Over boosheid

 Eens kijken of ik iets zinvols kan schrijven over boosheid. Dat is iets dat we door onze christelijke traditie en eeuwenlange moralisatie niet moeten hebben. Dat zit behoorlijk ingeburgerd. Soms zo verborgen dat we het nauwelijks nog in de gaten hebben Als je een goed mens wilt zijn mag je niet uit je dak gaan van boosheid en helemaal goed is het als je geen boosheid hebt. Dat begint al op jeugdige leeftijd. Je moet een lief kind zijn. Mijn moeder zij wel: Ik ben niet boos maar verdrietig.

Ja hoe zit dat nou? Hebben we niet allemaal een bepaald soort kwaliteit van kracht zoals boosheid in ons. Want er gaat in echte hevige boosheid erg veel energie om. En die kracht wil ik toch wel graag blijven gebruiken onder de juiste omstandigheden. Als er geen boosheid in ons aanwezig zou zijn, zou de wereld er heel wat beter uitzien. In de politiek kan je ook zien hoe het parten speelt bij ogenschijnlijk rustige heersers die de gruwelijkste dingen kunnen doen en zich van geen kwaad bewuyst lijken te zijn. Ze functioneren op buitensluiten van dat wat hen niet past. Daar willen ze niet mee geconfronteerd worden. 

Zo werkt dat op ,mondiaal niveau en het kan ook zo werken in het klein in ons persoonlijk leven. Vaak zit de boosheid in een jasje van vriendelijkheid zonder diepgaande zelfreflectie. Ik zie alles als buiten mezelf waar het zich afspeelt en kijk naar de ander die als het te lastig wordt, wordt buitengesloten. Zelfs soms zo erg dat ik denk dat de ander mij niet waardig is. En dat ik die ander buiten wil sluiten, Als ik er goed over nadenk is dat dan niet arrogant van mij?

En dan gaat het er niet om dat ik de ander niet buiten zou mogen sluiten als ik geen ruimte genoeg in mijzelf heb leren creëren, dat uis ook goed maar het zou fijn zijn als ik mezelf dan eerlijk in de ogen durf te kijken en zou zien dat er evenveel blokkades in mij aanwezig zijn en misschien wel verkapte boosheid. Maar dat erkennen is voor velen kennelijk heel lastig. Ook vrede hebben met mijn eigen blokkades en ‘tekortkomingen’ gaat nieet van de ene op de andere dag. 

Pas wanneerlf meer rust en acceptatie is van wat ik werkelijk ben met alles erop en eraan is, zal er ook meer ruimte komen voor wat me niet direct past en kan ik het er laten zijn zoals het is. Daar kan ik dagelijks mee werken en duidelijk proberen te krijgen. Het is niet makkelijk is mijn ervarting.

Probleem is dan als ik mijn eigen ding aan die ander uitleg de ander afhaakt en mij buitensluit, helaas. Dat hoort er ook allemaal bij.

Zo zit de wereld in elkaar en daar hebben we het mee te doen. Misschien moet ik niet altijd die ander mijn standpunt of grief uit willen leggen.

‘ Dat heb ik niet in mij’ . Dat bestaat niet. We hebben gelukkig alle menselijke mogelijkheden in ons. Het één treedt soms wat meer op de voorgrond dan het ander. Als we het langzamerhand leren kennen, kan de vrede in onszelf komen door het allemaal te aanvaarden en dat verzacht en leert ons ermee om te gaan op een goede manier.