Zo grappig hoe dingen functioneren. Ik bedoel als er veel op stapel staat lijk ik weer helemaal in de actieve modus te schieten. Als ik niet meer zoveel moet lijk ik in te slapen. En dan heb ik het gewoon over hoe ik me voel en dat is actief op het ogenblik.
Het lijkt soms alsof ik uit een soort winterslaap ontwaak en zoveel meer energie voel om alles voor te bereiden en te regelen. Er is nog totaal geen zekerheid of we wel of niet zullen verhuizen en soms denk ik het is gewoon van de gekke om dat wel te doen. Tachtig jjaar, een prachtig appartement in een mooie omgeving en dan verhuisplannen maken. Maar het geeft wel leven in de brouwerij.
Maar ach al blijven we hier wonen dan is er nog niets mis met grondig opruimen en alles daaropvolgend herschikken want dan moet er ook hier van alles gaan gebeuren en komt de hele boel op zijn kop te staan. En ik denk dat we hoe dan ook er nu voor moeten gaan want nu zouden we het nog kunnen al zal het wel een hele aanslag op de ouderdomsvermogens geven. Het gekke is dat ik er weer zoveel zin in heb.
En nu maar zorgen dat het zo blijft door niet al te veel hooi op de vork te nemen. Veel plannen en steeds onze rust nemen.
