Ik herinner me nog goed dat je me vertelde over de digitale toekomst van de computer en internet. Ik kende je nog niet zo lang en alles wat we samen deden was nieuw. Je spiegelde me een toekomst voor waarin het onmogelijke mogelijk was. Informatie die je zomaar je kamer binnen kon halen muziek die op verzoek overal beluisterd kon worden, het leek een sprookje.
Ik kon bijna niet wachten zo nieuwsgierig was ik naar al die mogelijkheden en dingen die in de toekomst onder handbereik zouden komen. En nu is het alweer jaren zover en intussen zo gewoon geworden. Het is allemaal werkelijkheid en als ik me dat goed realiseer dan geniet ik er nog steeds met volle teugen van. De mogelijkheden lijken eindeloos. Maar zoals met alles heeft de medaille ook een andere kant.
We hebben nog steds geen oplossingen gevonden voor al het lijden in de wereld dat vaak mede door de ontwikkelingen veroorzaakt is. Als ik denk aan alle millieu problemen en psychologische problemen die alle stress van de huidige maatschappij met zich meebrengt. Het alsmaar meer willen hebben de overspannen toestanden die daar uit voort komen. Al maar beter willen zijn en meer moeten.
Als ik zie hoe ik zelf jaren geleden grijpgraag was naar alle nieuwe dingen en mogelijkheden om me heen dan kan ik me dat nog goed herinneren en nu ik ouder ben is dat stukken minder geworden. Logisch ook want ik heb het allemaal meegemaakt en kan nu gebruik maken van alles waar ik naar heb uitgezien. Maar niet iedereen verkeert in zulke goede omstandigheden
Ik blijf wel met een grote vraag zitten. Hoe houden we de wereld leefbaar voor onze kinderen en kleinkinderen? Komen de wereld problemen die er vandaag zijn idoor de politiek en door dat wat wereldleiders beslissen en ons aandoen? Veroorzaken de multinationals alle problemen door miljarden winst te maken over de ruggen van werknemers en welke rol speel ik als consument? Het meest makkelijke is natuurlijk alle wereldprblemen op een rijtje te zetten en met een vinger te wijzen naar degenen die verantwoording dragen en dat vaak misbruiken ten koste van anderen.
Het is gewoon een probleem dat alle mensen in alle tijden onder alle omstandigheden er overal in de wereld er allemaal het beste voor zichzelf uit willen halen en verder natuurlijk ook voor hun kinderen en landgenoten maar veel verder gaat het niet. Een heel beperkte visie in een mondiale wereld.
Internet staat er vol van. We moeten genieten we moeten alles eruit halen wat erin zit. We moeten de dag plukken want het leven is maar kort. Alles en iedereen afwijzen wat niet van pas komt en binnen halen waar we blij van worden.
Heel langzamerhand begint het tot dit oudje door te dringen dat die houding geen geluk geeft. Misschien wel een gevoel van opwinding een momentje van geluk als we hebben wat we willen maar dat was het dan maar inleveren nee, dat wil niemand. Ook die oligarchen en polotiek leiders willen niet inleveren. Misschien zijn ze wel net als ik een mens met verlangens en die van hen passen toevallig niet in mijn straatje en dan slaan we ze met onze afkeurig om de oren. Vaak niet onterecht want er is veel onrecht in de wereld. En zo blijven we vechten met en tegen elkaar en in een kringetje ronddraaien. Daar komt geen einde aan.
Ik heb ook geen oplossingen die voor de hand liggen niet op het niveau van het goed hebben en alles eruit halen wat erin zit. Daar word je misschien maar heeel kort even gelukkig van en dan is het weer verdwenen.
Wat is wijsheid?Wijsheid is niet een kwestie van kennis vergaren om wereldproblemen of andermans problemen op te lossen. Wijsheid is gericht op inzicht krijgen in wat is en ook in wat niet is. Creatief kunnen denken en een heldere flexibele geest die niet alleen voor zichzelf en de eigen belangen zorgt maar vooral zorg wil dragen voor het geheel. En dat is moeilijk genoeg.
Precies daar op de plek waar ik me bevind wil ik daaraan werken. Het hoeft niet groots te zijn daar op die plek waar ik thuis ben. Voor mij is het waardevol als mijn omgeving daar ook iets van mee kan krijgen en daar kan ik heel plezierig druk mee zijn. Een ander kan ik geen wijsheid geven ik kan er slechts zelf aan werken en aandacht aan besteden. Onvoorwaardelijk open staan voor het geheel.
Daaruit kracht putten om iedere dag open in mijn kleine wereld te staan met hen die mij omringen of dat nou fysiek of digitaal is , daar word ik gelukkig van.en dat wens ik iedereen toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten