Langzamerhand is de stabiliteit weer terug gekeerd en gaan de dagelijkse dingen weer hun gangetje. Schoonmama heeft intussen een alarm alhoewel ze dat niet wilde, hebben we het wel doorgepakt. Ze is al te vaak gevallen en iedere keer loopt het met een sisser af maar de ellende van uren op de grond dpprbrengen is desastrus en dat wil je toch niet.
Mijn oren doen het weer en daar ben ik zo blij mee. Wat voel je je geisloleerd als je niets kunt horen. Ik vond het nog lastiger dn het slechte zicht dat ik heb. Maar ja daar ben ik aan gewend en daar vind ik steeds weer nieuwe manieren om toch te kunnen doen wat ik wil. Met horen ging dat veel sneller en gelukkig is dat ook in de afgelopen week weer verdwenen. Zo fijn om alles weer te horen.
Vanmorgen naar de KWA wezen schilderen. Het was een fijne morgen en Annemarie had een opstelling gemaakt van vazen en atributen. Ik ben er vlak voor gaan zitten anders ontgaat me het meeste en nu had ik genoeg zicht om het te kunnen interpreteren. Op details kan ik me nauwelijks richten en er is veel geduld nodig om met het penseel het juiste focuspunt te vinden maar met geduld kom ik een heel eind. De rest doe ik op gevoel, ervaring en durf. Met een idee dat er niets vernield kan worden want het mag worden wat het is.
We zijn vrij om te schilderen wat we willen maar ik vind het fijn om de opdrachten mee te doen en het is een geweldige oefening om een stil leven van wat objecten te schilderen. Vrij schilderen doe en deed ik thuis al genopeg en het is leuk om de opdrachten uit te voeren. en er dan ondanks de problemen met het zicht toch een aardige compositie van te maken met een vrije interpretatie want exact naschilderen dat is me niet (meer) gegeven. En eerlijk gezegs: daar ben ik nooit een ster in geweest.
