Wakker en opmerkzaam zijn

 Het gebeurd me zo af en toe dat ik tijdens de meditate oefening wegzak en dreig in slaap te vallen. Ik denk dat menig meditatie beoefenaar zich daar wel in zal herkennen. Ik weet ook nog dat op de hatha yogales die ik jaren geleden deed hoofdzakelijk omdat ballet te zwaar werd, ik ijdens de ontspannings oefening daar echt geen last van had. Terwijl iedereen in slaap vallen heel normaal vond en ekker ontspannend.  Prima natuurlijk maar voor mij is meditatie niet om in slaap te vallen en iets anders dan een ontspannings oefening hoewel ontspanning er wel  bij hoort  maar het is juist een oefening pm in rust en aandacht opmerkzaamheid te beoefenen en betrokken te zijn bij wat zich voordoet en dan heb ik het over mindfulness want er zijn ook andere  vormen van meditatie beoefening. 

Maar goed dit gaat niet specifiek over meditatie beopefeing maar waar gaat het dan wel over. Nou over aandacht en betrokken zijn. Hoe moeilijk is dat? Dat kan ik de hele dag door beoefenen met alles wat zichvoordoet en meditatie kan een enorme pndesteunong daarbij zijn want tijdens zo n aandachtsofening op mijn kussentje kom ik tot de ontdekking hoe makkelijk ik wegzak. Hoe snel mijn aandacht door andere dingen wordt aangetrokken. Door de dag heen valt datmeestal niet zo op omdat de gebeurtenissen zich als vanzelf opvolgen. 

Als ik op mijn kussentje wegzak, duf of slaperig word moetik door mijn christelijke wortels altijd denken aan het verhaal van Jezus in de hof van Getsemane. Voor hij opgepakt wordt en weggevoerd. is hij alleen om te bidden tot zijn Vader en vraagt aan de discipelen of ze met hem willen waken en daar gebeurd het. De discipelen vallen in slaap. Net als ik. 

De halve wereld lijdt aan allerlei ellende en ik wil me betrokken weten en doen wat ik kan en wat doe ik dan? Ik kan nog niet eens allert blijven tijdens een beoefening, ik val in slaap. Hoe wil ik er dan zijn voor de ander?  het meest van de tijd slaap ik terwijl Ik denk dat ik betrokken ben. Ben  ik echt altijdalert en aanwezig? Als ik mediteer dan kan ik zien hoe weinig en hoe moeizaam mijn betrokkenheid is want ik val in slaap als het saai wordt.  Ja ja nu weet ik het wel al die ellende in de wereld , doe nu maar weer iets leuks. Misschien denk ik niet bewust zo maar onbewust speelt het een grote rol en ben ik lang niet altijd wakker en betrokken.

Nou moet je niet denken dat ik dan altijd maar op de toppen van mijn tenen en mededogend rond moet lopen. Het gaat mij er alleen maar om realistisch naar mezelf te kijken en niet bang te zijn voor de erkenning dat ik  niet zo goed ben als ik hoop te ijn. Want ik ben intussen ook goed genoeg zoals ik ben. Ik wil gewoon  wat eerlijker naar mezelf durf te kijken en natuurlijk zonder oordeel Door oprecht naar mezelf te durven kijken dan word ik hopelijk meer een betrokken mens en kan ik mijn mens zijn accepteren zoals het is. Met alle goede en minder goede dingen die zich in mij mamifesteren. Zonder te wijzen met een opgeheven vingertje.