Ghaghagha

 Ik moet er alweer om lachen. Dat balen van mij is gelukkig altijd maar van korte duur.  Ik weet waar de knop zit om hem om te draaien. 

Als ik iets in mijn hoofd heb en ik tot de ontdekking kom dat wat ik schrijf niet voldoet aan wat ik goed genoeg vind en vooral dat niet helder genoeg is... Dan baal ik ff en wil de handdoek in de ring gooien.  

Maar er zijn ook gewone dagelijkse dingen als boerenkool en worteltjes taart en het is ook leuk daarover te bloggen. Dus. Zit ik gewoon weer in mijn midden  en stuur een mooi plaatje.

Vanmorgen komt vriendinneke en gaan we waarschijnlijk met verf en oapier stoeien en vanmiddag probeer ik mijn conditie uit en zie ik of ik weer wat volksdansjes nee kan doen.

Dat is misschien wel leuk o  te vertellen. 

Voor ik meer pijn en last van mijn darmen kreeg, hoopte ik dat ik samen met een (andere) vriendin mee kon gaan volksdansen om mijzelf uit dat cirkeltje van lijfelijke narigheid te galen. Maar die ellende werd steeds erger en toen werd het vskantie en  sukkelde ik door tot ik naar de specialist kon. 

Intussen stortte de conditie steeds verder in en de medicatie slaat (nog steeds) niet erg aan. Maar toch,  de eerste dansmiddag verliep buitengewoon hoopvol. 

Wie had nou gedacht dat ik zoveel  plezier in volksdansen zou krijgen. Nou, ik nuet hoor.  Ik deed toch altijd aan klassiek ballet. Hihi en moet je mij nu zien als tachtigjarige tusse vitale ouderen met het grootste plezie. Als het lijf vandaag een beetje wil wordt het een mooie dag in afwachting van de telefonische specialusten afspraak de 16de. Misschien kan ik dan op iets zwaardere medicatie overstappen  die hopelijk iets effectiever werkt.  We zullen het wel zien.

Intussen vlodder ik dit blogje maar even af zonder me al te druk te maken over de misslagen en fouten. 

Dan zet ik  ook masr even de geblokkeerde reacties eruit.  We zien wel waar het schip  strand en dan rukken de mentale hulptroepen wel weer uit om snel het schip  op drift te krijgen. 

Fije dag allemaal.  Huer zal het wel lukken.