Uit brieven van Ficino.

 

een aardig mens zijn

Het hart van het Boeddhisme is dat je een aardig mens bent. Ja dat kan ik van harte onderschrijven.

Maar daar kom ik zomaar niet mee weg. Het lijkt allemaal zo makkelijk totaan de voordeur. En zo makkelijk is het ook wel totdat je verder na gfaat denken. 

Het handigste zou zijn dat je totaan de voordeur gaat en verder niet nadenkt of oplet. Dan kun je daar heel tevreden mee zijn. 

Maar in zo n eigenwijs blogje lukt dat niet. Want wat is dan een aardig mens? Iemand die nooit boos wordt, die nooit een schop teruggeeft als het vuur aan de schenen wordt gelegd? Een mens die altijd stabiel en min of meer emotieloos is en geen eigen mening mag hebben om anderen niet te hoeven kwetsen? 

Zoveel en nog veel meer vragen. 

Dat is de levensweg om te gaan en gaat verder dan denken dat ik (al) een aardig mens ben.

Ik ben op zoek naar de definitie en de ervaring van een aardig mens en dat is een hele weg om ook in mijzelf te verwezenlijken. Maar ik leer nog dagelijks.

Alles is doorlopend in verandering

 Ik las mijn eigen artikel dat ik in de bovenstaande menubalk zette onder God met een kleine g. En ik heb het bijna helemaal herschreven. Vandaar dat ik het zinvol vind hier in deze blogtekst nog eens te plaatsen En het blijft nu zo ook in de bovenbalk staan. 

Maar niets veranderlijker dan een mens en wie weet of ik het ooit weer aanpas. Gelukkig leer ik altijd weer nieuwe dingen.

Er is niets dat hetzelfde blijft en zo is het ook met ideeën van mensen. Er wordt geloofd, er is religie, er is spiritualiteit, er wordt gefilosofeerd en alle uitkomsten daaromtrent zijn uiteindelijk afkomstig uit het menselijk brein. Er worden in vele tradities en in ieder land weer andere woorden aan gegeven en de wegen die gegaan worden zijn dan ook overal verschillend. Het is goed dat er vele mogelijkheden  zijn om ons menszijn tot ontplooiing te brengen zolang ze als basis uitgaan van liefde mededogen.

Er wordt vaak  verkondigt dat er uiteindelijk maar één waarheid en één God is de bron waar alles in is en uit voortkomt. En dan hebben we daar, ook ieder voor zich, alweer een plaatje op geplakt. Zo is het denken we dan al gauw. God is dus alles en de Bron, het Licht, Liefde enzovoort. We hebben nu eenmaal houvast nodig en woorden om iets te vertellen. In abstractie denken is ook niet iedereen gegeven. Daar staat tegenover dat het op een hoop gooien van alle filosofieën niet verhelderend zal werken. Eerder verwarring zal brengen en niet behulpzaam is bij het helder krijgen van wie je in wezen bent. En is dat  uiteindelijk fan wel duidelijk te krijgen of gaat leven op zich misschien over andere dingen?

In bovenstaande allinea is er bij mij al een grote twijfel naar boven gekomen over het plaatje van de God uit mijn jeugd. De Vader in de hemel die alles wist, de touwtjes in handen had en alles geschapen had. En Jezus Christus zijn zoon die voor onze zonden gestorven was Dat was het plaatje waar ik op een gegeven moment niet meer mee uit de voeten kon en zeker niet met een Jezus die terug zou komen op de wolken des hemels om de gelovigen naar de hemel te brengen. De gelovigen, waar zijn Vader over had geoordeeld. De een mocht dus wel naar de hemel en de ander niet. In veel christelijke overwegingen kom ik dat plaatsje al niet meer tegen. 

Maar wat is het dan wel want we blijven vaak bezig met het zoeken naar woorden of bewoordingen voor dat waar geen woorden voor zijn zoals de kabbala ons duidelijk probeert te maken en zegt dat  die god niet te noemen is en daarcvover is het niet mogelijk te speculeren. 

Dat er meer is tussen hemel en aarde dan wij beseffen was me wel duidelijk maar hoe ik daar zelf in sta is me pas na lange tijd een klein beetje duidelijker geworden door vergelijkende godsdienststudie aan de hand van de Geheime Leer van HP Blavatsky binnen de Theosofische Vereniging, de mystieke werken uit de Christelijke traditie  en de diepgaande en niet altijd juist begrepen filosofie van de Leegte in het Boeddhisme, Die beter beschreven kan worden als: 

Het leeg zijn van alle fenomenen van op zichzelf bestaan. Alles kan alleen maar bestaan op basis van onderlinge afhankeleijkheid.

 

Niet iets om zomaar te begrijpen laat staan het te leven.

Het is me wel duidelijk dat de mens alleen maar moet schrijven en praten over dingen die hem eigen zijn geworden. Als dat niet wordt gedaan komt het over het algemeen niet juist over en dat is ook logisch. Het is dan ook niet een kwestie van studie maar ook van meditatie  ervaring opdoen en je bewustworden van de verschillende  leerstellingen in een bepaalde traditie ze volkomen te leren doorgronden en daardoor in aandacht te gaan leven. 

Dan kunnen er af en toe  kwartjes vallen laat ik duidelijk stellen, een van de vele kwartjes die dus  nog lang niet allemaal gevallen zijn en iedere keer is er weer verwondering over de vele mogelijkheden die er zijn en over o'n enkel gevallen kwartje zal ik dus hier af en toe  schrijven omdat het me zoveel goede dingen geeft en aan mijn leven een mooie richting. Dat wil ik graag delen.

Wat heeft god met een kleine g daar dan mee te maken?

Eigenlijk is dat niet zo kort samen te vatten. Bij alles wat ik daarover schrijf is het aan de ene kant  wel zo als ik het opschrijf  maar er moeten meestal weer vele kanttekeningen bij staan. Daar vanuit gaande schrijf ik dan bivoorbeeld:

God bestaat niet. en is overal in door en boven en onder aanwezig. Ik begin bewust met een duidelijke tegenspraak. 

Samen met alle beelden die wij ons over god fabriceren en alle andere zaken die we tot uitdrukking brengen, is er een Niet Iets als een  ruimte waarin we leven, werken en zijn en die ruimte van niet iets dat zijn we ook zelf. Alle mogelijkheden zijn in die ruimte vertegenwoordigd. Het is dus geen lege ruimte maar alles is er in potentie aanwezig en alles is mogelijk als de omstandigheden er rijp voor zijn kunnen ze tot ontwikkeling komen. Als vergelijking kun je een zaadje uit de ontelbare hoeveelheid zaadjes die er zijn  in de grond stoppen maar als het geen water en zonlicht krijgt kan het ook niet tot ontwikkeling komen.

De god die we ons maken is een hulp in die ruimte van Niet Iets waarin alles aanwezig is. Maar het  abstract denken in de daarbijkomende ruimtelijkheid zet in dit verband weinig zoden aan de dijk. \Meestal zijn we als mensen heel doelgericht bezig. We denken altijd in begrenzingen en een doel zet gelijktijdig een begrenzing neer. . Dan is het noodzakelijk woorden te gebruiken om helderheid te krijgen en beelden te gebruiken om met handjes voetjes emoties en alle andere mentale aspecten om te kunnen gaan. Dat is waarom de kerken en tradities werken met god en of goden. Het geeft een richting aan en kan  een pad laten zien om te gaan. In de tradities van eeuwigheden zijn zulke beelden gebruikt en steeds weer doorgegeven door mensen die daar ervaringen mee opgedaan hebben.  Op die manier zijn er wegen ontstaan  naar zelfontdekking en het goddelijke in ons. Zo kunnen wij, daar voortbordurend, gebruik van maken, van ervaringen van de zogenaamde Oude Wijzen.  Met god en of goden  kunnen we dan  als mens een verbinding maken. Het zijn de aanwezige kwaliteiten waarmee wij ons kunnen verbinden en ze als het ware leren verwerkelijken of realiseren  in onszelf omdat ze in potentie al in ons aanwezig zijn kan er een herkenning en verwerkelijking ontstaan.

De Lamrim in het Boeddhisme laat me dan zien dat een leraar met verwerkelijkingen uit de overleveringslijn de voor de hand liggende toegang is daarvoor. En dat geld mijns inziens niet alleen voor Boeddhisrisch maar voor alle traditities om vervuiling door verkeerde interpretties te voorkomen.. 

. 

Het dringt helaas niet altijd door dat we het  gelijktijdig  zelf doen en zijn en ook zelf verantwoordelijk zijn voor het puur houden van de overleveringen. 

Om werkelijk inzicht te krijgen in de materie zijn we uiteindelijk ook afhankelijk van het geheel aan  omstandigheden waarin we leven. De  kwaliteiten die we willen ontwikkelen,waarvoor we zelf de voedingsbodem rijp moeten maken, kunnen we  niet helemaal zelf  in werking stellen. We kunnen de voorwaarden scheppen om de verbinding met die kwaliteiten te maken  een verbinding met het goddelijk en of de kwaliteit waarop we ons richten dan gerealiseerd kan worden  wordt in de christelijke traditie dan ook  genade genoemd. Evenals dat zaadje in de grond zonder zon en water niet zal ontkiemen, is er meer nodig dan dat wat we zelf kunnen bewerkstelligen. De omstandigheden moeten kloppen. In die zin is het zo mooi dat we voor alles wat er in ons aanwezig is en waar we blij mee kunnen zijn ook  dankbaarheid  kunnen  leren ontwikkelen en  ervaren omdat we dan dus kennelijk onder de juiste omstandigheden mochten verkeren.. 

. 

Maar wetend dat het hele leven, de aarde, het hele universum een eenheid is  Dat het allemaal in onszelf woont en leeft, die bewustwording heeft mij steeds meer geholpen om duidelijkheid voor mijzelf te krijgen. Hoe dubbel het ook allemaal lijkt te zijn, te leren zien hoe dingen functioneren. Hoe god en in het Boeddhisme het arsenaal van goden in mij functioneert en hoe ik ermee kan werken.  De handjes en voetjes die ik als mens nodig heb om te komen tot ervaringen die op hun plek vallen. Die diepe onderliggende  blijdschap kunnen creëren waardoor alles er mag zijn zoals het is.

Het bovenstaande verhaal geeft dus aan waarom ik god altijd met een kleine letter zal schrijven. Het is voor mij geen persoonsnaam maar mijn werktuig waarmee ik in de ruimte die ik ben kan werken evenals het goden arsenaal van het Boeddhisme dat ontsproten is aan de afhankelijkheid van al het  bestaande en komt vanuit het Leeg zijn van   onafhankelijk bestaan. De afhankelijkheid van alle dingen. Juist daardoor is alles mogelijk en te verwezenlijken in mezelf. De enige mogelijkheid om volledig mens te worden. Mens zoals de mens bedoeld is. 

Voor de duidelijkheid

 Uit de overzichtsmeditatie van de stdia van het pad

Tsongkhapa

De basis voor alle vervolmaking en grondslag voor het hele pad is het volgen van een goede leraar. 

Moge ik dit helder inzien en hem volgen met hart en ziel. 

Een rijk begiftigd menselijk bestaan, zeer zeldzaam en met enorme mogelijkheden, heb ik deze ene keer verworven. 

Moge ik me dit onophoudelijk bewust zijn opdat ik er dag en nacht het wezen uit puur.

 

Wat is het toch verdomd moeilijk om te schrijven zonder dat het voor meer en andere uitleg vatbaar is dan waar ik het  voor bedoeld heb.. Dat kom ik al jaar en dag tegen in alle blogjes die ik ooit schreef. Ik heb daar veel van geleerd maar kennelijk is het me niet en misschien zal het me ook wel nooit lukken duidelijkheid te geven. Zoveel mensen zoveel zinnen en alles wat op schrift staat zal voor iedereen weer anders binnenkomen en naar eigen inzichten vertaald worden. Dat opent mij ook wel weer de ogen voor allerlei traditilonele onderbouwingen die ik in de wijsheden uit de oudheid en in het bijzonder het Boeddhisme,  tegenkom zodat er over de traditie geen ernstige misverstanden hoeven te bestaan.

In de traditie is het van het grootste belang een goede leraar te hebben. Dat wil zeggen een leraar die in de mondelinge overleveringslijn staat en die de wijsheden en leringen weer van zijn leraar heeft doorgekregen. Er is een grote veelheid  leringen en  uiteindelijk staan alle verschillende items van de lessen met elkaar in verband. .Dan kan er door de mondelinge lessen, de beoefeningen en de gesprekken tussen leerling en leraar duidelijkheid ontstaan of de leerling werkelijk begrepen heeft wat de essentie van de leer is en dan kan hij/zij dat in de praktijk brengen, de zogenaamde dharma beoefening, het dagelijks leven, zodat het eigen dagelijks leven  in het teken komt te staan van wijsheid en groot liefde-mededogen hetgeen onderwezen wordt. De leraar is onontbeerlijk ook om te voorkomen dat er misvattingen ontstaan, misverstanden die zelfs tot desastreuse gevolgen kunnen leiden. Want een verkeerd begrip van de eeuwenoude leer is niet ondenkbaar.

Ook in het degelijks leven is het voor mij heel logisch dat als ik echt iets wil leren ik het uit moet diepen en er een goede onderbouwing van wil hebben. Dat is in allerlei specialisatie zo, in kunsten en op de werkvloer en alle  werkzaamheden waarover en waarvan ik meer wil weten.  Dingen  die ik ook zelf wil leren en verwerkelijken of die waarnee ik me op zijn minst een beetje vertrouwd wil maken. Maar ik kan onmogelijk alle dingen tegelijk tot een bevredigingend  einde brengen of bestuderen. Dat zou maar al te gemakkelijk tot chaos leiden en daar schiet ik niets mee op. Daarom vind ik het handig een goede keus te maken.  Je kunt veel zelf uitvogelen maar de diepgang kan iemand die het vak of de stof zelf beheerst je pas bijbrengen en in de sport bijvoorbeeld is dat een coach die voor het te bereiken doel de  verantwoording krijgt toebedeeld. De spelers worden dan geactiveerd tot top prestaties. Zo is dat ook in spiritualiteit niet anders, waar ik een diepgang in wil leren ervaren daar is een leraar onontbeerlijk.  Daar ontkom ik niet aan. En dan wil ik een leraar die niet in chaos verkeert.

 Daarom wil ik me in dit blogje tot de tradities bepalen. Het Tibettaans Boeddhisme is daarbij mijn uitgangspunten ik hoop dat duidelijk te kunnen verwoorden.

Daarbij ben ik ook erg geïnteresseerd in de traditie van de Christelijke mystiek alhoewel beiden niet met elkaar vermengd of op een hoop kunnen worden gegooid want dan zou er ook weer chaos ontstaan. Beiden hebben hun eigen uitgagspunten en een eigen pad om te gaan en dat is goed. Appels en peren zijn lekker maar niet hetzelfde. Ieder mens heeft iets anders nodig om verder mee te kunnen werken.  Ik ben me bewust dat ik ondanks jarenlange verdieping in de beide stromingen er nog niets vanaf weet. Het is een kwestie van een levensweg. En om dat tekort aan know how in te dekken noemde ik dit blogje Elly's eigen wijze omdat ik uitgaande van het Tibetaans Boeddhisme toch af en toe ook graag iets schrijf over de Christelijke Mystieke traditie. . Maar wel is alles wat ik schrijf op de traditie gebaseerd en nergens anders op in de hoop niet verkeerd begrepen te worden. 

.

Dat is al heel wat

Ons probleem vandaag is dat we verkrampt afgrenzen.
 Het leven overstijgt wat wij kunnen bedenken. Nicolaas van Cusa, mijn favoriete geestelijke schrijver, ontwierp in 1463 een balspel met een ongebalanceerde en dus onvoorspelbare bal. De les: laten we ons overgeven aan de complexiteit van het bestaan.

Inigo Bocken

Ik was van plan te schilderen

Maar kwam niet  verder dan wat lezen en werd gegrepen door een citaat uit een artikel dat ik las over mystiek.

Altijd weer boeiend. En ik kan dan helemaal onderschrijven dat er verschil zit in veel tradities. In het Boeddhisme kom ik inderdaad niet dezelfde 'soort' mystiek tegen als in de westerse traditie die gaat over een verbinding met het goddelijke. Of is het alleen maar een andere benaming die eraan gegeven wordt want uiteindelijk gaat het erom dat de mens op zoek is naar dat wat in hemzelf verwezenlijkt kan worden. Een volledig mens zijn zoals in  het vorige artikel dat ik plaatste, werd beschreven. In het christendom gaat het dan over het goddelijke maar ook daar is dat idem dito in onszelf aanwezig maar nog niet verwerkelijkt. En mystici zijn voortdurend op zoek naar die verbinding die zijn oorsprong kent in overgave aan alles wat er is. 

Het is goed dat er veel verschillende manieren zijn om realisaties en rust in onszelf te leren ervaren maar uiteindelijk kan ons grootste struikelblok wel eens zijn het idee dat we over onszelf hebben. 

Er wordt zo vaak geroepen dat we bij ons ware zelf moeten komen en dat niet moeten verloochenen. Toch is dat een heel complex gegeven want het heeft een grote valkuil in zich.  Die valkuil is dat wat wijzelf afbakenen en niet uit handen durven geven. Het verkrampt afgrenzen. Angst voor wat ons zal overvallen en we niet meer zouden weten wie en wat we zijn. Ik heb recht op mijn eigen mening en dergelijke woorden, we klampen ons eraan vast. Daarom houden we ons vast aan alle ideeën die we overal over hebben. Niets uitgezonderd. Daar is niets mis mee zou ik zeggen, maar gelijktijdig ook wel. Want we klampen ons eraan vast alsof het DE waarheid is en op zijn minst onze eigen waarheid en daar heb ik recht op. Zonder dat kunnen we niet leven. Dat is wat we denken en niets is minder waar.

De overgave aan alles wat er is. (Alles wat er is, is toch het goddelijke?)

Ga er maar aan staan. Ik wil het wel leren kennen die openheid dat onvoorwaardelijk kunnen leven vanuit een zelf zonder beperkingen maar ik kom nog steeds dezelfde struikelblokken tegen. Dit wil ik wel en dat wil ik niet.  Niet dat dat niet mag maar het leren zien zou al een stapje betekenen naar een vrediger innerlijk zelfbestaan met alles erop en eraan.

Vaak  hebben kleine citaten een enorme impact waar veel meer in schuilt dan ik in eerste instantie zou denken. Kijken naar mijn eigen ervaringen op basis van zulke zogenaamd kleine uitspraken kan heel wat duidelijkheid geven over mijn eigen doen en laten. En dat is al heel wat.

 

Wat is verlichting?

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn laatste eigenwijze blogje schreef.

Misschien had ik wel niet zoveel te melden alhoewel er af en toe wel het een en ander voorbij vloog. Er zit gelukkig geen enkele verplichting aan mijn blog uitspattingen dus schrijf ik weer als ik daar interesse in heb. en dat kwam nu weer even boven drijven.

Ik las namelijk een artikel over verlichting en dat vond ik erg mooi. Het haalt alle mystificaties die daarover de ronden doen weg en maakt het heel menselijk met beide voeten op de grond. Ik hoef daar verder niets aan toe of af te doen. Als je het wilt lezen kun je het vinden onder de link die ik hieronder plaats. 

In eerste instantie leest het alsof verlichting heel makkelijk is en dat is het misschien ook wel, totdat ik verder las en de inhoudelijkheid op mezelf projecteerde en tot de conclusie kwam dat er nog heel wat te verwerkelijken valt. En dat is niet anders dan dat waar ik in de meer dan twintig jaar op het boeddhistische pad mee bezig ben en heb ondervonden. Het is een doorgaande oefening in aandachtig kijken.  Dan beb ik toch wel blij dat ik daar in de Lam rim alle handvatten vind die ik nodig heb om te kijken en te reflekteren.

Nou ja, lees zelf maar.

https://boeddhistischdagblad.nl/achtergronden/78694-78694/