Misschien begrijpelijk

 Ik luister naar het Stabat Mater van Jenkins. En heb zojuist weer gelezen in De Stem Van De Stilte van Blavatsky. 

Het is weer paastijd en dan komt er van alles bovendrijven waar ik eigenlijk altijd wel mee bezig ben. 

Gisteravond een mooie zoomsessie gehad en over de betekenis van een afhankelijk en niet op zichzelfstaand zelf  en  vanmorgen heb ik een zoomsessie beluistrd die voor mij opgenomen werd omdat ik er niet bij kon zijn,.

Misschien begrijp je dat ik daarom  dit citaat wil delen uit de stem van de stilte.

.Wees als de oceaan die alle stromen en rivieren in zich opneemt. De machtige rust van de oceaan wordt er niet door verstoord.

En

Laat uw ziel het oor lenen aan elke kreet van smart, zoals de lotus zijn hart opent om het morgen-licht in te drinken.

Laat niet de felle zon één traan van smart drogen vóór u die zelf van het gezicht van iemand die lijdt heeft afgewist.

Maar laat elke brandende menselijke traan uw hart raken en daar blijven bestaan en wis hem nooit af voor-dat het leed dat hem deed vloeien is weggenomen.