Tot op het bot

 EERSTE PAASDAG.

Nog even snel een taartje halen want de kinderen komen en zeker weet ik dat van te voren nooit.  Maar ze belden en ja.... ze komen.

Ik moet er nog altijd aan wennen dat de winkels bijna altijd open zijn. Ik maak daar weinig of bijna geen gebruik ban. Zo ben ik gewend aan de ouderwetse winkelsluiting. 

Ik oefen nu met mijn nieuwe bril die inderdaad beter is dan mijn oude. Daarmee is iets mis met het focus punt in  en dat is in deze gbril  aangepast.  Al blijf ik slechtziend er is tovh een tikkeltje verbetering. Dus ik lees de grote letters op mijn tablet:

Met het verlangen om te zijn begint alles gecompliceerd te worden. Gedreven door dat steeds sterker wordende verlangen iets te zijn – innerlijk en in de uiterlijke wereld – verzamelen we of doen we afstand, cultiveren we of wijzen we af. Omdat we zien dat de tijd ons alles ontrooft, zoeken we houvast bij het tijdloze. Onze worsteling om iets te zijn, in de positieve of in de negatieve zin, door gehechtheid of door onthechting, valt nooit op te lossen door een uiterlijk gebaar, door discipline of door oefening; nee, het inzicht in het feit van die worsteling zal ons vanzelf en spontaan bevrijden van het aanleggen van verzamelingen – zowel in de uiterlijke wereld als innerlijk – en de conflicten die dat met zich brengt. Je kunt de werkelijkheid niet bereiken via onthechting, ze is met geen enkel middel te bereiken. Alle middelen en alle doelen zijn een vorm van gehechtheid en moeten verdwijnen, wil de werkelijkheid kunnen zijn.

Kisjnamurti 

Als ik zoiets voor de eerste keer lees dringt de volledige betekenis en vooral de diepgang voor mijn eigen doen en laten maar nauwelijks tot me door. Heb jij dat nou ook? Of doorvoed je dit onmiddelijk tot op het bot?