Enthousiaste volharding

 Update. 

Het is toch wat. Zie ik een dag later bij toeval dat er vplharding in de titel staat in plaats van volharding. Zulke kleine verschillen zie ik dus niet. En zo zul je dus wel meer gebreken tegen komen. Helaas

En dan lees ik of hoor ik weer verschillende dingen waaar ik over zou willen schrijven.  Dan moet ik dat ook meteen doen want anders gebeurt er in de tussentijd weer zoveel waardoor ik niet meer onthoud waar ik  over wilde schrijven. Het heeft misschien met de leeftijd te maken maar het kan ook komen omdat er niet genoeg cponcentratie is en een gemis aan andere eigenschappen die ervoor zorgen dat ik bij 'de les' blijf. 

Het vergt namelijk wel inspanning als er resultaten uit oefeningen gehaald willen worden.   Dat is met alles zo of het nu op een amateuristisch niveau is of op het professionele vlak. In de sport, in de kunst in de wetenschap in de huishouding of in de hobby's . Als ik  iets wil leren of ergens interesse in heb en er meer van wil weten dan zal ik er wel iets voor moeten doen.  

Het leuke daarvan is dan hoe meer je je in iets verdiept hoe interessanter het wordt en des te meer komt er iedere keer  om de hoek kijken waardoor je er nog meer van wilt leren of ervan   wilt ervaren. 

De tendens die ik rondom mij zie is dat er maar weinigen zijn die werkelijk energie willen stoppen in datgeen waar ze   iets vanaf willen weten. Het lijkt wel eem modeverschijnsel. Neem nou sporitualiteit. Wat zijn er veel mensen die daar de mond van vol hebben. De korte citaten vliegen je rond om de oren en de bevestigende likejes  zijn overal te vinden.  Boeken vol worden  geschreven over zopwel moderne interpretaties van welke stroming dan ook en uitgebreide verhandelingen over traditionele stromingen. . Allemaal voer voor het brein maar is het ook voer voor de spiritualiteit en de  geest?

Dat hangt namelijk niet van alle informatie af maar spirituele ontwikkeling hangt af van wat je ermee doet. Dat is een heel ander proces. 

 Willen we werkelijk gelukkg willen worden van binnen uit waar het onverwoestbare aanwezig is  (wat niet wil zeggen dat er dan geen verdriet narigheid of pijn meer is) dan  kan dat  van binnenuit worden aangeboord waardoor we met het leven zoals het is op een betere manier  om kunnen gaan. 

  Alle literatuur en onderwijzingen zijn  daar behulpzaam bij maar het is een weg van jaren gestaag en gedisciplineerde opmerkzaamheid oefenen om resultaten te ervaren. Op die manier wordt op een gegeven moment het hele leven één  meditatie  En wie stopt daar nou de energie in? Want als je niet weet wat een plezier je daaruit kunt putten stap je er niet in.  

Het is net zoiets als wat ik met wandelen heb. Ik doe het veel te weinig en als ik het doe denk ik, wat heerlijk dat zou ik veel vaker moeten doen.  En toch doe ik het niet.

We willen liever meteen resultaat en denken met allerlei goede voornemens dat dat genoeg is. Maar meestal ziin ze binnen de kortste keren weer vergeten.   Nou ben ik dus al jaren aan het oefenen met opmerkzaamheid en allerlei andere inzichtelijk makende beoefeningen en denk af en toe het lijkt wel of ik niets geleerd heb.  Nee logisch ik ben ook maar een amateurtje En ga toch niet wandelen al is het nog zo goed.  En misschien is dat oldus ook wel zo Dat ik veel te weinig bewust aanwezig nen.  Maar alles wat er wel is is meegenomen.  Maar hoe zou ik in het leven hebben gestaan als ik helemaal  nietd gedaan had? 

Het m leuke van de ervaringen die ik in de jaren heb opgedaan is  een les die we de afgelopen keer weer bejandeld hebben  Het gaat over het boek  "How the mind wordks"  Een prachtig studieboek. De Boeddhistische benadering  van de werkingen van de geest van wijlen Gelek Rimpoche, mijn leraar  Dit hoofdstuk behandelde  'enthousiaste volharding' .  Aan de hand van de tekst bekijken we onze eigen ervaringen. Ik kwam tot de conclusie dat het onnoemelijk veel vreugde geeft om me werkelijk bezig te blijven houden met mijn ontwikkeling in spiritualiteit en dat  die vreugd niet alleen  gebaseerd is op  mijzelf maar ook op het delen van mijn leven met anderen. De manier van  communiceren en de relaties die daaruit voortkomen.  En dan heb ik het echt niet alleen over spiritualiteit maar over het hele lev en. Want voor mij is het hele leven en spiritualiteit niet van elkaar te scheiden.  Het leven zelf is het enige maar allomvattende object waarop ik mezelf kan afstemmen en zien hoe ik daarop reageer en ermee omga.  Dat noem ik dan aarden of geaard zojn. Op die maniet wordt het leven een bron van vreugde in het delen met mijn medemens en niet alleen mijn medemens maar inclusief alle genietingen van natuur en omstandigheden. 

Het geeft me de basis en de kracht om ook te durven kijken naar alle ellende en daar niet mijn hoofd vanaf te keren in de hoop dat alle bijdrage die ik aan het leven geef  zoals ieder mens zijn eigen bijdrage aan het leven geeft een goede en juiste bijdrage is die licht geeft al is het maar in kleine kring. Het heeft altijd de mogelijheid in zich om  zich te verspreiden. Alle bijdrage die we leveren, laten ze bijdrage aan iets goeds en niet aan agressie of boosheid.

En dan komik weer in mijn zwaan kleef aaanmodus want vanuit liefde mededogen kan er een kracht ontstaan om het kwaad te keren en dat is een niet egocentrische boosheid.  Maar tot nog toe word ik boos als IK geraakt wordt. En die andere boosheid voel ik  wel in de verte want we hebben echt alle mogelijkheden in ons, maarhet laat zich biet zien in mijn daden .  Het valt niet mee daar de juiste vorm voor te vinden en er gebruik van te maken voor het nut van anderen. Het is gevaarlijk onder slechte omstandigheden zoals in Rusland. Zulke helden zijn echt helden in mijn ogen.  De voorbeelden zijn er wel te vinden he.