijn piepkleine Suzuki busje waar ik ook mijn schilderijen in kon bergen voor exposities en dan in die hallen heerlijk rondsnuffelen.
Voor een riks een LP kopen of twee kristallen glaasjes waar we bij thuiskomst een likeurtje uit dronken om het te vieren
Als ik daar aan denk, wat is het leven dan veranderd. Mijn vvriendinis beginnend Alzheimer en ik liep zelf nu als een soort zombie door Rataplan. Ik vond het wel leuk daar even rond te kijken . Ik was er niet eerder geweest. Wel in andere kringloopwinkels maar ik merk dat mijn interesse nu naar heel andere dingen uitgaat. Dat is maar goed ook want het is vreselijk vermoeiend dingen te willen zien en herkennen, wat in veel gevallen onmogelijk is. Door cd'tjes bladeren gaat niet want het is niet meer te zien wat erop staat in die bakken. Prijskaartjes zijn niet meer leesbaar. Daar komt bij dat ik nu geen spullen meer nodig heb en eerder spullen kwijt moet. Ik koop er hooguit nog een mooie kop en schotel als ik die toevallig tegenkom.
Maar goed... Wij met modem naar schoonmama die al dacht dat we niet meer zouden komen. Dan dat ding installeren en gelukkig deed hij het automatisch goed zonder moeilijke paswoorden.
Thuisgekomen was ik hondsmoe. Net zo moe als vroeger wanneer ik 's morgens boodscgappen voor het weekend had gedaan en dan 's middags nog even een stadje pikte en daarna moe en verzadigd thuiskwam .
Ja, het leven is wel veranderd maar ik kan niet zeggen dat het er slechter door is geworden. Integendeel. Het lijf is dan niet beter maar wel minder geworden maar ja ik ben niet alleen mijn lijf he.
De geest heeft het zo goed.
De "kringloop-moeheid"herken ik wel. Als je genoeg hebt(of te veel). Maar moeilijk,dat je niet meer van het kijken kunt genieten. Lukt boodschappen doen in de super nog wel? Izerina
BeantwoordenVerwijderenAls het vroeger 100% was dan lukt dat nu nog maar voor 30 a 30 % net zo slecht als mijn ogen. Maar er zijn vezorgdiensten en dan bestel ik via tablet en Fer gelpt in de winkel. Eigenlijk heeft hij daarin ook al veel overgenomen.
VerwijderenDie moeheid en het oud(er) worden dat herken ik zo goed. Maar bij jou is het ook niet goed kunnen zien. Ik vin dhet echt rot voor je, Geri
BeantwoordenVerwijderenAh ja de kringloop. Ik kwam daar onlangs tot het besef dat we nog steeds veel te veel spullen hebben. Ik vond er niets van mijn gading, want ik had het al. En nu vraag ik me af wat ik moet met een kledingkast vol broeken, overhemden, truien en een paar hele mooie jasjes, die zelfs in de kringloop een pittig prijsje krijgen. De kringloop hangt al zo vol. Ik zou er zo graag iemand echt blij mee maken. Ik ben er nog niet uit, hoeft ook niet. Ik heb de tijd, hoop ik.
BeantwoordenVerwijderenIk vind je een zeer positief mens en zo tevreden zijn met het leven maar niet stoppen met bloggen hoor mensen als jij zijn motiverend.
BeantwoordenVerwijderen