Wat nog wel kan.

 De blinde vlek in de focus van mijn oog wordt steeds groter.  Ik zie dat \savonds in het donker als ik mijn ogen dicht doe dan kan ik een grote witte vlek zien in de donkere omgeving en dat is dan het negatief van wat ik zie en die witte vlek wordt steeds groter. 

Overdag heb ik het niet zo in de gaten en merk ik alleen dat ik slecht zie.  Maar als ik focus is de focus precies  dat waar ik op ticht domweg verdwenen . Het lezen wordt steeds lastiger en het duurt voor ik de zin uitgespeldgespeld heb ook al lees ik koeieletters op tablet. Ik  mis  in zinnen woorden die ik zelf in de flow invul of bij het schilderen  kan ik het oog niet vinden dat ik wil schilderen dus details schilderen moet ik met een omweg door ernaast te focussen en dan zie ik vaag wat ik wil zien. .  En dat wordt steeds verder ernaast en heeft pok al schilder ik grof toch grote beperkingen. 

Maar ik kaan het niet laten en ga door zoalsng ik er zin en plezier in heb,. En dat plezier is er nog steeds.  Gelukkig.  Het  is alleen al heerlijk om aan de tafel te zitten . Het penseel vast te houden en met kll;euren te stoeien. 

Ik kocht een japans boekje waar allerlei verschillende kleurconbinaties in staan en die zijn zo inspirerende.

Eigenlijk hadden we vandaag naar het Singer museum in Laren willen gaan maar het schoot Fer in de rug.  De bekende kwaal dus loopt hij nu te hannesn door het huis en een eind autorijden is geen optie.  Zodoende heb ik vanmorgen lekker in mijn boekje zitten uitproberen wat nog wel kan. 

Kijk maar. 

Het verleden veranderen

 Vanuit mijn raam bij de tafel war ik schilder en teken,kijk ik op de grote bloesemboom tussen de flats die op dit moment in volle bloei staat. Twee weken kunnen we ervan genieten en dan is het alweer voorbij. De lente komt er onherroepelijk aan em die stoort zich niet aan positief of negatief.  aan emoties of oorlogen.  Hij doet wat er in ijn aard aanwezig is. 

Het weekend is weer achter de rug  de week is weer begonnen en hoe hard het gaat werd zondag weer eens extra duidelijk. 

Mijn jongste zoon en schoondochter waren 's middags op bezoek en ik kreeg vn hen een document te zien dat in het Gelders archief was gedigitaliseerd uit 1967. 

Het was de aangifte van het overlijden van mijn dochtertje Esther die in de vouveuse lag en maar twee dagen oud heeft mogen worden. Dan komen natuurlijk de verhalen weer even naar boven  omdat ik de persoon die daarvan aangifte had gedaan niet kende. Maar achteraf lijkt dat toch niet zo vreemd te zijn want wat werd er veel weggestopt in die tijd. Ik lag nog in het zikennhuis na de bevalling van het achtmaands  kindje enkon daarna dus zonder dochtertje wel weer naar huis. Er werd verder niet over gesproken en mijn ouders hadden het wiegje al opgeruimd.

Daarna ook nog een echtscheiding waardoor ik mijn leven niet zeker was omndat mijn ex me bedreigde al met al kwamen we samen  tot de waardevolle conclusie dat ik werkelijk heel dankbaar kon zijn dat ik er geen zware trauma's aan overgehouden heb en nu zo'n rustig en vreugdevol bestaan mag leiden. 

In mijn niografgie lees je er alles over

 .https://alsdehemelvalt.blogspot.com/

Toch vind ik het opmerkelijk. Als ik die geschiedenis nu over zou schrijven zou er misschien toch een heel andere toon ontstaan.  Veel van alle ellende is zo naar de achtergrond gedreven dat ik nu een andere kijk op veel gebeurtenissen heb.  Dan denk ik: Het kloopt dat je zelfs je verleden kunt veranderen. 

Anderen kunnen denken dat het niet waar is of niet klopt maar voor mij is het de realiteit.  Het is maar net door welke bril je kijkt en op welk moment. 

Dus vanmorgen sweer met frisse moed naar de KWA gegaan en een heerlijk ochtendje korte standen schetsen gedaan. Om de beurt 10 minuten zitten. of staan. 

Af en toe diep zuchten en goede voornemens zijn vaak niet voldoende

 Oefening baart kunst

Maar goed dan toch nog even over wat Krishnamuyrti zegt:

We zouden het  direct zelf kunnen doorzien maakt hij verder duidelijk een traditie komt uit het verleden. We leven in het hier en nu waar we direct kunnen zien hoe de werkelijkheid in elkaar steekt door niet weg te lopen voor al onze angsten maar ze zien en ermee te werken. 

Helderheid en inzicht is voorhanden maar we verliezen ons maar al te makkelijk in het vastklampen aan religies en tradities die ons verwijzen naareen evolutie proces en dualiteit die niet nodig is omdat het er niet is zoals wij denken dat het is. Op zo n manier vormen ze een opstakel en worden een verduistering voor het helder waarnemen van de de geest. 

Durven kijken naar wat is zonder wegkijken, Naar alles wat er in ons aanwezig is. En vooral noemt hij dan de dingen als geweldadigheid. Pas als je het ziet en weet dat het ook in jezelf aanwezig is kijk je helder. 

Ook daar ben ik het helemaal mee eens. Durf ik zo naar mezelf te kijken? Voor mij is daar toch echt oefening nodig door steeds iets eerde misschien op te nerken hoe mijn conditioneringen en gewoontepatronen werken. Het gaat er niet om ze op te ruimen maar om ze op tijd te herkennen zodat ik ze op tijd zie.

Gelukkig kom ik persoonlijk dezelfde weg en leermomenten tegen in het Boeddhisme. Dan hoef ik niet meer mezelf te vergoelijken met allerlei drogredenen. Dan mag ik er helemaal zijn zoals ik ben. 

Het blijft wijzen naar de maan maar je moet zelf naar de maan kijken en niet naar de vinger die wijst. Natuurlijk is dat beekdspraak.  Niet weglopen en wegkijken naar de dingen die diep in mezelf zitten en naar boven komen op het moment dat ik me aangevallen voel, Dan weet ik:  De boosheid zit ook in mij en ik heb de keus er wel of er niet in mee te gaan,  soms zit ik midden in mijn ergernissen voor ik het weet  en neem me voor eerder opmerkzaam te zijn. Soms ben ik gewoon boos en ook dat mag maar ik houd me er niet aan vast.

En het voordeel dooroefening is dat ik mijn eigen negatieve  dingen leer kennen en leer ze niet te  veroordelen  maar opmerk dat ze er zijn en  daardoor voel ik me minder snel aangevallen want het mag erzijn  en ik kan me sneller  herstellen.Dan wordt de boosheid minder snel  getrickerd en wordt mijn medemens niet zo snel meer veroordeeld.  Ik ben immers zelf ook mens net als  de ander. Al met al  geeft het een rustiger leven.

Ik ben toch wel blij dat ik niet zelf het hele wiel heb uit hoeven vinden. Handvaten vond ik, nu moet ik zelf rijden.

Conditioneringen en de psyche

 Ik verdiep me weer in een boek van Krishnamurti en het laat me niet. los. 

Alles wat hij zegt daar sta ik achter. Het komt op hetzelfde neer als dat wat ik in de Boeddhistische traditie leerde. En juist dat is wat hij voortdurend verwerpt. Niets wil hij weten van leraren, gurus en spirituele instituten.Altijd weer tracht hij de mens zelf te laten nadenken en te laten zien wat er gebeurt en hoe de dingen in ruimte en tijd werken. Ook daar kan ik me prima in vinden en dat lijkt me zelfs noodzakelijk. Hij stelt, na onderzoek met zijn gesprekspartners vast dat  de evolutie van de biologie bestaat evenals in de biologische aspecten van de mens maardat evolutie niet functioneert in de de geest of de psyche. Die zijn niet aan evolutie  onderhevig . Ze zijn niet biologisch en   buiten tijd en ruimte dus niet evoluerend. De' eeuwige' constante.   Anders dan het brein dat wel fysiek is.

Nu las iik dus gesprekken die hij had met een Bieddhist uit de Theravada traditie, Rahjula. 

In de traditie die hij praktiseert kennen ze niet, voor zover ik weet, de Vajrayana methode die in het Tibettaans Boeddhisme kan worden beoefend. Waar je volgens een specifieke methode  oefent en je voorstelt dat je alle menselijke  mogelijkheden   volledig ewezenlijkt hebt.  (Voor zover ik kan beoordelen dat wat Kr. Voorstaat.)Onder andere niet kijken  vanuit een dualistisch perspectief enook  dat is wat ik bij Kr. tegenkom . Niet als een oefening en een pad om het te leren realiseren en het te belevendigen in het dag dageljks leven maar als iets dat ook direct gerealiseerd kan zijn. Wat voor iedereen mogelijk is op basis van die geest en psyche, op ieder moment dat je je dat bewust maakt. 

Kr. zegt dan : WAAROM DOE JE DAT NIET. 

De boeddhist Rahula zegt dan dat het niet doen en niet kunnen van de mens blijft hangen in onze conditioneringen want alle mensen zitten middenin allerlei conditioneringen en daarvanuit leven we.  

Ik denk dat hij daar helemaal gelijk in heeft. Het is niet voor iedereen wweggeleg die gewoonten en conditioneringen zomaar te doorbreken.  Vaak weten we niet eens dat ze er zijn. En waarschijnlijk is doorbreken daar niet het juiste woord voor maar ze herkennen en er niet in meegesleurd woreden past denk ik beter.

Het is wel mogelijk zegt Kr. want hij stelt dat die directheid van psyche en geest niets met een weg of tijdsduur te maken hebben en ook dat is zo in mijn beleving.. (Je bent verlicht of je bent het niet). Hij ondezoekt dat uitvoerig met de gesprekspartners en ze komen dus tot de conclusie dat de menselijk boologische aspecten wel evolueren maar de geest/psyche niet. Zoals ik boven al opmerkte. 

Hij zegt dat we  het proces van de evolutie, vorderingen en veranderingen in de tijd hebben doorgetrokken naar de psyche en de geest . Dat  kloptniet - en kan niet, onderzoekt hij.   Dat is waar religies guru s en andere instellingen ons op het verkeerde been zetten en zeggen dat we betere mensen moeten worden en dat is nog nooit gerealiseerddoor de eeuwen heen omdat er geen weg in de psyche is is die ons betere mensen zou kunnen laten worden. De kwaliteiten in de geest en psyche met alle mogelijkheden  zijn er altijd in  aanwezig. 

Hij onderzoekt uitvoerig dat er geen dualiteit is en geen weg van slecht naar beter is. Zowel goed en kwaad is altijd  in de psyche en geest aanwezig. 

Wat ik hier niet verder behandel. Allemaal leesbaar in het boek waarvan ik de tekst zou kunnen delen voor de liefhebber. 

Ik sta ook daar helemaal achter en ervaar in de stroming waar ik beoefen dezelfde structuur als Kr. beschrijft. De  structuren die ik in het Mahayana Boeddhisme  tegenkom.

Maar dan toch wil ik een kanttekening maken 

 De conditionering is iets dat  in de tijd werkt. Het is namelijk in ons brein en misschien wel in de gehele biologische structuur gaan zitten. want er is ook een weg die in de tijd leidt naar conditioneringen en gewoontepatronen. 

Het is als het ware in onze genen gaan zitten . Niet alleen persoonlijk maar ook cultuur gebonden. De gewoontpatronen in ons zijn zo diep als karresporen zei een medestudent van mij.   Dat allemaal doorzien is mijns inziens al een grote stap. 

 Geest en lichaam zijn tijdens ons leven met elkaar verbonden En alleen al om daar inzicht in  te rijgen, dat gaat  met stapjes door middel van   het brein . Zolang daar geen duidelijkheid in wordt gevonden door de mens die oefent lijkt het alsof er een groeiproces is in de geest enen dat is dus niet zo voor psyche en geest. Het denken blijkt vaak een obstructie te zijn om direct te ervaren zonder tussenkomst van het brein die overal onmiddelijk concepten op plakt

Dat Kr.. daar niet of minder mee is opgegroeid althans niet met dezelfde conditioneringen die de westerse cultuur heeft en die in onze genen  zijn  gaan zitten, daar heeft hij misschien voordeel van gehad en dat merkt hij ook op als een dankbaarheid .  Ook was hij al op zeer jeugdige leeftijd betrokken in de spirituele setting van de theosofie waar hij zich later van distantieerde 

 In het oosten spelen de condituoneringen van de verschillende kasten weer een grotere rol maar geconditioneerd aijn we allemaal. Niemand ontkomt daaraan niet alleen in ons fysieke brein hebben zich gewoontepatronen genesteld. Het kost tijd daar bewust van te worden en er niet door meegesleept te worden want door die gewoonten stappen we steeds weer in dezelfde valkuil en zittener middenin voor we er erg in hebben  

Natuurlijk het kan van het ene op het andere momen ervaren worden en dat gebeurt ook wel. Dan wordt er vaak gesproken van een eenheidservaring. Een indrukwekkend moment waarin je ervaart dat alles op zijn plek valt en eigenlijkzijn er  geen woorden voor re vinden voor die ervaring,

De meeste mensen hebben meer tijd nodig om het te doorzien  In een biologisch proces van ... laten we het herkennen en loslaten noemen.  Door een pad van meditatie die de drukte van het brein wat stabiliseert ontdekken en ervaren hoe het functioneert,  Dat was in ieder geval mijn weg.

Laat maar horen als ik steken heb laten vallen. Want ik put slechts uit mijn eigen ervaringen. 

Ik kom er niet omheen beoefening blijft noodzakelijk om de reikwijdte  van de mogelijkheden te ontdekken.

Of je het nou over geestelijke, over spirituele of over persoonlijke ontwikkelingen hebt er is meestal tijd mee gemoeid  

Maar goed dan toch nog even over wat Krishnamuyrti zegt: en ik denk dat ik daar misschien weer een keer een volgend blogje voor gebruik. 

We zullen zien.

Waar hèb ik het over?

 Af en toe heb ik het gevoel dat ik in een spagaat zit voor wat betreft de blogjes die ik schrijf. Er zijn dingen die me bezig houden en ik merk in gesprekken  dat het daar verschillende redenen voor te vinden zou zijn .  Wat ik schrijf komt niet duidelijk over wat ik zeg idem dito of omdat ik het niet duidelijk genoeg kan uitleggen en ook geen begaaft schrijfster ben of omdat het gewoon niet begrepen wordt omdat men de ervaring  niet kent of omdat de weerstand daartegen te groot is. 

Er staat nu weer zo'n blogje klaar waarvan ik niet  weet of ik het wel zal plaatsen.

 Er zijn zoveel meer mogelijkheden in de mens aanwezig als het inzicht er is dat er geen opzichzelf staand ZELF is,. En precies dat is waar ik het over heb De weerstand daartegenis groot .Waar niet eens over nagedacht wil worden  of wat niet eens onderzocht wil worden.  Geen vragen zoals: lopt dat en hoe zit dat dan?

 Dat is wel waar alle  mij bekende  leraren over spreken en waar je voor alle  problemen  ruimte kunt vinden. Een ruimte waar alles er mag zijn zoals het is. Niet zoals we denken dat het is maar zoals de werkelijkheid is zonder er al onze ideeën  op te plakken.

Alleen al de wetenschap in van een een niet op zichzelf staan zelf maar een afhankelijk zelf van oorzaken en omstandigheden is in de eigen levende ervaring een enorme verruiming.   Daar bewyst mee om leren gaan en ernaar ddurvente  kijken en ermee werken wordt en  is een verademing. 

Daar op die plek van grote ruimte die er dan ontstaat, lossen alle problemen zich als vanzelf op. Is alles wat het is zonder conceptionele bedenksels die de problemen veroorzaken.  Maar dan moet je wel durven springen en alle  ideeen over  jezelf wie wat en hoe je bent  los durven laten. Want daar zit het grootste probleem . Dan verdwijn je niet zoals je misschien zou denken maar krijg he meer ruimte.

Het heeft niets te maken met wakker zij,n verlichting of welke kreet je er oook maar op zou willen plakken. Want dat zijn allemaal  ideeën die in ons hoofd zitten. We maken ze zelf evenals alle problemen. Het is wèl leven in het hier en nu, werkelijk zoals het is zonder er bedenksels en concepten erop te plakken.  

Natuurlijk kan ik dat ook niet altijd zo leven maar ik zie wel wat er gebeurd en dat we of ,iever gezegd IK het doe, dat voortdurend bedenken dat ik het hoor zie en voel maar er intussen alles bij bedenk dat niet aan de orde is..   Ik durf naarmate de jaren voorbijgaan steeds eerlijker  naar mezelf te kijken  naar alle weerstanden en onaangenaamheden die in mezelf aanwezig zijn.  Zonder een vastzittend zelfkan alles stromen  valt het allemaal op zijn plek.  Ook de goede dingen mogen er natuurlijk zijn maar die vormen meestal niet het probleem. Maar eerlijk gezegd laten we die liever niet stromen maar willen ze onnodig vasthouden waardoor we een volgend probleem veroorzaken. 

Het is de kunst alles te doorzien en ook dat hoeft niet eens als je weet en ervan doordrongen bentdat het zelf niet meer en niet minder is dan de oorzaken en omstandigheden die ook even veranderlijk en afhankelijk  zijn als dat niet vaststaande zelf. . En als ik dat zie en ervaar kan ik het laten voor wat het is.en  hoef me er niet meer aan vast te houden van ZO BEN IK het mag er allemaal zijn en ik jhoef niet beter of slechter  te zijn idan wat zich in het moment voordoet.  Geen mitsen  en maren. 

Maar als dat dan in gesprekken naar voren komt merk ik dat de diepte ervan  niet begrepem wordt en voel ik  me soms als een roepende in de woestijn.  Ik weet het niet beter onder woorden te brengen .  Het gaat veel verder dan we in eerste instantie kunnen bedenken.  Het brengt diepgaande ervaringen met zich mee. Soms shokkerende maar ook  vreugdevolle ervaringen.

Wel ben ik blij met mensen om mij heen die ook die zoektocht gaan.  en er in ieder geval voor open  staan.  Het schijnt ontzettend moeilijk te zijn zonder houvvast aan het idee van een vaststaand zelf in de open ruimte van de ervaring te staan.  Bijna ondoenlijk als er nog geen ervaringen mee zijn opgedaan. Maar ook dat bedenken we en is niet wat het lijkt te zijn. En natuurlijk loop ik ook wel tegen dingen aan maar door opmerkzaamheid  is het herkenbaar en lost het zich op als wolkjes in de zon of dingen die voorbij drijven. 

Het zou zo mooi zijn als iedereen vanuit die ruimte die eindeloos open is zou kunnen leven rn we daardoor elkaar open zouden kunnen ontmoeten. Niets of niemand uitluitend.  Het zou niet alleen persoonlijke problemen oplossen.  

De spagaat is dan dat ik ook soms denk:

Ik geloof dat ik maar weer over koetjes en kalfjfes ga bloggen maar vaak lukt ook dat  me niet en toch zou ik zo graag mijn ei kwijt willen  en opschrijven wat ik wil als me dat lukt want ik vind schrijven wel erg leuk en dat  is ook  mijn eigen wijze.  Want zo heet dit blog toch. 

Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is

En nu kijk ik het verder niet meer na want mijn darmen schiten weer in een kramp. Daar was ik lange tijd vrij van. Dus nu even rustig obtspannen misschien zakt het met een parasetamolletje. 

Alleen zijn of eenzaam zijn

 Twee totaal verschillende dingen. Laatst las ik erover bij krisjnamurti en merkte ik op dat ik instemmend zat te knikken 😁.  Ik vond het mooi om te lezen hoe hij er toch anders over dprak dan koningin ofwel prinses Wilhelmina die haar leven vond staan in het teken van  ' eenzaam maar niet alleen'.

Hij beschreef een wandeling met vrienden en sloot daarbij een verhandeling aan over alleen zijn of eenzaamheid, en vooral  vertelde hij over al-een zijn. 

Het alleen ziin is natuurlijk  samengesteld uit die twee woorden. 

Hij beschreef het als een staat van zijn waarbij je juist dan  ten nauwste verbonden kunt zijn.  Vanuit die staat van bewust  AL EEN zijn   kun je pas werkelijk verbinding maken. Dan is de focus niet meer gericht vanuit eem egocentrisch perspectief. Je ervaart jezelf niet meer als middelpunt.

Een korte alinea  die zo veelzeggend is dat het tijd kost  al het goed tot me door te laten dringen en me eigen te maken. 

Het heeft niets te maken net eenzaamheid dat al een zijn maar de eenzaamheid die daatuit het alleen zijn  voort kan komen wordt door het denken  aangestuurd. Dat wotdt wanneer je er aandachtig naar kijkt en opmerkt heel duidelijk. En ook dat opmerken kost tijd en aandacht.

Al een  zijn kun je onder alle omstandigheden.

Het meest voor de hand liggende en herkenbaarste is wanneer ik bijvoorbeeld iets heel ingtensief doe. Een blogje schrijf, schilder of fotografeer of lees dan bestaat er niets anders meer dan dat. Ik val als het ware samen met dat wat ik aan het doen ben. Op zulke momenten wordt me een klein beetje duidelijkert wat Krisjnamurti waarschijnl;ijk bedoelt. Maar ik weet dat is nog lang niet alles want die ervaringen zijn vaak zo onbewust en kunnen veel bewuster worden.. En ook dat bewust worden heeft dan niet met denken te maken maar wel met aandacht en ervaren. 

Krisjnamurti stelt dat je vanuit dat diepe al een zijn pas werkelijk verbinding kunt maken en totaal aanwezig kunt zijn in relatie tot DE ander of HET andere. 

En denk ik dan weer. Het hele leven heeft alles met relatie te maken toch.  Of het nu met pbjecten of met mensen is. 

Al een xijn is goed en mooi

Dat is een beetje mijn vertaling van wat ik lees en ik vind het leuk erover te schrijven. 

Één geheel is interessanter  dan de delen

Ik schilder liever

 Dat was weerr even afzien. 

Ik werd vannacht wakker van de pijn. Mijn longen in mijn borstkast leken in brand te staan. En ik wist meteen zeker wat er aan de hand was. Er was in diepe slaap naagzuur naar boven gekomen daaraangekomen was het naar mijn longen doorgelopen. Normaal gebeurd dat niet maar oor verslapping onbewust in diepe slaap en ouderdom,gebeurde dat.

Later googlde ik en vond er een klein stukje over. 

Nou het was vreselijk pijnlijk en met hoesten heb ik het er min of meer uit gekregen. Gelukkig was het met een kwartiertje een stuk beter. De brand in mijn keel voel ik nog een beetje..

Ik vemoed dat het incidenteel is geweest maar als het weer gebeurd moet ik aan de bel trekken zei de arts.

Dus de afspraak die we voor vandaag maakten met een vriendin is afgezegd en ik he er een uitrustdagje van gemaakt.  Die afspraak hebben we al verzet.

Niet zoveel zin in eten en koken vandaag. Fer wilde ook welhalen maar dat zag ik ook niet zo zitten. Gewoon een  soepje met een krackertje en fruit. Dat was lekker. 

Gister zag ik Jeroen Pauw. Ik kijk tegenwoordig maar weinig tv. Maar ik werd nieuwsgierig naar het boek van Lisa Weeda, Aleksadra  en bestelde het in de eboekbieb. Ik ben er vandaag in begonnen en inderdaad ik vind het fascinerend.

Morgen komt de hulp en dat is leuk. We kunnen het zo goed samen vinden. Ik laat alles gewoon aan haar over. Zij is de baas en ik gehoorzaam. Ik heb toch geen kaas gegeten van de poets gebeurtenissen en help alleen maar als er ingepakt moet worden. En de helft van wat er echt miet gebeuren zie ik niet meer. Zo heerlijk alles aan haar over te kunnen laten en de knuf aan het eind als ze weer gaat is ook een kers op de taart. Ik hoop dat ze nog lang komt want zo jong is ze ook niet meer maar poetsen is haar lust en haar leven. 

Whattsapp en expositie foto's

 Ik wist dat her eraan kwam maar had er v erder niet meer naar omgekeken. Yoen kwam er weer ergens iets voorbij over Whsttaapp dat het ook op tablet etc geïnstalleerd kon worden.  Dat had ik al eerder gedaan maar dan verdween de whatsaaPpp van mijn telefoon. Zou het dan nu echt op meerdere media tegelijk kunnen?

Proberen maar weer. En jawel/ het kan nu inderdaad op meerdere digitaaltjes tegelijk. Dat vind ik zo makkelijk.  Dan kun je fotootjes en dergelijhke van verschillende media af verzenden.  En ook aan mijzelf natuurljk. Als ik op mijn telefoontje een foto maak kan ik het aan mijzelf sturen en op tablet opslaab rn open maken in de galerij   en.... hier plaatsen. 

Zo kan ik op een klein formaat dat Wattsapp gebruikt de fotootjes die ik vanmorgen maakte aan jullie laten zien van Dick Caderius vn Veen die exposeert zijn werk hier in Arnhem in de Bakermat. . De kwaliteit van deze fotootjes  is helaas dan weer niet voldoend om het verfijnde tekenwerk in de pentekeningen die er hangen te laten zien. Er hing heel veel werk van hem en ik vond het verrassend goed en knap werk. 

https://www.dickcaderiusvanveen.nl/

Stilleven

 Langzamerhand is de stabiliteit weer  terug gekeerd en gaan de dagelijkse dingen weer hun gangetje.  Schoonmama heeft intussen een alarm alhoewel ze dat niet wilde, hebben we het wel doorgepakt. Ze is al te vaak gevallen en iedere keer loopt het met een sisser af maar de ellende van uren op de grond dpprbrengen is desastrus en dat wil je toch niet. 

Mijn oren doen het weer en daar ben ik zo blij mee. Wat voel je je geisloleerd als je niets kunt horen.  Ik vond het nog lastiger dn het     slechte zicht dat ik heb.  Maar ja daar ben ik aan gewend en daar vind ik steeds weer nieuwe manieren om toch te kunnen doen wat ik wil.  Met horen ging dat veel sneller en gelukkig is dat ook in de afgelopen week weer verdwenen. Zo fijn om alles weer te horen. 

Vanmorgen naar de KWA  wezen schilderen. Het was een fijne morgen en Annemarie had een opstelling gemaakt van vazen en atributen. Ik ben er vlak voor gaan zitten anders ontgaat me het meeste en nu had ik genoeg zicht om het te kunnen interpreteren.  Op details kan ik me nauwelijks richten en er is veel geduld  nodig om met het penseel het juiste focuspunt te vinden maar met geduld kom ik een heel eind.  De rest doe ik op gevoel, ervaring en durf. Met een idee dat er niets vernield kan worden want het mag worden wat het is. 

We zijn vrij om te schilderen wat we willen maar ik vind het fijn om de opdrachten mee te doen en het is een geweldige oefening om een stil leven van wat objecten te schilderen.  Vrij schilderen doe en deed ik thuis al genopeg en het is leuk om de opdrachten uit te voeren. en er dan ondanks de problemen met het zicht  toch een aardige compositie van te maken met een vrije interpretatie want exact naschilderen dat is me niet (meer) gegeven.  En eerlijk gezegs: daar ben ik nooit een ster in geweest.