Hoe menselijk ben ik?

 Vrij zijn van streven en vrede sluiten met alles wat er is.

;'Ga er maar aan staan' zeg ik dan tegen mezelf. Sommige dingen worden zo makkelijk even gezegd maar er zitten zoveel kanttekeningen aan. Evenals zo'n uitspraak als: leven in het hier en nu. 

 Maar allereerst wat betekent het eigenlijk, As ik denk dat ik dat zo zou kunnen zijn dan zou mijn leven er denk ik stabiel en comfortabel  uitzien. En als mijn leven er niet stabiel en comfortabel uitziet dan zou dat betekenen dat ik niet vrij ben van streven en nog lang geen vrede gesloten hebben met alles dat er is.

Daar gaat voor mij over spiritualiteit over. Het gaat over dit leven. Niet over de toekomst niet over het verleden maar over hoe ik op dit moment in het leven sta. Dat is het enige dat ik werkelijk heb en het kan het volgende moment verdwenen zijn.  Wat betekent vrede sluiten dan precies. Daar begint denk ik de zoektocht in mijn eigen leven naar hoe ik in dit leven bezig ben en vanuit welk standpunt ik zou willen wil leven zoals ik er op dit moment insta. De vragen die ik mezelf kan stellen zijn er velen.

Moet ik dan maar overal waar ik het niet mee eens ben, toch eens mee zien te worden.? Voor mij is het een uitgebreide zoektocht die begint met te kijken naar mezelf. Is vrede bereikbaar door iedereen net zo te laten denken als ik. Nee natuurlijk niet. Ten eerste is dat niet haalbaar en ten tweede is het dan nog maar de vraag of ik dan werkelijk in vrede kan zijn. Er zij zoveel meer aspecten aan het leven  dan het eens zijn met elkaar.

En dan dat streven, daar ben ik al langer mee bezig. Allereerst merkte ik op dat er verschillende manieren van streven zijn. Vooral hier in het westen zijn we daar erg op gericht. Het moet altijd meer en beter. We hebben altijd wel een doel voor ogen. Een doel waar we naartoe willen. Nog afgezien van het feit of we tevreden zullen zijn als het bereikt is. Ik ken daar persoonlijk wel voorbeelden van. Dat ik hoopte ooit in een galerie mijn schilderwerken te tonen. Toen dat bereikt was stelde het eigenlijk veel minder voor dan ik verwachtte en nu hoef ik dat helemaal niet meer. Op dat punt is mijn strebertje verdwenen. Maar er zijn nog zoveel andere dingen die ons bezig houden en ik merk dat ik regelmatig in een volgende 'valkuil' trap die ik gelukkig eerder herken naarmate ik er meer aandacht aan besteed. En daar op het moment dat ik erin ben getrapt of er bijna intrap, komt dan iets heel moois naar boven. Mijn streperige gedachten worden me duidelijk.  Ik ben alert. Op dat moment dat ik het herken leer ik zien hoe het functioneert en ben ik helder aanwezig waardoor ik me niet door dat strebertje in mij mee hoef te laten nemen. Ik zie mijn hersenspinsel en kan weer terug naar mijn eigen stabiliteit en rust. Of naar datgenen wat ik mezelf had voorgenomen. 

De engelsen hebben er een mooi woord voor. Dat is going beyond. Bij gebrek aan iets Nederlands daarvoor wil ik dat maar in ere houden al houd ik niet zo van Engelse termen in een Nederlands blogje. Of...

Het te boven komen, ja misschien toch. Als ik het te boven kom laat ik me er niet meer door meenemen. Misschien gaan dan de scherpe kantjes er een beetje af. Kan ik steeds makkelijker leven met alles wat er is. Want hetzelfde geld natuurlijk ook voor vrede sluiten met wat er is. Al mijn weerstanden leren zien en herkennen. Want weerstanden, dat zijn het. Het is een hele klus want ze zijn er en ze zijn er met velen. Maar als ik ze leer kennen er niet voor wegloop en ze kan laten voor wat ze zijn, gewoon weerstanden en niet meer dan dat want ik hoef er niet meer van te maken. Dan is er helderheid. Dan kan ik het te boven komen door de weerstand te laten voor wat het is en kunnen de scherpe kantjes verdwijnen. Ik houd me er niet verder meer mee bezig. 

Dat gaat allemaal niet vanzelf. Daar is veel reflectie en aandacht voor nodig maar het helpt me enorm om een rustiger en stabieler leven te hebben en zo werkt het voor alles. Ook voor pijn en andere ellende. 

Vrede wil niet zeggen dat we het er altijd maar mee eens moeten zijn. Het betekent de vrede met mezelf sluiten door de emotie langzaamaan te boven te komen. Niet meer streven betekent niet dat de pijn en ellende er dan niet is maar het geeft zoveel meer duidelijkheid over mijn eigen weerstanden. Over alles wat zich in mijzelf afspeelt en wat ik te boven kan komen door het er helemaal te laten zijn.  Het betekent voor mij zien wat er is. Mijn eigen weg daarin bepalen en het te boven komen. In mijn eigen midden blijven. Het te boven komen. Stabiliteit in mijzelf proberen te vinden. Maar vooral en zeker niet te vergeten open blijven staan voor alles wat er is. 

Het te boven komen betekent niet alles buiten mijn eigen focus verstoppen maar iedere keer afwegen alert blijven kijken naar alles wat er is en in ieder geval voor dit moment  laten waar ik niets mee kan (want alle is is veranderlijkheid onderhevig en de tijd za het eren) en rust in mijzelf creëren. Me niet meer mee laten nemen in alle emoties daaromtrent want die komen onherroepelijk op en  dan kijk ik niet helder meer. Ook dat opmerken. En als het ware een stapje terugdoen in helderheid. Zien hoe groot de emoties een grote rol spelen. 

Volkomen helder kijken blijft natuurlijk altijd het grote probleem want iedereen kijkt altijd door zijn of haar eigen bril. Dat bepaalt ook de menselijke verschillen die er mogen zijn. Het zien, het kijken , het horen , het voelen, alle zintuigen worden  altijd door de persoonlijkheid gekleurd. Daarom geloof ik ook niet in een universele waarheid op het niveau van ons mens zijn. En mensen zijn we allemaal. Mijn spiritualiteit heeft dan ook alles te maken met volledig mens   te leren zijn en mezelf iedere keer weer bevragen hoe menselijk ik eigenlijk  ben.