Motel Spatie opdrachtje

  Een tijdje geleden heb ik me aangesloten bij een groepje oudere kunstenaars uit de wijk die onder leiding van twee jongere kunstenaars niet alleen gezellig een kopje koffie drinken bij Motel Spatie maar ook over kunst praten, kleine workshops doen of een leuke opdracht krijgen. Laagdrempelig en leuk.  Vanmorgen werd er heen en weer ge-appt want enkele waaronder ik vonden het veel te warm om elkaar fysiek te ontmoeten. Al eerder hadden we digitale contacten dus morgen maar weer eens via 'whereby' met een opdracht.  Het leek me leuk om de uitwerking die ik daarvoor in mijn hoofd heb hier op Élly's eigen wijze' te delen. 

Aan de hand van een object dat in je huis staat je persoonlijkheid beschrijven. 

Ik heb hier dus een erg mooi oud speeldoosje staan. Ik ben gek op speeldoosjes en zoek rond de kerst altijd aanvullingen. Met de kerst heb je de meeste kans er hier of daar een te vinden. Ze worden niet zo vaak te koop  aangeboden en dat is niet  erg want  ik wil er ook niet zoveel. Ik wil liever ontspullen dan aanschaffen maar als ik er ergens een zie dan kan ik hem niet laten liggen. Het speeldoosje dat ik aan de hand van mijn persoonlijkheid wil beschrijven is een oud speeldoosje en dat is al de eerste vergelijking met mijn zelfbeeld en persoonlijkheid.

Ik kreeg het uit de nalatenschap van de broer van mijn vader. Ik begeleidde hem en zijn vrouw tijdens hun sterfbed. Ik schijn een of ander karma te hebben dat mij steeds weer met oude mensen in aanraking brengt op de momenten dat ik iets voor hen kan doen en dat is dan regelmatig in de laatste levensfase. Mijn hele leven had ik weinig of geen contact met hen maar toen ze ziek werden stond ik er en zo gaat dat vaker in mijn leven. Altijd zijn er wel oude mensen in mijn omgeving die me nodig lijken te hebben. Vanaf dat mijn kinderen uit huis zijn rol ik daarin.  Ik ben benieuwd hoe dat gaat wanneer ik zelf aan de beurt ben. Tegen die tijd  hoop ik dat ik helemaal op dat speeldoosje lijk en daarmee probeer ik me nu al  zo goed mogelijk mee te identificeren. En daar ben ik dan ook heel bewust mee bezig. Ik denk dat ik al aardig op weg ben om dat doosje te worden. Een oude doos, dat wel 😂 

Het speeldoosje gaat makkelijk open en dicht er zit geen slotje op en dat past wel bij mijn zelfbeeld. Ik heb niets te verbergen denk ik en als het open gaat maakt het muziek. Hoe mooi wil je het hebben. Heel mooie muziek. Het is leeg van zichzelf en ook daar hoop ik me mee te kunnen verbinden. Leeg zodat alles wat ik erin wil stoppen erin kan. Dat ik niet volgestopt blijf zitten met allerlei ideeën en onwrikbare denkbeelden van zo is het en zo ben ik nu eenmaal. Dat ik wanneer ik dat wil er makkelijk leuke herinneringen uit kan ophalen maar dat ik alles waar ik niets meer aan heb eruit kan gooien. Vooral ook als ik ouder word dat ik alle aangeleerde gewoontepatronen op de helling kan zetten en me aanpassen aan de mogelijkheden van de oude dag. Ik weet dat dat niet eenvoudig is aan de ervaringen die ik om me heen zie bij mijn medemensen maar ik vind dat heel belangrijk. Leeg zijn van mezelf door op te letten waar ik me aan vast probeer te houden, wetend dat ik los kan laten en wegdoen om er alles in te stoppen wat handzaam en aan de orde is op het moment dat ik het nodig heb.

Het doosje heeft ook met mijn nieuwsgierigheid te maken. Nieuwsgierigheid vind ik heel belangrijk. Zoals een kind nieuwsgierig kan zijn naar een mooi speeldoosje zo wil ik graag in het leven blijven staan. Nieuwsgierig rondkijken en alles ieder moment weer als nieuw zien, want er is geen minuut, geen moment gelijk aan het vorige moment. Iedere keer onder allerlei verschillende omstandigheden ontdek ik weer nieuwe dingen.  Want vaak kom ik tot de ontdekking dat er veel meer, ook in mezelf zit dan ik soms verwacht en ben ik verwonderd over mezelf niet alleen over positieve dingen maar ook over sommige negativiteit die ik helemaal niet wil heel nieuwsgierig niet alleen naar over wat er in zit maar ook naar wat ik er nog wel in zou  willen stoppen of er weer uit wil halen. 

Waarom maak ik me bijvoorbeeld boos. Die boosheid hoef ik toch niet in dat doosje te stoppen en de deksel erop te doen. Dan kan er geen muziek uitkomen. Dat is toch niet  nodig. En toch stop ik dat soms in dat doosje totdat ik het me bewust wordt en op het moment dat ik dat door heb doe ik het dekseltje open en gooi het er weer uit. Dan speelt het muziekje weer.  He he dan is er weer ruimte voor allemaal nieuwe en mooie dingen.  Ik ben zo blij dat ik weet dat ik net als dat doosje kan zijn. 

Het werkt Ik realiseer me: ik ben leeg van mezelf, net als dat doosje en kan er alles in stoppen wat ik wil.